บทที่ 1 ยินดีที่ได้รู้จัก

ช่วงมหาวิทยาลัยปิดเทอมเป็นช่วงที่นักศึกษาหลาย ๆ คนหางานพิเศษทำ เก็บเงินซื้อของที่ตัวเองอยากได้

นี่คือเรื่องราวของผู้หญิงตัวเล็ก ๆ คนหนึ่ง...

เธอ เป็นหนึ่งในใครหลาย ๆ คนที่กำลังทำงานพิเศษ เก็บเงินเพื่อทำตามความฝัน คือ การไปเจอคนที่ตัวเองตกหลุมรักตั้งแต่แรกพบ

มายา คือชื่อของเธอคนนั้น

เธอ เป็นนักศึกษาสาวไซส์มินิ ที่กำลังศึกษาอยู่ชั้นปีที่ 2 ในมหาวิทยาลัยแห่งหนึ่ง

เวลานี้ เธออยู่ชุดบิกินี่สีแดง ถูกคลุมทับด้วยผ้ากันเปื้อนสีขาว กำลังถือถาดเครื่องดื่ม เสิร์ฟลูกค้าต่างชาติที่นอนอาบแดดบนหาดทรายแห่งหนึ่งบนเกาะสมุย

1 อาทิตย์แล้ว ที่เธอทำงานอยู่ในร้านอาหารริมทะเลกึ่งบาร์ ทำหน้าที่คนเสิร์ฟอาหาร เครื่องดื่มให้ลูกค้าที่มาเข้าร้าน

ผู้หญิงตัวเล็กสูงราว ๆ 156 เซนติเมตร ผิวขาวนวลผ่องเนียนใส ที่แค่ถูกแดดเผานิดหน่อยก็เป็นรอยแดง เดินไปเดินมา เสิร์ฟอาหาร พูดคุย ยิ้มแย้มกับลูกค้าบนหาด เป็นจุดดึงดูดความสนใจของลูกค้าชาวต่างชาติอย่างดี

มันชวนให้ความรู้สึก น่าเอ็นดู น่าทะนุถนอม

“Little girl come here”

เจ้าของร้านอาหารที่เธอทำงานให้ ตะโกน กวักมือเรียกมายา

แดน เป็นคนอเมริกาที่มาทำร้านอาหารบนเกาะสมุย เขาเป็นคนสนุก ร่าเริง อัธยาศัยดีและเป็นมิตรแบบสุด ๆ

แดนนั่งอยู่กับแก๊งเพื่อนผู้ชายราว ๆ 5-6 คนบนชายหาด

มายาเดินไปหา หลังเสิร์ฟเครื่องดื่มให้ลูกค้ารายหนึ่งเสร็จ

“คะ แดน มีอะไรให้ฉันช่วยเหรอคะ”

“ฉันจะแนะนำเพื่อนฉันให้รู้จัก พอดีว่าพวกเขาอยากรู้จักเธอ เด็กเสิร์ฟพาร์ทไทม์คนใหม่ที่ฉันรับเข้ามาทำงาน”

“ค่ะ สวัสดีค่ะ” มายายิ้มแย้มพูดทักทาย

“พวกเขาพึ่งมาจากอเมริกาเมื่อวาน จะมาพักร้อนอยู่สมุย ราว ๆ 1 เดือน ทำความรู้จักกันไว้นะ”

แดนแนะนำเพื่อนของเขาทีละคน

หนึ่งในนั้น มีคนหนึ่งที่น่าสนใจ เขาทำให้ร่างกายมายารู้สึกวาบหวิว สั่นสะท้านไปทั้งตัว ตั้งแต่แรกเห็น

มายาคุ้นหน้าคุ้นตา แต่นึกไม่ออกว่าใคร...

เธอเหลือบมองเขาอยู่เป็นระยะ ๆ

ใช่...เขาเหมือนไอดอลในดวงใจของเธอ

หนุ่มหล่อ หุ่นดี ผมสีน้ำตาลบลอน เจ้าของสันจมูกโด่ง ริมฝีปากหน้าจูบ สวมแว่นดำปกปิดดวงตา สวมใส่เสื้อเชิ้ตหลวม ๆ กับกางเกงขาสั้น

เขาดูโดดเด่นที่สุดในกลุ่ม นั่งเงียบ ๆ คอยฟังบทสนทนาของแก๊งเพื่อน เขานั่งอยู่ใกล้ ๆ กับแดน

“ส่วนหนุ่มหล่อที่ Little girl มองตาไม่กระพริบ ชื่อ จัสติน ปีเตอร์สัน” แดนแนะนำเขาเป็นคนสุดท้าย

ตุบ

ถาดเสิร์ฟหล่นตกลงพื้น ทันทีที่มายาได้ยินชื่อของผู้ชายคนนั้น

หัวใจเธอเต้นระรัวเป็นจังหวะกลองชุด มันเต้นจนแทบระเบิดออกมา เต้นรำบนชายหาด เลือดสูบฉีด ร่างร้อนลุ่ม ผิวขาว ๆ ค่อย ๆ เปลี่ยน เป็นสีแดงเพราะอาการตื่นเต้น

มายาเม้มปากแน่น กัดริมฝีปากระงับความตื่นเต้น ดีใจไม่ให้แสดงออกมา พยายามทำตัวให้ปกติที่สุด

จัสติน ปีเตอร์สัน นักแสดงหนังผู้ใหญ่สัญชาติอเมริกา ฉายาราชาแห่งวงการหนังผู้ใหญ่ กำลังอยู่ตรงหน้ามายา

เขาเป็นนักแสดงที่มายาชื่นชอบและตกหลุมรักเขามาตลอดหลายปี

สักครั้งหนึ่งในชีวิตเธอ อยากจะเจอจัสตินและมอบความบริสุทธิ์ของตนเองให้เขา มันเป็นทั้งความฝันและความปรารถนาที่ยิ่งใหญ่ของผู้หญิงตัวเล็ก ๆ คนหนึ่ง

และยังเป็นความลับที่ไม่อาจบอกใครได้

“แค่ได้ยินชื่อถึงกับมือไม้อ่อนเลยเหรอ little girl”

“...” มายานิ่งเงียบ กลืนน้ำลาย

หนุ่มหล่อใส่แว่นดำหยิบถาดส่งให้เธอ ฉีกยิ้มเล็กน้อย

“ยินดีที่ได้รู้จัก เธอชื่ออะไรเหรอ”

มายารับถาดพร้อมกับพูดว่า

“ฉันชื่อมายาค่ะ ยินดีที่ได้รู้จักค่ะ” เธอฉีกยิ้มกว้าง ก่อนหันไปพูดกับแดน

“ก็ว่าแปลกอยู่ ว่าทำไมวันนี้ ตรงลานชายหาดหน้าร้านแดน มีลูกค้าเยอะกว่าปกติ ที่แท้ก็เพราะมีหนุ่มหล่อคอยเรียกแขกนี่เอง” มายาพูดติดตลก เปลี่ยนเรื่องคุย

“ใช่เลย แต่คงสู้ little girl ไม่ได้หรอก ที่ทำให้ยอดขายตลอด 1 อาทิตย์นี้เพิ่มขึ้น 3%”

“พูดเกินไปแล้วแดน อาหารร้านแดนอร่อยมากต่างหาก ประกอบกับช่วงนี้เป็นไฮซีซั่น นักท่องเที่ยวเยอะคนขึ้น ลูกค้าเข้าร้านก็เยอะตามไปด้วย”

“แดนทำไมนายเรียกเธอว่า little girl ล่ะ” จัสตินถาม

“ก็ดูรูปร่างเธอสิ ตัวเล็กนิดเดียว ไซส์น่ารัก ขนาดพกพา เมื่อเปรียบเทียบกับตัวพวกเรา เธอคงสูงเท่าเอวนายเองมั้งจัสติน ฉันเลยตั้งชื่อเรียกให้เธอว่า little girl”

จัสตินลดแว่นลง เหลือบสายตามองมายาด้วยดวงตาสีฟ้า

เขากำลังจ้องสำรวจเธอทุกตารางนิ้ว ให้ความรู้สึกเหมือนเขากำลังใช้สายตาเร้าโลมร่างกาย เหยียดยิ้มเล็กน้อย ก่อนกลับไปสบตาเธอ

มายาหลบสายตาจัสติน พยายามเก็บอาการสุด ๆ ต่อหน้าไอดอลที่เธอชื่นชอบ

“Little monkey น่าจะเหมาะกว่านะ เหมือนลิงน้อยจอมซนที่สนุกกับการเดินเสิร์ฟอาหารไปมาบนชายหาด”

“จริงด้วยงั้นต่อไปฉันจะเรียกเธอว่า little monkey”

แดนพูดเห็นพ้องกับจัสติน

พวกเขาพูดถึงเธออย่างสนุกสนาน ในแง่ที่ดี

“จริงสิ little monkey วันนี้ตอนเย็น ฉันจะให้เธออยู่ช่วยตรงเคาน์เตอร์บาร์นะ คอยเป็นผู้ช่วยบาร์เทนเดอร์ให้หน่อย”

“ได้ค่ะ”

มายายังคงเสิร์ฟอาหาร ทำงานตามปกติ ยิ้มแย้ม พูดคุยกับลูกค้าอย่างสนุกสนาน ร่าเริงเป็นกันเอง เป็นมิตรตามนิสัยของคนไทย หลังจากที่แดนแนะนำเธอให้รู้จักกับเพื่อนของเขา

“เฮ้ อย่าแม้แต่จะคิดจัสติน little monkey เป็นข้อยกเว้น” แดนพูด

เขาสังเกตเห็นว่า จัสตินแอบมองมายาภายใต้แว่นตาสีดำทุกครั้งที่เธอเดินเสิร์ฟอาหารบนชายหาด เขาสนใจตัวเธออยู่ไม่น้อย

“ทำไมละ” จัสตินถาม

“คิดถึงขนาดของนายด้วย คิดว่าผู้หญิงร่างเล็ก ๆ อย่างเธอ จะรับเจ้ามหึมาของนายได้ยังไง”

“...”

“แล้วอีกอย่าง little monkey น่ารัก น่าเอ็นดู น่าปกป้องขนาดนี้ นายจะทำได้ลงคอเหรอ”

“ถ้าพยามยามก็ใส่เข้าไปได้หมดนั่นแหละ”

... แดนมองหน้าจัสติน

“ในหัวนายไม่มีอะไรอย่างอื่นนอกจากเรื่องนี้แล้วรึไงนะ เธอไม่ใช่นักแสดงหนังโป๊ที่นายเคยกอดมาตลอดนะ”

“แต่อย่างน้อย ๆ เธอก็คงเคยผ่านมือผู้ชายมาแล้วสักคนสองคน คงไม่ยากเท่าไหร่ถ้าใส่เข้าไป”

“จัสติน นายจะเอาให้ได้เลยใช่ไหม หยุดพักความเ-ี่ยนสักเดือนไม่ได้รึยังไงนะ ที่ผ่านมาก็ใช้มันแทบทุกวัน ไม่เหนื่อยบ้างเหรอ”

“ไม่! มันสนุกออก” แดนเหนื่อยใจกับเพื่อนคนนี้

จัสตินเป็นผู้ชายที่มีความต้องการทางเพศสูงกว่าใคร ๆ จนผันตัวเองมาเป็นนักแสดงหนังผู้ใหญ่มืออาชีพตั้งแต่วัยรุ่น จนถึงขึ้นได้รับฉายาว่าเป็นราชาแห่งวงการหนังโป๊ และมีรางวัลการันตีมากมายในฝีมือการแสดงของเขา

เฮ้อ แดนถอนหายใจ

“ตอนนี้นายคิดยังไงกับร่างกายเธอก็ได้ แต่ถ้าเธอไม่เล่นด้วยก็ถือว่า game over”

“...”

ตกกลางคืน ร้านอาหารริมชายหาดธรรมดาของแดน ปรับเปลี่ยนมาเป็นบาร์ ต้อนรับลูกค้าที่ออกมาสังสรรค์ยามค่ำคืน

กลางคืนลูกค้าแน่นร้านกว่าตอนกลางวัน ทุกคนโดยเฉพาะชาวต่างชาติมักจะชอบนัดดื่มสังสรรค์ ดื่มแอลกอฮอล์ ปลดปล่อยอารมณ์จนถึงเที่ยงคืนของทุกวัน ซึ่งเป็นเวลาร้านปิดตามปกติของที่นี่

ร้านแดนเป็นจุดสนใจของนักท่องเที่ยว มีลูกค้าหมุนเวียนเข้าออกอยู่ตลอด เพราะร้านมีจุดเด่นที่แตกต่างจากร้านอื่น ๆ ตรงที่มีดนตรีสดคอยเล่นเพลงบรรเลงเพิ่มบรรยากาศ กับเครื่องดื่มหายาก รสชาติเป็นเอกลักษณ์เฉพาะของร้าน

มายาเปลี่ยนจากชุดบิกินี่ตอนกลางวันเป็นเสื้อเชิ้ตแขนยาวสีขาวใส่เอี่ยมสีดำ รวบผมหางม้าเรียบร้อย คอยช่วยเตรียมอุปกรณ์ ส่วนผสมต่าง ๆ ให้บาร์เทนเนอร์ และดูแลความเรียบร้อยตรงเคาน์เตอร์บาร์

มีลูกค้าหลายคนชอบมานั่งตรงเคาน์เตอร์ เข้ามาพูดคุย ตีสนิท เต๊าะเธอตามประสา มีบ้างที่ลูกค้ามือไว แอบแตะเนื้อต้องตัวมายา แต่เธอไหวตัวทัน

จัสตินนั่งดื่มเหล้าอยู่เงียบ ๆ คอยมองมายาพูดคุยกับลูกค้า เขาสนใจในตัวมายาอยู่ไม่น้อย เหมือนกับนักล่าเจออาหารอันโอชะน่าลิ้มลอง ใช้สายตาจับจ้องราวกับพยายามกลืนกินเธอ

ทุกครั้งที่มายาหันมองจัสติน เธอมักเห็นเขาจับจ้องอยู่ก่อนแล้ว มันชวนให้ร่างกายร้อนรุ่ม หัวใจเต้นระสับระส่าย สติไม่อยู่กับเนื้อกับตัวรู้สึกจักจี้ วูบวาบตรงท้องน้อยบอกไม่ถูก

“เจ้าตัวเล็ก สนใจชงเครื่องดื่มให้แขกดูไหม” บาร์เทนเดอร์หนุ่มเชื้อสายละตินผิวสีแทนพูดขึ้น

“ฉันเหรอ” มายาชี้นิ้วมาที่ตัวเอง

บาร์เทนเนอร์พยักหน้าตอบรับ

“ใช่”

“No ฉันยังรู้จักชื่อเครื่องดื่มไม่กี่ชนิดเองนะ”

มายาปฏิเสธทันทีเพราะเธอไม่เคยชงเครื่องดื่มมาก่อนและยังมีเครื่องดื่มอีกมากมายที่เธอไม่รู้จัก

เธอกลัวว่าจะชงผิด และอาจทำให้เสียลูกค้าไปก็ได้

“ไม่เป็นไร ลองดู เดี๋ยวฉันคอยช่วยอยู่ข้าง ๆ มีลูกค้าหลายคนอยากชิมฝีมือเธอนะ”

เสียงเชียร์ของลูกค้าตรงเคาน์เตอร์บาร์ ส่งเสียง รบเร้า เรียกร้องอยากดื่มเครื่องดื่มฝีมือเธอ จนมายาใจอ่อน ตัดสินใจชงเครื่องดื่มให้

“ผมให้สิทธิพิเศษสำหรับลูกค้า 3 ท่านที่จะได้รับโอกาสในการชิมเครื่องดื่มฝีมือมายานะครับ” บาร์เทนเนอร์กล่าว

ทุกคนยกมือ เสนอตัว อยากได้รับสิทธินั่น

บาร์เทนเนอร์มองไปรอบ ๆ เลือกหาผู้โชคดีในค่ำคืนนี้

“คนแรก ผมขอเป็นหนุ่มหล่อที่นั่งอยู่ตรงมุมโต๊ะตรงนั้นแล้วกันครับ” บาร์เทนเนอร์ผ่ายมือมาที่จัสตินที่นั่งดื่มอยู่เงียบ ๆ

เขาหันหน้ามาสบตากับมายาที่ยืนอยู่นิ่ง ๆ มองเขา

จัสตินยิ้มมุมปากเล็กน้อยชวนให้หลงเสน่ห์ เอ่ยปากสั่ง

“วิสกี้ neat 1 ที่”

ทุกคนลุ้นว่ามายาจะทำได้ไหม

เธอหยิบขวดที่ข้างขวดติดฉลากคำว่าวิสกี้ขึ้นมา ค่อย ๆ รินวิสกี้ใส่แก้วทรงดอกทิวลิปลงไป เกือบ ๆ 2 นิ้ว แล้วยื่นให้จัสติน

หนุ่มหล่านัยน์ตาฟ้าสบตามายาไม่กระพริบ

ดูไม่ออกว่าเขากำลังคิดอะไรอยู่

มายาเม้มปาก กัดปากเล็กน้อย แสดงถึงความตื่นเต้น กังวล ลุ้นผลที่จะออกมา

จัสตินยกเครื่องดื่มที่มายาชงให้ขึ้นมา สูดดมพอเป็นพิธีก่อนจะจิบมันเล็กน้อย

เขายักคิ้วพร้อมชูแก้วมาทางมายา บอกเชิงสัญลักษณ์ว่า ผ่าน

มายาโล่งใจ ยิ้มออกมาอย่างดีใจ ด้วยรอยยิ้มใสซื่อเหมือนเด็ก

รอยยิ้มนี่แหละที่ทำให้ใครหลาย ๆ คน ติดใจเธอ

“ถ้างั้นขอ pink lady ให้อีกแก้วสิ”

จัสตินพูดกับมายา

มายามีสีหน้ากังวล

Pink lady คืออะไร

แม้แต่ชื่อเธอยังไม่เคยได้ยิน

บาร์เทนเนอร์หนุ่มโอบไหล่เธออย่างสนิทสนม คอยบอกส่วนผสม แล้วให้เธอลองทำดู

มายาทำมันอย่างทุลักทุเล โดยเฉพาะตอนเขย่า Cocktail Shaker จนบาร์เทนเดอร์หนุ่มต้องเข้ามาช่วย

คนดูก็ช่วยกันลุ้น

มายายื่นเครื่องดื่มค็อกเทลสีชมพูอมส้ม ‘pink lady’ ให้จัสติน

เธอรอลุ้นรสชาติของมัน

จัสตินส่งแก้วค็อกเทลคืนให้เธอ พร้อมกับบอกว่า

“แก้วนี่ ฉันเลี้ยง”

ตึก ตัก ตึก ตัก เสียงหัวใจเต้นโครมคามอยู่ในอก

มายาต้องทำยังไงกับสถานการณ์ตรงหน้านี่ดี

เธอจ้องมองจัสติน หลงเสน่ห์ของเขามากเสียจนอยากเดินเข้าไปกอดแล้วบอกเขาว่า กรุณากอดฉันหน่อยได้ไหมในคืนนี้

เธอทำตัวไม่ถูก เก็บความรู้สึกหวั่นไหวไว้ในใจ

มายายืนนิ่งจนบาร์เทนเดอร์ต้องมาสะกิดเรียกสติ ให้เธอยกเครื่องดื่มนั่นขึ้นมาดื่ม

มายาเหลือบมองจัสติน ดูท่าทีของเขา ระหว่างที่ยกค็อกเทลดื่ม

ลูกค้าบริเวณเคาน์เตอร์บาร์ คอยเชียร์ให้เธอดื่มรวดเดียวหมด

“หมดแก้ว หมดแก้ว หมดแก้ว”

อึก อึก

“เฮ”

เสียงเฮลั่นเมื่อเธอชูแก้วค็อกเทลคว่ำลง รสชาติหวานอมเปรี้ยว มีกลิ่นหอมผลไม้กำลังดี แต่แอลกอฮอล์ถือว่าแรงไปสำหรับเธอ

มันทำให้คอและร่างกายร้อนขึ้นทันทีที่ดื่มมันหมด

สำหรับคืนนี้ เป็นคืนที่สนุกสนานอีกวันหนึ่งของมายา