ตอนที่1.

ความทรงจำหวนกลับคืนมาอีกครั้ง

เธอนึกถึงเมื่อคืนนี้ คิดถึงคาลิดและสิ่งที่เขาทำให้เธอรู้สึกสวยงาม เธอไม่เคยรู้จักกับสิ่งนี้มาก่อน

เธอกอดความทรงจำนั้นไว้กับตัวแน่น

เมื่อเขานอนกับเธอ

หญิงสาวเผลอนึกไปว่าตัวเองเป็นผู้หญิงที่น่าปรารถนา

รอยยิ้มค่อยๆจางหายไป

ริมฝีปากบางเม้มเป็นเส้นตรง

เธอน่ะหรือ...ที่น่าปรารถนา

เปล่าเลย...

เธอไม่โง่พอที่จะคิดว่าตัวเองเป็นแบบนั้นหรอก

หญิงสาวเข้มแข็งพอที่จะเผชิญหน้ากับความจริงได้

ตอนที่ 1.

เมธาวีก้มหน้าหลบสายฝนที่กระหน่ำลงมา ขณะเธอมองตามถนนที่นองไปด้วยน้ำโคลน

หญิงสาวเปียกโชกไปทั้งร่าง ทั้งที่อยู่ในชุดกันฝน หยดน้ำกำลังไหลลงไปในรองเท้าบู๊ตของเธอ เส้นผมที่เป่าจนแห้งตอนนี้มันดูเหมือนหางหนูที่ฉ่ำน้ำอยู่ตรงต้นคอ ทั้งร่างเริ่มหนาวจนชารู้สึกอ่อนล้ากับการเดินไปในความมืดที่เหมือนจะไม่สิ้นสุด เท้าของเธอก้าวช้าลง

เธอยืนปักหลักอยู่กับที่ ไม่สนใจกับฝนที่ตกกระหน่ำไม่ลืมหูลืมตา เมื่อสมองของเธอรับรู้ในสิ่งที่ตามองเห็น หลังจากนั้นเธอได้แต่วิ่ง เธอคงจะวิ่งผ่านรถที่จอดอยู่ในความมืดนั่นเอง

หญิงสาวหลุดสะอื้นออกมาด้วยความเจ็บปวด เธอจะต้องไปให้ถึงบ้าน ก่อนที่อารมณ์ที่อยู่ภายในจะมีอำนาจเหนือตนได้

แต่ถึงกระนั้น เธอก็ไม่สามารถหนีรอดจากความทรงจำไปในสิ่งที่เธอเห็น มาร์คัสเปลือยอยู่ในอ้อมแขนของชู้รัก

ตอนนี้ เมธาวีเข้าใจแล้วว่า ทำไมเขาถึงได้อารมณ์ขึ้นๆลงๆ บางครั้งก็ยุ่งเสียจนไม่มีเวลามาพบเธอ เพราะเขามีคนอื่น ความรักที่เขาแสดงออกต่อเธอคืออาการเสแสร้งอย่างเห็นได้ชัด เขาต้องการเธอเพียงเพื่อผลประโยชน์บางอย่างเท่านั้น

เมธาวีรู้สึกกระอักกระอ่วน ที่แท้ เธอเป็นคนโง่ที่ถูกหลอกมาตลอด

เธอเชื่อ... เมื่อเขาชื่นชมเธอ ก่อนที่ความสัมพันธ์ของทั้งคู่จะดำเนินไปไกล

ในความไร้เดียงสา เมธาวีเชื่ออย่างสนิทใจ เธอบอกให้เขารู้ว่าพร้อมสำหรับความสัมพันธ์อันลึกซึ้ง เธออ่านนิตยสารผู้หญิงทุกเล่มเพื่อพยายามเปลี่ยนตัวเองให้เป็นผู้หญิงในแบบที่คิดว่าเขาต้องการ เธอก้าวข้ามความกลัวและผลักความสงสัยทั้งหมดทั้งมวลทิ้ง รวมทั้งเธอยังคงท่องเที่ยวไปทั่วเมืองเพื่อซื้อเสื้อผ้าให้กับตัวเอง

หญิงสาวหัวเราะออกมาอย่างขมขื่น แต่เสียงของเธอถูกกลืนในสายลมที่พัดแรง

เขาไม่เคยต้องการเธอ หญิงสาวถูกประเมินค่าต่ำ เพราะการที่เธอแสดงถึงความรักที่มีต่อเขามากเกินไป นั่นทำให้ชายหนุ่มนำสิ่งนี้มาเป็นเครื่องมือหลอกใช้เธอ อาการกระอักกระอ่วนอยู่ที่ลำคอทำให้ต้องอาเจียนออกมาอีกครั้ง ไม่มีอะไรออกมานอกจากลมจากกระเพาะที่ว่างเปล่า

น่าแปลก คราวนี้ขณะที่เธอก้มลง กลับมองเห็นรองเท้าและเรียวขาของตัวเองที่เปียกโชกเปรอะไปด้วยโคลนภายใต้ฝนที่ตกหนัก หญิงสาวนิ่วหน้าด้วยความรู้สึกที่สับสน พยายามตั้งสติกับสิ่งที่อยู่ในปัจจุบัน ไม่ใช่ภาพเปลือยร่างของสองคนนั่น ที่เข้ามาฉายในหัวของเธอซ้ำแล้วซ้ำเล่า

“คุณต้องการความช่วยเหลือหรือเปล่า” เสียงทุ้มๆตะโกนผ่านความมืดมากระทบโสตของหญิงสาวพร้อมกับแสงสว่างจากดวงไฟหน้ารถ

เมธาวีเงยหน้าขึ้นมอง เธอกระพริบตามองรถอ๊อฟโรด ผู้ชายแปลกหน้าคนหนึ่งยืนอยู่หน้ารถ ร่างของเขาสูงเพรียว ไหล่กว้าง ขาที่ยืนกางออกเล็กน้อย ดูเหมือนเขาจะเป็นผู้ชายที่พร้อมสำหรับจะรับมือกับทุกสิ่ง ผู้ชายที่สามารถสู้กับปัญหาทุกชนิด

เมธาวีรู้ได้ทันทีว่ามันเป็นเรื่องบ้าชะมัดที่เธอต้องการวิ่งเข้าไปซบร่างแข็งแกร่งนั้น และอิงแอบอยู่กับบ่าของเขาจนกว่าจะลืมเรื่องเลวร้ายทั้งหมด

ความรู้สึกนั้นอยู่เหนือสัญชาติญาณ เธอไม่รู้ว่าเขาเป็นใคร ที่สำคัญ เธอเพิ่งจะเรียนรู้มาว่า การตัดสินใจอย่างรวดเร็วของตนนั้น เป็นจุดบกพร่องอย่างยิ่ง มันทำให้เธอเจ็บเจียนตายมาแล้ว หญิงสาวเชื่อว่ามาร์คัสเป็นทุกอย่างที่เธอต้องการ เป็นทั้งคู่รัก เป็นคู่ใจ แต่แล้ว...