บทที่4

“ฉันยังไม่พร้อมที่จะเป็นพ่อของใครทั้งนั้น ถ้าเธอคิดจะเก็บเด็กไว้ก็ไปหาพ่อเอาเอง! หรือถ้าไม่อยากเก็บ...ฉันจะจัดการเรื่องเงินให้” คำพูดนั้นสร้างความเจ็บปวดรวดร้าวแก่คนฟังไม่น้อย เพราะเธอไม่คิดว่าเขาจะใจร้าย ถึงขนาดหยิบยื่นข้อเสนอบ้าๆ นี้มาให้ ไม่เคย!

แม้ว่าเดิมทีเขาก็เป็นคนใจร้ายอยู่แล้ว แต่นี่มันคือการจัดการกับชีวิตน้อยๆ ที่ไม่ได้รู้เรื่องรู้ราวอะไรด้วย บอกตามตรงว่าเธอไม่คิดว่าเขาจะกล้าสั่งให้เธอทำเรื่องแบบนี้ แม้ว่ามันจะเป็นเพียงหนึ่งในไม่กี่ทางเลือกที่เขามอบให้กันก็เถอะ

“จะให้ไหม ฆ่าลูกเหรอคะ” ครั้งนี้เป็นธีรเดชเองที่เงียบไปนาน คำกล่าวนั้นทำให้เขาเจ็บแปลกๆ แต่จะให้ทำอย่างไรได้ ในเมื่อตอนนี้เขาหาทางออกให้กับอีกคนและตัวเองได้เท่านี้จริงๆ

การมีลูกในช่วงเวลาที่ไม่พร้อม มีแต่จะทำให้ทั้งเขาและเธอต้องปวดหัว และเด็กที่เกิดมาก็คงไร้ซึ่งความสุข เพราะไม่ได้รับความรักจากพ่อและแม่อย่างที่ควรจะเป็น เขาเองก็วาดฝันเรื่องจะมีลูกไว้อยู่เหมือนกัน หากแต่คนที่อยากจะได้มาเป็นแม่ของลูกนั้นคืออีกคน

“ฉัน...ขอโทษ” เพียงเท่านั้นเธอก็รู้ได้อย่างแน่ชัดแล้วว่า ‘เขา’ ไม่ต้องการที่จะรับผิดชอบ‘ผล’ที่เกิดจากเหตุการณ์ในค่ำคืนนั้น

สิ่งที่เขาพอจะทำได้ และทำได้ดีที่สุดเห็นจะหนีไม่พ้นหยิบยื่นข้อเสนอมาให้ และก็เป็นเธอเสียเองที่ต้องเลือก ว่าจะมอบเส้นทางแบบไหนให้กับชีวิต

“เข้าใจแล้วค่ะ ไหมจะจัดการเรื่องนี้เอง” เปล่าประโยชน์ที่จะนั่งอยู่ในรถคันนี้ เปล่าประโยชน์ที่จะคาดหวังสิ่งที่เขาไม่มีวันมอบให้ เปล่าประโยชน์ที่จะคิดว่าเขาอาจจะเปลี่ยนใจ แต่ก็เหมือนว่าเธอจะคาดหวังกับคนๆ นี้มากไปหน่อย

“เธอจะทำยังไง!” เป็นเขาอีกที่รั้งกันเอาไว้ด้วยคำถาม นั่นทำให้คนที่ตั้งท่าจะเดินหนีหยุดชะงัก ก่อนจะหันกลับมามองเจ้าของคำถามด้วยสีหน้าที่อัดแน่นไปด้วยความเจ็บปวด

คำถาม... ที่เธอเองก็ยังไม่อาจหาคำตอบไปมอบให้กับเขาได้

“คิดเสียว่าคุณไม่เคยได้ยินเรื่องนี้มาก่อน ไหมจะจัดการเรื่องนี้เองค่ะ จะไม่ให้เดือดร้อนไปถึงคุณเดชแน่นอนค่ะ” และไม่ว่าสุดท้ายเธอจะตัดสินใจแบบไหน จากนี้เขาก็ไม่มีสิทธิ์เข้ามายุ่งวุ่นวายทั้งนั้น เธอจะรับผิดชอบทุกๆ การกระทำของตัวเองอย่างเข้มแข็ง ส่วนเขาจะไปมีความสุขกับใครที่ไหนนั้นก็สุดแล้วแต่ใจเขาเลย

นับจากนี้เด็กในท้องคนนี้... จะเป็นลูกเธอคนเดียว ตลอดไป!

หลังจากเหตุการณ์ในวันนั้นผ่านไปไม่นานธีรเดชกับปวีณ์นุชคนรักก็ควงกันไปเรียนต่อปริญญาโทที่อังกฤษ การจากไปของพวกเขาเกิดขึ้นพร้อมๆ กับข่าวลือของอีกคนที่ใครต่อใครต่างพากันพูดถึงเสียๆ หายๆ เรื่องที่ว่าจู่ๆ เธอก็ดันตั้งท้องขึ้นมาซ้ำยังหาพ่อให้เด็กในท้องไม่ได้ เดือดร้อนคุณวิมลกับคุณวรุฒที่จำต้องสยบข่าวคราวด้วยงานแต่งของลูกสาวบุญธรรม ซึ่งแม้จะแต่งงานกับคนที่ตัวเองรัก กิ่งกมลก็ยังไม่คิดวางใจเรื่องนี้ เพราะเธอยังมีความเคลือบแคลงสงสัยว่าบางทีพ่อของเด็กในท้องนังม่านไหมอาจเป็นเจ้าบ่าวของตัวเอง

“พี่วัชรแน่ใจนะคะว่าไม่ได้มีส่วนเกี่ยวข้องกับเด็กในท้องของนังม่านไหม” เธอถามขึ้นก่อนจะลอบมองท่าทีเขาไปพร้อมกัน ยอมรับว่าเรื่องนี้ไม่ได้มีแค่เธอเท่านั้นที่สงสัย คนอื่นๆ ก็พากันคิดเหมือนกัน หากแต่เป็นเธอเองที่กล้าพอจะเอ่ยถามออกไปตรงๆ

“พี่พูดทุกอย่างไปหมดแล้ว ถ้าน้องกิ่งไม่เชื่อพี่ก็ไม่มีอะไรจะพูด!” วัชระตอบกลับภรรยาป้ายแดงด้วยน้ำเสียงไม่พอใจ เขาเองก็ตกใจไม่ต่างจากคนอื่นที่จู่ๆ หญิงสาวที่ตัวเองหลงรักก็เกิดตั้งท้องขึ้นมา ไม่ว่าใครจะถามยังไงม่านไหมก็ยังยืนยันคำเดิมว่าเธอจะเป็นแม่เลี้ยงเดี่ยว ส่วนพ่อของเด็กเธอไม่อยากพูดถึง เลยไม่มีใครคิดจะถามอะไรต่อ ปล่อยให้เรื่องราวของอีกฝ่ายนั้นเป็นไปอย่างที่ใจเธอต้องการ

“กิ่งจะเชื่อถ้าจากนี้พี่เลิกไปยุ่งวุ่นวายกับมัน” เธอว่าก่อนจะสะบัดหน้าหนีอย่างไรก็ไม่คิดที่จะวางใจในเรื่องนี้ไปง่ายๆ ไม่มีวัน!

ต่อให้จะได้แต่งงานกับเขาแล้วยังไง หากใจเขายังมีนังนั่นอยู่เต็มสี่ห้องดวงใจเธอจะไม่มีวันหยุดหาเรื่องมัน และจะหามากขึ้น เอาให้มันทนอยู่ที่นี่ต่อไม่ได้ไปเลยยิ่งดี!