2 แรกพบ

'ติ๋ง ติ๋ง ติ๋ง...'

?เสียงแจ้งเตือนจากไลน์ดังปลุกเบลล์ให้ตื่นทั้งๆที่ยังไม่ถึงเวลา เธองัวเงียตื่นขึ้นมาด้วยอารมณ์บูดบึ้ง ก่อนจะเอื้อมมือไปหยิบมือถือขึ้นมาเปิดไลน์อ่าน

LINE GROUP : มาทำงานที่เรารักกันเถอะ

มิลิน : วันนี้วันอะไร

หมูยอ : วันศุกร์

หนามเตย : บ้านก็มีตัง ไม่ซื้อปฏิทินวะ

เบลล์ : คุยเหี้ยไรแต่เช้าวะ กูจะนอนไหม

หนามเตย : คำถามหรือบอกเล่าวะ 55555

เบลล์ : กวนตีนนะมึง เดี๋ยวเจอกู

มิลิน : นี่สรุปพวกมึงจะไม่สนใจกูใช่ไหม

เภา : วันเกิดมึง พอใจยังมิลิน

ธาม : เหยดเภา มึงจำวันเกิดมิลินได้เหรอวะ

หมูยอ : มึงจำของกูได้ไหมเภา

หนามเตย : ของกูด้วย

เภา : ทำไมกูต้องจำวะ ไปละ รำคาญพวกไร้สาระ ใครมาสายกูไม่เช็กชื่อให้แล้วนะ ดัดสันดาน

เบลล์ : เภารอกูด้วยเดี๋ยวกูอาบน้ำละ

หมูยอ : โหดจังวะ กูกลัว

มิลิน : เหี้ย ถ้าวันนี้พวกมึงไม่งานกูนะ กูเลิกคบ!

เบลล์โยนมือถือลงบนเตียงแล้วลุกไปเข้าห้องน้ำ มิลินจะจัดงานวันเกิด แน่นอนว่าเธอต้องไปอยู่แล้ว แถมยังเป็นศุกร์ สายเมาอย่างเธอไม่มีพลาด!

หน้าตึกคณะนิเทศศาสตร์

หลังจากที่วนหาที่จอดรถอยู่นาน เบลล์ก็ได้ที่จอดที่ไกลลิบ เธอเดินมาที่หน้าตึกก็เจอเภาที่มาถึงก่อนกำลังยืนสูบบุหรี่อยู่ที่หน้าตึก

"คนอื่นอ่ะ" เบลล์ถามขึ้นขณะที่เดินเข้าไปหาเภา เขาหันไปทิ้งบุหรี่แล้วยิ้มให้เบลล์ ก่อนที่ทั้งคู่จะเดินเข้าไปในตึกเรียนด้วยกัน

"ยังไม่มีใครมา"

"มัวแต่เล่นไลน์ พวกแม่งน่าตบฉิบหาย" เบลล์พูดปนหัวเราะ

"มึงจะไปงานมิลินชุดนี้เหรอ" เภาถามพลางมองเบลล์หัวจรดเท้า ซึ่งชุดที่เบลล์ใส่ในตอนนี้คือเสื้อยืดกางเกงยีน

"ไปชุดนี้มิลินคงด่ากูทั้งคืน คงต้องไปเปลี่ยนชุดที่บ้านก่อนว่ะ" เบลล์ตอบ แล้วทั้งคู่ก็เดินเข้ามาในห้องเรียน

ไม่นานธามก็เดินตามเข้ามาในห้องเรียน ก่อนที่อาจารย์จะเริ่มสอนในวิชาการผลิตภาพยนตร์ ทั้งสามนั่งเรียนกันจนหมดคาบ แต่ก็ยังไม่เห็นเงาของเพื่อนอีกสามคน

"มันไม่มากันอีกแล้ว" เภาพูดขึ้นอย่างไม่สบอารมณ์

"มันมา แต่ยังไม่ถึงกูว่า" ธามพูดขึ้น

"มึงได้เช็กชื่อให้มันป่ะ" เบลล์ถาม

"เออ แต่มึงไม่ต้องบอกพวกมันนะ รำคาญ" เภาพูดด้วยน้ำเสียงเรียบ

"น้องเบลล์" เสียงหนึ่งดังขึ้นจากด้านหลังของเบลล์ขณะที่เธอกำลังจะเดินออกไปหน้าตึกเรียน

"คะ?" เบลล์หันไปตามเสียงเรียกก็ได้เจอกับหมอก รุ่นพี่ที่เรียนภาพยนตร์ปี4

"กูไปรอหน้าตึกนะ" เภาพูดขึ้นแล้วเดินออกไปพร้อมกันธาม

"เลิกเรียนแล้วเหรอ" หมอกถามขึ้นด้วยรอยยิ้ม

"ค่ะ วันนี้เบลล์มีเรียนตัวเดียว" เบลล์ตอบพร้อมรอยยิ้มบางๆ

"แล้วกินอะไรหรือยัง ไปกินข้าวกับพี่ไหม"

"เอ่อ... เบลล์ว่าจะไปกินพร้อมเพื่อนอะค่ะ" เบลล์ตอบด้วยน้ำเสียงเสียงเจื่อนๆ ในใจนึกประหลาดอย่างบอกไม่ถูก หมอกพยายามเข้าหาเธออย่างจริงจังมาก ทั้งไลน์ทั้งโทรมาตอนกลางคืน ทั้งๆที่มีแฟนอยู่แล้วแท้ๆ

"เสียดายจัง พี่อยากกินข้าวกับเบลล์แต่เบลล์ก็ปฏิเสธตลอดเลย" ได้ยินอย่างนั้นเบลล์ก็ถึงกับเบะปากมองบนในใจ เพราะเธอไม่อยากไปกับเขา และไม่คิดจะไปด้วย

"พี่หมอกก็ไปกินกับพี่ข้าวสิ เดินมาโน่นแล้ว เบลล์ไปนะคะ" พูดจบเบลล์ก็เดินออกมาจากตรงนั้น เพราะไม่อยากจะเผชิญหน้ากับข้าว ผู้หญิงน่ารำคาญที่ชอบหาเรื่องเธอ ทั้งๆที่รู้ว่าแฟนตัวเองนั่นแหละที่เป็นฝ่ายเข้าหาเธอก่อน

"ไปเหอะ เดี๋ยวแม่งตามมาอีก" เบลล์เดินมาหาเภากับธามแล้วพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงรำคาญ

"พวกแม่งมาโน่นละ" เภาพูดขึ้นเมื่อเห็นหนามเตย หมูยอ และมิลินเดินยิ้มมาแต่ไกล

"ไงคะเพื่อนๆ อาจารย์เข้ายัง" มิลินทักทายด้วยรอยยิ้มสดใส

"เลิกเรียนนานแล้วค่ะนังสวย" เบลล์มองบนใส่มิลิน

"อีห่า! กูบอกแล้ว" มิลินหันไปด่าหนามเตยกับหมูยอ

"กูไหมที่ต้องด่ามึง แต่งหน้านานฉิบหาย" หมูยอจิงปากใส่มิลิน

"กูไม่ได้เช็กชื่อให้นะ" พูดจบเภาก็เดินออกไป

"จริงดิ" หนามเตยทำหน้าอยากตาย

"เออ" เบลล์เดินตามเภาออกไป

"เชี่ย! แม่งใจดำจังวะ" มิลินเดินเข้าไปเตะขาเภาด้วยความหมั่นไส้

"อะไรของมึงเนี่ย!" เภาหันมาถามมิลิน

"มึงใจดำ!" มิลินเชิดหน้าใส่เภา

"มีคนมองมึงอยู่มิลิน อย่าเสียงดัง" ธามพูดขึ้น เมื่อเห็นกลุ่มนักศึกษาคนอื่นกำลังมองมาที่เธอแล้วยิ้มน้อยยิ้มใหญ่

มิลินหันไปยิ้มหวานให้กับพวกเขา ก่อนจะหันไปเบะปากใส่เภา

"ฝากไว้ก่อนเถอะมึง" เธอพูดก่อนจะเดินนำหน้าออกไป

"มึง! ดูนี่" หนามเตยส่งมือถือให้หมูยอพร้อมใบหน้ายิ้มกว้าง

"วิกเตอร์!" หมูยอตะโกนเสียงดัง

"อะไรวะ" มิลินหันมาถาม ก่อนที่จะเอามือถือจากหมูยอไปดู มันคือรูปถ่ายของวิกเตอร์ที่โดนตามถ่ายเพราะวันนี้เขามาเรียนซึ่งนับว่านานๆที

"นึกยังไงมันมาเรียนวะ" มิลินพูดขึ้นขณะที่ยื่นหน้าจอมือถือให้เบลล์ดู

"ให้กูดูทำไม" เบลล์ถาม

"ก็นึกว่ามึงอยากดูไง" มิลินตอบแล้วส่งมือถือคืนหนามเตย

"มึงไปดูวิกเตอร์กัน นะๆ" หมูยอส่งสายตาเว้าวอน

"ไม่เอา กูเห็นมันบ่อยแล้ว" มิลินตอบ

"กูไม่ได้ชวนมึงไงมิลิน เบลล์มึงไปกับกูนะ เพราะกูรู้มึงไปอยู่แล้วหนามเตย"

"ไม่เอา..." เบลล์ตอบด้วยน้ำเสียงอ่อนๆ ในใจกลับกระวนกระวายบอกไม่ถูก

"ธามมึงไปกินข้าวกับกูนะ" เภาพูดขึ้นมาด้วยความรำคาญ

"เออ"

"กูไปด้วย" มิลินว่า

"งั้นพวกมึงไปกินข้าว ส่วนกู เบลล์ หมูยอ เราจะไปดูผู้ชายกันค่ะ" หนามเตยพูดจบก็ดึงแขนเบลล์ออกไป

"กูไม่ไป!" เบลล์พยายามรั้งตัวเองไว้แต่ก็ไม่เป็นผล

ที่หน้าตึกบริหาร

หนามเตยกับหมูยอลากเบลล์มาหยุดตรงกลุ่มฝูงชนที่กำลังมุงดูวิกเตอร์ เสียงกรี๊ดกร๊าดดังลั่นไปหมด

"ถามจริงทำไมมึงไม่มากันสองคนวะ" เบลล์ถามขึ้นอย่างไม่สบอารมณ์

"เอาตรงๆเพื่อน มึงสวยไงแล้วมึงก็น่าจะดึงดูดสายตาวิกเตอร์ได้ กูเลยพามึงมา จบนะ" หมูยอตอบทั้งๆที่สายยังคงพยายามมองลอดกลุ่มฝูงชนเข้าไปหาวิกเตอร์

"นี่ก็มาแล้วไง ให้กูรอตรงนี้ได้ไหม แล้วพวกมึงก็เข้าไปดูกันเอง" เบลล์พูดด้วยน้ำเสียงรำคาญ

"มีของดีให้ดูกลับไม่อยากดู... คนเรา" หนามเตยหันมาเบะปากให้เบลล์ก่อนจะจูงมือหมูยอแหวกฝูงชนเข้าไป

เบลล์ส่ายหน้าแล้วเดินออกมาจากตรงนั้น ก่อนที่สายตาของเธอจะเหลือบไปเห็นชายร่างสูงที่ใส่หมวกกับเสื้อหนังสีดำ เขากำลังมองมาที่เธอ ในตอนนั้นอยู่ๆร่างทั้งร่างก็สั่นไปหมด เขาคือวิกเตอร์ แล้วเพื่อนสองคนของเธอแหวกฝูงชนเข้าไปหาใคร?

เบลล์กำลังทำตัวไม่ถูก เพราะเธอรู้สึกได้ว่าวิกเตอร์กำลังมองมา แล้วจู่ๆเท้ายาวของเขาก็กำลังก้าวฉับๆมาตรงที่เธอ ด้วยสัญชาตญาณประหลาด เบลล์เริ่มออกวิ่ง เธอกำลังวิ่งหนีดาราดัง... บ้าไปแล้ว!

"เธอ! เดี๋ยวก่อน!" วิกเตอร์ตะโกนเรียกเบลล์ แต่เธอไม่ยอมหยุด ยังคงวิ่งต่อไป

"บอกให้หยุดไง นี่! เธอ!"

"ใครจะไปหยุดวะ! ไอ้บ้า!" เบลล์หันไปตะโกนด่าวิกเตอร์แล้ววิ่งต่อไป

"เฮ้ย! วิกเตอร์อยู่นั่น" เมื่อคนหนึ่งในฝูงชนหันมาเห็นวิกเตอร์ เธอตะโกนเรียกเพื่อนๆ จากนั้นพวกเขาก็เริ่มวิ่งตามวิกเตอร์ซึ่งกำลังวิ่งตามเบลล์อยู่

ฝูงชน วิกเตอร์ เบลล์