บทที่ 1

เสียงคมกระบี่แหวกอากาศดังขึ้นเป็นระยะๆ ทุกครั้งที่มือเรียวขาวดุจหยกน้ำนมแพะกวัดแกว่งกระบี่คมกริบสีเงินวาวไปในอากาศเพื่อระบายโทสะที่คุกรุ่นจากความผิดหวังซ้ำแล้วซ้ำเล่า

ใบหน้าสวยหวานราวกับรูปสลักของเทพธิดาบนสรวงสวรรค์ชื้นไปด้วยเหงื่อกาฬจากการออกแรงไม่หยุดหย่อน ทว่าคิ้วเรียวสวยดุจคันธนูที่ขมวดแน่น ทำให้บรรดาผู้คุ้มกันของสำนักภูผาโลหิตไม่มีใครกล้าขยับเข้าไปใกล้รัศมีของคมกระบี่แม้แต่คนเดียว

"ว่ามา"

น้ำเสียงกังวานเอ่ยขึ้น หลังจากที่มือเรียวเก็บกระบี่เข้าฝักด้วยท่าทางทะมัดทะแมงราวกับชายอกสามศอก

"บุตรชายคนโตของตระกูลเฟิ่งขอถอนตัวกะทันหันขอรับคุณหนู" ลูกน้องคนหนึ่งที่นางใช้ให้ไปสืบข่าวของตระกูลเฟิ่งรายงานด้วยท่าทางหวาดกลัว จนแทบจะหดคอเข้าไปในเสื้อ

"บุรุษสมควรตาย! "

อาการขบเขี้ยวเค้นฟันของอิสตรีที่มีใบหน้างดงามปานล่มเมือง ทำให้บรรดาผู้คุ้มกันในบริเวณใกล้เคียงแทบอยากจะหายตัวไปจากตรงนั้น เพราะหวาดหวั่นในพายุอารมณ์ของนาง

"ผู้นำตระกูลเฟิ่งให้ข้าน้อยมาแจ้งกับคุณหนูว่าไม่มีบุรุษคนใดในเมืองเป่ยอยากก้มหัวให้กับสตรีหรอกขอรับ หากคุณหนูอยากแต่งงานกับบุตรชายคนโตของพวกเขาจริง ต้องยอมให้การสนับสนุนอำนาจของตระกูลเฟิ่งถึงเจ็ดในสิบส่วน"

ไป๋อวิ๋นลี่ปรายตามองผู้ถ่ายทอดคำพูดของผู้นำตระกูลเฟิ่งด้วยสีหน้าเยือกเย็น จนคนถูกมองขนลุกซู่

"เฟิ่งม่อเหยียน! " นางตะโกนชื่อผู้นำตระกูลเฟิ่งทั้งชื่อแซ่ โดยไม่สนความอาวุโสกว่าของอีกฝ่ายอย่างหัวเสีย ก่อนจะโยนกระบี่ในมือไปให้ผู้ติดตามถือแทน

"คุณหนูจะให้ข้าทำเช่นไรขอรับ"

นางขบริมฝีปากบางเฉียบที่เย็นชืดเพราะอุณหภูมิในฤดูหนาวของชายแดนเมืองเป่ยอย่างครุ่นคิด แล้วกระตุกมุมปากขึ้นเล็กน้อย เมื่อมีแผนร้ายผุดขึ้นมาในหัว

"ปั่นป่วนกองคาราวานสินค้าของตระกูลเฟิ่ง"

"แต่สินค้าเหล่านั้นต้องส่งเข้าวังหลวงนะขอรับ"

"เรื่องนั้นหาใช่เรื่องที่เจ้าต้องเดือดร้อนแทนคนตระกูลเฟิ่งไม่ ส่งไม่ทันก็เรื่องของพวกมันสิ เฟิ่งม่อเหยียนควรได้เรียนรู้เสียบ้างว่าการไม่ให้ความร่วมมือกับข้า จะมีจุดจบเช่นไร"

ลูกน้องผู้จงรักภักดีค้อมศีรษะเพื่อรับคำสั่งจากทายาทเพียงคนเดียวของอดีตเจ้าสำนักภูผาโลหิต ก่อนจะเร้นกายไปกับสายลมเพื่อไปจัดการ 'ปั่นป่วน' ตามคำสั่ง

ไป๋อวิ๋นลี่คือสตรีรูปโฉมงดงามปานล่มเมืองที่บุรุษมากมายอยากเข้าหา ทว่าตำแหน่งทายาทเพียงคนเดียวของเจ้าสำนักภูผาโลหิตก็ทำให้บุรุษเหล่านั้นหวาดกลัวจนหัวหด และไม่คิดจะอาจเอื้อมนางอีก

เดิมทีภายหลังจากที่บิดาเสียชีวิต นางควรจะได้ขึ้นเป็นประมุขสำนักภูผาโลหิตในฐานะทายาทเพียงคนเดียว และยังเป็นผู้ถูกเลือกจากเหล่าบรรพชนให้มีวิชาผีเสื้อหลับใหล อันเป็นวิชาประจำตระกูลไป๋

ทว่าผู้คนในสำนักกลับไม่ให้การยอมรับนางด้วยเหตุผลที่ว่าสตรีไม่ควรอยู่เหนือบุรุษ

บิดามันเถอะ!

หากมิใช่นางที่เป็นสายเลือดของตระกูลไป๋ แล้วจะให้ผู้ใดขึ้นเป็นประมุขของสำนักภูผาโลหิตกันเล่า

เมื่อมิอาจแต่งตั้งนางขึ้นเป็นประมุขได้ คนในสำนักจึงเริ่มแตกออกเป็นสองฝ่ายอย่างช่วยไม่ได้ โดยที่ฝ่ายหนึ่งยังคงให้การสนับสนุนนางดังเดิม ส่วนอีกฝ่ายเสนอให้นางแต่งงานกับบุรุษที่คู่ควรเพื่อให้เขาขึ้นดำรงตำแหน่งประมุข

แต่นางจะทำเช่นนั้นได้อย่างไร ในเมื่อสำนักภูผาโลหิตเป็นของตระกูลไป๋ เหตุใดนางต้องปล่อยให้ผู้อื่นครอบครองตำแหน่งประมุขของนางด้วย