3/2

“อืม...ฉันยังไม่เคยพบใครที่หวานล้ำได้เท่าเธอมาก่อน พาฝัน” อิมรานถอนริมฝีปากออก บอกกระซิบชิดเรียวปากนุ่ม “เธอทำให้ฉันร้อนผ่าวทุกครั้งที่อยู่ใกล้” ชายหนุ่มจูบพรมไปทั่วใบหน้านวล ก่อนจะเลื่อนไล้ลงมาที่ซอกคอหอมกรุ่นกลิ่นแป้งเด็ก ริมฝีปากร้อนผ่าวของอิมราน ขบเม้มที่ลำคอเรียวระหงจนเกิดเป็นรอยแดงจ้ำๆ ขึ้น

“อา...” หญิงสาวครางออกมาเบาๆ เมื่อพบกับความเสียวซ่านเล็กๆ น้อยๆ ที่เขามอบให้

อิมรานยิ้มใส่ดวงตาคู่สวยที่หรี่ปรือลงของพาฝัน

“เธอเป็นของฉันหวานใจ”

อิมรานหัวเราะเบาๆ ในลำคอ ก่อนจะยกร่างบางขึ้นและทรงตัวยืนขึ้นตามพาฝัน

“เราควรจะไปดูแม่ของเธอด้วยกัน ก่อนที่ฉันจะทนไม่ไหว” มือใหญ่จับมือบางมาแตะลงบนเป้ากางเกงยีนส์ ที่ความร้อนผ่าวกำลังเริ่มแสดงแสนยานุภาพ

พาฝันรีบชักมือกลับทันที เมื่อรู้สึกถึงความแข็งชันและร้อนผ่าวของเขา ใบหน้าสวยนั้นแดงแปร๊ดอย่างเขินอาย

“ฮ่ะ ฮ่ะ ฮ่ะ” อิมรานหัวเราะออกมาดังลั่น เมื่อเห็นท่าทีเขินอายของหล่อน “เป็นอะไรไปทูนหัว

ก็แค่...การทักทายเล็กๆ น้อยๆ เท่านั้น”

“คนบ้า” หญิงสาวก้มหน้าบ่นอุบอิบ

อิมรานยิ้มกว้างให้ด้วยความเอ็นดู หัวใจที่แห้งผากของเขา กลับรู้สึกชุ่มฉ่ำเมื่อได้อยู่ใกล้ๆ หล่อน เฮ้อ! เอากันเข้าไปทั้งตัวทั้งใจเลย ชายหนุ่มพยักหน้าให้หญิงสาว และเกาะกุมมือบางเอาไว้มั่น ก่อนจะพากันเดินออกไป จุดมุ่งหมายแรกก็คือโรงพยาบาล

นางพร้อมมิตรได้รับการผ่าตัดเสร็จเรียบร้อยแล้วเมื่อพาฝันและอิมรานไปถึง ร่างบางของนางพร้อมมิตรที่มีผ้าสีขาวพันศีรษะเอาไว้ ทำให้พาฝันน้ำตาคลอเบ้า ก่อนจะไหลออกมา ความรู้สึกของเธอในตอนนี้มีทั้งยินดีและกังวลปนเปกันไปหมด

อิมรานมองดูภาพตรงหน้าด้วยความเห็นใจ

“แม่จ๋า” หญิงสาวทรุดตัวลงบนเก้าอี้ หล่อนกุมมือนุ่มของแม่เอาไว้ และเรียกเบาๆ “แม่ต้องหาย

นะจ๊ะ ฝันจะทำทุกอย่างเพื่อให้แม่หาย”

หมอเจ้าของไข้นางพร้อมมิตรเดินเข้ามาหาหญิงสาว

“คุณพาฝัน” หมอเรียก

พาฝันยืนขึ้นยกมือป้ายน้ำตาแบบเด็กๆ

“อาการขอแม่เป็นยังไงบ้างคะคุณหมอ” พาฝันถามทันทีอย่างอยากรู้

“การผ่าตัดผ่านพ้นไปด้วยดีครับ คนไข้พ้นขีดอันตรายแล้ว แต่ต้องรอดูอาการอีกทีตอนที่คนไข้ฟื้นขึ้นมา”

“แม่ของฝันจะหายเป็นปกติมั้ยคะคุณหมอ”

“ก็อย่างที่หมอเคยบอกไปแล้ว ถ้าโชคร้ายคนไข้อาจจะเป็นอัมพาตครึ่งตัว เพราะก้อนเนื้อนั้นใหญ่จนทับเส้นประสาท ถึงแม้ว่าจะได้รับการผ่าตัดไปแล้ว และพ้นขีดอันตราย แต่ร่างกายซีกหนึ่งอาจจะไม่มีความรู้สึก ต้องรอดูอาการอีกครั้งครับ” หมอตอบ พาฝันพยักหน้ารับรู้

อิมรานยกมือขึ้นแตะบ่าบอบบางเป็นเชิงปลอบใจหญิงสาว เขาเดินไปที่เคาน์เตอร์พยาบาล และแจ้งว่าต้องการให้ย้ายนางพร้อมมิตรไปพักฟื้นที่ห้องพิเศษวีไอพี เพื่อพาฝันจะได้ดูแลแม่ของเธอได้อย่างสะดวกมากขึ้น

เมื่อจัดการย้ายนางพร้อมมิตรไปอยู่ห้องพิเศษวีไอพีเรียบร้อยแล้ว อิมรานก็จัดการจ้างนางพยาบาลพิเศษไว้คอยดูแลนางพร้อมมิตรตลอด 24 ชั่วโมง

“เอ่อ...คุณราน ฝันเฝ้าแม่เองก็ได้ค่ะ” พาฝันปฏิเสธ เพราะไม่อยากฟุ่มเฟือยใช้เงินให้หมดไปโดยเร็วนัก และอิม-รานก็ส่ายหน้าให้หญิงสาว

“เรื่องที่ฉันย้ายแม่เธอมาอยู่ที่นี่ กับเรื่องนางพยาบาลพิเศษ ฉันจัดการเอง ตกลงไหม”

“แต่ว่า...”

“ให้ตายสิพาฝัน ทำไมเธอชอบใช้คำว่า แต่ว่า กับฉันนัก ฉันอยากให้เธอปล่อยวางบ้าง ทำตัวเหมือนผู้หญิงคนอื่น ที่มักจะไม่ปฏิเสธความช่วยเหลือของฉัน เธอไม่ต้องกลัวว่าฉันจะเสียเปรียบเธอหรอกน่ะ” เขาบอกเสียงเข้ม หญิงสาวก็เลยได้แต่ก้มหน้า ยินยอมให้เขาทำอะไรตามใจชอบ “เชอะ!

พ่อเศรษฐีใหญ่” พาฝันไม่วายค่อนขอดเขาในใจ

“ขอบคุณนะคะ” หญิงสาวพนมมือขึ้นไหว้อิมราน และกล่าวขอบคุณเขา เมื่อเขาเป็นสารถีขับรถจาร์กัวร์สีดำเงาแว็บ พาหญิงสาวมาขึ้นเงินที่ธนาคาร พาฝันนำเงินครึ่งหนึ่งใส่ธนาคารเก็บไว้ใช้เมื่อยามจำเป็น และอีกครึ่งหนึ่งเตรียมไว้ใช้คืนให้แก่ปิติ

“เรื่องอะไร”

“ทุกเรื่อง”

“ไม่เป็นไรหรอก เพราะฉันไม่ได้ให้ฟรีๆ”

“ถึงยังไงฝันก็ต้องขอบคุณคุณอยู่ดี”

“เราจะไปไหนกันต่อ” เขาเปลี่ยนเรื่อง

“กลับบ้านค่ะ” หล่อนบอก

อิมรานหันหน้ามามองพาฝันตรงๆ นึกสงสัยว่าบ้านไหน บ้านของเธอหรือบ้านของเขา

“บ้าน?”

“ค่ะ บ้านของฝัน” คำตอบที่กระจ่างชัดแจ้งนั้น ทำให้เขาลอบถอนใจ

“ฉันเปลี่ยนใจแล้ว” เขาบอก หญิงสาวเงยหน้ามองเขาทันที

“ระหว่างที่แม่ของเธออยู่โรงพยาบาล เธอต้องไปอยู่กับฉันที่คอนโด”

หัวใจดวงน้อยเต้นกระหน่ำทันที แต่เธอปฏิเสธเขาไม่ได้อยู่แล้ว

“ค่ะ” หญิงสาวตอบรับเบาๆ ใบหน้างามนั้นก้มลงต่ำจนคางจรดอก แม้หญิงสาวจะทำใจเอาไว้แล้ว แต่ก็ยังอดกลัวไม่ได้ ไม่ได้กลัวเขาหรอก แต่กลัวอารมณ์ตัวเองต่างหาก กลัวว่าจะยินยอมเขาอย่างง่ายดายเกินไป

อิมรานเคลื่อนรถออกไป สถานที่แรกที่เขาคิดจะพาหญิงสาวไปก็คือห้างสรรพสินค้า เขาอยากจะชวนเธอไปหาซื้อของใช้ส่วนตัวของตัวเอง และของเธอเอง รวมทั้งเสื้อผ้า เครื่องแต่งกายของหญิงสาว ไม่ใช่ว่าชายหนุ่มจะไม่ชอบการแต่งตัวของเธอ แต่เขาอยากให้เธอดูเซ็กซี่มีระดับมากขึ้นกว่านี้