ep2

“เจ๊โฉม....สงสารผมเถอะครับ...ผมไม่มีเงินจริงๆ”

เฉิดโฉมเงยหน้ามองเด็กหนุ่มที่กำลังร้องขอ เธอยิ้มมุมปากคล้ายขบขัน กับท่าทีที่เขาแสดง

“ไอโฟนรุ่นใหม่ล่าสุดของเธอ....ถอดซิมซะ แล้ววางไว้ให้ฉัน เธอมาไถ่คืนได้ก็ต่อเมื่อเธอจ่ายค่าห้องฉันครบ”

“เจ๊...ไม่ได้นะเจ๊ นี่มันของผม”

“ใช่! ก็ของเธอไง กลัวไม่มีโทรศัพท์ใช้เหรอ เอานี่...โทรศัพท์ฉัน ฉันให้ไปใช้ก่อน”

เฉิดโฉมเลื่อนโทรศัพท์รุ่นเก่าที่ขึ้นชื่อว่าทนทานที่สุด มาวางไว้ที่ตรงหน้าเด็กหนุ่ม

“ถ้าไม่วางไอโฟนไว้ ฉันจะโทร.บอกแม่เธอ ว่าเธอเอาเงินที่จ่ายค่าห้องไปใช้สุรุ่ยสุร่าย และไม่ยอมจ่ายค่าห้องให้ฉัน ไม่เพียงแต่ไอโฟนของเธอ ข้าวของของเธอในห้อง ฉันก็จะยึดให้หมด”

เฉิดโฉมร่ายยาว และเธอเคยทำจริงกับลูกหนี้รายอื่น ซึ่งคราวนี้เด็กหนุ่มถึงกับน้ำตาร่วง จำต้องยอมวางโทรศัพท์ไอโฟนที่เพิ่งซื้อให้หญิงสาว แล้วคว้าเอาโทรศัพท์เก่ามาใช้แทน

“จะร้องไห้ทำไม ทำตัวเองแท้ๆ พ่อแม่เธอส่งเงินมาจ่ายค่าห้องที่ค้างไว้สามเดือน แต่เธอเอาไปซื้อไอโฟน เพราะอยากมีอยากได้เหมือนเพื่อนๆ เอาของฉันไปใช้แหละดีแล้ว ไว้มีเงินเมื่อไหร่ค่อยมาไถ่คืน”

เด็กหนุ่มปาดน้ำตาแล้วเดินออกไปอย่างหงอยๆ โดยไม่ทันเห็นชายหนุ่มอีกคนที่กำลังยืนพิงผนังฟังอยู่เงียบๆ ก่อนที่เขาจะตัดสินใจไม่ยอมเข้าไปในห้องอย่างที่ตั้งใจไว้แต่แรก

“ยิ่ง...นายสิงห์ เขาเข้ามาที่ห้องบ้างหรือเปล่า นายคนนี้ติดค่าเช่าฉันไว้หลายเดือนแล้วนะ ของในห้องจะไม่เอาคืนหรือไง?”

“พี่สิงห์คงไปทำวิจัยต่างจังหวัดน่ะครับ”

“ก็น่าจะโทร.บอกกัน มีอพาตเม้นท์ที่ไหนจะใจดีเท่าฉันเนี่ย ให้ค้างตั้งห้าเดือนหกเดือน”

ยิ่งก้มหน้างุดๆ ไม่กล้าบอกความจริงว่า..พี่สิงห์มาแล้ว

******

สิงห์เดินขึ้นหอพักด้วยท่าทีเหนื่อยล้า งานที่ไปรับจ้างทำถูกเลื่อนค่าจ้าง ทำให้เขาไม่มีเงินกลับมาแม้แต่บาทเดียว กำลังจะไปเจรจากับเจ้าของอพาตเม้นท์คนสวย ก็เจอคนตัดหน้าทำให้อารมณ์เสียไปซะก่อน เลยถอยทัพกลับมาตั้งหลัก เขามองว่าเธอสวย แม้จะอยู่ภายใต้เสื้อผ้าตัวโคร่งและแว่นตาหนาเต๊อะ

หลายครั้งที่เขาแอบมองเธออยู่อย่างเงียบๆ ในยามเช้าที่เธอสวมชุดรัดรูปไปออกกำลังกายที่ยิมเนเซี่ยมของมหาวิทยาลัย แต่นั่นแหละคนอย่างเขาก็ได้แต่แอบมอง

ชายหนุ่มเปิดเข้าไปในห้องพักของตัวเอง ข้าวของยังอยู่เหมือนเดิม เพราะเขาแอบเข้ามาพักบ่อยๆ โดยไม่ให้เจ้าของรู้ เพราะละอายที่ยังไม่จ่ายค่าเช่าสักที เขาถอดเสื้อเหวี่ยงไปที่ตะกร้าผ้าตามด้วยกางเกงและชั้นในสีขาว ก่อนจะเดินเปลือยเปล่าเข้าห้องน้ำแล้วชำระร่างกายด้วยความอ่อนเพลีย

สิงห์เรียนจบจากมหาวิทยาลัยชื่อดังในกรุงเทพ สูง 180 เซนติเมตร รูปร่างบึกบึนเพราะเป็นนักกีฬารักบี้ หน้าตาคมเข้ม ผมหยักศก หลายคนมองเขาว่าเป็นผู้ชายหล่อเซอร์ มีสาวๆ มารุมล้อมมากมาย แต่เขาไม่คิดกับใครจริงจัง เพราะทางบ้านฐานะยังไม่ค่อยดีนัก จึงไม่อยากเอาใครมาเป็นภาระ

เมื่อเรียนจบเขาได้งานทำเป็นผู้ช่วยนักวิจัยของอาจารย์ท่านหนึ่ง และรอสัมภาษณ์งานบริษัทฝรั่งที่ให้เงินเดือนเหยียบแสน แต่ยังไม่ถูกเรียกตัว ทำให้ตอนนี้เขายังไม่มีรายได้พอที่จะจ่ายค่าห้องให้กับคุณเฉิดโฉม

สิงห์อาบน้ำไปคิดไปว่าจะทำยังไงดีกับปัญหานี้ ยิ่งคิดก็ยิ่งกลุ้ม เมื่อสักครู่ เห็นรุ่นน้องถูกยึดโทรศัพท์ก็ใจไม่ดี...เพราะถ้าหากเขาถูกยึดโทรศัพท์แล้ว งานการที่รออยู่ก็คงจะพลาดไปด้วย แต่โทรศัพท์ของเขาก็เก่ามาก คุณเฉิดโฉมคงจะไม่ยึดแน่

เขาลูบไล้ตัวเองกับสบู่ลื่นๆ พลางคิดไปอีกว่าเขามีสมบัติอะไรพอที่จะให้หล่อนยึดไปก่อนได้ สิงห์คิดไปเพลินๆ แต่ก็ไม่มีคำตอบให้ตัวเอง ทว่า...สายน้ำเย็นๆ ทำให้อารมณ์เขาดีขึ้น เรื่องราวเครียดๆ แม้คิดไม่ออก แต่ก็ทำให้เนื้อตัวของเขาเบาสบาย

เขาเอื้อมมือปิดก๊อกน้ำแล้วเดินโทงๆ ออกมาจากห้องน้ำ ก่อนจะร้องโวยวายเสียงดังแล้วรีบคว้าผ้าผืนน้อยปิดเจ้าจ้อนของเขาไว้โดยเร็ว

“คุณโฉม!”