ตอนที่ 7

ตอนที่ 7

“เดี๋ยวให้เงินไปซื้อใหม่ แล้ววันนี้ฉันก็ว่าง เดี๋ยวฉันพาไปเหมา” พูดจบก็ไม่รั้งรอที่จะลิ้มรสน้ำหวานจากกุหลาบ ดื่มด่ำจนหนำใจแล้วก็ลุกขึ้นดันร่างเล็กไปชิดผนังเย็นเฉียบ แต่กลับไม่ได้ช่วยลดอุณหภูมิในกายของวรรษชลลงสักนิด เพราะตอนนี้ร่างกายของเธอร้อนรุ่มไปด้วยไฟสวาท

“ชอบท่านี้หรือเปล่า” เขาถามเสียงแหบพร่า ขณะดันลำกายเข้าสู่ทางคับแคบ

วรรษชลที่ซ่านเสียวจนร่างสั่นเทิ้มเป็นลูกนกตกน้ำ พยักหน้ารัวๆ แทนการคำตอบ

“ปากก็ว่างนี่ ทำไมไม่ตอบ” คนพูดแกล้งด้วยการเคล้นคลึงเต้างาม

“ชลชอบค่ะ” วรรษชลกลับกับเสียงแผ่วพลิ้ว เกร็งร่างรับความยิ่งใหญ่ที่ค่อยสอดแทรกเข้ามา

“ฉันก็ชอบ แน่นดีจริง อ่า!”

สิ้นเสียงแหบพร่า คนตัวโตก็เริ่มบรรเลงเพลงสวาทเข้าใส่ภรรยา แต่ขณะที่ภายในบ้านกำลังเกิดสงครามสวาท ส่วนหน้าบ้านเวลานี้อ้นกำลังถกเถียงกับสาวคราวแม่คนหนึ่ง ที่ยืนยันจะบุกเข้าไปในบ้านให้ได้ ทั้งที่ไม่เคยเห็นหน้ากันมาก่อน

“นังผีเปรต หลีกไป!”

“ป้านั่นแหละ กลับไปได้แล้ว แล้วอย่ามาอ้างโน่นอ้างนี่เพื่อจะเข้าไปในบ้านเลย เพราะฉันไม่มีทางยอมให้ป้าเข้าไป!”

“นังนี่! พูดไม่รู้เรื่องเลยนะเอ็ง”

“ป้าต่างหากที่พูดไม่รู้เรื่อง ไปเลยนะ กลับไปเลย”

“ข้าไม่กลับ ข้าจะเข้าไปหาเจ้าของบ้าน”

“ฉันไม่ให้เข้าไป แล้วนายหัวก็ไม่ได้สั่งไว้ด้วยว่าจะมีคนหา เพราะงั้นป้ากลับไปซะ ไม่งั้นฉันจะปล่อยหมามากัดป้า”

“นังผีเปรต! นี่แกขู่เหรอ”

“ป้าก็กลับไปดีๆ สิ ฉันจะได้ไม่ปล่อยหมาออกมากัดป้า” อ้นเอาตัวขวางประตูเล็กที่ตัวเองเปิดมาไว้สุดฤทธิ์ เพราะถือคำสั่งของนายหัวเท่าชีวิตว่าห้ามให้คนแปลกหน้าเข้าไปอย่างเด็ดขาด แล้วตนก็ไม่เคยเห็นหน้าป้าคนนี้ที่มาอ้างว่าเป็นแม่ยายนายหัวด้วย

หรือป้าแกไม่ได้อ้าง?

“นังผีเปรต! ถ้าแกยังไม่หลีก แม่จะเฉาะปากให้”

วารีก้มล้วงหามีดพกของตัวเอง อ้นเลยฉวยจังหวะนั่นกลับเข้าไปในบ้านแล้วล็อกประตูอย่างแน่นหนา

“นังผีเปรต! กลับมา”

วารีเกาะประตูตะโกนเรียกเสียงดัง แต่อ้นกลับไม่สนใจเดินจ้ำๆ กลับเข้าไปในบ้าน ก่อนจะมองหาเจ้านายทั้งสอง แต่ก็ไม่พบเลยหันไปสนใจทำงานบ้านแทน เพราะสายมากแล้วงานยังไม่ได้ทำเลย ส่วนคนที่อ้างตัวว่าเป็นแม่ยายนายหัวก็ปล่อยให้รอหน้าบ้านไปก่อน

*********************************

“อ้น!” วรรษชลที่อาบน้ำแต่งตัวใหม่เรียบร้อยแล้วเดินออกมาเรียกอ้น ที่กำลังยืนเช็ดกระจกอยู่ ตาก็มองไปที่หน้าบ้าน ที่ตอนนี้ป้าคนนั้นยังอยู่

“คุณชล! ตกใจหมดเลย”

“เหม่อคิดถึงใครอยู่ล่ะสิ”

“เปล่านะคะ”

“จ้ะ เปล่าก็เปล่า ว่าแต่ใครมาเหรอ”

“ป้าที่ไหนก็ไม่รู้ค่ะคุณชล จู่ๆ ก็บอกจะเข้ามาหานายหัว อ้นไล่อยู่ตั้งนาน แต่ป้าแกก็ไม่ยอมไป แถมยังชักมีดมาขู่อ้นอีก นี่ดีนะที่อ้นหนีกลับเข้าบ้านมาได้”

“ถึงกับเอามีดมาขู่เลยเหรอ”

“ค่ะ แต่ก็แปลกนะคะที่จู่ๆ ก็มีคนจะมาหานายหัว” อ้นบอกอย่างแปลกใจ เพราะพ่อกับแม่นายหัวตายไปหลายปีแล้ว บ้านหลังนี้นายหัวก็สร้างขึ้นมาใหม่ เพราะทนอยู่บ้านหลังเก่าไม่ได้ แต่บ้านหลังนั้นนายหัวก็ให้น้องสาวอยู่กับครอบครัว ที่ก็นานๆ จะมาที เพราะยุ่งกับการดูแลกิจการของตัวเอง พอๆ กับนายหัว ที่ก็สนใจแต่งาน

“นั่นสิ ฉันก็ว่าแปลก แต่ไม่ใช่ญาติๆ ของนายหัวใช่ไหม”

“ไม่ใช่หรอกค่ะ เพราะคนนี้อ้นไม่เคยเห็นหน้า อ๋อ! เขาอ้างตัวว่าเป็นแม่ยายของนายหัวด้วยนะคะ”

“แม่ยาย?”

“ค่ะคุณชล หรือว่านายหัวแอบซุกเมียไว้อีกคน”

“อ้น!”

“อ้นขอโทษค่ะ คุณชลอย่าโกรธอ้นเลยนะคะ อ้นปากไวไปหน่อย”

“ฉันไม่โกรธหรอก แต่ถ้านายหัวมาได้ยิน อ้นจะซวยเอานะ แต่เดี๋ยวฉันออกไปดูเอง เผื่อเป็นญาตินายหัว จะได้พาเข้ามาพบนายหัว”

“จะดีเหรอคะคุณชล ป้าแกพกมีดมาด้วยนะคะ”

“เราก็ดูอยู่ในบ้านไง”

“จริงด้วย แต่อ้นไปด้วยดีกว่า เผื่อมีอะไรจะได้ช่วยกัน”

“งั้นก็ไปด้วยกัน” พูดจบวรรษชลก็เดินนำอ้นออกไป ที่พอมาถึงแล้วก็ตกใจเมื่อคนที่อ้นบอกคือแม่ของเธอเอง ส่วนวารี พอได้เห็นหน้าลูกสาวแล้วก็ไม่ได้แปลกใจอะไร เพราะที่มาก็หวังจะมาดูให้เห็นกับตาว่าลูกสาวแอบมามีผัวอยู่ที่นี่ ตามคำบอกกล่าวของสามีตน ซึ่งก็ดีที่ลูกสาวมีผัวไปซะได้