..... มึน!!

“โอ้ย!! เหนื่อย เหนื่อยมาก เหนื่อยฉิบหาย”

“แกบ่นอะไร วันนี้ทั้งวันฉันยังไม่เห็นแกจับงานซักอย่าง” ชูครีมพูดด้วยท่าทางกระแนะกระแหนอลิซด้วยท่าทางที่มีจริต สิ่งที่พูดไปคือว่าจริงทั้งนั้น วันนี้อลิซยังไม่ได้แตะงานอะไรสักอย่างนอกจากจะวิ่งไปซื้อกาแฟคอยหยิบจับนั้นจับนี่ให้นายไบร์ทนั้น ที่ไม่ยอมบอกให้อลิซออกมาเรียนรู้งานก็จะมีแต่ชูครีมที่ออกมาดูงานให้ก่อนเป็นที่เรียบร้อย

“ลองวิ่งขึ้นลงไปซื้อกาแฟดูมั้ยเล่า”

“คนห่าอะไรจะกินกาแฟได้ทั้งวัน” ชูครีมเกิดอาการไม่เข้าใจว่าเพื่อนเธอโกหกรึป่าว คนอะไรจะกินกาแฟได้ทั้งวัน ไม่เป็นเบาหวานก็น้ำตาลในเลือดสูงพอดี แต่ดูจากสภาพอลิซตอนนี้คงไม่โกหกแน่นอน ทางนั่งเอามือท้าวคางพร้อมถอนหายใจเฮือกใหญ่ บ่งบอกว่าเพื่อนเธอพูดความจริงและคงโดนแกล้งมาแน่นอน

“คนห่าไงมึง เสือกเรื่องมากหรือแกล้งกูก็ไม่รู้” พูดพร้อมกับหายใจเฮือกใหญ่ เธอต้องเจอแบบนี้อีกนานมั้ยเนี้ย!! ไหนจะจากนายไบร์ทแถมตอนนี้มีเพื่อนร่วมงานกลุ่มหนึ่งที่เป็นผู้หญิงกำลังเขม่นอลิซอยู่ เนื่องจากไบร์ทเรียกใช้แต่อลิซ ทำให้คนบางกลุ่มเกิดอาการหมั่นไส้ขึ้น

“ท่องไว้ เพื่อที่ดินที่อยากได้ วาดฝันถึงกิจการเอาไว้” ชูครีมเบาหูอลิซให้อดทน จริง ๆ อลิซเป็นคนที่มีความอดทนสูงอยู่เหมือนกันแต่อย่าไปจี้จุดก็พอ ไม่งั้นนางจะเป็นร่างเป็นนางยักษ์ขึ้นมาทันที นิสัยอลิซเวลาเหนื่อยให้พาไปกินอาหารอร่อย ๆ ให้กลับไปนอนโดยไม่ต้องทำงานต่อ แค่นั้นพรุ่งนี้เธอก็จะหายเอง

ชูครีมอยู่กับอลิซมานาน ด้วยความที่ฐานะทางบ้านไม่ได้ร่ำรวยอะไร!! เธอแค่เป็นกระเทยตัวเล็ก ๆ ที่ไฝ่สูงอยากมีเงินและมีสังคมที่ดีก็เท่านั้น แต่ก็ไม่เคยคิดเคยฝันว่าวันนี้จะมาถึง วันที่รู้จักอลิซครั้งแรกตอนนั้นเธอโดนรังแกจากผู้ชายกลุ่มหนึ่งที่รังแกและรีดไถ่เงินอันน้อยนิดของเธอ แต่วันนั้นวันที่เธอโดนรีดไถ่อีกครั้งหลังเลิกงานล้างจานจากร้านอาหารกับเจอผู้ชายกลุ่มเดิม แต่ไม่เหมือนดิมเพราะวันนี้มีคนมาช่วยเธอเอาไว้พร้อมกับเตะต่อยผู้ชายพวกนั้นกระเด็นไปคนละทิศละทาง

“เป็นอะไรมั้ย? ลุกขึ้นสิ อย่าทำตัวให้อ่อนแอ” ผู้หญิงคนนั้นที่มาช่วยเธอตัวเล็ก ผิวขาว เธอสวยดูดีมาชาติตระกูล แต่ไม่หน้าเชื่อเรื่องการเตะต่อยเธอไม่เคยเป็นสองรองใคร ขนาดผู้ชายยังสู้ไม่ได้เลย

“ขอบคุณนะ”

“ร้องไห้ทำไม พวกมันไปแล้ว” น้ำตาที่เอ่อน่องหน้าของชูครีม เธอร้องไห้เป็นวรรคเป็นเวรไม่เคยมีใครช่วยเหลือและปกป้องมาก่อน ชูครีมอยู่กับบ้านที่เลี้ยงดูมาและทำงานส่งตัวเองเรียนมาตลอด เหตุการณ์ในวันนั้นทำให้อลิซชวนเธอไปช่องยูทูปด้วยกัน แรก ๆ ก็ไม่ชินที่อลิซให้เธอเป็นเพื่อนเพราะเพื่อนสนิทของเธอแต่ละคนดีกรีไม่ธรรมดาจริง ๆ แต่ทุกคนไม่เคยรังเกียจเธอเลยด้วยซ้ำ ยิ่งทำให้เธอเกรงใจและคิดว่าหลังจากนี้เธออยากจะปกป้องอลิซกลับบ้าน ตั้งต้วเองเป็นผู้จัดการและเพื่อนสนิทไปในตัว หลังจากรู้จักอลิซชีวิตความเป็นอยู่ก็ดีขึ้นเลื่อย ๆ ตอนอลิซไปเรียนต่อต่างประเทศ ชูครีมก็จะค่อยช่วยงานที่อลิซต้องดูแลอยู่ที่ไทยตลอดเวลา เพราะถือว่าเธอได้ชีวิตใหม่เพราะอลิซก็ว่าได้!!

“.......”

“ลุก ไปห้องซ้อมได้แล้ว อย่ามาทำหน้าปัญญาอ่อนใส่กูค่ะ เจ้านาย” หลังจากที่พูดจบชูครีมก็ลากอลิซไปห้องซ้อมของทั้งสี่หนุ่มพอดี น้ำลายแทบหกผู้ชายทั้งสี่ วาดลวดลายการเต้นที่สวยงาน เหงื่อที่ไหลตามร่างกายทำให้ดูเซ็กซี่เพิ่มเป็นเท่าตัว

“โอเค วันนี้พอแค่นี้ก่อน” ลีดเดอร์ของวงพูดขึ้น หลังจากวันนี้ฝึกซ้อมอย่างหนักหน่วงแต่วันนี้กลับทำให้ลีดเดอร์ของวงอย่างไบร์ทอารมณ์ดีทีได้แกล้งอลิซ จนคนในวงเกิดอาการงุนงง ไปตามๆ กัน

“ลิซ เลิกแล้วไปดื่มด้วยกันหน่อยมั้ย” คริสต์ที่เห็นอลิซเดินเข้ามาเอ่ยชวนเพื่อนสาวไปกินโซจูด้วยกัน เพื่อเป็นการต้อนรับการมาเยือนของเพื่อนและในฐานะผู้จัดการทีมคนใหม่ ใจจริงก็อยากหาเรื่องดื่มนั้นแหละ

“ที่ไหน เดี๋ยวก็เป็นข่าวหรอก”

“ที่พักฉันดีมั้ย เดียวออกไปพร้อมกันเลย ชูครีมด้วยนะ” คริสต์เสนอความเห็นที่หน้าจะเป็นไปได้ที่สุดในเวลานี้ อย่างที่อลิซบอกออกไปดื่มข้างนอก เดี๋ยวเป็นข่าวอีก) : บางครั้งนักข่าวก็เขียนข่าวโอเวอร์เกินไปจริง ๆ บางครั้งก็ไม่มีอะไรเลยเพื่อนกันทั้งนั้น

“เอาดิ”

“ไปกันมั้ยครับ” หลังจากที่ตกลงกับอลิซเรียบร้อยก็หันไปชวนเพื่อนรวมวงทั้งสามคนซึ่งแน่นอนว่าคงตกลงแค่สองคนคือโอซองและกังยู ส่วนพี่ไบร์ทคงไม่ไปเพราะรายนั้นของกลับไปนอนพักหรือไม่ก็เล่นเกมอยู่ที่พักเท่านั้น

ห๊ะ!! / หือ!! /วันนี้กินอะไรผิดมารึป่าววะ ? !! เสียงตกใจของทั้งสามดังขึ้นหลังจากจบประโยคตกลงของพี่ใหญ่ในวง

“ไปสิ” ไบร์ทตอบตกลงเป็นคนแรก สร้างความงุนงง ให้กับสมาชิกในวงกันเป็นอย่างมาก เพราะนาย ๆ ที พี่ชายของพวกเขาจะตอบตกลงไปดื่มด้วยอย่างง่ายดาย ส่วนมากพวกเขาต้องอ้อนวอนแทบตายกว่าจะมานั่งดื่มด้วยกันได้

“คุณผู้จัดการ รบกวนถือกระเป๋าเดินตามมาด้วยครับ”

“เฮ้ย !! ได้ค่ะคุณไบร์ท” เสียงถอนหายใจดังของฉันที่ไม่รู้จะพูดอะไรแล้วตอนนี้ ขี้เกียจต่อปากต่อคำ เหนื่อยจิตเหนื่อยใจจากผู้ชายคนนี้ นี้ฉันรักผู้ชายนิสัยแบบนี้ลงไปได้ยังไง อยากจะตบกะโหลกตัวเองจริง ๆ หลังจากนั้นก็เดินเข้าไปถือกระเป๋าคาดอกพร้อมถุงกระดาษหนึ่งใบมาถือ แทบจะไม่หนักอะไรเลยด้วยซ้ำ!! อยากจะเอาฟาดใส่หัวจริง ๆ ใช้อยู่ได้ แต่ก็แค่บ่นในใจ ตอนนี้ตัวต้นเหตุเดินนำไปที่รถพร้อมผิวปากอย่างอารมณ์ดีจนหน้ามั่นไส้

“ขึ้นรถดิ”

“ฉันจะไปกับเพื่อนฉันค่ะ”

“เพื่อนเธอเดินทางกันไปหมดแล้วรวมทั้งชูครีมด้วย”

“งั้นฉันขึ้นรถบัสไปก็ได้ เอ๊ะ!!” หึ!! เสียงหัวเราะในลำคอของไบร์ทยิ่งทำให้อลิซโมโหจนควันแทบออกหู เพราะเขารู้ว่าอลิซไม่สันทัดเรื่องการเดินทางด้วยรถสาธารณะ พร้อมกับเปิดประตูรถเพื่อให้คนตัวเล็กและยัดอลิซขึ้นไปบนรถทันที ไม่อยากจะคุยอะไรมากเพราะอลิซแอบดื้อมากจนอยากจะฟาดก้นให้!!

#ขอกำลังใจหน่อยยย ถ้าอยากให้อัพรัว ๆ ขอบคุณค่ะ#