ตอนที่ 2 เจอหน้ากันครั้งแรก

มหาวิทยาลัย SK

“ฟ้าใสทางนี้”

ฟ้าลดาสวมแว่นสายตาทรงกลมอยู่ในชุดเรียบร้อย เสื้อเชิ้ตสีครีมผ้าลินินแขนสั้นคอปก ยัดชายเสื้อเข้าใส่ใต้กระโปรงสีดำยาวเลยเข่ารัดเอวด้วยเข็มขัดเส้นเล็ก เธอหันไปตามเสียงใสของเพื่อนสาวคนสนิท ซึ่งกำลังโบกไม้โบกมือให้เธออยู่ตรงหน้าตึกคณะอักษรศาสตร์ เป็นวันแรกที่ทั้งคู่เริ่มงานในฐานะอาจารย์คนใหม่

“มานานยังสายธาร?”

“มาก่อนหน้าแกแป๊บเดียวเอง”

“อือ” ฟ้าลดาพยักหน้ารับพลางกระชับสายกระเป๋าสะพายไหล่

“เราเข้าไปพบหัวหน้าภาคกันเถอะ”

“จ้ะ”

ฟ้าลดาและสายธารสาวเท้าเดินบนรองเท้าคัทชูสีดำสามนิ้วไปยังลิฟต์ตัวใหญ่พร้อมกัน จนกระทั่งมาถึงห้องทำงานของเหล่าบรรดาอาจารย์ เธอทั้งสองยกมือขึ้นไหว้ชายวัยกลางคนรูปลักษณ์ค่อนข้างตัวสูงโปร่งผมบาง ซึ่งดำรงตำแหน่งหัวหน้าภาควิชาอย่างอ่อนน้อม

“สวัสดีค่ะ”

“สวัสดีครับคุณฟ้าลดา คุณสายธาร” ชายวัยกลางคนจ้องมองฟ้าลดาตาเป็นมันพลางยกยิ้มมุมปากราวกับกำลังคิดอะไรบางอย่างอยู่ในใจ ทำเอาคนถูกจ้องรู้ตัวเธอส่งยิ้มแหย ๆ ไปให้หัวหน้าภาควิชาพร้อมกับหลุบตามองต่ำ จากนั้นชายวัยกลางคนจึงละสายตาออกจากหญิงสาวแล้วกล่าวแนะนำตัวเอง “ผมอำนาจนะครับ ตำแหน่งหัวหน้าภาควิชาภาษาอังกฤษ”

ฟ้าลดาและสายธารพยักหน้ารับหนึ่งทีอย่างสุภาพ

“คุณฟ้าลดาสอนปี4 คณะนิเทศศาสตร์นะครับ แผนการสอนและตารางสอนครับ”

“ขอบคุณค่ะ” ฟ้าลดายื่นมือไปรับแฟ้มเอกสารจากมือชายวัยกลางคน แล้วเปิดแฟ้มกรวดตาอ่านลายลักษณ์บนแผ่นกระดาษเอสี่

“ส่วนคุณสายธารสอนปี3 คณะนิเทศศาสตร์ครับ”

“ค่ะ”

.......

“วันนี้แกมีสอนกี่โมง?” สายธารกล่าวถามระหว่างเดินออกมาจากห้องทำงานของอาจารย์ ก่อนจะมาหยุดตรงหน้าประตูลิฟต์ตัวใหญ่ ฟ้าลดาเอื้อมมือไปกดปุ่มลิฟต์

“บ่ายโมงตรงเลยแก ฉันรู้สึกตื่นเต้นยังไงบอกไม่ถูก”

“ก็แหงแหละแกวันแรกก็อย่างเนี่ยแหละ ฉันเองก็ตื่นเต้นไม่ต่างจากแกหรอก กลัวสอนนักศึกษาไม่เข้าใจ”

“อือนั่นสิเนอะ”

“ฉันรับรองว่านักศึกษาผู้ชายต้องเข้ามาขายขนมจีบแกเยอะแน่เลยฟ้า แกทั้งสวยทั้งน่ารักแล้วก็ใจดี สุภาพมาก ๆ ด้วย แถมหน้าแกยังเด็กเหมือนสาวมัธยมต้นเลย”

“เว่อร์!แล้วธาร” ฟ้าลดายิ้มน้อย ๆ พลางส่ายหน้าไปมาอย่างเอ็นดูคำพูดป้อยอของเพื่อนสาว

“เว่อร์อะไรกันล่ะฟ้า ฉันพูดไปตามความจริงต่างหาก ใครได้แกเป็นแฟนนะถือว่าโชคดีมาก ๆ เลยล่ะ”

ฟ้าลดาระบายลมหายใจออกมาเบา ๆ พร้อมกับส่ายหน้าไปมาอีกครั้ง ก่อนจะก้าวขาเดินเข้าลิฟต์ตัวใหญ่โดยไม่ได้ต่อบทสนทนา แต่พูดคุยเรื่องใหม่ตามประสา กระทั่งลิฟต์เลื่อนตัวมาถึงชั้นหนึ่ง ติ่ง~ จึงเดินออกจากลิฟต์ทันทีที่บานประตูเปิด ในระหว่างทางไปยังห้องสมุด...

ปึก!

“อ๊ะ!” ฟ้าลดาเซถลาไปตามแรงชนของใครบางคนซึ่งเดินออกมาจากทางด้านซ้าย ทำให้ทั้งแฟ้มเอกสารทั้งหนังสือหลุดออกจากมือ จนเธอแทบล้มฟุบไปกับพื้น ดีที่สายธารช่วยประคองตัวรับได้ทัน

“เป็นอะไรไหมครับ?” เสียงทุ้มหล่อเอ่ยขึ้นพร้อมกับมือใหญ่เอื้อมมารวบมือบางทั้งสองข้างกอบกุมเอาไว้โดยที่ฟ้าลดาไม่ทันได้ตั้งตัว เธอสะดุ้งตัวเล็กน้อยเมื่อถูกสัมผัสจากคนแปลกหน้า

“ไม่เลยจ้ะ” ตอบรับออกไปพลางดึงมือกลับพร้อมทั้งช้อนตาขึ้นมองคนตรงหน้า เจ้าของร่างสูงอยู่ในชุดนักศึกษาไม่เรียบร้อย หน้าตาหล่อเหลาราวกับไอดอลเกาหลี ส่งยิ้มมีเสน่ห์มาให้เธอ ซึ่งยังมีนักศึกษาชายอีกสามคนยืนอยู่ด้านหลัง

“ขอโทษนะครับอาจารย์ผมผิดเองที่เดินไม่ระวัง” ปืนกันโค้งศีรษะลงเล็กน้อยอย่างเคารพ

“ไม่เป็นไรจ้ะ” ฟ้าลดาตอบรับอย่างใจดีโดยไม่เอาความ จากนั้นจึงย่อตัวนั่งย่อง ๆ อย่างเรียบร้อย แล้วก้มหน้าเก็บแผ่นกระดาษที่หลุดออกจากแฟ้มเอกสารตามพื้น ซึ่งทั้งเพื่อนสาวและนักศึกษาชายอีกสามคนก็ช่วยกันเก็บ ทว่า...

หมับ!

มือข้างที่เธอกำลังจะหยิบหนังสือกลับถูกมือใหญ่วางทาบลงมาบนหลังมือพอดี เธอหันหน้าไปมองเจ้าของมือโดยอัตโนมัติ ทำให้สบปะทะสายตากับนักศึกษาหนุ่มคนดังกล่าว ใบหน้าอันหล่อใกล้จนสามารถรับรู้ได้ถึงลมหายใจของกันและกัน ทำเอาใบหน้าของเธอเห่อร้อนขึ้นมา หัวใจดวงน้อยที่เคยเงียบสงบเต้นแรงขึ้นเรื่อย ๆ จนแทบเสียการควบคุม เพราะนักศึกษาหนุ่มตรงหน้า เธอจึงรีบตั้งสติแล้วดึงมือกลับทันที

“ขอโทษครับอาจารย์ หนังสือครับ”

ฟ้าลดาหลุบตามองหนังสือบนมือใหญ่ของนักศึกษาหนุ่มนิ่ง ๆ ก่อนจะรับหนังสือมาถือไว้ รู้สึกว่าตอนนี้เธอกำลังไม่เป็นตัวเองอย่างบอกไม่ถูก “ขอบ...” คำพูดขาดหายเมื่อเสียงทุ้มหล่อเอ่ยแทรกขึ้นอย่างรู้ทันว่าเธอจะพูดอะไร

“ไม่ต้องขอบคุณผมแล้วก็ได้ครับ ผมผิดที่ไม่มองทางให้ดี ผมต้องรับผิดชอบในความผิดของตัวเองครับ”

ฟ้าลดาที่ไม่รู้จะตอบอะไรเธอได้แต่ส่งยิ้มให้นักศึกษาหนุ่มไปอย่างเขิน ๆ เมื่อเรียบร้อยเธอจึงเอ่ยขอบคุณเหล่านักศึกษาชายแล้วเดินไปพร้อมกับเพื่อนสาวทันที โดยมีสายตาของปืนกันมองตามหลังไป

“ตัวจริงแม่ง!สวยกว่าในรูปอีกว่ะ ตัวเล็กน่ารัก ท่าทางหน่อมแน้มแบบนั้นคงไม่ยากสำหรับมึงนะไอ้ปืน” ราชันยกมือตบไหล่ปืนกันเบา ๆ

“หึ” ปืนกันเค้นเสียงในลำคอมือใหญ่ทั้งสองข้างล้วงเข้ากระเป๋ากางเกงนักศึกษาพลางกระตุกยิ้มมุมปากพึงพอใจอะไรบางอย่าง ที่ตัวเองสัมผัสได้จาก บุคลิก ท่าทาง แววตาของอาจารย์สาวคนใหม่ โดยที่ยังมองตามแผ่นหลังบางไปแววตาเจ้าเล่ห์อย่างไม่ลดละ