5/3

จนกระทั่งหญิงสาวเดินไปถึงบริเวณหลังบ้านที่เงียบสงบ ก็จะพบสระว่ายน้ำขนาดกลางที่มีน้ำใสแจ๋วอยู่เต็มเปี่ยม และยังมีดอกลีลา-วดีที่ร่วงหล่นมาจากต้นที่ปลุกอยู่ตรงมุมสระด้านหนึ่งลอยอยู่ในสระด้วย และหญิงสาวก็ต้องยิ้มกว้างออกมาอย่างชอบใจสุดๆ เมื่อเงยหน้าจากสระว่ายน้ำและมองออกไปนอกรั้วเตี้ยๆ นั้น จะเป็นทิวทัศน์ของท้องทะเลและชายฝั่งที่มีน้ำซัดสาดเข้ามาไม่ขาดสาย เสียงคลื่นที่ดังตลอดเวลาทำให้หญิงสาวต้องหลับตาลง และสูดอากาศบริสุทธิ์ที่มีกลิ่นเค็มๆ ของน้ำทะเลกระจายอยู่โดยรอบเข้าปอดลึกๆ

“ยังไม่ตอบคำถามของฉันเลยนะ” อิมรานสอดอ้อมแขนกำยำเข้ารวบเอวบางไว้ และวางคางบนบ่าบอบบางของหญิงสาว

พาฝันลืมตาขึ้น เหลือบตามองใบหน้าคมคายที่แนบชิดติดพวงแก้มนวลเนียนของตนอยู่

“ชอบค่ะ ชอบมาก” หล่อนตอบ ก่อนจะเบนปลายจมูกจรดแก้มสากของอิมรานเบาๆ

“ถ้าชอบ เราจะอยู่ที่นี่หลายวันหน่อยนะ ฉันเองก็เบื่อการใช้ชีวิตที่กรุงเทพฯมานานแล้ว คิดจะมาพักอยู่ที่นี่ แต่พอมาคนเดียวแล้วมันเหงายังไงไม่รู้ ตอนนี้มีเธอมาด้วยก็เป็นโอกาสดีที่ได้อยู่ด้วยกันหลายวันหน่อย”

“ไม่ได้นะคะ” พาฝันพลั้งปากออกไป แล้วก็ต้องเม้มปากเบนหน้าหนีสายตาคมดุที่มองมาทันที

“ทำไม” อิมรานยืดตัวขึ้นตรง ก่อนจะถามเสียงเย็นยะเยือก จนคนฟังอดจะรู้สึกกลัวไม่ได้

“กะ...ก็...เอ่อ คือว่า...”

“เธอกำลังปิดบังอะไรฉันอยู่เหรอพาฝัน”

พาฝันเบิกตากว้างขึ้นอย่างตกใจ มือบางสั่นไปหมดจนต้องประสานกันเอาไว้แน่น หญิงสาวก้มหน้าเดินหนีห่างออกไปสองก้าว สมองน้อยๆ กำลังคิดหาคำตอบที่คิดว่าดีที่สุดให้เขา

“เอ่อ...ฝันจะต้องทำงานค่ะ” พาฝันตอบเบาๆ

“งานอะไร ทำไมฉันไม่รู้เรื่อง”

“กะ...ก็...ฝันยังไม่มีโอกาสบอกคุณ คือ...ฝัน...เอ่อ...” พาฝันติดอ่างขึ้นมาในบัดดล

“งานอะไรของเธอ ทำไมต้องอ้ำๆ อึ้งๆ ด้วยล่ะ มีอะไรก็บอกฉันมาสิ หรือว่าเธอกลับไปทำงานที่นิตยสารนั่นอีกแล้วฮะ” อิมรานถามเสียงเข้ม ห้วนจัดอย่างไม่สบอารมณ์

“มะ...ไม่ใช่นะคะ” พาฝันปฏิเสธ แล้วหันกลับมามองอิมรานที่ยืนหน้าบูดบึ้งอยู่ “ฝันไปถ่ายแบบโฆษณาค่ะ” หญิงสาวตอบ

“แน่ใจนะ ว่าเธอไม่ได้โกหกฉัน”

“แน่ใจค่ะ” พาฝันลอบกลืนน้ำลายลงคอ ไม่อยากจะคิดว่าถ้าอิมรานรู้ความจริงแล้วจะเป็นยังไง

อิมรานเดินเข้าไปจนชิดหญิงสาว มือใหญ่เชยคางมนขึ้นดวงตาคมกริบสีเทาอ่อนสบตากลมโตนิ่ง

“ฉันจะเชื่อเธอ” อิมรานกดจุมพิตลงบนริมฝีปากนุ่มเบาๆ “แต่ตอนนี้ฉันเริ่มหิวแล้ว” น้ำเสียงเข้มๆ นั้นเริ่มสั่นพร่านิดๆ

“ฝันก็หิวแล้วเหมือนกันค่ะ” คำบอกซื่อๆ นั้น ทำให้ชายหนุ่มต้องเงยหน้าจากปากนุ่มขึ้นมองดวงตาคู่งาม

“เธอหิว?”

พาฝันพยักหน้า ก็เธอยังไม่ได้มีอะไรตกถึงท้องเลยตั้งแต่เช้า ก็ต้องหิวเป็นธรรมดานี่นา ชายหนุ่มยกมือหนาขึ้นตีหน้าผากตัวเองเบาๆ

“พระเจ้า ก็ได้เราไปหาอะไรกินกันก่อน คงต้องออกไปซื้อกินข้างนอกแล้วล่ะ เพราะฉันไม่ได้บอกคนดูแลบ้านเอาไว้ว่าจะมา ของสดคงจะไม่มีให้ทำกินหรอก” เขาบอก ก่อนจะจูงมือบางเดินกลับออกไปที่รถ และตรงดิ่งไปยังร้านอาหารที่คิดว่าน่าจะอร่อย และสะอาดพอสำหรับเขาและเธอ

“กินเยอะๆ นะ ฉันชอบผู้หญิงอวบๆ จับแล้วมันเต็มไม้เต็มมือดี” อิมรานบอกในขณะที่นั่งกินอาหารอยู่ในร้านอาหารแห่งหนึ่ง

“แต่ฝันคงจะอ้วนไม่ได้หรอกค่ะ เพราะมันเป็นอาชีพของฝัน”

“นี่เธอคิดจะเป็นนางแบบไปตลอดชีวิตหรือไง”

“คนเรามันเลือกไม่ได้หรอกค่ะ งานไหนที่ได้เงินดีและเป็นอาชีพสุจริต ฝันก็ทำทั้งนั้นไม่เกี่ยง” หญิงสาวบอก และก้มหน้าก้มตากินต่อ

“แล้วทำไมเธอไม่ลองทำงานด้านอื่นดูมั่งล่ะ งานอื่นเงินดีก็มีถมไปนะ” อิมรานแนะนำ

“ฝันไม่มีความรู้มากขนาดนั้นนี่คะ เรียนจบก็แค่ชั้นมัธยมปลายเท่านั้น จะไปหางานนั่งโต๊ะเงินดีๆ ได้ที่ไหนกัน”

“แล้วอยากเรียนต่อไหมล่ะ ฉันจะส่งเสียเธอเอง”

“ไม่ล่ะค่ะ ขอบคุณนะคะ แค่นี้คุณก็มีบุญคุณมากเกินพอแล้ว” พาฝันยิ้มบางๆ ให้เขา “แล้ว...คุณล่ะคะ เล่าเรื่องคุณให้ฝันฟังอีกสิคะ ฝันอยากฟัง”

“เรื่องฉันเหรอ เธออยากรู้อะไรอีกล่ะ ถามสิแล้วฉันจะตอบถ้าตอบได้”

“ก็...พ่อแม่พี่น้องของคุณอยู่ที่ไหน ทำอะไรหรือคะ”

อิมรานมองสบดวงตาคู่งามที่มองมาที่เขาอยู่นั้น ก่อนจะกดมุมปากหยักลึกให้พาฝัน

“ฉันไม่มีพี่น้อง เป็นลูกคนเดียวแต่มีพี่น้องคนละแม่อีกเพียบ พ่อของฉันเป็นชาวดูไบอย่างที่เคยบอกไปแล้วและตอนนี้ก็อยู่ในที่ของเขา ส่วนแม่เป็นสาวไทยและตอนนี้ก็เป็นแม่ค้าเปิดร้านอาหารเล็กๆ มีสาขาอยู่ 2 แห่ง ที่ประเทศไทย”

“คุณจะบอกว่าคุณพ่อกับคุณแม่ไม่ได้อยู่ด้วยกันเหรอคะ” หญิงสาวเอียงคอน้อยๆ ถามอย่างสงสัย