บทที่ 4 เด็กซน

24.00 น. เวลาร้านปิด ลูกค้าเริ่มทยอยออกจากร้าน

มายาคอยยืนส่งแขกจนแขกคนสุดท้ายออกจากร้านไป เหลือแค่โต๊ะของเพื่อนแดนที่ยังนั่งดื่มกันอยู่

“มีอะไรให้ฉันช่วยไหมคะ” มายาเดินเข้าไปถามแขก VIP

“อ้าวเจ้าตัวเล็ก ยังไม่เลิกงานอีกเหรอ เที่ยงคืนแล้วนะ” แซมถามพร้อมกับยกเหล้าแบบ on the rock ขึ้นมาดื่ม

“ฉันเลิกงานตั้งแต่เมื่อกี้แล้วค่ะ แต่แดนอยากให้ฉันอยู่เป็นเพื่อนพวกคุณก่อน พอดีว่าเขาติดประชุม เดี๋ยวก็คงตามมา”

“’งั้นเหรอ”

“ถ้าขาดเหลืออะไรบอกฉันได้นะคะ เดี๋ยวจะหามาให้” มายาพูดคุยอย่างเป็นมิตรกับพวกเขา

หมับ!

หนุ่มฝรั่งเจ้าของคำถามที่เธอยังไม่ให้คำตอบตั้งแต่เมื่อวาน ดึงแขนมายากะทันหัน

เธอไม่ทันตั้งตัว เสียการทรงตัว เซตัวนั่งทับตรงต้นขาจัสติน

ว๊าย

“ในเมื่อเธอบอกว่าเลิกงานแล้ว งั้นก็มานั่งดื่มกับเราสักแก้วสองแก้วสิ” จัสตินพูดพร้อมกับยื่นแก้วเหล้าสีน้ำตาลอำพันให้มายา

มายาต้องการลุกออกจากตัวของจัสติน แต่เขาใช้แขนข้างหนึ่งล็อกเอวเธอไว้ ไม่ให้เธอหนีเขาไป

ทำไมเขาถึงแรงเยอะแบบนี้นะ

มายาดิ้นจนเหนื่อย ในที่สุดเธอก็ยอมแพ้

มายาหันมองหน้าจัสติน เหมือนจะภูมิใจเล็กน้อยกับชัยชนะครั้งนี้

“นี่แก้วของเธอ”

“ฉันว่าฉันไม่ดื่มดีกว่า”

“ทำไมล่ะ”

“ฉันค่อนข้างคออ่อน ดื่มแปบเดียวก็เมาแล้ว คงทำให้พวกคุณหมดสนุกกันพอดี”

“นั่นเป็นเรื่องของอนาคต นี่เป็นเวลาสนุกก็ต้องเต็มที่สิ”

“...”

แต่ในอนาคตฉันจะเดินกลับบ้านไม่ได้นะสิ

“พรุ่งนี้เป็นวันหยุดของเธอไม่ใช่เหรอ ไม่มีอะไรจะต้องกลัวอยู่แล้ว ถ้าเมาก็ปล่อยให้เป็นหน้าที่ของแดนไปซะสิ้นเรื่อง เขาคงไม่ว่าอะไรอยู่แล้ว ถ้าเธอเมาหัวราน้ำ แดนเอ็นดูเธอจะตาย”

“...”

“เรื่องนั้นฉันไม่กลัวหรอก ฉันกลัวจะเดินกลับห้องไม่ไหวต่างหาก”

...

“คุณจะไปส่งฉันที่ห้องรึเปล่าละ ถ้าฉันเมา”

มายาถามจัสติน

เขาจ้องหน้าเธอ มองลึกเข้าไปในดวงตา คุ้นคิดอะไรบางอย่าง

“ฮึ มันขึ้นอยู่กับคำตอบของเธอ ฉันรอฟังมันอยู่นะ”

มายาหลบสายตา ไม่ตอบโต้เขา

เจ้าเล่ห์จริงเชียว

เธอแค่ต้องการคนไปส่งที่ห้องเท่านั้น ไม่ได้คิดเกินเลยไปถึงขั้นนั้น

แต่...ทุก ๆ การกระทำของจัสติน ก็ทำให้เธอสั่นไหวได้ตลอดเวลาอยู่แล้ว

ต้องให้ฉันพยายามฝืนเก็บอาการหวั่นไหวพวกนี้อีกเท่าไหร่ คุณถึงพอใจจัสติน

สูด มายาหายใจเต็มปอด

“นั่นสินะ เป็นไงเป็นกัน”

หมับ

แก้วเหล้าที่อยู่ในมือจัสติน ถูกมือเล็กคว้าไปดื่มจนหมดแก้ว

อ๊ากกกกกก

“เหล้าอะไรเนี่ย ทำไมถึงบาดคอแบบนี้”

มายาใช้มือจับที่คอตัวเอง

เสียงผิวปาก แห่ชื่นชมความใจกล้าของมายา

“นั่นมันเหล้าเพียวนะ เขาให้ค่อย ๆ จิบกินทีละนิดไม่ใช่เหรอ เล่นกินรวดเดียวแบบนั้นจะทำให้เมาเอาง่าย ๆ นะมายา”

ฮ่า ฮ่า ฮ่า เสียงหัวเราะดังขึ้นในวงเหล้า

“อ้าวเหรอ”

“เจ้าตัวเล็ก เธอยังต้องเรียนรู้อะไรอีกเยอะ”

ฮ่า ฮ่า ฮ่า

แก้วที่สอง แก้วที่สาม แก้วที่สี่...แก้วที่เท่าไหร่แล้วนะที่มายาดื่มเข้าไป

มายาหัวเราะออกมาอย่างอารมณ์ดีกับมุกตลกในวงเหล้า และเธอก็เต้นตลก ๆ เลียนแบบเอเลี่ยนตัวเขียวที่ฮิตอยู่ช่วงหนึ่งใน Tiktok

แก๊งหนุ่มฝรั่งหัวเราะ สนุกกันใหญ่ บ้างก็ให้เธอสอนเต้น บ้างก็นั่งอัดคลิปวิดีโอที่มายาเต้น

หญิงสาวเมาอย่างสมบูรณ์แบบเป็นเรียบร้อยแล้ว

“เจ้าตัวเล็กเวลาเมา นี่ตลกชะมัดเลย” แซมพูด

เขาคือคนที่อัดคลิปวิดิโอของเพื่อน ๆ เอาไว้

“แซม ชนแก้ว” มายาถือแก้วเหล้ามาชน

แกร็ง

“ดื่ม หมดแก้ว”

อึก อึก อึก ฮา

มายาถือแก้วเหล้า เดินชนแก้วกับคนนู้นคนนี้ไปเรื่อย แม้แต่จัสตินก็ไม่มีข้อยกเว้น

จัสตินยังทำตัวปกติ เหมือนไม่เมาเลยสักนิด

มายาพยายามทรงตัว ยืนประจันหน้ากับจัสติน

ทั้งสองสบตากัน

หมับ

มายาใช้มือจับแก้มจัสติน ยื่นหน้าไปใกล้ ๆ เขา สังเกตสีหน้าท่าทาง

ก่อนจะยิ้มออกมาอย่างเด็กไร้เดียงสา

“ทำไมคุณถึงยังดูปกติละ ไม่เมาบ้างเหรอ”

“รู้ได้ยัง...” จัสตินพูดไม่ทันจบประโยค มายาพูดแทรกขึ้นมา เมื่อเจอสิ่งที่น่าสนใจ

โอ๊ะ

“ตาคุณเป็นตาสีฟ้าปนเขียวเหรอ นึกว่าสีฟ้าอย่างเดียวซะอีก สวยจัง”

จัสตินนิ่งเงียบ ตกใจกับการรุกเข้าหาของเธอ

มายาค่อย ๆ ใช้นิ้วชี้ ลูบไปตามใบหน้าจัสติน ตั้งแต่คิ้ว จมูก และปาก

ฮืมมมมม

“ทำไม ผู้ชายที่ฉันหลงรักมาตลอดถึงรูปงามแบบนี้นะ ฮึ ฮึ ฮึ”

… จัสตินนั่งนิ่ง ๆ ดูพฤติกรรมของสาวน้อยตรงหน้า ที่เมาจนไม่รู้ว่ากำลังทำอะไรอยู่

สิ่งทีเธอทำมันคือการยั่วจัสตินชัด ๆ

เขาพยายามข่มอารมณ์พลุกพล่านที่กำลังก่อตัวขึ้น ด้วยการสูดหายใจเข้าลุก ๆ และถอนหายใจยาว ๆ

เพราะรู้ว่าสิ่งที่มายากำลังทำอยู่ เธอแค่เมาจนไม่ได้สติ

“คิ้วตรงยาว ตากลมสีฟ้าเขียว ที่ทำให้ฉันหลงรักตั้งแต่แรกพบ ที่ได้เห็นในรูป ดูริมฝีปากสีชมพูหน้าจูบนี่สิน่าอิจฉาจริง ๆ ใครนะ จะได้เป็นคนครอบครองมัน แล้วไหนจะจมูกที่โด่งเป็นสันนี่อีก จะทำให้หัวใจฉันละลายไปถึงเมื่อไหร่กันนะ”

มายาใช้มือหยอกล้อกับใบหน้าหล่อเหลาของจัสติน

มายายังคงลูบสันจมูกไม่ยอมหยุด จับจ้องมันราวกับกำลังคิดอะไรอยู่

...

“ฉันเคยได้ยินคนพูดว่า ขนาดตรงนั้นใหญ่แค่ไหนให้ดูจากจมูกของคนคนนั้น จริงรึเปล่าน่ะ”

…

“ฮึ อยากลองสัมผัสมันดูไหมล่ะ”

“...”

“ฉันมั่นใจว่าขนาดของฉัน จะทำให้เธอขาสั่น สั่นสะท้านจนต้องร้องขอชีวิตเลยล่ะ”

สายตาเจ้าเล่ห์สีฟ้าเขียวพูดเอาจริง

“...”

มายายิ้มไม่พูดอะไร หยิบแก้วเหล้าของเธอแล้วเดินจากไป

มันจะมากเกินไปแล้วสาวน้อย

หมับ

จัสตินกระชากแขนเธอ

มายาเสียหลักล้มอยู่ในอ้อมแขนที่มีแต่ก้อนกล้ามเนื้อ

“อย่าซนไปทั่ว ถ้าไม่อยากจุกจนเดินไม่ได้ ฉันขอเตือนด้วยความหวังดีนะ little monkey”

จัสตินยื่นหน้ามาใกล้ ๆ มายา อีกแค่ไม่มีเซนก็จะจูบเธอแล้ว

มายาหน้าร้อนฉ่า ตื่นเต้นและรู้สึกวาบหวามไปกับคำพูดจัสติน

แบร่

มายาท้าทายจัสตินแลบลิ้นใส่เขา

ก่อนจะไปสนุกกับเพื่อน ๆ ของเขาต่อ

“เจ้าลิงน้อยเจอดีแน่”

จัสตินจ้องเธอ ราวกับสัตว์ร้ายที่กำลังจ้องตะครุบเหยื่อ รอจังหวะเผลอเมื่อไหร่ เขาจะไม่ปล่อยเธอไปแน่

คืนนี้เธอต้องเป็นของเขา

จัสตินแลบลิ้นเลียริมฝีปากของตน

ซ่า เสียงน้ำในห้องน้ำ

มายาใช้น้ำชโลมหน้าตัวเอง เรียกสติกลับมา ซึ่งตอนนี้มันก็ช่วยได้ไม่มาก เพราะเธอดื่มไปเยอะเกินไป

มายาเดินพยุงตัวเอง คงถึงเวลาที่เธอต้องกลับแล้ว

จัสตินยืนกอดอกรอเธออยู่หน้าห้องน้ำ มองมายาด้วยสายตาหิวกระหาย

สัตว์เตรียมตัวเขมือบเหยื่อตรงหน้าในไม่อีกกี่วินาที

จัสตินค่อย ๆ ก้าวเท้าเข้ามาหามายาอย่างช้า ๆ

.

.

.

หมับ

อื้มมมมม

ริมฝีปากของหญิงสาวถูกช่วงชิงไปอย่างง่ายดาย

บรรยากาศอบอวล คุกรุ่น ด้วยไอความร้อนที่ทั้งสองแผ่ออกมาทางลมหายใจ

ลิ้นใหญ่ ๆ ลิ้มลองรสชาติในโพรงปากของมายาอย่างช่ำชอง

เธอตามเข้าไม่ทัน ได้แต่ยืนนิ่ง ๆ ให้เขาเป็นฝ่ายจู่โจมจูบเธอ ทั้งงับ ทั้งดูด ทั้งเลีย

อื้อออออ แฮ่ก แฮ่ก

“ว่าไง สนใจออกไปกับฉันไหม”

…

มายามองจัสตินตาละห้อย หวานเยิ้ม รู้สึกดีกับรสจูบ

“ฉันจะไขข้อสงสัยสิ่งที่เด็กซนอย่างเธออยากรู้อยากเห็น”

…

“เกี่ยวกับ King of Anaconda”

…

“แต่ก่อนอื่นเธอต้องตอบคำถามฉันมาก่อน”

…

“ว่าเธออยากจะลองสัมผัสมันดูไหม…”

…

“และฉันจะใช้เจ้านี่ ทะลวงเข้าไปในตัวเธอจนเธอร้องครวญครางออกมาไม่เป็นภาษา”

…

“ว่าไง...”

จัสตินกระซิบข้างหูเธอด้วยน้ำเสียงทุ้มต่ำที่คนฟังต้องอ่อนระทวย

น้ำเสียงที่มายาเคยได้ยิน แต่ในหนังที่จัสตินแสดง

น้ำเสียงที่ใคร ๆ หลายคนใฝ่ฝัน อยากให้จัสตินพูดกับตัวเองเวลาที่เขาสวมกอด

ตอนนี้เธอเป็นผู้หญิงที่โชคดีที่สุดที่ได้ยินน้ำเสียงนั้นข้าง ๆ หู

เธอจะพลาดมันได้ยังไง

พึ่บ

มายาใช้มือจับหน้าจัสตินเข้ามาใกล้ ๆ เขย่งปลายเท้า ยกตัวขึ้นจูบ

มันช่างไม่ต่างอะไรกับเด็กน้อยไร้เดียงสา

“ลองดูซิ นั่นคือสิ่งที่ฉันต้องการมาตลอดตั้งแต่รู้จักคุณ ในฐานะแฟนคลับตัวยง”