06 เจอกันครั้งแรก

ฉันนั่งอ่านหนังสือสัญญาอย่างละเอียดก็ไม่มีข้อไหนที่ทำให้ฉันรู้สึกว่าไม่โอเคหรือมีปัญหาเลย ฉันเลยตัดสินใจลงชื่อบนเอกสารจ้างงานแล้วเดินเอาไปส่งให้กับพี่นุ่นทันที

"พี่นุ่นค่ะ"ฉันเรียก

"นี่ค่ะ" ฉันพูดแล้วส่งหนังสือสัญญาให้กับพี่นุ่น

"อ่านละเอียดดีแล้วใช่ไหม"

"ค่ะ" พี่นุ่นรับสัญญาในมือฉันแล้วหันไปหาพี่บอส

"บอสเดี๋ยวพาคุณดาวขึ้นไปรอท่านประธานบนห้องให้พี่หน่อยนะ" พี่บอสทำหน้าตกใจ

"เอ่อ~...มันจะดีหรอครับพี่นุ่น ผมว่ารอให้ท่านประธานมาถึงก่อนดีไหมครับผมไม่อยากทำผิดกฎข้อสำคัญ พี่นุ่นก็รู้นิครับว่าท่านประธานไม่ชอบให้ใครเข้าไปในพื้นที่ส่วนตัวก่อนได้รับอนุญาต...โอ๊ะ! เอางี้ไหมครับพวกเราขอร้องให้ชัชจัดการเรื่องนี้ให้แทนดีไหมยังไงซะถึงตอนนั้นถ้าท่านประธานโกรธจริง ๆ ก็คงไม่ว่าอะไรยังไงซะถ้าเป็นชัชก็ดีกว่าพวกเราแน่นอน" ฉันได้แต่สงสัยว่าทำไมเขาต้องห้ามขนาดนั้นด้วยก็แค่ห้องทำงานไม่ใช่เหรอหรือว่ามันมีของมีค่าอะไรอยู่ในนั้นหรือเปล่า

"ไม่เป็นไร ท่านประธานเป็นคนบอกกับพี่ไว้เอง"

"ฮะ! จริงหรอคะ" พี่แหม่มรีบหันมาถามทันทีเหมือนไม่อยากจะเชื่อ

"จริงสิ ไม่งั้นพี่จะกล้าบอกให้บอสพาขึ้นไปหรอ"

"ไม่อยากจะเชื่อเลย~ พวกเราทำงานที่นี่มาตั้งนานยังไม่เคยรู้เลยด้วยซ้ำว่าข้างในห้องทำงานของท่านประธานเป็นแบบไหน" พี่เจนพูด

"นั่นดิ แต่ว่าคุณดาวมาทำงานในตำแหน่งเลขาหนิเนอะยังไงซะก็ต้องทำงานกับท่านประธาน ท่านประธานจะให้เข้าไปก็คงไม่แปลกหรอก" พี่แหม่มตอบ

"พี่ก็ไม่อยากเชื่อเหมือนกัน ทำงานที่นี่มาเป็นสิบๆ ปีก็มีแค่ท่านประธานคนนี้แหละที่เป็นแบบนี้ ตั้งแต่เขามารับตำแหน่งแทนท่านประธานคนก่อน พี่ก็เคยมีโอกาสได้ขึ้นไปหาเขาบนห้องแค่ครั้งเดียวเอง" พี่นุ่นพูด

"แต่ครั้งนี้ผมขึ้นไปได้จริงๆ ใช่ไหมครับ" พี่บอสถาม

"ได้สิ เชื่อพี่" พี่นุ่นตอบ

"งั้นก็โอเคครับ" พี่บอสพูดพร้อมกับลุกขึ้นเดินมาหาฉัน

"เชิญครับคุณดาว" พี่บอสพูด ฉันมองไปที่บัตรพนักงานของฉันที่วางอยู่บนโต๊ะแปปนึงก่อนที่จะหยิบมันขึ้นมาคล้องคอแล้วก็หยิบกระเป๋าขึ้นมาสะพาย ฉันสูดหายใจเข้าลึกๆ แล้วหันหน้าไปยิ้มให้พี่บอส

"พี่บอสนำดาวเลยค่ะ" พี่บอสพยักหน้าแล้วเดินนำฉันออกไป

"พี่บอสทำงานที่นี่มากี่ปีแล้วค่ะ" ฉันถามเพราะกลัวว่าพี่เขาจะอึดอัด

"ผมทำงานที่นี่มา 5 ปีแล้วครับ" พี่บอสตอบ

"พี่บอสพูดเป็นกันเองกับดาวได้เลยนะคะถึงดาวจะอยู่ในตำแหน่งเลขาท่านประธานแต่ดาวก็เป็นรุ่นน้องของทุกคน ยังไม่มีประสบการณ์อะไรมากคงต้องลำบากพวกพี่ ๆ ทุกคนดูแลดาวแล้วล่ะค่ะ"

"ครับ ให้เรียกเลขาท่านประธานแบบกันเองก็แอบเกร็งอยู่นะครับคงต้องใช้เวลาหน่อยผมถึงจะชิน เชิญคุณดาวครับ" พี่บอสพูดพร้อมกับผายมือส่งให้ฉันเดินออกมาก่อน พอเดินฉันเดินออกจากลิฟท์มาพี่บอสก็ขอตัวกลับทันที

"เอ่อ...ขอโทษนะครับแต่ว่าผมขอส่งแค่นี้นะครับ คุณดาวเดินตรงไปจนสุดทางประตูสีขาวห้องในสุดห้องนั้นเลยครับ คุณดาวเข้าไปรอท่านประธานได้เลยนะครับแม่บ้านน่าจะเปิดห้องไว้ให้แล้ว ผมขอตัวกลับก่อนนะพอดีงานผมเยอะมากเลย" พี่บอสพูดท่าทางดูสั่นกลัวแปลก ๆ จากนั้นก็รีบกดปิดลิฟท์ไปเลย ท่าทางท่านปนะธานคนนี้คงเป็นตาแก่ที่ดุมาก ๆ แน่เลยทุกคนเลยกลัวขนาดนี้

ฉันค่อย ๆ เดินไปเรื่อย ๆ อยากจะบอกว่าชั้นนี้เงียบมากนึกว่าตึกร้างแถมยังมีหลายห้องอีกด้วยแต่ดูแล้วทุกห้องล้วนปิดเงียบไม่มีคนใช้งานเลย ฉันเดินมาเรื่อย ๆ จนถึงประตูห้องทำงานของท่านประธานหน้าห้องมีโต๊ะทำงานตั้งอยู่ 2 โต๊ะ ฝั่งขวาเป็นโต๊ะเปล่า ๆ ที่มีแค่คอมวางไว้ 1 เครื่องส่วนฝั่งซ้ายมีอุปกรณ์ของใช้และแฟ้มเอกสารที่จัดไว้อย่างเป็นระเบียบ

ฉันเงยหน้ามองประตูหน้าห้องที่มีป้ายเขียนไว้ว่า "ห้องผู้บริหาร" พร้อมกับมีป้ายเล็ก ๆ ห้อยไว้ข้างล่างว่า personal area (พื้นที่ส่วนตัว) แค่เห็นป้ายหน้าห้องฉันก็รู้สึกขนลุกไปหมดแล้ว ฉันเปิดประตูเข้าไปในห้องภาพที่เห็นคือห้องนี้สะอาดและมีกลิ่นหอมมากของทุกอย่างถูกจัดไว้เป็นระเบียบมากยกเว้นแฟ้มเอกสารที่วางอยู่บนโต๊ะมันเยอะจนรกไปหน่อย ในห้องเป็นห้องที่มีม่านปดกันการมองเห็นจากข้างนอกทุกมุมเหมือนไม่อยากให้คนรู้ว่าห้องนี้มีคนอยู่ อีตาประธานคนนี้มันต้องเป็นคนโลกส่วนตัวสูงมากแน่เลย ฉันเดินไปนั่งที่โซฟาเพื่อรอท่านประธานมาทำงาน

"โห~ แค่โซฟายังดูแพงเลยจะกล้านั่งไหมเนี้ย" ฉันพููดแล้วมองดูโซฟาพร้อมแต่ส่ายหัวเบา ๆ ให้กับความเว่อร์วังของห้องนี้ 

________________________________________________

08:00 น.

รถหรูคันสีดำวิ่งเข้ามาหน้าประตูบริษัทชัชวาลที่นั่งรออยู่ก็รีบวิ่งมารับผู้ที่มาถึงทันที

"สวัสดีครับท่านประธาน" ทศราชยื่นกระเป๋าส่งให้ชัชแล้วเดินนำเข้าบริษัทไป ยามก้มหัวเพื่อเป็นการทำความเคารพทันที ออร่าของเขาดูทรงอำนาจมากแค่เห็นทุกคนก็รู้สึกเย็นวาบไปทั้งหลังแล้ว

"เธอมาถึงหรือยัง" ทศราชถามด้วยใบหน้านิ่งๆ

"เห็นคุณนุ่นว่าเธอมาถึงแต่เช้าแล้วครับตอนนี้น่าจะนั่งรออยู่ในห้องของท่านประธานครับ" ลิฟต์เปิดออกที่ชั้นทำงานของทศราชเขาก้าวเดินออกมานิ่ง ๆ จนถึงหน้าประตูห้องทำงานจากนั้นเขาก็หยุดแล้วหันกลับมาหาชัชพร้อมแบมือไปขอกระเป๋าคืนจากเขา

"ครับ" ชัชถามอย่างงงๆ

"กระเป๋าผม"

"อ๋อ ๆ นี่ครับท่านประธาน" ชัชตอบแล้วส่งกระเป๋าคืนให้กับทศราชแต่ในใจก็ยังแอบสงสัยอยู่เหมือนกันว่าทำไมทศราชถึงไม่ให้เขาเข้าไปส่งข้างในเหมือนทุกครั้งเพราะปกติทศราชจะให้ตนเอากระเป๋าเข้าไปวางให้ถึงโต๊ะตลอด

"ผมยังไม่ได้กินอะไรมาเลยคุณช่วยไปชงกาแฟให้ผมหน่อยนะ" ชัชตอบรับแล้วรีบเดินออกไปที่ห้องกาแฟทันที เมื่อมาถึงห้องกาแฟชัชก็ได้แต่ครุ่นคิดและก็งงเข้าไปใหญ่เพราะปกติการชงกาแฟไปเสิร์ฟให้ท่านประธานถึงห้องมันเป็นหน้าที่ที่เขาต้องทำทุกวันอยู่แล้วเหมือนกันทำไมวันนี้ทศราชต้องออกปากสั่งให้เขาออกมาทำแต่ถึงแม้จะสงสัยแค่ไหนเขาก็ไม่มีสิทธิ์ถามออกไปอยู่แล้ว

ทศราชใช้สายตามองตามชัชไปจนมั่นใจว่าชัชเดินเข้าไปที่ห้องกาแฟแล้วจากนั้นเขาจึงหันกลับมามองที่ประตูห้องก่อนที่จะเปิดมันเข้าไป เขาหันขวามาทางโซฟาเห็นดวงดาวที่นั่งรออยู่ทั้งคู่สบตากันอยู่พักนึงก่อนทศราชจะหันกลับแล้วปิดประตูลง ดวงดาวค่อย ๆ ลุกขึ้นยืนเพื่อให้เกียรติเขาแต่สายตาของเธอยังคงมองจ้องมาที่ทศราชอย่างไม่วางตา เธอดูตกตะลึงไม่น้อยที่รู้ว่าทศราชทั้งหนุ่มทั้งแน่นรูปร่างสูงโปร่งผิวพรรณดีที่ใครเห็นเป็นต้องหลงกันทั้งนั้น ทศราชเองก็ไม่คิดว่าตัวจริงของดวงดาวจะดูดีกว่าวีดิโอวันนั้นซะอีก