ประกาศิตรักอสูรร้าย by แพรเพรง

*** สวีสดีคร้า วันนี้ทรายสีเงิน มีนิยายใหม่มาเสนอ เป็นรักโรแมนติก พระเอกแสนร้าย นางเอกแสนน่ารักมาให้ได้อ่านกัน ในนามปากกา แพรเพรง ค่ะ ฝากติดตามด้วยนะคะ *** กอดๆๆ จ้า...

คฤหาสน์ตระกูลแม็ตคลินในกรุงโรม ประเทศอิตาลี กำลังร้อนระอุ เมื่อทายาทเพียงคนเดียวปฏิเสธการขึ้นรับตำแหน่งประธานบริหารธุรกิจของครอบครัวที่มีมูลค่ามหาศาล เหตุผลเพราะไม่อยากมีห่วงผูกคอ

“อะไรนะ! คนที่จะรับตำแหน่งประธานบริหารอินเวสเมนต์กรุ๊ป ต้องแต่งงานและพร้อมจะมีทายาทสืบทอดอำนาจอย่างนั้นเหรอ” เสียงเข้มทรงอำนาจของ เลย์ตัน แม็ตคลิน ทายาทเพียงคนเดียวของอินเวสเมนต์ดังลั่นห้องอย่างไม่พอใจ แต่ทนายประจำตระกูลยังคงนั่งมองใบหน้าคมเข้มอย่างใจเย็น

“กฎเกณฑ์ถูกตั้งไว้ตั้งแต่สมัยนายใหญ่แล้วครับ และคุณพ่อของคุณก็ปฏิบัติเช่นกัน”

“แต่ไม่ใช่ฉัน ถ้าอยากให้ฉันรับตำแหน่งบริหารก็ต้องเก็บกฎบ้าๆ นั่นใส่กระเป๋าไว้ทอม เพราะฉันไม่ต้องการห่วงมารัดตัวเอง” ร่างสูงสวมสูทสีเข้มลุกขึ้นเท้าสะเอวอย่างหงุดหงิด

“แต่ธุรกิจจะขาดคนบริหารไม่ได้นะครับคุณเลย์”

“นั่นเป็นปัญหาของอินเวสเมนต์ ไม่ใช่ฉัน”

เลย์ตันประกาศกร้าว

ทนายทอมวัยห้าสิบถึงกับถอนหายใจด้วยความกังวล เพราะประธานคนเดิมคือพ่อของชายหนุ่มป่วยกะทันหัน และเข้ารักษาตัวที่โรงพยาบาลนานเกือบสองสัปดาห์แล้ว แต่อาการก็ยังไม่ดีขึ้น จนต้องยุติบทบาทประธานบริหารอินเวสเมนต์กรุ๊ปชั่วคราว ภาระทั้งหมดจึงตกไปที่บุตรชายที่ทำตัวเป็นลูกไม้หล่นไกลต้น เพราะเลย์ตันขอแยกตัวไปทำธุรกิจน้ำเมาและธุรกิจสถานบันเทิงของตัวเอง ซึ่งสถานบันเทิงชื่อดังหลายแห่งทั่วกรุงโรมก็อยู่ภายใต้การบริหารของเขาทั้งหมด

“ฉันจะคุยเรื่องนี้กับตาเฒ่าวิลเอง ช่วงนี้ฉันจะเข้าไปนั่งบริหารอาทิตย์ละสี่วัน หลังจากนั้นถ้ามีอะไรด่วนก็ไปหาฉันที่เดอะไดท์ได้” พูดจบเลย์ตันก็เดินออกจากห้องโถง ไปขึ้นรถที่ติดเครื่องรออยู่

ทอมมองตามแผ่นหลังหนาด้วยความหนักใจ หลายสิบปีที่รับใช้ตระกูลแม็ตคลินมา ทอมไม่เคยหนักใจมากขนาดนี้มาก่อน ธุรกิจมูลค่ามหาศาลของตระกูลจะต้องมีคนกุมบังเหียน แต่ขณะเดียวกันเลย์ตันกลับไม่อยากอยู่ภายใต้ปีกของบิดา

อินเวสเมนต์กรุ๊ปประกอบธุรกิจข้ามชาติ ด้านการลงทุน ธนาคาร และตลาดเงิน ซึ่งมีสาขาอยู่ทั่วยุโรปและเอเชียบางประเทศ วิลเลียม แม็ตคลิน พ่อของเลย์ตัน พยายามจะวางมือจากธุรกิจหลายครั้ง แต่บุตรชายไม่เคยสนใจจะเข้ามาบริหาร จนกระทั่งเมื่อสองสัปดาห์ที่ผ่านมา วิลเลียมประสบอุบัติเหตุลื่นล้มจนกลายเป็นอัมพาตครึ่งตัว ต้องนอนรักษาตัวอยู่ในโรงพยาบาล เลย์ตันจึงต้องเข้ามาทำหน้าที่แทนบิดาไปโดยปริยาย

เมื่อหลายสิบปีก่อน อินเวสเมนต์กรุ๊ปจัดตั้งขึ้นโดยบรรพบุรุษสองตระกูลคือ ตระกูลแม็ตคลินและตระกูลเวลทรัมป์ ด้วยทุนจดทะเบียนมหาศาล ซึ่งทั้งสองตระกูลนั้นได้ตกลงสลับสับเปลี่ยนกันนั่งบริหาร แต่หลังจากนั้นมาไม่นาน เวลทรัมป์ประสบปัญหาด้านการเงินจึงได้ขายหุ้นบางส่วนให้กับแม็ตคลิน ทำให้ทายาทของแม็ตคลินได้เป็นผู้นำในการบริหารตลอดหลายปีที่ผ่านมา

จนกระทั่งมาถึงรุ่นปู่ของเลย์ตันซึ่งเห็นทายาทแม็ตคลินไม่สนใจสานต่อธุรกิจของครอบครัว ท่านจึงออกกฎในการสืบทอดอำนาจบริหารไว้ว่า คนที่จะนั่งบริหารต้องแต่งงานและพร้อมจะมีทายาทสืบสกุล

และจุดประสงค์ข้อนี้ทอมรู้ดีว่า คนตั้งกฎต้องการใช้สายใยครอบครัวผูกมัดคนรับตำแหน่งประธานบริหารไว้

ด้วยเม็ดเงินลงทุนมหาศาล ก่อเกิดผลกำไรมากมาย ผู้ถือหุ้นบางรายจ้องตาเป็นมันเพื่อหาช่องทางขึ้นบริหาร โดยเฉพาะโจสัน เวลทรัมป์ วัยห้าสิบสามปี ทายาทของเวลทรัมป์ กำลังหาช่องทางที่จะทวงสิทธิ์ในการบริหารกลับมาอยู่ในมือ และนั่นคือสิ่งที่ทำให้ทอมหนักใจที่สุด

ขณะที่ทนายชรากำลังอยู่ในห้วงคำนึง เสียงโทรศัพท์มือถือก็ดังขึ้น ครั้นทอมเห็นเบอร์ที่โชว์อยู่หน้าจอก็รีบรับทันที

“ครับคุณท่าน”

“เจ้าลูกชายหัวดื้อฉันมันว่ายังไงบ้างทอม” เสียงแหบพร่าของวิลเลียม ประมุขคนปัจจุบันของตระกูล เอ่ยถามมาตามสาย ทนายทอมยิ้มน้อยๆ กับทิฐิที่สองพ่อลูกมีต่อกัน

“เลือดแม็ตคลินในตัวของคุณเลย์จะทำให้ทุกอย่างผ่านไปได้ด้วยดีครับท่าน” ทอมบอกอย่างมั่นใจ เพราะรู้ว่าเลย์ตันรักและห่วงบิดามากแค่ไหน แต่ที่ไม่แสดงออกมาก็เพราะม่านบางๆ ในใจนั่นเอง

“ขอบใจนะทอม ฉันเองก็หวังอย่างนั้น” คนปลายสายบอกเสียงสั่นเล็กน้อย แต่ทอมเชื่อว่าหัวใจของคนเป็นพ่อคงกำลังพองคับอกด้วยความปลาบปลื้มแน่นอน

“คุณเลย์กำลังจะไปหาคุณท่านที่โรงพยาบาลนะครับ เห็นบอกจะไปต่อรองเรื่องการแต่งงาน”

“มันไม่อยากมีเมียน่ะสิ มันจะใช้ผู้หญิงเปลืองไปถึงไหน เปลี่ยนผู้หญิงไม่เคยซ้ำหน้าสักวัน” ตาเฒ่าวิลหรือวิลเลียมบ่นมาตามสาย

“ถ้าคุณเลย์เจอคนที่ใช่ เขาจะหยุดทุกอย่างได้เพื่อคนที่รักครับ เหมือนคุณท่าน”

“ฉันก็ได้แต่หวังนะทอม ว่าเจ้าเลย์มันจะรักฉันมากพอที่จะลบทิฐิเรื่องแม่มันออกจากใจได้” วิลเลียมเอ่ยด้วยน้ำเสียงเหนื่อยในหัวใจ จากนั้นเสียงสนทนาก็เงียบไปนาน เพราะต่างคนต่างตกอยู่ในห้วงความคิดของตัวเอง

“ทำไมไม่บอกความจริงเรื่องนายหญิงให้คุณเลย์รู้ล่ะครับ เขาโตพอที่จะเข้าใจอะไรได้แล้วนะครับ”

“ฉันไม่อยากรื้อฟื้นเรื่องเก่าขึ้นมาอีก ไลลาคือผู้หญิงที่ฉันรักที่สุด ขอให้เธออยู่อย่างสงบจะดีกว่า” ประโยคท้ายเบาหวิวจนคนฟังรับรู้ถึงความสะเทือนใจของอีกฝ่าย

“ผมขอโทษครับที่ทำให้คุณท่านคิดมาก” ทอมกล่าวอย่างขอลุแก่โทษ

“ไม่เป็นไร ตอนนี้แสงอุษาดูแลฉันอย่างดี จนฉันเกรงใจ” จู่ๆ วิลเลียมก็เอ่ยถึงแสงอุษา บุตรสาวคนเดียวของทอมที่เกิดจากภรรยาคนไทยซึ่งเสียชีวิตไปเมื่อหลายปีก่อน

“คุณท่านมีบุญคุณกับครอบครัวเรา แค่นี้ยังไม่ได้เสี้ยวที่คุณท่านเมตตาด้วยซ้ำ” ทอมตอบ แปลกใจระคนสงสัยที่นายใหญ่เกิดสนใจบุตรสาวของตัวเอง

“จะว่าอะไรไหม ถ้าฉันจะขอแสงอุษา”

คำขอของนายใหญ่แห่งแม็ตคลินทำเอาทอมอึ้งไป ไม่รู้จุดประสงค์ชัดเจนของอีกฝ่าย ในใจหวั่นๆ ว่าบุตรสาวจะเข้าไปเกี่ยวข้องกับแม็ตคลินจนได้รับอันตราย

“นายจะว่าอะไรไหม ถ้าฉันจะขอให้แสงอุษาแต่งงานกับเจ้าเลย์” วิลเลียมอธิบายต่อ

“คุณท่าน” ทอมอุทานไปตามสายด้วยความคาดไม่ถึง รู้สึกหนักใจเป็นเท่าทวี เพราะรู้ดีว่าเลย์ตันก็เหมือนวิลเลียมสมัยหนุ่มๆ ยิ่งถูกบังคับยิ่งต่อต้าน ยิ่งตามก็ยิ่งหนี

“ฉันหมายความตามนั้นทอม ทำให้คนแก่อย่างฉันสมหวังสักครั้งนะ”

ด้วยความเกื้อกูลที่นายใหญ่มีให้ครอบครัว ทำเอาทอมปฏิเสธไม่ได้ แต่ก็เอ่ยปากแบ่งรับแบ่งสู้เผื่อว่าจะมีทางเปลี่ยนความคิดเจ้านายได้

“คุณเลย์ก็เหมือนคุณท่านสมัยหนุ่ม ยิ่งบังคับยิ่งต่อต้าน”

“แต่ฉันก็แพ้ความดีและความน่ารักของไลลาแม่ของมัน ฉันเห็นแล้วว่าแสงอุษามีอะไรหลายอย่างในตัว อ่อนโยน เข้มแข็ง และพร้อมจะลุกขึ้นมาปกป้องตนเองและคนที่รัก”

“ผมจะลองคุยกับลูกดูนะครับ” เมื่อไม่มีทางเลี่ยง ทอมก็ต้องแบกปัญหาขึ้นบนบ่า และปัญหาไม่ได้อยู่ที่บุตรสาวของเขา แต่อยู่ที่เลย์ตันต่างหาก

“ฝากด้วยนะทอม ความน่ารักและความอ่อนโยนในตัวแสงอุษาจะสยบเสือร้ายอย่างนายเลย์ได้”

ประมุขแม็ตคลินวางสายไปนานแล้ว แต่ทอมยังยืนอยู่ที่เดิม สายตาภายใต้แว่นหนามองแสงสุดท้ายของวันด้วยใบหน้าเคร่งเครียด ก่อนจะเดินไปขึ้นรถแล้วขับออกไป หากในใจยังคงคิดถึงสาเหตุที่เลย์ตันไม่พอใจบิดามาตั้งแต่มารดาเสียชีวิต เพราะเข้าใจว่าบิดาเอาแต่ทำงานจนลืมดูแลมารดา จนกระทั่งวาระสุดท้าย คนเป็นแม่เสียชีวิตท่ามกลางคนรับใช้เก่าแก่โดยไร้เงาของบิดา ซึ่งขณะนั้นเลย์ตันกำลังศึกษาระดับปริญญาโทด้านบริหารอยู่ที่อังกฤษและกลับมาไม่ทันดูใจมารดา คนเก่าแก่บอกสาเหตุการตายเพียงว่าหัวใจล้มเหลวกะทันหัน คนเป็นพ่อก็ไม่ยอมอธิบายถึงสาเหตุที่แท้จริง ทำให้พ่อกับลูกมีเรื่องคลางแคลงกันอยู่ในใจ เพราะเลย์ตันเชื่อว่ามารดาจะไม่เป็นอะไร หากมีบิดาอยู่ใกล้ๆ ในช่วงเวลานั้น

****