ประมูลรักซาตาน

สังคมบนโลกนี้ประกอบด้วยบุคคลหลากหลายรูปแบบ เนื่องจากแต่ละคนมาจากต่างครอบครัว การเลี้ยงดูที่แตกต่างกันจันทร์เจ้า คือหญิงสาวที่เติบโตมาในครอบครัวที่พ่อและแม่แยกทางกันตั้งแต่เธออายุได้สิบขวบ แม้ชีวิตของเธอจะไม่ได้อยู่ด้วยกันแบบพร้อมหน้าพร้อมตาอย่างเช่นครอบครัวอื่นๆ แต่ความรักจากแม่ก็ทำให้เธอไม่รู้สึกว่าขาดอะไรไป ผิดกับผู้เป็นแม่ เพราะรำไพนั้นคงรู้สึกว่าตัวเองขาดความรักตลอด จนต้องแสวงหาถึงได้แต่งงานใหม่กับผู้ชายทันทีที่หย่ากับพ่อแท้ๆ ของ จันทร์เจ้าและมีลูกสาวอีกหนึ่งคน นั่นคือ เพ็ญนภา น้องสาวที่อายุห่างจากจันทร์เจ้าเกือบสิบปี

แต่ชีวิตคู่ของรำไพก็พังลงอีก กระทั่งมาอยู่กินกับสามีคนปัจจุบัน ซึ่งเป็นชายรุ่นน้องที่อายุอ่อนกว่ารำไพถึงแปดปีที่ชื่อนิกร ชีวิตครอบครัวของหญิงสาว น้อยคนที่จะรู้และหนึ่งในนั้นคือเพื่อนสนิทที่ชื่อจอมขวัญ ที่พบและคบหาเป็นเพื่อนรักกันมาตั้งแต่เรียนพยาบาล จากวันนั้นถึงวันนี้ทั้งคู่คบหากันมาก็ย่างเข้าปีที่หกแล้ว เมื่อได้เวลาเลิกงานจอมขวัญก็ถามขึ้น

“ออกกะแล้วไปไหนไหมดาว”

“คงกลับบ้านเลยนะ ช่วงนี้แม่ขายของดีจะรีบกลับไปช่วย” น้ำเสียงหวานๆ เอ่ยตอบ

“แล้วพ่อเลี้ยงแกกับน้องล่ะ ไม่อยู่ช่วยเหรอ”

“ผู้ชายคนนั้นมีแต่จะผลาญล่ะสิ ส่วนยายต่ายตอนนี้เรียนพิเศษนะ” จันทร์เจ้าเอ่ยถึงพ่อเลี้ยงของเธอที่ไม่อยากจะนับญาติด้วยสักเท่าไหร่ ส่วนน้องสาวนั้นแม้จะไม่ใช่พ่อเดียวกัน แต่จันทร์เจ้าก็รักและหวังดีต่อเพ็ญนภามาก เธออยากให้น้องสาวเรียนสูงๆ จึงส่งให้เรียนอย่างที่น้องต้องการ และช่วงนี้ เพ็ญนภาอยู่ในช่วงหัวเลี้ยวหัวต่อจึงต้องดูแลมากหน่อย

“อดเลย อุตส่าห์จะชวนไปหาเค้กอร่อยๆ กินซะหน่อย” สีหน้าของจอมขวัญดูผิดหวังอย่างเห็นได้ชัด พลอยทำให้จันทร์เจ้ารู้สึกผิดไปด้วย

“ไว้วันหลังนะขวัญ วันนี้ไม่สะดวกจริงๆ”

“เราเข้าใจ งั้นรีบกลับเถอะ”

“อืม” จันทร์เจ้าพยักหน้ารับ

“แต่จะว่าไปวันนี้เราผ่านแถวบ้านดาว ให้เราไปส่งนะ” อันที่จริงจอมขวัญไม่ได้ผ่านแถวบ้านของจันทร์เจ้าอย่างที่พูด เพียงแค่เธออยากไปส่งเพื่อนเท่านั้นเอง เพราะถ้าไม่ใช้มุกนี้ จันทร์เจ้าก็ไม่ยอมให้ไปส่งง่ายๆ สักที แม้จะยอมให้จอมขวัญไปส่ง แต่จันทร์เจ้าก็ยังถามเหมือนเดิม

“แน่ใจนะว่าผ่าน”

“อื้อ…ร้านเค้กที่อยากกินอยู่แถวนั้น” จอมขวัญหาทางออกไว้แล้ว เพราะทุกครั้งที่จะไปส่งเธอต้องคิดหาเหตุผลตอบคำถามทำนองนี้ของจันทร์เจ้าตลอด ซึ่งอาหารคาว หวาน แถวๆ บ้านเพื่อนมีอะไรเด็ดดัง เธอรู้หมดก็ว่าได้

“ได้สิ” จันทร์เจ้าพยักหน้ารับ เมื่อจัดของเรียบร้อยพยาบาลสองสาวสวยก็เดินเคียงกันไปยังรถ ทำเอาบรรดาหนุ่มและไม่หนุ่มเหลียวมองตามไปเป็นแถว จันทร์เจ้าและจอมขวัญถือว่าเป็นพยาบาลที่มีแฟนคลับเป็นของตัวเอง โดยเฉพาะจอมขวัญที่บรรดานายแพทย์หนุ่มๆ ต่างพากันหมายปองเธออยู่หลายต่อหลายคน แต่พยาบาลสาวก็ยังเฉยในเรื่องรัก เพราะเวลานี้เธอยังไม่คิดจะชอบใคร จนกว่าจะเจอคนที่ใช่จริงๆ

“ขวัญใจเสื้อกาวน์พากันเดินมานู่นแล้วครับ” นายแพทย์หนุ่มคนหนึ่งเอ่ยขึ้นกับเพื่อนรุ่นพี่ซึ่งเป็นแพทย์ด้วยกัน เมื่อเห็นจันทร์เจ้าและจอมขวัญเดินมาแต่ไกล สายตาของแพทย์หนุ่มมองไปยังพยาบาลสาวที่ลึกๆ ชื่นชอบเธออยู่ไม่น้อย

“หมอชอบคนไหน ซ้ายหรือขวา”

“ซ้ายครับ”

“พยาบาลที่ชื่อดาวนะเหรอ ผิดคาด พี่คิดว่าหมอจะชอบขวัญเสียอีก” นายแพทย์ที่เป็นรุ่นพี่ยักคิ้วขึ้นสูงอย่างไม่น่าเชื่อ เพราะเท่าที่ถามๆ มาระหว่างพยาบาลสองคนนี้ชอบใครมากกว่ากัน เกินแปดสิบเปอร์เซ็นต์คำตอบคือจอมขวัญ

“แรกๆ ผมก็ชอบขวัญ แต่ตอนนี้เปลี่ยนใจแล้ว” ขณะพูดก็มองไปยังจันทร์เจ้า หญิงสาวหน้าตาสวยคม

ตาโต แพงขนตางอนน่ารัก

“ทำไม” ยิ่งถามก็ยิ่งสงสัย

“ผมว่าดาวน่ารักกว่า เธอดูมีอะไรให้น่าค้นหาดีครับ” นายแพทย์หนุ่มยิ้มกริ่ม เขาชอบคนเงียบและเรียบร้อย ไม่หวานซ่อนเปรี้ยวเหมือนจอมขวัญ

“น่าค้นหาหรือน่าถอด” พูดเรื่องจริงจังได้ไม่เท่าไหร่ บรรดานายแพทย์หนุ่มก็เผยธาตุแท้ของผู้ชายออกมาจนได้ สองหนุ่มมองหน้ากันอย่างรู้ใจ เพราะทั้งโรงพยาบาลดูจะรู้กันหมดว่าพยาบาลขวัญใจที่ชื่อจันทร์เจ้าและจอมขวัญนั้นไม่ได้จีบกันได้ง่ายๆ หากใครจีบติดคงฮือฮาน่าดู

“ทั้งสองมั้งครับ”

“พี่ก็ว่างั้น ถ้าได้มานี่เป็นทอล์คออฟเดอะทาวน์แน่ๆ” สองหนุ่มคุยกันสนุกปาก แต่สองสาวที่ได้ยินกลับไม่รู้สึกสนุกไปด้วยแม้แต่น้อยโดยเฉพาะจอมขวัญที่เธอไม่ชอบกับการที่ผู้ชายมองเธอเป็นเพียงแค่วัตถุทางเพศ พูดให้สนุกปากแบบนี้ แต่ด้วยหน้าที่และงานที่ยังต้องทำที่นี่ หญิงสาวจึงต้องอดทน ยิ้มให้เหมือนไม่มีอะไรทั้งๆ ที่ไม่จำเป็นต้องทนด้วยซ้ำ เมื่อเดินห่างนายแพทย์ทั้งสองคนมาพอสมควรจึงสบถออกมาอย่างสุดจะกลั้น

“ผู้ชายปากมอม เดี๋ยวก็เปลี่ยนจากหมอเป็นหมาซะเลย”

“ขวัญ...พูดเบาๆ สิ นั่นหมอนะ” จันทร์เจ้ากระตุกชายเสื้อเพื่อนเบาๆ ก่อนจะแอบหันกลับไปมองจุดที่นายแพทย์ยืนอยู่ว่าไกลพอไหม เพราะกลัวสองคนนั้นจะได้ยิน

“หมอแล้วไง ไม่ใช่พ่อเสียหน่อย คิดว่าตัวเองเป็นหมอแล้วจะวิเศษเลิศเลอหรือไง ปากเสีย แบบนี้เราถึงไม่ชอบคนเป็นหมอ ตำรวจ ทหาร ผู้ชายในเครื่องแบบทั้งหลายขอผ่าน”

“รู้ว่าไม่ชอบ แต่เบาเสียงลงหน่อยก็ได้”

“ไม่เบา ผู้ชายก็เป็นซะแบบนี้ คิดว่าตัวเองมีไอ้นั่นแล้วทำเป็นใหญ่คับโลก ขืนมาตอแยแม่จะฟาดตัดไม่เลี้ยงเลย” จอมขวัญพูดจริงและคิดทำจริงเสียด้วย แววตาดูแน่วแน่มาก

“อีกอย่าง อย่าเหมารวมสิ หมอ ตำรวจ ทหารหรือผู้ชายในเครื่องแบบดีๆ ก็มีออกเยอะ ไม่ยุติธรรมกับคนอื่นนะ”

“แต่เผอิญที่เจอมาไม่ดีเลยสักคน” สุดท้ายคนไม่ชอบก็ยังหาเหตุผลมาแย้งได้วันยังค่ำ จันทร์เจ้าได้แต่ส่ายหน้าให้เพื่อนรัก

“อคติ”

“ยอมรับ” จอมขวัญยอมรับแบบไม่คิดโต้แย้ง “ไปเถอะ เดี๋ยวอารมณ์หิวขนมหวานจะขึ้นสูงไปมากกว่านี้”

“นี่ขนาดไม่ได้กินของหวานยังดุเลย”

“ถ้ากินจะกระโดดงับคอไปแล้ว” คำพูดห่ามๆ ของเพื่อนทำเอาจันทร์เจ้ายิ้มออกมา เป็นซะแบบนี้ถึงไม่มีใครกล้ามาจีบตรงๆ ได้แต่จีบอ้อมๆ ผ่านเธอบ้าง ผ่านคนอื่นบ้าง แบบนั้นจอมขวัญจะใจอ่อนยอมเป็นแฟนด้วยก็แปลกแล้ว รายนี้ต่อให้เกลียดแต่ก็แพ้ลูกตื้อ