บทที่ 2

ความขัดแย้งภายในทำให้สำนักภูผาโลหิตอ่อนแอลงอย่างเห็นได้ชัด เพราะพวกบุรุษสมควรตายที่เห็นว่าตนเองมีพละกำลังมากกว่าสตรีคิดจะแยกตัวออกไปตั้งสำนักใหม่ เพื่อมาโค้นล้มสำนักเดิม

เนรคุณ!

ไป๋อวิ๋นลี่ไม่มีทางยอมให้เรื่องเลวร้ายเช่นนั้นเกิดขึ้น นางจึงเนรเทศคนทรยศออกไปจากอาณาเขตของสำนัก และให้ลูกน้องที่ไว้ใจได้คอยส่งข่าวการหาบุรุษที่คู่ควรกับนางให้บรรดาพ่อค้าตระกูลใหญ่เพื่อผูกมิตรกับพวกเขาเหล่านั้น

ทว่ามันช่างยากเย็น...

เมื่อเหล่าคุณชายทั้งหลายช่างมากเรื่องและเรื่องมาก ไม่มีผู้ใดยอมเป็นรองสตรีเช่นนาง เพราะพวกเขามีเจตนาจะครอบครองทั้งนางและสำนักภูผาโลหิต ซึ่งนางไม่มีทางยอมแน่

"ตระกูลเฟิ่งเป็นตระกูลสุดท้ายในแถบนี้แล้วนะเจ้าคะ"

ไป๋อวิ๋นลี่หันไปมองสาวใช้คนสนิทที่โตมาด้วยกันตั้งแต่เล็กด้วยใบหน้าแดงก่ำ แล้วจงใจพูดเสียงดังให้คนอื่นๆ ในสำนักได้ยินด้วย

"หากไม่มีคุณชายอ่อนหัดจากตระกูลใดอยากจะแต่งให้ข้าแล้ว ข้าก็จะเลือกสามีด้วยตัวข้าเอง แม้เขาจะเป็นเพียงบุรุษไร้หัวนอนปลายเท้า ข้าก็ไม่เกี่ยง"

"คุณหนู! "

"มีอะไรหรืออาอวี้" สตรีที่มีอำนาจล้นมือภายในสำนักภูผาโลหิตเอ่ยถาม

"ทำเช่นนั้นไม่ได้นะเจ้าคะ ชายข้างถนนไม่เหมาะสมกับคุณหนู คนไร้หัวนอนปลายเท้าเช่นนั้นไม่สมควรถูกยกย่องให้เป็นประมุขของสำนักภูผาโลหิตทุกประการ"

"ต่อให้เป็นชายข้างถนนแล้วอย่างไร หากเขาเป็นสามีของข้า ทายาทเพียงคนเดียวของตระกูลไป๋ก็ย่อมมีสิทธิ์เป็นประมุขได้ทั้งนั้น"

ไป๋อวิ๋นลี่บอกด้วยน้ำเสียงเฉียบขาด เพราะนางตัดสินใจแล้วว่าหากอับจนหนทางขึ้นมาจริงๆ ก็จะคว้าเอาบุรุษหัวอ่อนข้างถนนมาเป็นสามีเสียให้สิ้นเรื่องสิ้นราว

"แต่ว่า..."

"ไม่ต้องกังวลแทนข้าหรอกอาอวี้ สามีของข้าต่อให้โง่งมปานใด ขอเพียงรูปงามอยู่บ้างถึงเจ็ดในสิบส่วน ข้าก็หลับนอนกับเขาได้อย่างไม่มีปัญหา"

"คุณหนู! "

หญิงงามปานล่มเมืองโบกมือไปมากลางอากาศเพื่อให้คู่สนทนาหยุดพูดเสียที ก่อนที่นางจะยกน้ำชาขึ้นมาจิบดับกระหาย แล้วหันไปฟังรายงานเกี่ยวกับผลประกอบการของโรงน้ำชา โรงเตี๊ยม หอโคมเขียว และหอชายงามต่อด้วยสีหน้าที่ดีขึ้นกว่าในคราแรก

"รายได้ของสำนักภูผาโลหิตงอกเงยมากขึ้นทุกวันราวกับดอกเห็ด บุรุษสมควรตายที่ประเมินความสามารถของสตรีเช่นข้าด้วยความโง่งมผู้นั้น ควรจะได้รับรู้"

"คุณหนูจะทำเช่นไรหรือขอรับ" อาซิ่นเอ่ยถาม

"อืม..." ไป๋อวิ๋นลี่ครุ่นคิด แล้วกระตุกยิ้มมุมปากอย่างชั่วร้าย "จ้างโจรป่าไปปั่นป่วนสักหน่อย ดีหรือไม่"

"ดีขอรับ"

"ลงมือ! "