5ได้โปรด

“เลว ๆ กรี้ดดดด” น้ำหอมรู้สึกรังเกียจกับสัมผัสที่นิโคตินทำกับร่างกายของเธอ และหญิงสาวไม่รู้จะหลุดพ้นได้ยังไงกับสถานการณ์ตรงหน้านี้

“กรี๊ด!!

นิโคตินซุกไซร้ตามคอระหงของน้ำหอม เธอร้องไห้ออกมาอย่างหนักไม่รู้จะทำอย่างไรกับสถานการณ์ตรงหน้า ผู้ชายสารเลวนิโคตินกำลังจะย่ำยีเธอ

“ครืด~ครืด~ โทรศัพท์ของนิโคตินเสียงร้องเสียงดังอีกครั้ง เขาหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาจากนั้นก็กดรับ เขามองหน้าน้ำหอมก่อนจะกระตุกยิ้มที่มุมปากเขาๆ ชายหนุ่มกดรับ พร้อมกับเปิดลำโพงโทรศัพท์

“ว่าไงมีอะไร”

(“ให้พวกผมจัดการเลยไหมนาย นายใหญ่มาคนเดียว แต่มายังไม่ถึงอีกประมาน30นาที ลูกน้องของนายที่อยู่ที่นั้น รายงานเมื่อกี้นี่เอง”)

“เอาสิ” นิโคตินเอ่ยเสียงเหี้ยมพร้อมกับกระตุกยิ้มที่มุมปากอีกครั้ง น้ำหอมได้ยินก็ยิ่งร้องไห้ออกมาอย่างหนักคนนึงจ้องทำร้าย อีกคนคิดไม่รู้ว่าจะถูกกระทำ นิโคลัสไม่มีทางสู้ได้อยู่แล้ว

“ไม่ๆ ได้โปรด ฮื่อๆ” น้ำหอมร้องไห้อ้อนวอนคนตรงหน้า ใจของเธอตอนนี้มันหวาดกลัว กลัวนิโคตินทำร้ายนิโคลัสและเธอยอมให้คนที่เธอรักถูกทำร้ายไม่ได้

“ถ้าเธอยอม ฉันจะไม่ทำร้ายผู้ชายคนนั้นเพราะต่อให้เธอพยายามมากแค่ไหนเธอก็ไม่สามารถรอดออกไปจากห้องนี้แน่นอน”

“ฮึก! อย่าทำร้ายเขาได้ไหมหอมขอร้อง ฮึก! “ริมฝีปากบางของหญิงสาวสั่นระริก พร้อมกับเอ่ยคำวิงวอน น้ำหอมรู้ดีว่าอย่างไรก็ไม่รอดจากตรงนี้แน่นอนเธอควรจะต่อรองกับเขามากกว่า แม้ในใจจะแสนเกลียดชังเขาเหลือเกิน

“ถ้าเธอยอมตัดขาดมันยอมเป็นเมียฉันฉันจะไว้ชีวิตมัน”

“หอมไม่ได้รักนาย ฮึก! หอมจะยอมเป็นเมียนายได้อย่างไร” น้ำหอมเอ่ยเจ็บปวด

“ไม่เกี่ยวกับรักหรือไม่รัก ต่อให้เธอไม่ได้รักฉันก็ช่างแต่เธอต้องเป็นเมียฉัน”

“หอมไม่ได้รักนายหอมไม่สามารถมีเซ็กส์กับคนที่ไม่ได้รักได้หรอก ฮึก! “

“การมีเซ็กส์ไม่จำเป็นต้องรักผู้ชายทุกคนรู้ดี”

คำพูดของนิโคตินทำให้น้ำหอมสะอึกไปไม่น้อย เวลานี้หญิงสาวไม่มีทางเลือกอื่นแล้วจริงๆ เธอคงต้องกลายเป็นนางบำเรอเขาแน่ ๆ เธอไม่เห็นทางที่จะหลุดพ้นจากตรงนี้ได้เลย

เเต่เพื่อชายที่รักเธอต้องอาจจะต้องยอม ต่อให้เธอพยายามจะเอาตัวรอดไปจากตรงนี้ เธอก็ทำไม่ได้เลย เพราะการที่จะหลุดพ้นจากนิโคติน มันไม่ง่ายเลย และเธอไม่ต้องการให้นิโคตินทำร้ายคนที่เธอรัก

“ขอเวลาได้ไหม? ฮึก! หอมไม่พร้อม” เธอเอ่ยเสียงสั่น ไม่เข้าใจตัวเองเหมือนกันว่าทำไมถึงพูดออกไปแบบนั้น แต่เธอไม่มีหนทางเลือกแล้ว แม้ว่าสิ่งที่เธอจะทำ มันฝืนใจมากมายเพียงใดก็ตาม

“อย่ามาถ่วงเวลาอย่าคิดว่ามันจะมาช่วยเธอได้ เพราะฉันจะไม่มีวันให้มันทำได้แน่นอน ถ้าเธอไม่ตกลงในสิ่งที่ฉันบอกเธอ เธอเตรียมตัว ดูศพของมันได้เลย ฉันไม่ปล่อยให้ มันหายใจแน่นอน”

“ฮื่อ ๆ เลว นายมันเลว”

“เลว ๆ แบบฉันจะเป็นผัวเธอ ฉันไม่มีทางที่จะปล่อยเธอหลุดมือไปแน่นอน”

“ไม่นะ....” น้ำหอมส่ายไปมา นิโคตินแสยะยิ้มร้ายก่อนจะเดินไปเปิดลิ้นชัก แล้วหยิบยาเม็ดสีขาวออกมาสองเม็ด จากนั้นก็หยิบน้ำแล้วเดินมาหาเธอ

“ฮึก! นายจะทำอะไร ฮื่อ ๆ” น้ำหอมเอ่ยด้วยความหวาดกลัว นิโคตินบีบปากเธอ จากนั้นก็หย่อนยาแล้วตามด้วยน้ำ

“อึก! ฮื่อ ๆ” น้ำหอมพยายามดีดดิ้น แต่ไม่สำเร็จ ยาได้ถูกกลืนลงไปในลำคอเรียบร้อยแล้ว เธอมองหน้านิโคตินด้วยน้ำตานองหน้า ผู้ชายคนนี้ชั่วช้าสารเลวที่สุด หญิงสาวไม่รู้จะหาคำไหนมาเปรียบกับเขาดี เขามันสัตว์นรกส่งมาเกิด

“นายเอายาอะไรให้หอมกิน!”

“ยาที่จะทำให้เธอมีความสุขอย่างไรล่ะ”

“เลว! ฮึก”

“เจ็บไหม?” นิโคตินเอ่ยพร้อมกับจับที่ข้อมือของน้ำหอมเบา ๆ ตอนนี้ข้อมือเธอแดงเถือกเพราะถูกมัดด้วยเชือก แววตาของเขาไหววูบเพียงนิดเดียวก่อนจะปรับเย็นชาเหมือนเดิม

“นายไม่ต้องมาเสแสร้งหอมเกลียดนายนิโคตินได้ยินไหมหอมเกลียดนาย”

“คนแบบฉันมันชินแล้วกับคำแบบนี้ต่อให้เธอเกลียดฉัน ขยะแขยงฉัน ฉันก็ไม่มีวันปล่อยเธอไป”

“ฮื่อๆ นายทำแบบนี้ทำไม นายมันคนใจร้ายไม่มีหัวใจ”

“หึ ถ้าฉันไม่มีหัวใจฉันคงจะร้ายกว่านี้” นิโคตินเอ่ยพร้อมกับบรรจงแกะเชือกที่มัดข้อมือน้ำหอมออกจากนั้นเขาก็ลุกไปนั่งเก้าอี้

“ฮึก! นายจะปล่อยหอมไปแล้วใช่ไหม นายจะไม่ใจร้ายใช่ไหม” น้ำหอมเอ่ยอย่างดีใจ

“หึ” นิโคตินแค่นหัวเราะในลำคอเบา ๆ เธอเอาสมองส่วนไหนคิดว่าเขาจะปล่อยเธอไป เขามองร่างเปลือยเปล่าน้ำหอมที่นั่งอยู่บนเตียง เธอกำลังจะลุกไปหยิบชุดในตู้ของเขา

“อ๊ะ ๆ นะ...นาย” น้ำหอมชะงักมือที่เปิดตู้เสื้อผ้า ก่อนจะหันมาหานิโคติน ที่นั่งมองร่างเปลือยเปล่าของเธอ ตอนนี้ร่างกายของน้ำหอมมันร้อนวูบวาบไปทั้งกาย

“อยากไปก็รีบไปสิ”

“นะ...นายมันเลว...ฮึก!” น้ำหอมเอ่ยพร้อมกับใช้มือเรียวเล็กลูบไปตามเนื้อตัวของเธอ ตรงใจกลางความสาวมันร้อนและเริ่มตอดรัดรุนแรง

“หึ” นิโคตินมองร่างเปลือยเปล่าขาวเนียนพร้อมกับหัวเราะออกมา เขาหยิบบุหรี่ราคาแพงออกมาสูบแล้วพ่นควันขาวลอยคลุ้งเต็มไปหมด ไม่ได้รู้สึกอะไร กับคำพูดของน้ำหอมเลยสักนิด เขาฟังคำพูดคำนั้น จนชินชาเสียแล้ว เขามันคนเลวชายหนุ่มรู้ตัวดี

“อื้อ...” น้ำหอมเปิดตู้เสื้อผ้าของเขาแล้วหยิบเสื้อเชิตตัวใหญ่ออกมาใส่ เธอกัดริมฝีปากตัวเองเพื่อระงับความอยาก ที่เกิดกับร่างกายของหญิงสาวตอนนี้ เธอต้องห้ามมันให้ได้

“ออกไปสิ”

“อ๊าา... นะ...มันสารเลว” น้ำหอมใช้มือบีบที่อกอวบของเธอ เธอพยายามห้ามความรู้สึกอยาก เธอใช้มือลูบไปทั่วร่างกายเปลือยเปล่า ยิ่งปลูกปั่นความกระสันให้ลุกโชนมากกว่าเดิมน้ำหอมเป็นตัวสั่นพยายามระงับอาการเสียวกระสันเอาไว้ริมฝีปากบางเม้มเป็นเส้นตรงเพื่อห้ามความรู้สึก

“หึ” นิโคตินลุกขึ้นจากนั้นก็เดินไปล้มตัวนอนหงายอยู่บนเตียง น้ำหอมมองเห็นแก่นกายของนิโคติน ก่อนจะรีบติดกระดุมลวก ๆ จะเดินไปเปิดประตู

“อ๊าา...” เสียงหวานเผลอครางออกมาอย่างเสียวกระสัน เมื่อเธอใช้มือลูบไปที่ดอกกุหลาบอวบอูมสีชมพู ความร้อนแผ่ซ่านไปทั่วร่างกาย เธอใช้มือจับไปที่ลูกบิดประตูแต่มันล็อคจากทางด้านนอกออกไปไม่ได้

“นะ...นาย...ฮึก...ปล่อยฉันไป” น้ำหอมพยายามอ้อนวอนอีกครั้งแต่นิโคตินไม่สนใจที่จะรับฟัง เขากลับนอนเฉยไม่สนใจอะไรแม้ว่าเธอจะอ้อนวอนมากแค่ไหนก็ตาม

“....”

“ปล่อย...ได้โปรด...ปล่อย” เธอมองหน้านิโคตินทั้งน้ำตา ร่างกายของเธอมันร้อนรุ่มไปด้วยอารมณ์พิศวาส ร่างกายเธอเริ่มสั่นเกร็งมากกว่าเดิม

“ขึ้นมาหาฉันสิ ฉันจะทำให้เธอหายอยากเอง”

“ละ...เลวจริง...ฮึก...ฮื่อ!”

น้ำหอมพยายามห้ามความรู้สึกร้อนรุ่มในกาย พยายามเปิดประตูอยู่นานแต่ก็ทำไม่ได้ หญิงสาวพาร่างสั่นเทาของตนเองไปนั่งบนโซฟา ก่อนจะนั่งลงแล้วกางขาออก นิโคตินมองการกระทำของน้ำหอมก่อนจะยิ้มออกมา เขาจับแก่นกายรูดขึ้นลงพร้อมกับมองหญิงสาว

“อ๊า...”มือเรียวของเธอลูบไปที่ดอกกุหลาบอวบอูม จากนั้นก็เริ่มบีบไปที่ติ่งเนื้อสีสด หญิงสาวกางขาออกให้กว้างจากนั้นก็เริ่มแยงนิ้ว แม้มันจะเจ็บแต่มันเหมือนจะเป็นทางเดียวที่ทำให้เธอหายจากอาการบ้าๆ นี่

แต่ทว่า มันกลับยิ่งเพิ่มความอยากมากกว่าเดิม

แจ๊ะ ๆ ๆ น้ำหอมกระหน่ำนิ้วเข้าออกเร็วๆ มันทั้งเจ็บทั้งเสียวน้ำสีใสไหลออกมา เปื้อนโซฟาโดยใช้มืออีกข้างบีบไปที่อกอวบ จากนั้นก็สอดมือเข้าไปบีบแล้วเขี่ยวนยอดประทุมถันของเธอจนมันแข็งเป็นไต