ตอนที่7

“เอ่อ..นี่พี่ชายผมเองครับชื่อริกิเค้าชอบเรียกผมแบบนี้แหละครับ” แทนไทหันไปมองตาริกิเป็นการส่งสัญญาณว่าห้ามเรียกเขาว่านายน้อยเพราะเขาไม่อยากให้ใครรู้สถานะที่แท้จริงของเขา

“เป็นอะไรมากหรือเปล่าแทน” เมื่อนึกขึ้นได้ว่าต้องปกปิดสถานะริกิจึงรีบปรับอารมณ์และการพูดใหม่ทันที

“ไม่เป็นอะไรมากหรอก..น่าจะทำร้ายผิดคนมากกว่าหน้าอย่างผมจะมีปัญหากับใครได้ล่ะครับพี่”

“อ๋อ..นั่นสิ” ริกิยกมือเกาหัวแกรกๆ

“งั้นไหนๆวันนี้เราก็รู้จักกันแล้วเชิญทานข้าวที่บ้านพวกเราเลยนะคะถ้าไม่รังเกียจ” ดารากานต์อมยิ้มเล็กน้อยเพราะเธอรู้สึกว่าพี่น้องคู่นี้แปลกๆแต่ก็ไม่ได้ถามอะไรมากและเอ่ยปากชวนทั้งสองทานข้าวเย็นที่นี่เพราะไหนๆก็รู้จักกันแล้ว

“ได้สิครับ” แทนไทตอบตกลงอย่างไม่รีรอทำเอาริกิถึงกับงงในท่าทีของนายน้อยของเขาอยู่มากเพราะปกติแล้วนายน้อยของเขาไม่ชอบยุ่งกับใครและไม่ชอบให้ใครมายุ่งกับตัวเองสักเท่าไรยิ่งเป็นคนนอกด้วยยิ่งแล้ว

“แล้วนายไม่ได้ไปเรียนเลยเหรอฉันไม่ค่อยเห็นนายเลย” ในขณะที่นั่งทานอาหารเย็นกันขวัญข้าวก็อดสงสัยเรื่องของแทนไทไม่ได้ว่าไม่ได้ไปเรียนบ้างหรืออย่างไรเพราเธอไม่ยักจะเห็นเขาเลยตั้งแต่วันนั้น

“ฉันไม่ค่อยสุงสิงกับใครเธอไม่ได้สังเกตฉันเองมากกว่า” ไม่ใช่ว่าแทนไทไม่ได้ไปเรียนเพียงแค่เขาไม่สุงสิงกับใครอีกอย่างก็ไม่ได้มีใครสนใจเขามากกว่า

“งั้นเหรอ” ขวัญข้าวพยักหน้าเบาๆเธอคิดว่าท่าจะจริงอย่างที่เขาพูดเพราะวันๆเธอก็อยู่กับเพื่อนเธอว่างก็อ่านหนังสือแถมยังมัวแต่คิดเรื่องการหาเงินเลยไม่ได้มีเวลาสนใจคนอื่นเท่าไร

“อืม..”

“วันหลังถ้านายไม่มีเพื่อนก็มาอยู่กับพวกฉันก็ได้นี่” ขวัญข้าวเห็นว่าคนอย่างแทนไทน่าจะไม่ค่อยเข้าหาคนเธอจึงเป็นฝ่ายชวนเขาก่อนไม่อย่างนั้นชายหนุ่มคงจะไม่มีเพื่อนกันพอดีเพราะดูลักษณะแล้วคงหยิ่งพอตัว

“ไม่เป็นไรฉันชอบอยู่คนเดียว” แทนไทส่ายหัวเบาๆและเอาแต่ก้มมองอาหารในจาน

“แล้วแต่” ขวัญข้าวบุ้ยปากเล็กน้อยหากเขาอยากอยู่คนเดียวเธอก็จะไม่ยุ่ง

ครู่ต่อมา

“ขอบคุณสำหรับอาหารมื้อนี้นะครับครั้งหน้าผมของเลี้ยงพวกคุณบ้างนะครับ” ริกิเอ่ยขอบคุณดารากานต์ก่อนกลับหากมีโอกาสเขาก็อยากจะเลี้ยงอาหารเย็นพวกเธอบ้างเป็นมารยาท

“ยินดีค่ะ”

“ไปก่อนนะครับ” ริกิเดินตามแทนไทกลับไป

“พี่น้องกันจริงหรือเปล่าเนี่ยดูอัธยาศัยคนละขั้วเลย” ขวัญข้าวไม่ค่อยชอบนิสัยที่เย่อหยิ่งของแทนไทเท่าไรเมื่อสองคนนั้นเดินออกไปแล้วขวัญข้าวจึงหันมาบ่นกับน้าของเธอเรื่องนิสัยของสองคนนั่นที่แตกต่างกันคนละขั้ว

“หื้ม..เราก็นะ” ดารากานต์ส่ายหัวเบาๆแล้วเดินเข้าบ้านพร้อมกับขวัญข้าวไป”

โรงแรมXXX

“เรียบร้อยครับคุณยู”

“อืม” ยูสึเกะมองเหล่าชายชุดดำด้วยความพอใจด้วยงานที่เขาสั่งให้คนเหล่านี้ทำเรียบร้อยไปได้ด้วยนี้ครั้งนี้เขาแค่สั่งให้คนไปขู่ขวัญเท่านั้นครั้งหน้าเขาจะเอาจริงตามแผนของเคซากุนายของเขา

19.00 น.

“เฮ้อ..” หลังจากอาบน้ำเสร็จซินจางก็นั่งกอดเข่าอยู่บนเตียงทั้งถอนหายใจเบาๆเมื่อนึกถึงเรื่องเมื่อคืนที่ผ่านมา

ตอนนั้น!!

“เดี๋ยว”

“อะไรคะ”

“ฉันอยากให้เธอมาเป็นผู้หญิงของฉันหนึ่งอาทิตย์”

“คุณมันน่าเกลียดที่สุด”

“อยากได้เท่าไรว่ามา”

“....”

ตอนนั้นเธอยอมรับว่าหวาดกลัวเขามากแต่เพราะข้อเสนอของเขาจึงทำให้เธอต้องลังเลแต่ก็ตอบตกลงไปในที่สุดเพราะเธอจะมัวรีรอไม่ได้

“....” ซินจางนั่งน้ำตาคลออันที่จริงวันนี้เขานัดให้เธอเข้าไปหาในตอนบ่ายแต่เธอไม่ได้ไปเพราะความกลัวที่มันอยู่ในใจเธอไม่เคยผ่านมือชายใดมาก่อนหากเธอจะเสียครั้งแรกให้กับคนแปลกหน้าเธอจะทำใจได้อย่างไร

แกร๊กก

“คุณ...มาได้ยังไง” ซินจางถึงกับหน้าตาตื่นเมื่อเห็นเคซากุยืนกอดอกอยู่หน้าประตูห้องเธอทั้งที่เธอก็ไม่เคยบอกที่อยู่กับเขา

“ฉันบอกให้เธอตรงเวลาไม่ใช่หรือไง” เคซากุจ้องหญิงสาวอย่างกับจะกินเลือดกินเนื้อเพราะเขารู้ว่าหญิงสาวต้องการหนีหน้าเขาหลังจากที่ได้เงินไปแล้ว

“คือ...ฉัน” ซินจางรนรานตื่นกลัวจนทำอะไรไม่ถูก

“จะเบี้ยวฉันหรือไงห้ะ” เคซากุเดินเข้ามาลากหญิงสาวลงจากเตียง

“ฉันขอทยอยใช้เงินคืนคุณได้ไหม..ฉันคงทำอย่างที่คุณขอไม่ได้” ซินจางเอ่ยข้อเสนออย่างกล้าๆกลัวๆเพราะเธอทำใจเป็นผู้หญิงของเขาไม่ได้จริงๆเมื่อคืนที่เธอตอบตกลงเพราะเธอต้องการเงินเลยไม่ทันคิดให้ถี่ถ้วนว่าจะจัดการกับความรู้สึกตัวเองได้หรือเปล่าละก็พึ่งจะรู้ว่าเธอคงทำใจไม่ได้

“แล้วเมื่อคืนทำไมไม่คิดห้ะ”

“ฉันขอโทษ” ซินจางเอ่ยเสียงสั่นน้ำตาที่ไหลออกมาเกิดเพราะความเครียดและความกลัวร่างสูงใหญ่ตรงหน้าล้วนๆ

“ฉันคิดว่าเธอจะรักษาสัญญา...ฉันมองเธอผิดไปเองถ้าอยากให้ฉันกลับไปก็เอาเงินมาคืนฉันทั้งหมด”

“ฉันไม่มี..แต่ฉันสัญญาว่าจะหาเงินมาคืนคุณอย่างเร็วที่สุด” ซินจางมองหน้าชายหนุ่มด้วยสายตาอ้อนวอน

“ถ้าฉันไม่มาที่นี่เธอก็คงหายหัวไปเลยสินะ” เคซากุกัดฟันกรอดแล้วลากหญิงสาวให้ตามเขาไปที่รถ

“ปล่อยฉันนะ..ฉันเจ็บ” ซินจางร้องให้สะอื้นอย่างหนักเมื่อถูกลากออกไปอย่างไม่ทะนุถนอม

ครู่ต่อมา

เคซากุพาหญิงสาวขับรถมาที่บ้านหลังใหญ่ที่ค่อนข้างอยู่ไกลจากตัวเมืองเขาเช่าเอาไว้อยู่เมื่อเขาต้องการพักผ่อนในเวลาที่อยู่กับเธอเขาตั้งใจจะถนอมเธอมากกว่านี้เมื่อเธอเป็นเด็กดีกับเขาแต่ตอนนี้มันไม่ใช่การกระทำป่าเถื่อนหลังจากนี้เกิดขึ้นเพราะความดื้อของหญิงสาวทั้งหมด

“โอ้ยย...คุณปล่อยฉันไปเถอะนะคะฉันจะรีบหาเงินมาคืนคุณให้เร็วที่สุดเลย” เมื่อมาถึงบ้านหลังใหญ่ที่เคซากุเช่าเอาไว้เขาก็ลากหญิงสาวเข้ามาในห้องนอนในขณะที่บ้านยังมีแต่ความมืดมีเพียงแค่แสงจันทร์สอดส่องลอดบานกระจกเข้ามาเท่านั้นชายหนุ่มเหวี่ยงร่างบางลงบนเตียงทันทีซินจางรีบถอยไปติดหัวเตียงแล้วพนมมือไหว้ร้องของเข้าด้วยน้ำตา

“หื้มม..” ชายหนุ่มดึงข้อเท้าหญิงสาวให้เธอนอนราบไปกับเตียงนุ่มและขึ้นคร่อมตัวของเธอเอาไว้นาทีนี้เคซากุไม่สนอะไรทั้งนั้นเพราะหญิงสาวทำให้เขาโมโหแล้วเธอจะไม่ได้รับความปราณีใดๆอีก

“อ๊ายยย...อื้อออ” ซินจางดิ้นพล่านเมื่อคนตัวโตขึงแขนเธอเอาไว้ทั้งสองข้างทั้งบดจูบเธออย่างไร้ความอ่อนโยน

แควกๆ

เคซากุกระชากชุดนอนและชุดชั้นในสีหวานของหญิงสาวทีสองทีก็ขาดวิ่นลงไปอยู่ข้างเตียง