ฝันรัก

สองร่างบดเบียดแนบชิด ลมหายใจร้อนกรุ่นประสานกัน สัมผัสอันเย้ายวนของหญิงสาวสร้างความกระหืดกระหายกับชายหนุ่มอย่างท่วมท้น เขาสอดลิ้นเข้าโพรงปากเล็กสีแดงก่ำแล้วดูดเอาความหวานจากอีกฝ่ายอย่างชำนาญ มือหนาเคล้นคลึงสองเต้าอวบอย่างชอบใจ ก่อนจะย้ายลิ้นร้อนจากปากของเธอลงมาที่ยอดอกสีอ่อน

“อื้อ” ร่างบางครางดังด้วยความเสียวกระสัน เมื่อชายหนุ่มก้มลงดูดกัดยอดอกของเธอ

เขายิ้มอย่างพอใจเมื่อได้ยินเสียงครางอันเร่าร้อนของหญิงสาว มือหนาดึงความเป็นชายขนาดใหญ่ออกมา เขาจ่อมันตรงรอยแยกสีแดงเนียนสวย มืออีกข้างกดคลึงติ่งน้อยที่เนินเนื้อเบาๆ

‘ซึ่บ!’ เสียงแห่งความเบียดแน่นดังขึ้น เมื่อเขานำพาแก่นกายยาวใหญ่เบิกทางเข้าไป

“โอ” ชายหนุ่มครางออกมา ภายในกายของเขาร้อนผ่าวเมื่อสองกลีบแดงนั้นตอดรัดแน่นจนเสียวแทบทนไม่ไหว

“อ๊าาา วิกเตอร์” หญิงสาวครางแล้วเอ่ยชื่อเขาด้วยน้ำเสียงเย้ายวน เขามองเธอนิ่งแล้วโยกเอวเข้าออกช้าๆ…

“ฮึก!”

ร่างสูงเด้งตัวลุกขึ้นนั่งบนเตียงแล้วมองไปรอบห้องนอนใหญ่ เม็ดเหงื่อผุดขึ้นที่ใบหน้า ดวงตาเบิกกว้างอย่างเพราะความตื่นตัว เมื่อเห็นว่าตัวเองอยู่ในห้องนอนที่มีสภาพปกติ เขาหันมองบนเตียงที่ว่างเปล่าแล้วถอนหายใจออกมาอย่างไม่สบอารมณ์ เขาฝันถึงเธออีกแล้ว เธอ… คนแปลกหน้าที่ไม่เคยรู้จัก

“ยายบ้านั่นเป็นใครกันแน่” เขาพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงไม่พอใจ

วิกเตอร์ หนุ่มร่างสูง นัยน์ตาเฉียบ วัย20ปี ชายหนุ่มผู้เป็นดาราดาวรุ่ง ซึ่งกำลังมาแรงที่สุดในขณะนี้ ไม่มีใครในประเทศที่ไม่รู้จักเขา กิตติศัพท์อันเลื่องลือเรื่องนิสัยเสีย เพิ่มความดังเป็นพลุแตกให้กับเขาไม่ต่างจากผลงานมากมาย หากให้พูดถึงความสามารถ บรรยายห้าหน้ากระดาษก็คงไม่พอ…

เขาโด่งดังจากโฆษณาและเพิ่มมูลค่าให้ตัวเองด้วยภาพยนตร์หลายเรื่อง แน่นอนว่าเขาต้องเป็นที่หมายปองของสาวๆเพราะทั้งหล่อ เก่ง แถมยังรวยระดับเศรษฐี คุณสมบัติแบบนี้มีใครจะบอกผ่านได้อีก…

และที่สำคัญเขาคือหนึ่งในทายาทตระกูล ‘รัตติกุล’ ผู้เป็นเจ้าของห้างดังหลายแห่งในประเทศอีกด้วย เพราะเหตุนี้วิกเตอร์ถึงได้เลือกเรียนคณะบริหารธุรกิจที่มหาวิทยาลัยนานาชาติชื่อดังของประเทศ เพื่อที่สักวันหนึ่งเขาอาจมาแก้เบื่อด้วยการเข้าบริหารบริษัทยักษ์ใหญ่ของครอบครัว

“เล่นเอาฉันต้องมาทำร้ายตัวเองในห้องน้ำแบบนี้… อย่าให้รู้นะเธอเป็นใคร พ่อจะจับยัดไม่เลี้ยงเลย!” วิกเตอร์บ่นกับตัวเองที่หน้ากระจกห้องน้ำ ทุกครั้งที่ฝันถึงเธอ เขาก็ต้องทำแบบนี้ตลอด เนื่องจากอารมณ์ยังคงค้างจากความฝัน เสือแบบเขาหมดอารมณ์กับผู้หญิงทุกคนที่เข้ามา และต้องจบความต้องการด้วยมือตัวเอง… ใครรู้เข้าคงได้พากันหัวเราะเยาะเขาแน่

สองมือของชายหนุ่มสอดเข้าในกระโปรงนอนของหญิงสาวแล้วถลกชั้นในตัวบางออกอย่างแรง ก่อนจะก้มหน้าลงสอดลิ้นชอนไชเข้าที่ร่องสาวสีแดงสด

“วิกเตอร์…” เธอร้องครางออกมาเสียงดังขณะที่ก้นน้อยๆกระดกขึ้นรับลิ้นร้อนๆ

“อ๊าห์!!!” เสียงครางดังขึ้นหนักกว่าเก่าเมื่อชายหนุ่มยัดเอาท่อนเนื้อขนาดมหึมาแหวกเข้ากลีบกุหลาบจนลึกมิดด้าม

“อืมมม” เขาร้องครางออกมา ก่อนจะเริ่มขยับเอวเข้าออกช้าๆ มือหนาขย้ำเนินเนื้อสองเต้าซึ่งเต่งตึง ยอดอกตั้งตระหง่านเรียกร้องให้เขาก้มลงดูด

'จ๊วบๆ' เสียงจากการห่อปากลงดื่มด่ำกับเนื้อสาว สร้างความเสียวซ่านอย่างพิลึกพิลั่น

“วิกเตอร์!” หญิงสาวเรียกชื่อร่างสูงที่กำลังกระแทกตอปิโดสีอ่อนเข้าร่องหว่างขาของตัวเองเสียงดัง เขาซอยถี่ไม่หยุด จนเธอเสียวแทบจะหยุดหายใจ

“ฮึก!”

ร่างบางในชุดนอนลืมตาขึ้นมองเพดานห้อง ก่อนจะถอนหายใจออกมาอย่างแรง สายตากวาดไปทั่วแล้วพ่นอมจากปากอย่างโล่งใจ

เธอฝันถึงเขาอีกแล้ว... ดาราหนุ่มที่ชื่อวิกเตอร์! เมื่อเห็นว่าเป็นเวลาสี่ทุ่มจากนาฬิกาที่หัวเตียง เบลล์ ก็ขึ้นนั่งบนเตียงนอนด้วยใบหน้าที่ไม่สบอารมณ์

เธอไม่เคยเห็นตัวจริงของดาราหนุ่มในฝัน และไม่ได้เป็นแฟนคลับของเขา ไม่เข้าใจตัวเองเหมือนกันว่าทำไมถึงได้ฝันอะไรแบบนั้นได้ เธอหยิบมือถือที่วางอยู่หัวเตียงขึ้นมาเปิดอ่านข้อความในไลน์ด้วยอารมณ์ที่สุดแสนจะบรรยายไม่ถูก

LINE GROUP : มาทำงานที่เรารักกันเถอะ (กลุ่มไลน์ของเพื่อนในกลุ่มที่เรียนภาพยนตร์ของเบลล์)

หนามเตย : มึงงงงง กูเจอวิกเตอร์ที่เซนทรัลเวิลด์ งานดีมากกกกก

หมูยอ : กูเจอในมอยังไม่เคยอวด ตัวหอมสัด!

ธาม : พวกบ้าดารา

หนามเตย : เสือก

หมูยอ : มึงไม่หล่อไงธาม อิจฉาเขา

มิลิน : กูอยู่หน้าเซนเวิลด์เนี่ย เคยคิดจะมาหากูไหม สนใจแต่อีีวิกเตอร์

หนามเตย : กูกลับมานานแล้วไงนังดารา

มิลิน : จ่ะนังไม่สวย กูเหนื่อยฉิบหาย วันนี้ทั้งวันกูวิ่งอีเวนท์มาสามงานละ อีดอก!

หมูยอ : บ่นจัง อย่าให้กูเห็นมึงซื้อกระเป๋านะอีสวยสุด

มิลิน : โนสนจ่ะ เบลล์กูรู้มึงอ่าน มาหากูหน่อย บ้านมึงใกล้สุด กูเหนื่อยมาขับรถให้กูหน่อยนะ พลีสสสสส

เบลล์ : ผู้จัดการมึงก็มีไหม

มิลิน : อีเหี้ย! อย่าให้พูด เขาตามแต่วิกเตอร์ไหม สัด! ไม่อยากบ่นกูก็ตัวทำเงิน ไม่ดูแลกูเลย

เบลล์ : เออๆ บ่นอยู่นั่น เดี๋ยวกูไป

เภา : พรุ่งนี้มาเรียนด้วยนะมิลิน มึงหยุดจนอาจารย์จะทิ้งดิ่งมึงแล้ว

มิลิน : รู้น่า สั่งเป็นพ่อกูเลย

เบลล์ลุกจากที่นอนแล้วตรงไปเปลี่ยนเสื้อผ้า ก่อนจะเดินลงมาชั้นล่าง เบสท์ พี่ชายของเธอที่ทำงานเป็นวิศวะกรเครื่องบินยังไม่กลับบ้าน ส่วนพ่อกับแม่ที่เป็นเจ้าของโรงงานผลิตอาหารกระป๋องยี่ห้อดังก็ทำงานอยู่ต่างจังหวัด เธอที่อยู่กรุงเทพฯคนกับพี่ชายเลยไปไหนมาไหนได้สะดวกไม่ต้องขอพ่อแม่

ที่มหาวิทยาลัยเธอมีเพื่อนสนิทหลายคน เพราะด้วยเป็นคนนิสัยดี ร่าเริง เข้ากับคนง่ายแต่ก็ไม่เสมอไป หนึ่งในเพื่อนที่เธอสนิทที่สุดคือมิลิน สาวน้อยหน้าตาน่ารักราวตุ๊กตาที่ขณะนี้โด่งดังในวงการละครและโฆษณามาก มิลินเป็นคู่จิ้นปลอมๆของวิกเตอร์เนื่องจากมีผู้จัดการคนเดียวกันคือ ไซมอน แถมยังออกงานคู่กันอยู่บ่อยๆ ทว่าคนนอกรวมถึงแฟนคลับไม่รู้เลยว่าวิกเตอร์กับมิลินเป็นเพียงเพื่อนที่คอยกัดกันอยู่ตลอด

อีกคนคือเภา เพื่อนสนิทที่เบลล์สามารถเล่าได้ทุกเรื่อง เภาเป็นผู้ชายที่ไม่พูดมาก เลยทำให้เบลล์สนิทใจกับเขาไม่น้อย

หน้าห้างเซนทรัลเวิลด์

เบลล์ลงจากรถไฟฟ้า แล้วเดินมาหยุดที่หน้าห้าง ผู้คนยังสัญจรกันมามายเนื่องจากมีงานอีเวนท์ที่รวมดาราดังเอาไว้มากมาย หนึ่งในนั้นคือมิลินเพื่อนสนิทของเธอ

หน้าจอLCD ขนาดใหญ่ที่หน้าห้างกำลังฉายโฆษณาที่วิกเตอร์เป็นพรีเซนเตอร์ เบลล์เงยหน้าขึ้นมองด้วยความรู้สึกประหลาดข้างใน หัวใจเต้นแรงเมื่อได้เห็นหน้าเขาถึงแม้ว่าเป็นเพียงในจอก็ตาม

“เบลล์!” มิลินวิ่งมายืนด้านหลังของเธอพลางตะโกนเสียงดัง ทว่าเบลล์กลับไม่ได้ยินเสียง เพราะเธอกำลังตกอยู่ในห้วงแห่งความคิดน่ะสิ

“อีเบลล์!!!” มิลินตะโกนขึ้นอีกครั้งก่อนจะเดินอ้อมไปยืนตรงหน้าเธอ

“มึงมาแล้วเหรอ” เบลล์หลุดออกจากภวังค์แล้วถามขึ้น

“ยังไม่มามั้ง หูดับหรือไงวะ กูเรียกตั้งนาน” มิลินบ่นเสียงเขียว

“มึงไม่อายคนหรือไง” เบลล์ถามเพื่อนพลางหันมองกลุ่มคนที่กำลังยืนถ่ายรูปดาราสาวตรงหน้า

“เออ งั้นรีบไปเหอะ เดี๋ยวเขาเข้ามาขอกูถ่ายรูป เหนื่อยฉิบหาย!” พูดจบมิลินก็เดินลากแขนเบลล์ออกไปจากตรงนั้น