ข้อตกลง

 “สวัสดีค่ะ อากง” วันนี้อลิซบินไปหาอากงของเธอที่ประเทศจีน เพราะหลายวันก่อนอากงโทรมาให้บินไปหาที่จีนด่วน เพราะบริษัทกำลังเจอปัญหา ด้วยครอบครัวของเธอทำธรุกิจหลายอย่างรวมไปถึงบริษัทสื่อที่ใหญ่ที่สุดของจีนและยังมีศิลปินในสังกัดอีกมากมายแถมยังเซ็นสัญญาร่วมทุนกับประเทศเกาหลีอีกด้วย

 “มาแล้วเหรอ”

 “คิดถึงจังเลยค่ะ อากง” อลิซเดินตรงไปกอดอากงทันที เธอไม่ค่อยได้เจออากงเลยด้วยซ้ำด้วยเวลาและภาระหน้าที่ ตอนนี้อากงก็เริ่มอายุมากแล้วแต่ก็ยังสามารถบริหารงานของบริษัทได้อยู่

 “โกหกรึป่าว ทำไมไม่มาเยี่ยมอากงเลย” อาการน้อยใจของคนแก่ ที่หลาน ๆ ไม่ได้มาเยี่ยมงอนตุบป่องเหมือนเด็กหมดมาดซีอีโอใหญ่ไปทันตา

 “จริงสิค่ะ แต่ลิซเรียนหนักมาก กว่าจะจบแทบตายแหนะ!!” เสียงออดอ้อนของหลานสาวทำให้ผู้เป็นปู่ในอ่อนฮวบ หลานสาวตอนนี้โตเป็นสาวสวยแต่ในสายตาของคนแก่ หลานมักจะดูเด็กอยู่เสมอไม่เคยเปลี่ยน

 “ว่าแต่อากงเรียกลิซมามีเรื่องอะไรรึป่าวค่ะ” หลังจากที่คุยสัพเพเหระเสร็จเรียบร้อย อลิซก็เข้าเรื่องงานทันที ด้วยความแปลกใจที่อากงเรียกให้บินมาหาที่จีนแถมบอกว่ามีงานให้ช่วยทำอีก ทำให้เธอต้องบินมาจีนด่วนทั้งที่อยู่ไทยได้ไม่นาน คุณตาที่ไทยก็โอดโอยแต่ดีหน่อยที่ยังมีน้องชายของเธออยู่ที่ไทยตอนนี้ ส่วนพี่ชายอีกคนช่วยงานพ่อที่อเมริกา

 “บริษัทที่เกาหลีมีปัญหา ตอนนี้ขาดคนบริหารงานและขาดคนดูแลที่ไว้ใจได้ ตอนนี้มีแต่ซาแซงที่ไม่รู้ว่าจะขายข่าวของศิลปินเมื่อไหร่ก็ไม่รู้ อากงอยากให้อลิซไปบริหารงานที่นั้น อีกอย่างอลิซพูดเกาหลีได้”

 “แต่หนูไม่ชอบงานอะไรแบบนี้อากงก็รู้ อีกอย่างมีแต่คนหวังผลประโยชน์” เสียงโอดโอยออกจากปากของหญิงสาว เธอแทบจะไม่อยากไปทำงานหรือไปเที่ยวที่เกาหลีเลยด้วยซ้ำ แต่ทำไมโชคชะตาทำให้เธอต้องได้ไปทำงานที่นั้นด้วย

 “อากงรู้ แต่อลิซพูดเกาหลีได้ อากงอยากให้ลิซไปดูปัญหาที่เกิดขึ้นและจัดการให้เรียบร้อย หลังจากนั้นจะไม่ทำต่ออากงก็ไม่ว่า” อากงรู้ดีว่าหลานสาวคนนี้ ไม่ชอบสังคมที่มีผู้คนที่หวังผลประโยชน์ ยิ่งรู้ว่าอลิซเป็นหลานสาวของผู้บริหารก็คงจะมีแต่คนเข้าหา งานที่เกี่ยวข้องกับศิลปินส่วนมากก็มักจะมีตัวเลขเข้ามาเกี่ยวด้วยเสมอและยิ่งต้องดูแลคนดัง บางคนก็เรื่องมาก หลานสาวเขามักจะไม่ชอบสังคมแบบนี้

 “งั้นเอาแบบนี้มั้ย ลิซก็ไปในฐานะคนดูแลศิลปิน คนในที่สนิทใจจริง ๆ เท่านั้นที่จะรู้ว่าอลิซเข้าไปบริหารงานที่นั้น”

 “...........” ข้อเสนอที่ไม่อาจปฏิเสธได้ ด้วยเธอสัญญากับอากงไว้แล้วว่า ถ้าเรียนจบจะเข้ามาช่วยงาน อากง แต่ใครจะไปคาดคิดว่าต้องไปอยู่ที่เกาหลี

 “โอเคมั้ย อากงบังคับจิตใจเรารึป่าว” อือหือ!! อากงควรไปเป็นนักแสดงนะ สีหน้าเศร้าสร้อย หมดหวัง น้ำเสียหงอย ทำให้อลิซอยากจะลุกขึ้นปรบมือให้ทันที จะปฏิเสธอากงก็คงเสียใจจริง ๆ เอาไงดี!!

 “.........”

 “ถ้างานนี้สำเร็จ อากงจะให้ที่ดินผื่นที่อลิซอยากได้” หือ!! จริงเหรอ ที่ดินที่อลิซอยากได้และขออากงมานานแล้ว แต่อากงยังไม่ยกให้ซักที ที่ดินที่ทำเลดีแถมราคาสูงลิ่ว ที่ดินที่เธออยากจะครอบครองเพื่อเอาไว้ทำธุรกิจ

 “........”

 “อีกอย่างถ้าอลิซไปเกาหลี อลิซก็สามารถเข้าแลปคิดค้นสูตรเซรั่มและผลิตภัณฑ์เสริมความงามได้นะ ไม่สนใจจริง ๆ เหรอ” สมแล้วที่เป็นนักธุรกิจ หว่านล้อมดีมากอากงตอนนี้ความคิดในสมองตีกันหมด ถ้าไปเกาหลีโลกคงไม่กลมที่จะได้เจอกันหรอกใช่มั้ย!! เกาหลีกว้างจะตาย อีกอย่างค่ายเคป๊อบในเกาหลีก็เยอะ คงไม่บังเอิญเป็นค่ายเดียวกับเขาคนนั้นหรอก!!

 “พอค่ะ อลิซไปบริหารงานที่โน้นก่อนก็ได้”

 “ดีมาก หลานรัก”

@ กรุงโซล เกาหลีใต้

 “ทำไมยังไม่เริ่มซ้อมกันสักที” ผู้จัดการหนุ่มของทั้งสี่ โวยวายเมื่อเกิดปัญหากับวงตอนนี้ดูเหมือนว่าทุกคนจะหมดแพชชั่นในการทำงานในจะเจอคนดูแลคนเก่าที่ขายข่าวและแอบขโมยของ พวกเขาไปประมูลในเว็บราคาที่ได้ตีเป็นมูลค่ามหาศาล แถมตอนนี้เกิดเปลี่ยนผู้บริหารกะทันหันอีก ต้องรอผลสรุปจากบริษัทใหญ่ที่จีนว่าจะเอายังไง แต่ตอนนี้เขาต้องจัดการกับสี่หนุ่มสี่มุมที่นั่งกระดกเหล้าเหมือนน้ำเปล่าในห้องซ้อม

 “ขอพักบ้างเหอะ เหนื่อย!!” โอซองโวยวายขึ้น หลังจากที่ดื่มจนเมาได้ทีตอนนี้พวกเขาหมดกำลังจริง ๆ งานที่รุมเร้า งานทุกวันแทบจะไม่มีเวลาพักไหนจะเป็นปัญหาที่เจออีก ค่ายก็ยังไม่ออกมาจัดการอะไรแถมคนดูแลคิวตอนนี้ก็ไม่มี พวกเขาต้องจัดการกันเองแทบจะไม่มีเวลานอนด้วยซ้ำ สอบถามไปก็บอกว่ารอฝั่งจีนแจ้งมาว่าจะเอายังไงต่อ

 “ไบร์ท ทำไมสภาพเป็นแบบนี้วะ” ผู้จัดการหันไปมองสภาพของหลีดเดอร์ของวงที่ตอนนี้ นอนหมดสภาพอยู่ที่โซฟา พยายามจะโหมงานให้มีเวลาพัก เพราะเขาแจ้งมาว่าอยากไปเยี่ยมครอบครัวคริสต์ที่ไทย แต่ยิ่งเคลียงานเท่าไหร่ ยิ่งมีงานเพิ่มเท่านั้น

 “ก็เฮียไบร์ท อัดงานจนพวกผมแทบจะไม่ได้นอนกันแล้ว” คริสต์โวยวายลีดเดอร์ของวงทันที ถ้าอยากไปเยี่ยมครอบครัวเขาที่ไทยขนาดนั้น เขาเสนอให้ครอบครัวบินมาหาเฮียไบร์ทก็ไม่ยอม ไม่รู้ว่าทำไมอยากไปไทยนักหนา ยิ่งอัดงานเหมือนสภาพยิ่งแย่ลง เรี่ยวแรงแทบจะไม่มี เลยมานั่งดื่มคลายเครียดแบบนี้

 “ทำไม นายอัดงานเยอะขนาดนี้ไบร์ท” ไม่มีเสียงตอบรับจากชายหนุ่ม เอาแต่หัวพังพนักโซฟาและหลับตาหลัง ไม่อยากจะตอบคำถามอะไรใครทั้งนั้น

 ครืด ครืด ครืด

 “ครับท่าน” สายเรียกเข้ามือถือผู้จัดการดังแทรกมา ทำให้เขาปลีกตัวออกมารับสายข้างนอก ก่อนจะได้รับข้อมูลจากทางฝั่งจีนว่าจะมีผู้ดูแลสองคนไปทำหน้าที่ดูแลคิวศิลปินและดูแลเรื่องต่าง ๆ ช่วยผู้จัดการ

 “ได้ครับท่าน” หลังจากที่วางสายเสร็จ ผู้จัดการเข้าไปแจ้งกับทั้งสี่ทันที ก็รอลุ้นเอาเองแล้วกันว่า ผู้ดูแลคนใหม่จะหน้าตาเป็นยังไง แต่คงไว้ใจได้เพราะผู้ใหญ่เป็นคนจัดหามาเอง

 #เธอเป็นผู้หญิงที่โชคดีแค่เรื่องหน้าตาและฐานะ แต่เธอจะเกิดมาโชคดีตลอดไม่ด้ายค่ะอลิซ#