ปมรักวิวาห์ร้าว

บทนำ (1)

“อย่าฆ่าอั๊วเลย! พวกลื้ออยากได้เงินเท่าไหร่ บอกอั๊ว อั๊วจะให้” เสียงร้องขอความเมตตาดังออกมาจากซอกตึกแห่งหนึ่งในขณะที่หญิงสาวร่างเล็กกำลังเดินลัดเลาะเพื่อกลับที่พัก ซึ่งตั้งอยู่ท้ายซอยชะงักปลายเท้า แล้วลองฟังดูเสียงแว่วๆ อีกครั้งเพื่อให้แน่ใจ แต่ทุกอย่างกลับเงียบไปเสียอย่างนั้น เจ้าตัวเลยส่ายหัวไปมาเบาๆ แล้วออกเดินต่อ เดินไปก็คิดถึงวันเก่าๆ ที่ก็ผ่านมาเกือบสองปีแล้ว กลับการมาเริ่มต้นนับหนึ่งใหม่ที่จังหวัดชลบุรี

ซึ่งการเริ่มต้นในที่ใหม่ๆ ทำให้เธอต้องปรับตัวหลายอย่าง เพราะไม่คุ้นชินกับที่แห่งนี้ โดยเฉพาะกับเพื่อนร่วมงาน ที่ก็มีหลากหลายนิสัย ทำให้เธอต้องค่อยๆ เรียนรู้นิสัยใจคอเพื่อนร่วมงาน เพื่อจะได้อยู่ได้อย่างไม่ต้องมีปัญหากับใคร

“เฮ้ย! จับแน่นๆ สิว่ะ”

“ฉันก็จับแน่นแล้วพี่ แต่ไอ้เสี่ยคนนี้แรงมันเยอะ พี่จะทำอะไรก็รีบทำเถอะ พวกฉันจะจับไม่อยู่แล้ว”

เสียงเอะอะที่ดังขึ้นมาอีกรอบทำให้คนที่กำลังเดินคิดอะไรเรื่อยเปื่อยชะงักอีกรอบ ก่อนจะหันหลังแล้วเดินย้อนกลับมาดู เพราะครั้งนี้เธอมั่นใจว่าตัวเองหูไม่ฝาด แล้วก็ได้เห็นกลุ่มกำลังทำร้ายใครบางคน เธอจึงรีบหยิบมือถือออกมาบันทึกภาพไว้ทันที

ปัง! ปัง! ปัง!

เสียงปืนที่ดังติดต่อกันหลายนัดทำให้คนที่แอบอยู่มุมหนึ่งของตึกเก่าๆ กรีดร้องออกมาด้วยความตกใจ ก่อนจะนึกได้ว่าตัวเองกำลังอยู่ในสถานการณ์ใดจึงรีบเอามือปิดปากตัวเองเอาไว้พร้อมภาวนาไม่ให้กลุ่มคนเหล่านั้นได้ยินเสียงร้องของเธอ

“ใครว่ะ!” ล้ง คนนำทีมมาจัดการกับศัตรูของนายพูดขึ้น พร้อมกับเหลียวไปมองที่มาของเสียงและมั่นใจว่าตนได้ยินไม่ผิดว่านั่นเป็นเสียงกรี๊ดของผู้หญิง

“มีอะไรพี่ล้ง” อีกคนก็ถาม เพราะตนไม่ได้ยินเสียงอะไรเลยนอกจากเสียงปืน

“เสียงกรี๊ดผู้หญิง”

“พี่ล้งแน่ใจ”

“แน่สิว่ะ!”

“แล้วจะเอาไงดีพี่”

“ไอ้ตาล! มึงกับไอ้แมนจัดการไอ้เสี่ยซะ เสร็จแล้วก็แยกย้ายกัน ส่วนไอ้เริง ไปกับกู” จบคำสั่ง คนที่แอบบันทึกเหตุการณ์ก็รีบเก็บโทรศัพท์แล้ววิ่งหนี พร้อมๆ กับชายสองคนที่วิ่งไล่