Hinovel
App Store
Google Play
คลังหนังสือ
บท
ตั้งค่า
ep1
ชายหนุ่มเบียดทับเรือนร่างของตัวเองกับร่างอวบอัดหนั่นเนื้อของสาวผมทองทรงสะบึม เขาใช้มือลูบแก้มเธอไปมา ก่อนจะเลื่อนไล้ลงมาที่ปาก
“ผมยังไม่ได้ลิ้มลองรสปากคุณเลย ดูสิจิ้มลิ้ม น่าจูบจริงๆ”
ชายหนุ่มโน้มใบหน้าลงมาหาแล้วประทับริมฝีปากปากกับปากอวบอิ่มของหญิงสาวอย่างเร็ว เขาจูบหญิงสาวอย่างดูดดื่มเร่าร้อน ตวัดลิ้นไปมาทั่วริมฝีปากที่ยั่วยวน เสียงหอบหายใจกระชั้นจนกระทั่งชายหนุ่มถอนริมฝีปากออก
“อา.....คุณหวานเหลือเกินที่รัก”
หญิงสาวยิ้มเอียงอาย และตีมือชายหนุ่มอย่างขวยเขิน
“ชื่นใจจังดูสิปากบวมโดนจูบนิดหน่อยเอง”
ชายหนุ่มลูบไล้ริมฝีปากของเธอแผ่วเบา ส่วนมือนั่นก็ลูบไปทั่วร่างเปลือยเปล่าที่ทอดทับอยู่ก่อนจะวกขึ้นมาลูบคลำที่หน้าอกอวบใหญ่
“นี่อย่าซนสิจ๊ะปล่อยได้แล้ว”
หญิงสาวประท้วงเสียงแผ่ว
“ปล่อย ทำไมให้โง่ คุณเป็นของผมแล้วนะ ผมจะนอนกอดคุณไว้แบบนี้ทั้งคืนเลย “
เขาซุกหน้าลงที่หน้าอกอวบชันของหญิงสาว
“ซี๊ดด...ผมมีความสุขเหลือเกิน คืนนี้ ขอผมทั้งคืนเลยนะครับ” ชายหนุ่มใช้สองแขนยกตัวขึ้นจากที่นอนที่เขาก่ายกอดทับร่างสาวสวย สาวผมทองเอียงอายแต่ไม่หลับหนี ชายหนุ่มค่อยๆ กดบั้นท้ายของเขาเข้าไปที่เรือนร่างของหญิงสาวที่อยู่ภายใต้ร่างบึกบึนกำยำ
“ซี๊ดด....แน่นจังเลย....อูยยย......”
ชายหนุ่มครางระบายความเสียวซ่านในระหว่างที่เขาขยับบั้นท้ายอยู่เหนือร่างอวบอัดของหญิงสาว
“อูยยวววว.อ..อโอ๊ะ...อูววววว”
หญิงสาวเองก็เสียงครางกระเส่ายกสะโพกลอยขึ้น ตามจังหวะขยับย้ายบั้นท้ายของชายหนุ่ม
“คุณขาวสวยไปทั้งตัวเลย..อย่างนี้ผมจะปล่อยให้คุณกลับบ้านหรือ?”
ชายหนุ่มขยับบั้นท้ายเร็วรัว จนหญิงสาวหน้าตาบิดเบ้ เสียงหอบครางกระเส่า
“คุณ...ดีเหลือเกิน..ซี๊ด...ฟิตจริงๆ..”
“คุณก็แข็งแรงเหลือเกิน ฉันจะไม่ไหวแล้วนะ”
ปากสวยเรียวงามสูดปากร้องครางสะโพกผายเกร็งแน่นเมื่อชายหนุ่มส่งท่อนอาวุธผลุบหายเข้าไปจนเกือบหมด
ท่าทางของชายหนุ่มเหมือนกำลังวิดพื้นอย่างแข็งขันโดยมีหญิงสาวใบหน้าสดสวยเปลือยร่างขาวเนียนอยู่ด้านล่างยกสองขาเรียวแยกจากกันแล้วพาดไปบนไหล่ของชายหนุ่ม สะโพกผายกลมกลึงส่ายร่อนลอยสูงจากพื้นกำลังเด้งขึ้นลงจากแรงกระแทกกระทั้นไปมา
“ซี๊ดด...โอ้ย..พี่จ๋า..ฉัน..ใจจะขาด...”
เสียงเนื้อกระแทกเนื้อดังเป็นจังหวะชัดเจน ปั๊ป ปั๊ป ปั๊ป
“พี่จ๋าพอแล้ว..ฉันเสียวใจจะขาดแล้ว เสียวที่สุด..เสียวใจจะขาดแล้ว...อูยยย”
“ซี๊ดด...โอ้ย..พี่จ๋า..ฉัน..ใจจะขาด...”
เสียงเนื้อกระแทกเนื้อดังเป็นจังหวะชัดเจน ปั๊ป ปั๊ป ปั๊ป
“พี่จ๋าพอแล้ว..ฉันเสียวใจจะขาดแล้ว เสียวที่สุด..เสียวใจจะขาดแล้ว...อูยยย”
“อา........”
ก๊อก! ก๊อก! ก๊อก!
เสียงเคาะประตูทำให้ เฉิดโฉม ธนาทรัพย์ไพศาล ที่กำลังล้วงมือสัมผัสกับเนินเนื้อของตัวเอง ละสายตาจากภาพวิดีโอที่กำลังดูอยู่แล้วรีบชักมือออก ก่อนรีบปิดวีซีดีอย่างรวดเร็ว
“เข้ามาซิ”
เธอเอ่ยอนุญาตให้คนที่เคาะประตูเข้ามาหา ก่อนจะนึกขึ้นได้ว่าเธอล็อคประตูเอาไว้
“รอเดี๋ยว”
หญิงสาวเดินไปปลอดล็อคประตูเปิดออกไป แล้วค่อยๆ มองลอดแว่นไปยังเด็กหนุ่มที่ยืนตัวลีบอยู่ตรงหน้าประตู
“มีอะไร!”
เธอถามเสียงดุ! แล้วหันหลังกลับเข้าไปภายในห้อง ก่อนที่เด็กหนุ่มจะค่อยๆ เดินตามเข้ามา
“เจ๊...ผมมาขอผลัดค่าห้องไปก่อนน่ะครับ”
“ไม่ได้!”
เสียงตวาดดังลั่น จนทำให้เด็กหนุ่มสะดุ้งโหยง ขณะที่เด็กหนุ่มอีกคนที่กำลังตามเข้ามาเพื่อจะถูพื้นก็ตกใจถึงกับทำไม้ถูพื้นหลุดมือ
เคล้ง!
“ระวังหน่อย...ข้าวของเสียหายขึ้นมา ฉันจะหักเงินเธออีก”
เฉิดโฉมหันไปชี้หน้าเจ้ายิ่ง เด็กรับใช้ เด็กหนุ่มลนลานเก็บไม้ถูพื้นแล้วทำหน้าที่ต่อไปอย่างกลัวๆ
“ปีนี้...น้ำท่วมนา เจ๊ก็รู้ พ่อผมส่งเงินมาไม่ทันจริงๆ ครับ”
เฉิดโฉมจ้องหน้าเด็กหนุ่มที่พูดด้วยน้ำเสียงละห้อยอย่างจับผิด
“นะครับเจ๊....เจ๊คนสวย”
“ฉันรู้ว่าฉันไม่สวย อย่ามาสอพลอ....ฉันไม่ชอบ!”
เฉิดโฉมค้อนขวับกลับมานั่งที่โต๊ะ เลื่อนลิ้นชักหยิบสมุดปกแข็งขึ้นมา ด้านในมีรายรับรายจ่ายของอพาตเม้นท์ฉัตรวิไลของผู้เป็นแม่
“ห้อง 408 ค้างค่าเช่ามาแล้วสามเดือน”
เฉิดโฉมเงยหน้าขึ้นมองลูกหนี้ที่ทำหน้าสลดอยู่เบื้องหน้า
“ถ้าพ่อผมขายข้าวได้ ผมจะเอามาจ่ายทั้งหมดเลยครับ”
เด็กหนุ่มต่อรอง
“เมื่อกี้ เธอยังบอกฉันอยู่ว่าน้ำท่วมนาไม่ใช่เหรอ? แล้วพ่อเธอจะเอาข้าวที่ไหนไปขาย!”
เด็กหนุ่มชะงักกึก! คิดหาคำตอบไม่ทัน ไม่คิดว่าเจ๊เฉิดโฉมจะจำได้
“โกหก!”
“ไม่ ....ไม่ได้โกหกนะครับเจ๊....ผมหมายถึงน้ำท่วมนา แต่ว่าพ่อกำลังลงแปลงข้าวใหม่ ถ้าเก็บเกี่ยวแล้วผมจะเอามาจ่ายค่าห้องแน่นอนครับ”
“ปลูกใหม่...กว่าจะเก็บเกี่ยว ไม่ปาเข้าไปสามเดือนเลยรึ?”
“เอ่อ...ครับ สามเดือน” เด็กหนุ่มกลัวลาน คิดหาคำตอบอย่างรวดเร็วว่าจะแก้ปัญหาเฉพาะหน้านี้อย่างไร จนเมื่อหันไปเจอเพื่อนกำลังถูพื้นอยู่
“ผม....ผมมาทำงานให้เจ๊ก่อนก็ได้ครับ เหมือนไอ้ยิ่ง”
“ไม่...ให้ยิ่งมันทำคนเดียวพอแล้ว”
เฉิดโฉมปฏิเสธเสียงเย็น เธอจับตามองเด็กหนุ่มเงียบๆ ทำไมเธอจะไม่รู้ว่าเด็กคนนี้ใช้เงินเกินตัว พ่อกับแม่เป็นชาวนาก็จริง แต่น่าจะมีฐานะ เพราะเสื้อผ้าและของใช้ของเด็กหนุ่มคนนี้ ไม่ใช่ของตลาดนัด แต่เป็นของแบรนเนม เหมือนกับเด็กห้องพักอื่นๆ นิยมใช้
“แต่ผมไม่มีเงินจริงๆ นะครับ”
“งั้นก็ย้ายออกไป!”
เฉิดโฉมพูดง่ายๆ แต่ทำให้คนฟังถึงกับเข่าอ่อน...ห้องพักข้างมหาวิทยาลัย ห้องหรู ดูดี กว้างและถูกกว่าห้องพักอื่นๆ หาไม่ได้อีกแล้ว หากออกไปตอนนี้ ค่าประกัน ค่ามัดจำ ก็คงหาไม่ได้อีกเหมือนกัน
ดาวน์โหลดแอปทันทีเพื่อรับรางวัล
