ep2

‘บิลลี่ บิลลี่ โต๊ะ ๔ วีไอพี’”

เสียงตะโกนเรียกดังเข้ามาในห้องแต่งตัว ซึ่งผมเพิ่งจะเข้ามาพักได้ไม่ทันถึง ๕ นาที หลังจากที่เทคแคร์ลูกค้ามาตั้งแต่หัวค่ำ

“คนอื่นไปก่อนได้ไหม” ผมตอบไป อยากจะงีบเอาแรงสักสิบนาที

“เป๋าหนักนะมึง แล้วเขาเจาะจงมึงคนเดียว”

“เออ...เดี๋ยวกูไป”

ผมขยับลุกอย่างเกียจคร้าน แต่ก็ไม่ได้เบื่อหน่ายหรอกนะครับ กับงานที่ทำ เงินมันดีก็ต้องยิ้มรับมันหน่อย ผมทำงานที่นี่มาเกือบเดือน แล้ว เขาเรียกผมว่า “ตัวใหม่”

“สวัสดีครับพี่”

“บิลลี่...แหม ต้องตามตัวกันเลยนะ จำพี่ได้ใช่ไหม”

“จำได้ครับ”

ลูกค้ากระเป๋าหนักวัย ๔๐ เศษ ที่ดูแลสุขภาพราวกับสาววัยสามสิบคนนี้ เคยมาเที่ยวบาร์เลิฟเวอร์ แล้วเรียกใช้บริการผม เธอเป็นเจ้าของกิจการที่สืบต่อจากครอบครัว เหนื่อยๆ ก็เข้ามาเที่ยวกับเพื่อน โชคดีที่เป็นคิวของผมที่ขึ้นแสดงโชว์.....อ้อ ผมลืมบอกคุณไป นอกจากผมจะเสิร์ฟน้ำ เสิร์ฟอาหาร นั่งคุยกับลูกค้า เจ๊มาลียังให้ผมขึ้นแสดงโชว์ด้วยนะครับ การแสดงโชว์ของผม ก็ไม่มีอะไรมาก เราใส่ชุดเต็มยศ เต้นไปตามเพลงแล้วค่อยๆ ถอดชุดออกจนเหลือแต่ปราการด่านสุดท้ายสีขาวเรืองแสง แรกๆ ผมไม่อยากจะเชื่อเลยว่า ไอ้กางเกงในสีขาวที่เจ้าชัยมันไปซื้อให้ผมนั้น มันจะสามารถเก็บเงินให้ผมได้ถึงคืนละสองสามหมื่น และพี่ผู้หญิงคนนี้ ก็เป็นหนึ่งในนั้นที่ทิปเงินเหน็บไว้ที่ขอบกางเกงชั้นในตัวนั้นอย่างหนาเตอะ แถมยังประมูลให้ผมไปนั่งที่โต๊ะของเธอในค่ำคืนนั้นด้วย

“สบายดีหรือจ๊ะ”

“คนทำงานอย่างผม ต่อให้สบายหรือไม่สบาย ก็ต้องบริการลูกค้าอย่างดีที่สุดแหละครับ”

“แหม...พูดจาน่าเอ็นดูจริง”

เธอหัวเราะคิกคัก ใส่จริตจะก้านเข้าไปราวสาววัยรุ่น หากแต่ไม่ขัดตา เพราะจริงๆ แล้วผมก็ต้องยอมรับว่าเธอสวย อายุที่เธอเคยบอกไว้ ทำอะไรกับสังขารเธอไม่ได้เลย

“วันนี้ พี่จะรับอะไรดีครับ”

ผมถามเมื่อเห็นว่าไม่มีเครื่องดื่มวางอยู่บนโต๊ะ

“ไม่ล่ะ วันนี้พี่จะใช้บริการพิเศษที่เจ๊เขาแนะนำไว้”

“บริการพิเศษ?....ต้องจองล่วงหน้านะครับ”

ผมขมวดคิ้ว คิวของผมวันนี้มีนัดกับลูกค้ารายหนึ่ง ซึ่งผมยังไม่เคยเห็นหน้า เธอจะมาราวเที่ยงคืนและเจาะจงผมไว้เช่นกัน เจ้าชัยมันอธิบายว่าลูกค้าบางคนเลือกพวกเราจากแคตตาล็อก

“ยังเหลืออีกหลายชั่วโมงนี่จ๊ะ”

ผมยิ้ม....นี่เป็นวันแรกที่ผมบริการซ้อนสองราย หัวค่ำและหลังเที่ยงคืน

******

‘บิลลี่...รูปหล่ออย่างเธอนี่ ไม่มีแฟนเหรอจ๊ะ’”

พี่ดา ลูกค้าคนหนึ่งถามผม ขณะที่เดินนำหน้าผมเข้าไปที่ห้องสวีทหรูของโรงแรมใจกลางกรุงเทพฯ

“ผมไม่กล้าครับ....ลำพังแค่หาเลี้ยงตัวเองยังแย่เลยครับ”

“พี่จะช่วยหาให้สักคนเอาไหมจ๊ะ”

“เอาซิครับ...ขอให้สวยสักครึ่งของพี่..ผมก็ดีใจแล้ว”

ผมรับปากไปตามน้ำ

“แหม...เข้าใจชมนะจ๊ะ ปากหวานเหมือนกันนี่เรา”

“จะลองชิมอีกสักครั้งไหมผม ว่าปากผมยังหวานอยู่หรือเปล่า” ผมหยอด ลูกค้าสาวหน้าแดง

“แหม พูดเก่งอย่างนี้ บอกว่ายังไม่มีแฟนอีก...พี่จะเชื่อดีไหม”

ผมหัวเราะเบาๆ ลูกค้าคนของผม แม้จะอายุมากแล้ว แต่การดูแลตัวเองอย่างดี ทำให้เธอเหมือนสาวรุ่น ที่สำคัญยังสวยพริ้ง ผิวของเธอขาวเหมือนคนจีนทั่วไป ใบหน้ากลม ผมดำยาวเหยียด จมูกโด่งเพราะผ่านการศัลยกรรม แต่ปากเต็มอิ่มแดงระเรื่อตามธรรมชาติ เธอเป็นคนร่างใหญ่แต่สมส่วนเหมือนคนที่ออกกำลังกายมาอย่างดี หน้าอกเต่งตึง สะโพกผายกลมกลึง ไม่น่าเชื่อว่ายังอยู่เป็นโสดจนบัดนี้

“เธอมองพี่ราวกับไม่เคยเห็น” เธอหันกลับมามองผมแล้วถาม

“พี่สวยมากครับ”

ผมฉุดมือเธอเข้ามาใกล้ เธอเอียงอายเล็กน้อย ก่อนจะยอมให้ผมจับจูงมานั่งบนขอบเตียง แล้วรวบร่างเข้ามาจูบแก้ม

“จะให้ผมอาบน้ำก่อนไหมครับ”

“หืม....ไม่ต้องก็ได้จ๊ะ พี่ชอบกลิ่นเธอแบบนี้แหละ”

“ครับ ผมตามใจพี่อยู่แล้ว”

ผมซุกหน้าลงตรงซอกคอขาวผ่องและหอมละมุน ก่อนจูบไซ้เรื่อยไปจนถึงพวงแก้ม จนริมฝีปากพบกัน ผมจึงบดขยี้จูบอย่างหนัก พี่ดาอึกอักอยู่ในลำคอเหมือนยังตั้งตัวไม่ทัน แต่เมื่อลิ้นพบลิ้น เธอถึงกับผวาร่างกอดไหล่ผมไว้แน่น