แม่คนใหม่

หลังจากที่เมย์ษญาทานของว่างเสร็จแล้วก็มานั่งรอพ่อของเธอในห้องนั่งเล่นโดยมีอัทธกานต์และป้าขวัญเดินตามเข้ามาด้วย เธอดูแปลกใจมากว่าทำไมทุกคนต้องดูมีความลับกับเธอ แล้วเรื่องที่ต้องรอพ่อเธอมาบอกเป็นเรื่องอะไรกันแน่ ทำไมเธอถึงยังรู้ตอนนี้ไม่ได้ 

“เมื่อไหร่คุณพ่อจะกลับมาซักทีละคะ เมย์เบื่อที่จะรอแล้วนะ.."

เธอเริ่มโวยวายเพราะรอไม่ไหวแล้วที่ต้องทนเห็นหน้าผู้ชายคนที่เธอไม่รู้ว่าเขาพิเศษยังไงถึงได้เข้ามาอยู่ในบ้านหลังนี้

"ทำไมต้องดูเป็นความลับด้วยคะ ก็แค่บอกว่านายคนนี้เข้ามาอยู่บ้านหลังนี้ทำไม เมย์อยากรู้ตอนนี้แล้วก็เดี๋ยวนี้ด้วย”

“ใจเย็นก่อนซิคะคุณเมย์ เดี๋ยวคุณพ่อก็มาแล้วนะคะ”

ป้าขวัญลุกขึ้นมาปลอบให้เธอใจเย็นลง

“ไม่ เมย์ไม่รอ เมย์ไม่อยากนั่งอยู่ร่วมห้องกับนายคนนี้ คนที่เมย์ก็ไม่รู้ว่าเขาพิเศษยังไงถึงได้เข้ามาอยู่ในบ้านของเมย์.."

"..."

เธอยืนขึ้นแล้วเกินเข้าไปหาเขาเพื่อถามแย่างเอาเรื่อง

"บอกฉันมานะว่าทำไมนายถึงได้เข้ามาอยู่ในบ้านหลังนี้..?"

เธอถามขึ้นด้วยความอยากรู้ แต่เขากลับนั่งนิ่งไม่สนใจเธอ

“ฉันพูดไม่ได้ยินหรือไง หูหนวกหรอ..?"

เธอเริ่มไม่พอใจจึงยื่นมือไปกระชากคอเสื้อเขา

“คุณเมย์ใจเย็นๆ ก่อนซิคะ”

ป้าขวัญต้องรีบเดินเข้าไปห้ามเธอแต่เธอก็ไม่สนใจ กระชากคอเสื้อเขาให้ลุกขึ้นแล้วเธอกับเขาก็ยืนจ้องตากัน

"..."

“นายเป็นใคร กล้าดียังไงมาทำกับฉันแบบนี้ ฉันถามนายก็ต้องตอบซิ.."

เขาจ้องหน้าเธอนิ่งๆแต่ก็ยังไม่ตอบอะไรเธอออกไป ยิ่งทำให้เธอโมโหเข้าไปใหญ่จนผลักอกเขาจนเซ

“เมย์ษญา....”

เธอกำลังจะเดินเข้าไปหาเรื่องเข้าอีก แต่พอได้ยินคนเรียกชื่อเธอก็หันไปมองตามเสียง

“คุณพ่อ.."

"คุณท่าน.."

ป้าขวัญกับเมย์ษญาอุทานออกมาพร้อมกัน

และสายตาของเธอก็หันไปเห็นผู้หญิงที่ยืนข้างคุณพ่อเธอแล้วทำสีหน้าไม่พอใจขึ้นมาทันที ที่เห็นว่าผู้หญิงคนนั้นกำลังควงแขนพ่อของเธออยู่

"สวัสดีค่ะคุณเมย์ จำอรได้ไหมคะ..?"

เธอยืนจ้องผู้หญิงที่คนนั้นนิ่งด้วยความสงสัย 

"อรอุมาค่ะ ที่เคยเป็นเลขาของคุณเม่คุณเมย์ไงคะ."

"..."

เธอไม่พูดอะไรแต่กลับยืนนิ่งและเอาแต่จ้องหน้าอรอุมาผู้หญิงที่เคบเป็นเลขาของแม่เธอ

อรอุมารู้สึกได้ว่าเมย์ษญาเหมือนจะไม่พอใจจึงปล่อยแขนของพ่อเธอและเดินเข้าไปหาหลายชายตัวเอง 

“กลับมาทำไมไม่บอกพ่อก่อน..มาให้พ่อกอดให้หายคิดถึงหน่อยมะ.."

พ่อเดินเข้ามาจะกอดเธอ แต่เธอกลับเลือกที่จะเดินถอยหนี

“เมย์..?"

พ่อของเธอมองหน้าด้วยความแปลกใจ

เมย์ษญาหันไปมองที่อรอุมาอีกครั้งรวมทั้งหลานชายของเธอด้วยสงสัย

“นายคนนี้บอกว่าเป็นหลานของคุณอรอุมา เลขาของคุณพ่อใช่ไหมคะ..?"

เธอชี้ไปที่เขาที่ยืนอยู่แล้วหันไปถามพ่อของเธอทันที 

"ใช่..ตาอัทเป็นหลานชายของคุณอร.."

“แล้วนายคนนี้เข้ามาอยู่ที่บ้านหลังนี้ได้ยังไงคะ เขาเป็นคนพิเศษยังไงคุณพ่อถึงยอมให้หลานชายของเลขาตัวเองเข้ามาอยู่ในบ้านร่วมกับเรา”

เธอเริ่มเสียงดังใส่พ่อตัวเองเพราะต้องการรอฟังคำตอบ ที่เธอคิดว่าคงไม่ใช่อย่างที่เธอคิด

“...”

ทุกคนเงียบไม่พูดอะไร

“เอ่อ.."

"ตอบเมย์มาซิคะคุณพ่อ.."

"ตามพ่อมานี่มา.."

พ่อของเธอเดินเข้าไปหาเธอใกล้ๆเพื่อจะพาเธอเข้าไปคุยกันในห้องทำงาน แต่เธอก็เหมือนขืนตัวเองไว้ แต่แล้วก็ยอมเดินตามเขาเข้าไป

....

ห้องทำงาน

“คุณพ่อบอกเมย์มานะคะ มันเกิดอะไรขึ้นทำไมคุณพ่อถึงให้นายคนนั้นเข้ามาอยู่ในบ้านเรา”

ผู้เป็นพ่อมองหน้าลูกสาวนิ่ง

“เมย์ นั่งลงก่อนลูกพ่อมีเรื่องจะอธิบายให้หนูเข้าใจ”

เธอมองหน้าผู้เป็นพ่อด้วยความแปลกใจ แต่ก็ยอมนั่งลงโดยดี

“ตาอิทเป็นหลายชายของคุณอร พ่อให้ตาอิทเข้ามาบริหารงานในตำแหน่งผู้จัดการฝ่ายบริหารได้ 2 ปีแล้วเขาทำงานดีขยันขันแข็ง และเป็นคนที่พ่อไว้ใจมากคนหนึ่ง”

เธอมองหน้าพ่อตัวเองที่กำลังพูดชื่นชมผู้ชายคนที่เธอไม่ชอบขี้หน้า

“แล้วยังไงคะ คุณพ่อชื่นชมมันมากก็เลยเอามันเข้ามาอยู่ในบ้านของเรา แค่นี้หรอคะเหตุผล..?"

เธอถามพ่ออกไปด้วยความอยากรู้เหตุผลที่มากกว่านั้น

"คือ.."

“ทำไมหลานชายเลขาคุณพ่อถึงได้อภิสิทธิ์นั้น เพราะอะไรคะ..?”

เธอจ้องเข้าไปในแววตาของพ่ออย่างต้องการคำตอบ

“พอดีว่าพ่อให้ตาอิทย้ายเข้ามาอยู่ในบ้านหลังนี้กับคุณอรนะ.."

"..."

 "เอ่อ..ที่ผ่านมาคุณอรเป็นเลขาของพ่อมานาน แล้วเธอก็ช่วยดูแลพ่อในหลายๆเรื่อง พ่อก็เลยตัดสินใจให้เธอย้ายเข้ามาอยู่ที่บ้านหลังนี้ด้วยกันนะ.."

เธออึ้งกับสิ่งที่ได้ยินเพราะสิ่งที่เธอคิดมันกำลังจะกลาย้ป็นเรื่องจริง 

ตาเธอเริ่มแดงขึ้นแล้วก็มีน้ำตาคลอกออมา

“แล้วเธอเข้ามาอยู่ในบ้านหลังนี้ในฐานะอะไรคะ เธอเข้ามาอยู่ที่นี่เพื่อมาดูแลคุณพ่อในฐานะอะไรคะ..?"

เธอเริ่มตาแดงและเสียงก็เริ่มสั่นขึ้นมาด้วยความรู้สึกโกรธปนด้วยความเสียใจ 

“คุณอรเธอเป็นคนดีมากนะลูก เธอช่วยดูแลพ่อทุกอย่างไม่ว่าจะเรื่องงาน หรือว่าเรื่องส่วน...”

“รวมถึงเรื่องบนเตียงด้วยหรือเปล่าคะ..?"

เธอพูดแทรกผู้เป็นพ่อขึ้นมาด้วยความรู้สึกที่โกรธจัด

“เมย์...”

เมย์ษญาเริ่มน้ำตาไหลรินลงมา ผู้เป็นพ่อเดินเข้ามาหาลูกสาวที่ตอนนี้กำลังร้องให้เสียใจที่คงผิดหวังว่าเขาไม่ทำตามสัญญา เธอสะบัดแขนจากพ่อแล้วลุกขึ้นทันที 

“คุณพ่อเอามันขึ้นมาแทนที่คุณแม่ แล้วคุณพ่อก็ยังเอาหลานของมันเข้ามาอยู่ในบ้านหลังนี้แทนที่เมย์”

“ไม่ใช่อย่างนั่นนะเมย์ พ่อไม่เคยคิดให้ใครมาแทนที่แม่ของเมย์ หรือรักใครมากกว่าแม่แล้วก็เมย์นะ”

“แต่สิ่งที่คุณพ่อทำมันกำลังทำให้เมย์เห็นว่าคุณพ่อรักคนอื่นมากกว่าแม่มากว่าเมย์ไปแล้ว คุณพ่อผิดสัญญาคุณพ่อเคยสัญญากับเมย์ว่าจะไม่ให้ใครมาแทนที่คุณแม่แต่ก็คุณพ่อก็ อึกๆๆ ....ฮือออ....คุณพ่อผิดสัญญา”

“เมย์ ฟังพ่อก่อน เมย์”

เธอจึงรีบวิ่งร้องไห้ออกจากห้องไปด้วยความเสียใจและผิดหวัง

"เมย์..เมย์.."

....

พ่อทำไมผิดสัญญากับเมย์..?