ตอนที่ 3

ตอนที่ 3

“หรือคุณจะเถียงว่าสิ่งที่ผมพูดไม่จริง” พิชญ์โต้กลับเสียงแข็งพอกัน แล้วที่เขาไม่คิดแตะต้องภรรยาก็เพราะวันแต่งงาน แสงแขไปยืนกอดจูบกับผู้ชายคนอื่น จนเขาต้องตามสืบประวัติของเธอจนได้รู้ว่าแสงแขไม่ได้เป็นผู้หญิงอ่อนต่อโลกอย่างที่มารดาของเขาเข้าใจจนมาบังคับให้เขาแต่งงานด้วย แล้วที่เขายอมเพราะท่านอ้างเรื่องเจ็บป่วย เขาเลยทำเพื่อให้ท่านสบายใจ และคิดว่าสักวันเขาจะรักแสงแขได้ แต่ยิ่งอยู่ด้วยกันเขายิ่งรู้ว่าเขาไม่มีวันมอบความรักให้แสงแขได้ ในขณะที่แสงแขก็ออกเที่ยวกลางคืน ควงผู้ชายไม่ซ้ำหน้า พามานอนที่คอนโด หรือไม่ก็ไปพักในที่อื่นๆ เขารับรู้ตลอด ช่วงแรกๆ ไม่เคยพูด แต่หลังๆ แสงแขทำตัวเหลวแหลกหนักขึ้น จนทุกวันนี้เขาเอือมจนไม่รู้จะเอือมอย่างไรแล้ว เลยต้องพูดเรื่องหย่า แล้วจะได้ต่างคนต่างไป แต่แสงแขไม่ยอมหย่า

“เรามาหย่ากันให้จบๆ เถอะ แสงแข ผมขอร้อง”

“ฉันไม่หย่าให้คุณไปหานังผู้หญิงคนนั้นหรอก”

“แสงแข!”

“แต่ถ้าคุณอยากเอามันมาเลี้ยงดูต่อ ก็ได้นะ แต่คุณต้องทำให้ฉันท้อง แล้วฉันจะยอมให้คุณรับมันมาเป็นเมียน้อย”แสงแขยื่นคำขาดเพื่อต้องการเอาชนะ แต่หากเขาทำไม่ได้ ก็อยู่กันอย่างทรมานแบบนี้จนตายกันไปข้างหนึ่ง

“ผมทำไม่ได้!” พิชญ์ปฏิเสธทันควัน

“งั้นก็กลับไปซะ! ฉันเบื่อหน้าคุณเต็มทนแล้ว”

“ถ้าเบื่อก็มาหย่ากันให้จบๆ คุณกับผมจะได้ไม่ต้องมาเจอหน้ากันอีก”

“ฉันบอกแล้วไงว่าไม่หย่า”

“แล้วคุณจะยื้อไปทำไม”

“ยื้อเพื่อให้คุณตกนรกเหมือนที่ฉันต้องเป็นอยู่ตอนนี้ไง”

“คุณทำตัวเองต่างหาก แสงแข”

“คุณต่างหากที่ทำให้ฉันต้องเป็นแบบนี้ แล้วคุณไม่ต้องมาพูดเรื่องหย่ากับฉันอีก เพราะยังไงฉันก็ไม่หย่าให้คุณไปเสวยสุขกับนังนั่น!”

“ผมไม่ได้ติดต่อกลับผู้หญิงคนนั้นแล้ว” พิชญ์โต้กลับเสียงดังและเขาก็ไม่ได้โกหกภรรยา เพราะนับตั้งแต่จบความสัมพันธ์กัน ฐานิศรก็หายเงียบไป แรกๆ เธอยังรับโทรศัพท์ของเขา แต่พอเขาแต่งงาน ฐานิศรก็หายเงียบไปเลยจนถึงตอนนี้

“ฉันไม่เชื่อ!”

“สิ่งที่ผมพูดคือความจริง ส่วนคุณ จะเชื่อหรือไม่ ก็แล้วแต่คุณ”

“ปากบอกไม่เคยติดต่อกับมัน แต่ใจของคุณยังมีมันอยู่ตลอดเวลาใช่ไหมล่ะ”

“คุณอย่าเอาคนอื่นมายุ่งกับเรื่องนี้เลย แสงแข”

“แต่คนอื่นที่คุณว่า มันทำให้คุณละเลยฉัน!”

“ถ้าคุณไม่ไปกอดจูบกับผู้ชายคนอื่นในวันแต่งงานของเรา ผมก็ไม่ทำแบบนี้ แสงแข” พิชญ์ที่อยากเก็บเรื่องนี้เอาไว้ตามลำพัง ตัดใจพูดออกมา

“คุณพูดอะไร!” แสงแขตกใจหน้าซีดเป็นรอบที่สองเมื่อสามีเห็นว่าเธอกอดจูบกับคนอื่น ทั้งๆ ที่วันนั้นเธอก็ดูดีแล้วถึงได้ยอมให้หนุ่มรุ่นน้องที่รู้จักกันไม่นานจูบ เพราะอีกฝ่ายบุกมาหาและสารภาพว่ารักเธอ ไม่อยากให้เธอแต่งานกับพิชญ์ แต่เธอยกเลิกงานแต่งไม่ได้ เพราะเธอเองก็อยากแต่งงานกับพิชญ์มาก เลยยอมให้เขาจูบก่อนที่เขาจะกลับไป หลังจากนั้นเขาก็หายไปเลย

“คุณทำอะไรไว้ คุณย่อมรู้ดี แสงแข แล้วผมก็อยากให้เราสองคนจากกันด้วยดี”

“ฉันไม่มีวันปล่อยคุณไปหามัน แต่ถ้าคุณจะเอามันมาเลี้ยงดูในขณะที่คุณยังเป็นสามีของฉันอยู่ ฉันจะฟ้องว่าคุณมีชู้!”

พิชญ์ถอนใจเฮือกใหญ่ มองภรรยานานเกือบนาทีจึงได้ตอบกลับไป “คุณต่างหากที่มีชู้ แสงแข แล้วอย่าให้ผมต้องแฉคุณเลยว่าตลอดเวลาที่เราแต่งงานกัน คุณไปนอนกับใครมาบ้าง”

“คุณพิชญ์!” เมื่อโดนย้อนเข้าให้ แสงแขถึงกับพูดอะไรไม่ออกนอกจากเรียกชื่อสามีและจ้องมองเขาด้วยสายตาที่เกลียดชัง เพราะความรักของเธอมันหมดไปนานแล้ว ที่ยังยื้ออยู่ตอนนี้ เธอแค่ต้องการทรมานเขาให้อกแตกตาย

“คุณคิดให้ดีๆ แสงแข”

“อย่ามาขู่ฉัน!”