อดทนได้นานแค่ไหน

1 เดือนต่อมา

เมย์ษญาคอยตามก่อกวนอรอุมาแม่เลี้ยงของเธอไม่เลิก เธอพยายามทำให้แม่เลี้ยงทนไม่ได้แล้วจะได้เป็นฝ่ายเลิกกับพ่อเธอไปเอง เพราะรู้ดีว่าพ่อคงไม่ยอมเป็นฝ่ายเลิกก่อนแน่

เธอจึงทำทุกวิถีทางให้แม่เลี้ยงและหลานชายตัวแสบออกไปจากบ้านนี้ให้ไวที่สุด แต่เธอคิดผิดอรอุมาอดทนกับคำด่า คำดูถูกของเธอ และสายตาที่รังเกียจของเธอได้ทุกอย่าง แตกต่างจากอัทธกานต์ที่เริ่มทนกับความร้ายกาจของเธอไม่ได้ เพราะเธอคอยตามไปก่อกวนแฟนสาวของเขาด้วยอีกคนจนเขาทนไม่ได้

“คุณเมย์ คุณใช้ให้ณีออกไปช่วยคุณถือของแบบนี้ได้ยังไง ณีไม่ใช่คนใช้อขงคุณนะ."

เขาเห็นเธอเดินเข้ามาในบ้านก็เดินเข้าไปขึ้นเสียงใส่เธอทันทีที่เดินเข้ามาในบ้านตัวเปล่าด้วยความโมโห

“ไปเอาของในรถฉัน แล้วเอาขึ้นไปเก็บข้างบนนะ แล้วก็ขอน้ำฉันแก้วนึงด้วย."

เธอหันไปสั่งแม่บ้านให้ขนของลงมาจากรถ โดยที่ไม่ได้สนใจฟังที่เขาพูดแต่กลับเดินไปนั่งลงที่โซฟาในห้องนั่งเล่นหน้าตาเฉย

“ณีเป็นหัวหน้าแผนกประชาสัมพันธ์ เธอไม่ใช่คนใช้ของคุณที่คุณจะใช้ออกไปให้ช่วยถือของ แล้วเดินตามคุณต้อยๆแบบนั้น”

เขาเดินตามเธอไปพูดกับเธอด้วยความโกรธจัด 

“ทำไมหวงแฟนหรอ เธอคงมาฟ้องนายซินะ..?"

“ณีไม่ได้มาฟ้องผม ณีไม่เคยพูดหรือเคยเล่าเรื่องอะไรทั้งนั้น แม้กระทั่งเรื่องที่คุณให้ณีขับรถให้ทั้งวันเพื่อพาคุณไปช้อปปิ้ง คุณจะทำอะไรกับผมก็ได้แต่อย่าทำร้ายณีเพราะเธอไม่ได้ทำอะไรผิด”

“ผิดซิ ผิดที่เธอเป็นคนรักของนายไง..ฉันทำให้นายกับน้านายออกไปจากบ้านนี้ไม่ได้ ฉันก็จะทำคนที่อยู่รอบๆ ตัวนายเนี่ยแหละ...”

เขามองเธอด้วยความโกรธจัด 

“โกรธหรอ...งั้นก็ออกไปจากที่นี่ซิแล้วก็พาน้านายออกไปจากบ้านหลังนี้ด้วย แล้วฉันก็จะได้เลิกยุ่งกับคนรักของนายไงละ.."

เธอกับเขาจ้องหน้ากันนิ่งด้วยความโกรธและความเกลียดกันจนเข้าไส้ 

“แล้วถ้าผมไม่ไปละ.?"

เขาพูดแล้วก็จ้องหน้าเธอด้วยความท้าทาย

“ก็มาคอยดูว่าจะทนได้นานแค่ไหน”

เธอเดินกระแทกไหล่เขาแล้วก็เดินออกไปจากตรงนั้น

“คุณจะให้ผมทำอะไรก็ได้ผมยอมทุกอย่าง แต่อย่ายุ่งกับณี เธอไม่เกี่ยวกับเรื่องนี้.."

“ดูท่าจะรักกันมากนะ งั้นฉันคงจะเลิกยุ่งกับแฟนนายไม่ได้แล้วละ ยิ่งนายรักเธอมากเท่าไหร่ฉันยิ่งสนใจเธอมากขึ้นเท่านั้น”

เธอพูดเพื่อให้เขาร้อนใจเรื่องคนรักเพราะรู้ดีว่าเธอคงไม่เลิกคิดยุ่งกับคนรักของเขาง่ายๆ เธอมองหน้าเขาอย่างสะใจแล้วก็เดินขึ้นห้องตัวเองไป

เขามองเธอขึ้นบันไดไปด้วยความร้อนใจ คิดว่าเธอเป็นผู้หญิงร้ายกาจที่คงไม่มีวันรามือง่ายๆ เขาจึงคิดว่าต้องคอยอยู่ใกล้ๆเมย์ษญาเพื่อไม่ให้เธอได้ยุ่งกับคนรักของเขาอีก

วันรุ่งขึ้น 

“ทำไมนายต้องมาตามติดฉันด้วย ฉันจะไปไหนจะทำอะไรนายตามติดฉันอยู่ได้ เป็นบ้าปะเนี่ย”

เขาคอยตามติดเธอเพื่อไม่ให้เธอคลาดสายตา จนเธอเริ่มรำคาญเขา

“ก็ผมจะคอยดูว่าคุณจะทำอะไร หรือมีแผนการอะไรอีกหรือเปล่า ผมจะได้รีบเข้าไปห้ามได้ทัน”

“อ่อ.! นายคงกลัวว่าฉันจะไปยุ่งกับแฟนนายซินะ ถึงได้มาทำตัวเป็นหมาคอยกันฉันแบบนี้”

“ผมจะจับตาดูคุณทุกฝีก้าวเพื่อไม่ให้คุณได้ยุ่งกับณี หรือไปยุ่งกับน้าอรให้เธอเสียใจในคำพูดที่ร้ายกาจของคุณอีก ผมจะปกป้องคนที่ผมรักอย่างให้ถึงที่สุด”

เธอหันหน้ามามองเขาด้วยความหมั่นไส้

“นายรักแฟนนาย รักน้านนาย ฉันเองก็รักพ่อของฉันเหมือนกัน ฉันก็จะทำทุกอย่างให้พวกนายเลิกยุ่งกับพ่อฉันแล้วออกไปจากชีวิตของพวกเราให้ถึงที่สุดเหมือนกัน”

เธอจ้องหน้าเขาด้วยความเกลียดชัง

เขามองเธอนิ่งเดินเข้ามาใกล้จนหน้าเขาชิดกับใบหน้าของเธอ จนแทบจะหายใจรดหน้ากันอยู่แล้ว

“งั้นก็มาดูว่าใครจะทนได้นานกว่ากัน”

ทั้ง 2 คนจ้องตากันเขม่งด้วยความท้าทาย

กริ๊งงงง กริ๊งงงง>>> 

“ฮัลโหล นนท์ นี่กลับมาตั้งแต่เมื่อไหร่..?"

เสียงโทรศัพท์ของเธอดังขึ้นขัดจังหวะทั้ง 2 คน 

“เมย์เหงามากเลยดีจังที่นนท์กลับมา คืนนี้หรอ...ได้ซิ..งั้นไว้เจอกันนะ..บาย”

เธอพูดโทรศัพท์กับคนในปลายสายจบก็วางหูทันที โดยที่เขาคอยมองดูอยู่ตลอดเวลา เพราะเวลาที่เธอคุยกับคนอื่นเธอไม่เหมือนผู้หญิงที่เขาพูดคุยด้วยเมื่อกี้เลย เธอดูเสียงอ่อนหวานแล้วยังเรียกแทนตัวเองว่าเมย์อีก

เขามองแล้วก็รู้สึกอิจฉาคนในปลายสายที่เธอพูดดีด้วยซึ่งมันแตกต่างจากเขาโดยสิ้นเชิง

“คุณจะไปไหน..?”

เขาเห็นเธอเดินออกจากห้องทำงานของท่านประธานก็ถามเธอขึ้นทันที

“เรื่องของฉัน..”

“แต่เดี๋ยวคุณอาก็ประชุมเสร็จแล้วนะ คุณจะไม่รอทานข้าวเที่ยงพร้อมคุณอาหรอ.?"

เขาพูดก่อนที่เธอจะเดินออกไป

“ฉันมีนัดกับเพื่อนคืนนี้ ฉันจะออกไปช้อปปิ้ง”

“ผมไปเป็นเพื่อน”

เขาเดินไปดักหน้าเธอเพื่อให้เธอหยุด เขาก็แค่ไม่อยากให้เธอไปไปยุ่งวุ่นวายกับคนรักของเขา เขาจึงรีบมาดักหน้าเธอไว้

“ไม่ ฉันจะให้แฟนนายไปเป็นเพื่อนฉันช่วยถือของ”

“ผมจะไปเป็นเพื่อนคุณเอง ปะ."

เขาไม่รอฟังคำตอบเธอรีบดึงมือเธอออกไปทีนที

“นี่ปล่อยนะ ฉันไม่ไปกับนายปล่อยซิ”

เธอพยายามดึงมือกลับไม่ยอมไปกับเขาง่ายๆ ยื้อยุดชุดกันไปมาจนไปถึงที่รถของเขา เขาจึงจับเธอยัดใส่ในรถทันที

“ไอ้บ้าอิท ฉันบอกแล้วไงว่าฉันไม่ไปกับนาย จอดรถ ฉันจะลง จอดซิ ไอ้อิท จอด.."

เอี๊ยดดดดด.>>>

เขาเบรกรถเสียงดังมากเพราะเธอโวยวายเสียงดังไม่ยอมเขา

“นี่คุณ...”

เขารีบคว้าข้อมือเธอไว้แล้วล้อกรถทันที เธอหันมามองหน้าเขาอย่างไม่พอใจ

“เปิดรถฉันจะลง แล้วก็ปล่อยฉัน ปล่อยซิฉันบอกให้ปล่อยไง."

เธอพยายามแกะมือของเขาออกที่จับเธอไว้แน่น

“ปล่อยฉันนะไอ้บ้า นายไม่มีสิทธิ์มาแตะเนื้อต้องตัวฉันนะ ปล่อย เอามือสกปรกของนายออกไป ฉันขยะแขยง ฉันเกลียดนายเข้าใจมั้ย”

“คุณเกลียดคุณก็ต้องทน เพราะไม่มีวันที่ผมแล้วก็น้าอรจะไปจากคุณอา คุณจะต้องทนเห็นหน้าผมแบบนี้ไปเรื่อยๆ อดทนไว้นะครับเพราะไม่ใช่แค่คุณที่กลียดผมหรอก ผมก็เกลียดคุณเหมือนกัน”

เธอมองหน้าเขาด้วยความโมโหที่โดนเขาตอกใส่แบบนั้น

เพี๊ยะ เพี๊ยะ เพี๊ยะ

เธอตบหน้าเขาเป็นพัลวัน จนเขาต้องจับมือเธอรวบไว้เพื่อป้องกันตัวเอง เขาดึงมือเธอมารวบไว้ทั้ง 2 ข้าง แต่เธอก็ไม่ยอมหยุดปากด่าเขาไม่หยุดมือก็ตบตีเขาเป็นพัลวัน เขาจับหน้าเธอเข้ามากดจูบ

"ปล่อยนะไอ้อิท ปล่อย อื้มมมม.."

เธอดิ้นขลุกขลักอยู่ในอ้อมกอดของเขาแต่เขาก็กอดรัดไม่ยอมปล่อย เขากดจูบเธอลงไปอย่างดุเดือดด้วยความโกรธ พยายามดิ้นจนหลุดจากอ้อมกอดของเขาแล้วตบหน้าเขาอีกครั้ง 

เพี๊ยะ > 

“นี่คุณ.."

เขาหันมามองหน้าเธออีกครั้งด้วยความโมโหที่โดนเธอตบ แต่ก็ต้องตกใจกับน้ำตาที่ไหลลงมาช้าๆอยู่บนใบหน้าของเธอ

“คุณเมย์...”

"..."

เขาเรียกชื่อเธอออกมาเพราะตอยนี้เธอเอาแต่นั่งนิ่งแล้วก็ร้องไห้ออกมาไม่หยุดโดยที่ไม่ยอมพูดอะไรเลย

"..."

“ผม..ผมขอโทษ”

“สะใจนายแล้วใช่มั้ยที่ทำแบบนี้กับฉันได้..?"

"คือผม.."

"ฉันเกลียดนาย ฉันเกลียดน้านาย ฉันจะทำทุกอย่างให้พวกนายออกไปจากชีวิตของฉัน ฉันจะทำให้พวกนายทนไม่ได้แล้วออกไปจากชีวิตของพวกเรา ฉันจะทำ ฉันจะทำ ฮืออออ.....”

เธอร้องไห้ออกมาด้วยความโกรธจัดและเสียใจมาก ทำให้เขารู้สึกผิดที่ทำกับเธอไปแบบนั้น เขาเห็นน้ำตาของเธอแล้วรู้สึกใจเสียอย่างบอกไม่ถูก

“คุณเมย์ คุณจะไปไหน คุณเมย์....”

เธอเปิดรถแล้วก็รีบวิ่งลงไปจากรถทันที

“คุณเมย์ ขึ้นรถเถอะครับ ผมขอโทษ คุณเมย์”

เขาเดินตามเธอลงไปเพื่อพาเธอขึ้นรถ แต่เธอก็ไม่ยอมขึ้นรถตามที่เขาบอก เธอโบกรถแท็กซี่ที่ขับผ่านมาพอดี แล้วรีบเปิดประตูขึ้นรถไปอย่างไว 

"คุณเมย์ คุณเมย์."

เขาเคาะกระจกรถแท็กซี่เพื่อเรียกเธอ แต่เธอก็ไม่ยอมลงมาจากรถ หันมามองเขาที่มองเข้ามาในรถด้วยสายตาแห่งความเกลียดชัง

เขามองสายตาของเธอแล้วมันกลับทำให้เขารู้สึกเจ็บปวดอย่างบอกไม่ถูก

......

ไอ้บ้าอิท ไอ้คนโหดร้าย

จูบแล้วทำไมไม่ปล้ำเลย 555 ดูหื่นไปปะ