ตอนที่ห้า ตกใจทำไม

ตอนที่ห้า

ตกใจทำไม

แน่นอนว่าการค้าที่ดีย่อมมีผู้คนอิจฉาริษยาและไม่ชอบใจ แค่ไม่กี่วันก็มีป้าสาวใหญ่ซึ่งไม่เคยเห็นหน้ามาตะโกนโหวกเหวกหาเรื่องถึงหน้าร้าน

“ดูสิ ชุดรัดรูปเผยสัดส่วนขนาดนี้มีแต่หญิงโคมเมืองถึงจะกล้าใส่กัน ผู้ดีมีสกุลคนไหนจะใส่เข้าไปได้ ฉันคนหนึ่งล่ะ ไม่มีวันซื้อแน่”

เถ้าแก่เนี้ยหวังและจางเจียลี่ได้แต่ยืนอึ้งใจสั่นหวั่นวิตกอยู่ในร้านปล่อยให้คนสาดโคลนใส่ไม่ยั้ง

แต่นั่นไม่ใช่นิสัยของผีสาวเจนนี่ วิญญาณโปร่งแสงพุ่งเข้าสิงร่างของจางเจียลี่แล้วเท้าสะเอวเดินนวยนาดอวดรูปร่างสมส่วนในชุดงดงามออกมาอย่างเชื่องช้า

ชุดแบบใหม่นี้เผยเรียวขาขาวผ่องเนินอกนวลเนียนและเอวคอดเล็กอย่างละเล็กละน้อยแต่พองาม

ยามเมื่อหญิงสาวเดินออกไปถึงหน้าร้านพลางเชิดหน้าวางเท้าอย่างกับนางพญาจึงเรียกสายตาของผู้คนให้จ้องมองทั้งเสียงฮือฮา

เจนนี่เว้นระยะไว้ช่วงหนึ่งก่อนจะเอ่ยด้วยเสียงดังฟังชัด

“ผู้หญิงเรามีสัดส่วนทองคำเอาไว้ให้อวดเพื่อล่อหลอกผู้ชายให้หลงใหล ถ้าไม่เผยให้เห็นบ้างคนโสดจะหาสามีที่ดีได้อย่างไร ส่วนคนที่แต่งงานแล้วย่อมไม่อาจจับใจสามีให้อยู่หมัด

เราก็แค่อวดแต่พองาม เผยส่วนที่ควรเผย เก็บซ่อนส่วนเร้นลับที่สุดเพื่อให้พวกเขาอยากรู้อยากเห็นและคิดภาพตามก็แค่นั้น ถึงอย่างไรก็ไม่มีใครมาขโมยเนื้อตัวของเราไปได้”

จางเจียลี่ปรายสายตามองบรรดาชายหนุ่มที่ยืนออดูเหตุการณ์อยู่โดยรอบพลางเอ่ยถาม

“มีผู้ชายคนไหนไม่ชอบให้ผู้หญิงใส่ชุดแบบนี้บ้าง”