3/3

จาร์กัวร์สีดำมันปลาบวิ่งเข้าไปยังห้างสรรพสินค้าใหญ่แห่งแรกที่เจอ พาฝันหันไปมองหน้าสารถีกิตติมศักดิ์ทันทีอย่างสงสัย

“คุณพาฝันมาที่นี่ทำไมคะ”

“ก็อยากจะชวนมาเดินเล่น ซื้อของใช้ส่วนตัวนิดหน่อย” อิมรานบอกก่อนจะก้าวลงจากรถ หญิงสาวจึงต้องก้าวลงตามไปด้วย แม้จะยังงงๆ อยู่ก็ตาม

อิมรานเดินนำหน้าพาฝันเข้าไป เขาตรงขึ้นไปยังชั้นที่ขายเสื้อผ้าสตรี แล้วมองหาร้านที่ขายเสื้อผ้าแบรนด์เนม ก่อนจะเดินนำเข้าไปลิ่วๆ ไม่บอกไม่กล่าว

“เลือกซะ เอาหลายๆ ชุดหน่อยนะ” จู่ๆ เขาก็หันหน้ามาบอกหล่อนหญิงสาวทำหน้าเหรอ

“ทำไมฝันต้องเลือกด้วยล่ะคะ ฝันไม่ได้จะซื้อซะหน่อย”

“ฉันจะซื้อให้ เลือกๆ ซะ เอาแบบที่ดูดี เซ็กซี่หน่อยนะ” อิมรานบอกหน้าตาย

พาฝันนิ่วหน้าน้อยๆ หญิงสาวทำปากยื่นอย่างไม่ชอบใจ แต่ก็ยอมเลือกแต่โดยดี พาฝันเลือกมาได้ 5 ชุด แต่พออิมรานได้เห็นแล้วเขาก็ส่ายหน้าปฏิเสธทุกชุดที่เธอเลือก และจัดการเลือกให้เอง

พาฝันมองชุดที่อิมรานเลือกให้แล้วเบ้ปาก เพราะแต่ละชุดที่เขาเลือกให้นั้น คอลึกต่ำไปถึงไหนๆ หรือไม่ก็คอกว้างซะก้มแทบไม่ได้ หรือชุดเดรสที่เขาเลือกก็ประเภทเว้าหน้าเว้าหลัง สั้นจุ๊ดจู๋ก็มี

“ชุดโป๊ขนาดนี้ฝันไม่ใส่หรอกค่ะ กลับไปเอาชุดที่บ้านก็ได้ไม่ต้องซื้อหรอก” หญิงสาวคัดค้าน

“ไม่ได้ ห้ามปฏิเสธ” อิมรานส่งชุดที่เขาเป็นคนเลือกทั้งหมดให้คนขายคิดเงิน ใบหน้านวลของพาฝันงอง้ำลง ถ้าไม่อยากให้หล่อนปฏิเสธ แล้วจะมาถามทำไมให้เสียเวลา หญิงสาวบ่นในใจอย่างฉุนๆ

เมื่อออกจากร้านเสื้อแล้ว อิมรานก็จูงมือนุ่มเข้าร้านขายชุดชั้นใน พาฝันฝืนตัวเอาไว้สุดขีด

“คุณจะเข้าไปทำไม อย่าบอกนะว่าจะซื้อชุดชั้นในให้ฝันด้วย”

“ก็ใช่น่ะสิ ฉันจะโละเสื้อผ้าทุกชิ้นที่เธอมีอยู่ให้หมด เวลาเธอไปอยู่กับฉันที่บ้าน เธอต้องใส่แต่ชุดใหม่ที่ฉันซื้อให้เท่านั้น จำไว้นะพาฝัน” อิมรานบอกเสียงเข้ม ก่อนจะฉุดมือบางให้เดินตามเข้าไปด้านใน

พนักงานขายรีบกุลีกุจอมาต้อนรับทั้งคู่ ด้วยสีหน้ายิ้มแย้มแจ่มใสอย่างมั่นใจว่าจะขายสินค้าได้แน่นอน

“รบกวนช่วยเลือกชุดชั้นในแบบสวยๆ เซ็กซี่ๆ ให้แฟนผมหน่อยนะครับ ขอหลายชุดด้วยนะครับ” อิมรานบอกคนขายยิ้มๆ เขาปรายตาไปมองพาฝันแล้วพยักเพยิดให้หญิงสาวเดินตามพนักงานขายเข้าไป พาฝันต้องถอนใจเฮือกใหญ่ และจำต้องเข้าไปเลือกดูชุดชั้นในกับพนักงานขาย

“แฟนคุณน้องนี่ นอกจากจะรูปหล่อแล้วยังน่ารักอีกด้วยนะคะ อุตส่าห์พาแฟนมาช็อปปิ้งชุดชั้นในด้วย” พนักงานขายจีบปากจีบคอพูด หญิงสาวไม่ตอบได้แต่ยิ้มบางๆ ให้กับคำว่าแฟน

เมื่อได้ชุดชั้นในครบตามความต้องการของชายหนุ่ม อิมรานก็พาหญิงสาวเข้าร้านรองเท้าต่อ และคราวนี้ก็ไม่จำเป็นต้องถามอีก พาฝันลงมือเลือกและลองทันที 4 คู่ มีรองเท้าสานส้นเตี้ยธรรมดาสำหรับใส่วันสบาย รองเท้าส้นสูงสีดำ และสีขาว สำหรับใส่ไปงาน และรองเท้าคัชชูส้นเตี้ย สำหรับใส่ลุยๆ

ตอนนี้ในมือของอิมรานทั้งสองข้างมีถุงกระดาษที่ใส่ชุดของเธอมากมายจนเกือบหิ้วไม่หมด ดูเขาแล้วช่างตลกดีจริงๆ ในความคิดของหญิงสาว แต่เธอกลับหัวเราะไม่ออก

“เดี๋ยวฉันเอาของพวกนี้ไปเก็บที่รถก่อน เธอไปหาซื้อของใช้ส่วนตัวทุกอย่างที่ต้องใช้” อิมรานบอก ก่อนจะส่งบัตรเครดิตการ์ดสีทองให้หล่อน พาฝันรับเอาไว้ “แล้วฉันจะตามไปหาที่ซุปเปอร์มาร์เก็ตของห้าง” ชายหนุ่มสำทับมาอีกครั้ง

พาฝันเหลียวมองไปรอบๆ ห้าง ก่อนจะเดินตรงไปที่ซุปเปอร์มาร์เก็ตที่มีป้ายขนาดใหญ่ติดอยู่ หญิงสาวคว้าตะกร้ามาถือไว้ และเดินหาสิ่งของที่เธอจำเป็นต้องใช้ไปเรื่อยๆ

“พาฝัน”

พาฝันหันขวับไปตามเสียงเรียก และได้พบกับแมนคิน เพื่อนชายสมัยที่เรียนมหาลัย และเป็นรักแรกของเธอด้วย แต่ตอนนี้เธอลืมเขาไปจากใจแล้ว คนอย่างแมนคินไม่เคยรักใครมากกว่ารักตัวเอง

“แมน มาซื้อของเหรอ”

“อืม...แล้วฝันล่ะมาซื้ออะไร” แมนคินลดสายตาลงมองไปยังตะกร้าที่พาฝันถืออยู่

“ฝันมาซื้อของใช้น่ะ แมนมาคนเดียวเหรอ”

“ใช่” แมนคินเชิดหน้าขึ้นเล็กน้อย “อยากไปไหนมาไหนคนเดียวบ้าง เบื่อผู้หญิงน่ะ” แมนคินบอกอย่างเย่อหยิ่ง

พาฝันไม่ตอบ แต่ส่งยิ้มบางๆ ให้ หญิงสาวยังคิดว่าเขาเป็นเพื่อนคนนึงเสมอ

“เอ้อ แมนเหมือนจะเคยเห็นฝันถ่ายโฆษณานี่ ใช่ฝันหรือเปล่านะ”

“ใช่”

“เหรอ แล้วฝันไม่ได้เรียนต่อเหรอ”

“เปล่าหรอก แม่ฝันไม่สบายเข้าโรงพยาบาล ฝันต้องออกมาดูแลแม่น่ะ”

“น่าสงสารจัง อย่างนี้ฝันก็ต้องทำงานหนัก เพื่อหาเงินมารักษาแม่แน่เลยใช่ไหม”

พาฝันมองเข้าไปในดวงตาของแมนคินอย่างประเมิน ว่าเขาต้องการอะไรกันแน่ ถามด้วยความจริงใจอยากรู้จริง หรือจิงโจ้ เพื่อจะได้เยาะเย้ยถากถาง แต่พาฝันยังไม่ทันได้พูดอะไร เสียงทุ้มนุ่มลึกของอิมรานก็ดังขึ้นขัดจังหวะ

“พาฝัน”