บทที่ 3 ห้องทำงานฉ่ำ

บูรณิมามาทำงานแต่เช้าเหมือนทุกวัน แต่เหมือนว่าวันนี้บอสของเธอจะมาเช้ากว่าเธอ ปกติจะมาทำงานหลังหล่อนแท้ๆ แต่วันนี้มาแปลก และโต๊ะทำงานที่เคยอยู่หน้าห้องก็หายไปจากหน้าห้องทำงาน แต่แล้วก็ได้รู้ว่าอยู่ไหน เมื่อแม่บ้านของบริษัทกับพนักงานรักษาความปลอดภัยสองคนเดินออกมาจากห้องของบอสบอกว่าโต๊ะทำงานถูกย้ายไปในห้องของบอสแล้ว พอรู้แบบนั้นบูรณิมาก็รีบเปิดประตูห้องทำงานแล้วเดินไปหาบอสหนุ่มที่นั่งยิ้มอยู่บนเก้าอี้ทำงานประจำของเขามองมาทางตนอยู่

“บอสคะ?”

“ว่าไงบีบี ชอบไหมมุมทำงานใหม่”

“บอสต้องการอะไรกันแน่คะ”

“ก็บอกแล้วไงเมื่อคืนว่าผม ‘หิว’ บีบี”

“บอสพูดไม่รู้เรื่องเหรอคะ” ไม่น่าเสนอตัวขึ้นเตียงกับบอสและเชิญชวนเขาแบบนั้น เขาควรอยู่ในจินตนาการและเป็นชายในฝันเท่านั้น ไม่ควรแตะต้องเขาเลย เธอไม่น่าทำแบบนั้นเลย เพราะมันทำให้การทำงานของเธอไม่สงบเหมือนเมื่อก่อน เมื่อก่อนกับเธอ เขาเคร่งขรึม แต่ตอนนี้สิ กลับตรงกันข้าม เหมือนเป็นคนละคนก็ว่าได้ ใบหน้าของเขา แววตาของเขายามมองเธอมันทำให้หล่อนรู้สึกร้อนวูบไหวในอกและรู้สึกเหมือนถูกเปลื้องผ้าตลอดเวลาที่เขามองมา

“บีบีต้องทำงานทุกอย่างตามที่ผมสั่งและตามใจผมสิ”

“ทำให้บอสได้ทุกอย่างที่เกี่ยวกับงาน แต่เนี่ยไม่ใช่ บอสกำลังทำให้บีบีอึดอัดนะคะ แล้วแบบนี้บีบีจะทำงานกับบอสต่อได้ยังไง ถ้าบอส ‘หิว’ มากนักเดี๋ยวบีบีนัดนางแบบขาประจำของบอสให้ค่ะ ให้โทรนัดหล่อนตอนนี้เลยไหมคะ จะได้จองห้องพักที่โรงแรมให้ด้วย” หล่อนพูดอย่างคล่องปาก ทั้งๆ ที่ในใจรู้สึกเจ็บแปลบก็เถอะ แต่ก่อนหน้าที่ตนเองจะตกเป็นของบอสหนุ่มเซ็กซ์จัด เธอก็ทำเรื่องแบบนี้ให้เขาเป็นประจำ และคอยช่วยจัดการให้เขาตลอดหลังจากเขาอิ่มหนำสำราญสวาทแล้ว

“นี่บีบีจะผลักไสผมให้คนอื่นเหรอ”

“บอสไม่ใช่ของบีบีตั้งแต่แรกแล้วค่ะ เรื่องวันนั้นก็แค่ ‘เมา’ เท่านั้น ให้มันจบแค่ในห้องนั่นไม่ได้เหรอคะบอส ทำไมถึงยังไม่ออกจากตรงนั้นอีกคะ เราก็ต่างโตกันแล้วนะคะ”

“ครั้งแรกของบีบีนะ”

“ก็ใช่ค่ะ ครั้งแรกแล้วใช่จะไม่มีครั้งที่สอง แต่ครั้งที่สองจะไม่ใช่กับบอสแน่นอนค่ะ เพราะบอสเองก็ใช่จะแคร์ใช่ไหมคะ บอสก็มีผู้หญิงรอบตัวเยอะจะนอนกับใครก็ได้ แล้วทำไมยังติดอยู่กับครั้งแรกของบีบีคะ บีบีรู้จักบอสดีค่ะ”

“รู้จักดีก็ตามใจหน่อยสิ และรู้ไหมอะไรที่เป็นของผมแล้วก็ต้องเป็นแค่ของผมคนเดียว บีบีก็ด้วย อย่าคิดจะได้ขึ้นเตียงกับคนอื่น ถ้าผมยังอยู่” น้ำเสียงยียวนขี้เล่นเปลี่ยนเป็นห้วนแข็งพร้อมดันร่างเล็กเพรียวระหงในชุดสูทเข้ารูปเข้าผนังกำแพงห้องทำงาน

“บอสจะทำอะไรบีบีคะ”

“ก็บอกว่า ‘หิว’ ไงเล่า ถ้าไม่กินจะหายได้ไง ว่าไหม?” เขากักร่างเล็กของเลขาสาวไว้กับผนังแล้วก้มโน้มหน้าลงหมายจะจูบปากอวบอิ่มสีชมพูระเรื่อของบูรณิมา แต่แล้วมือน้อยก็ยกขึ้นมาปิดปากตัวเองไว้ไม่ยอมให้เขาบดขยี้

“อย่าขัดใจผมบีบี”

“บอสกำลังล้ำเส้นอยู่นะคะ”

“แล้วยังไงบีบี” เขาถามกลับด้วยสีหน้าเรียบเฉย

“บีบีจะไปยื่นใบลาออกกับฝ่ายบุคคล”

“ได้! ไปยื่นสิ มาดูกันว่าจะลาออกได้ไหม ถ้าผมไม่อนุมัติ คุณก็ลาออกไปไม่ได้บีบี และคุณก็น่าจะรู้ว่าต้องแจ้งก่อนล่วงหน้าหนึ่งเดือนถึงจะลาออกได้ ถ้าไม่แจ้งก่อนก็อย่าคิดจะลาออกไปจากตำแหน่งเลขาของผมได้” พูดจบเขาก็จับมือน้อยที่ปิดป้องปากตัวเองจากปากหนาของตนดึงออกแล้วก็โน้มหน้าลงกระแทกปากหนาสีเข้มจากควันบุหรี่กระแทกกลีบปากอ่อนนุ่มของบูรณิมา

“อะ...อื้อ” ปากหนากระแทกบดจูบเอาแต่ใจกับปากน้อยของเลขาสาวคนสวยของตนเอง มือใหญ่กดไหล่เล็กดันไว้กับผนัง อีกมือกอดรัดเอวเล็กคอดรั้งเข้าหาตนเอง

“อะ...อื้อ” เสียงครางอู้อี้จากการถูกบังคับจูบดังลอดออกมาจากริมฝีปากน้อยของบูรณิมา หล่อนทุบตีไหล่กว้างพร้อมผลักไส แต่ไม่เป็นผล เมื่อเรียวลิ้นอุ่นร้อนของบอสเถื่อนสอดแทรกดุนดันเข้ามาในโพรงปากไล่ต้อนเรียวลิ้นเล็กของหล่อนจนจนมุมไร้ทางหนีถูกลิ้นหนาเกี่ยวรัดคลึงดูดกลืนลิ้มรสในโพรงปากน้อย

“อ่า...อื้อ” ความหวานในคืนนั้นและภาพหวามสวาทในคืนนั้นย้อนหวนคืนกลับมาอีกครั้ง เมฆยกอุ้มร่างเล็กเปราะบางของเลขาสาวลอยขึ้นเหนือพื้นพาเดินลงส้นเท้าหนักๆ ไปยังโต๊ะทำงานของหล่อนที่เพิ่งย้ายเข้ามาในห้องแล้วใช้มือกวาดข้าวของบนโต๊ะทิ้งกระจัดกระจายไปกับพื้น