1

“พี่เข้ม” เสียงคุ้นหูทำให้ขุนพลชะงัก เด็กสาวตรงหน้าคือยัยตัวแสบเลยล่ะ แม้จะรำคาญไปบ้างแต่ก็เอ็นดูอยู่มากเช่นกัน

“มีอะไร”

น้ำเสียงเหมือนไม่อยากเสวนาด้วยทำให้ดุจดาว เด็กสาววัย 19 หน้างอเหมือนม้าหมากรุก

“เห็นหน้าดาวแล้วทำหน้าดุทุกทีเลย ระวังเถอะได้ดาวเป็นเมียแล้วจะ...”

“จะอะไร”

เธอพูดยังไม่ทันจบประโยค เขาก็เลิกคิ้วขึ้นถามสีหน้ายียวนนิดๆ

“จะฟินน่ะสิจ๊ะ”

“เด็กแก่แดด จะไปไหนก็ไปเถอะ”

เขาไล่ส่ง ท่าทีไม่สนใจนั้นทำให้เธออยากเอาชนะเป็นที่สุด

“คืนนี้ขอนอนด้วยนะจ๊ะ พ่อกับแม่ไม่อยู่ ไปช่วยงานอีกหมู่บ้าน”

“แล้วทำไมเอ็งไม่ไปด้วยล่ะ”

“ไม่อยากไป อยากเฝ้าบ้าน”

เขาไม่ใคร่จะเชื่อนักหรอกนะ แต่ไม่อยากต่อความยาวสาวความยืดกับยัยเด็กแสบตรงหน้า

“เดินหนีดาวเดี๋ยวก็ไม่เป็นแม่สื่อให้พี่สาเสียเลยนี่”

ได้ผล... ร่างสูงของขุนพลหรือพี่เข้มของเธอชะงักทันที เขาหันมามองคนที่ยิ้มเจ้าเล่ห์ส่งมาให้

“มีอะไรล่ะ”

“วันนี้ขอไปกินข้าวบ้านพี่เข้มด้วยคนนะคะ พ่อแม่ไม่อยู่ ขี้เกียจทำกับข้าวกินเอง”

จริงๆ เธอไม่ใคร่จะเป็นแม่บ้านแม่เรือนทำกับข้าวกับปลาหรอก มีแต่คอยกินที่มารดาทำให้กิน

“เป็นสาวเป็นนาง ทำไมไม่รู้จักทำกับข้าวกับปลาบ้าง”

ขุนพลเท้าสะเอวมองเด็กสาวร่างเล็กแต่อวบอิ่มตรงหน้า ก่อนเขาโครงศีรษะไปมา ท่าทีระอา ทำเอาเธอหน้าบูดบึ้งกว่าเดิม

“ขี้เกียจจ้ะ” ตอบแบบกำปั้นทุบดิน ยิ้มยิงฟันหน้ามึนกวนโมโหสุดฤทธิ์

“ไม่ไหวเลยจริงๆ”

เขามองคนไม่เอาไหนตรงหน้าแล้วแบกฟืนขึ้นบ่าเพื่อพากลับบ้าน

ดุจดาวมองร่างสูงเกือบ 190 เซนติเมตรของพี่เข้มแล้วต้องลอบกลืนน้ำลาย พี่เข้มของเธอหล่อลากไส้ ใบหน้าคมเข้มสมชื่อ ผิวสีแทน กล้ามแขนเป็นมัดๆ ขาเพรียวไร้ไขมันพอกพูน หน้าท้องเต็มไปด้วยซิกแพ็ก เพราะพี่เข้มหาของป่าขาย และทำงานสมบุกสมบัน จึงแข็งแรง ผิวของเขาเมื่อโดนเหงื่อมันวาวแลดูเซ็กซี่จนเธอต้องลูบปากไปมา น่าขย้ำเหลือเกินในความรู้สึก

แต่พี่เข้มไม่ชอบเธอนี่สิ อุตส่าห์อ่อยแบบเนียนๆ ตามติดเขาตั้งแต่เด็ก แต่เขายังไม่สนใจเธอเลย โน่น... เขาสนใจสาวิกา หญิงสาวอีกคนในหมู่บ้านที่สวยราวนางไม้ ชิส์! ใครๆ ก็หลงชอบสาวิกา เธอก็สวยเหมือนกันล่ะว้า แค่อาจจะน้อยกว่าเท่านั้นเอง

จริงๆ ดุจดาวเป็นคนน่ารัก ไม่ได้สวยหวานหยาดเยิ้มเหมือนสาวิกา มีหนุ่มๆ มาชอบและรุมจีบหลายคน แต่เธอไม่เคยมองใคร มองแค่ขุนพลคนเดียว ซึ่งเธอคิดว่าเขาก็ไม่เคยมีสายตาแลเธอเหมือนกัน

“ไปกินข้าวบ้านพี่มีข้อแลกเปลี่ยนนะ”

“เรื่องพี่สาอีกล่ะสิ”

“อือ...”

เขารับคำบ่งบอกว่าใช่ เหลือบมองสีหน้าคนที่ชอบทำตัวเป็นแม่สื่อ เขาไม่ได้อะไรมากมายกับสาวิกา เธอก็มัดมือชกว่าเขาชอบสาวิกาเหมือนผู้ชายคนอื่น เขาก็เออออห่อหมกเพราะสาวิกาก็สวยดี เป็นผู้หญิงที่สวยจัดที่สุดในหมู่บ้าน มองแล้วบันเทิงสายตาไม่น้อย

คนฟังถึงกับหน้างอเมื่อได้รับคำตอบ แต่ก็เอาเถอะ เดี๋ยวเธอก็จะจัดการให้เหมือนเคย (แบบไม่ค่อยเต็มใจนัก)

“วันนี้พี่เข้มทำอะไรกินจ๊ะ”

“ตามมาก็รู้เอง”

เธอตามเขาไป มองคนขยันที่ชอบทำโน่นทำนี่ไม่หยุด ขุนพลเป็นคนขยัน เขาหาเลี้ยงชีพด้วยการปลูกผักปลูกหญ้าและหาของป่าไปส่งในเมืองใหญ่

“ว้าว! น่ากินจังเลย”

กับข้าวเป็นคั่วหมูป่า แกงเลียง น้ำพริก ผักสด ทำคนหิวน้ำลายสอ

“กินเป็นอย่างเดียว ไม่หัดทำกินบ้าง มีผัวจะได้ทำให้ผัวกิน”

เขานั่งลงตรงหน้าเธอ ก่อนจะตักข้าวให้ตัวเองและตักให้เธอ เธอยิ้มขอบคุณ แม้เขาจะปากร้าย แต่ก็ใจดี เธอรู้แจ้งเห็นจริงในข้อนี้

หลังรับประทานอาหารเสร็จ เธอก็ต้องไปบ้านสาวิกา เอาผ้าถุงที่ขุนพลซื้อมาจากในเมืองไปให้อีกฝ่าย

พอไปถึงสาวิกาก็กำลังต้อนรับหนุ่มคนหนึ่งอยู่ หน้าตาหล่อเหลาดูผู้รากมากดีเป็นอันมาก ดูเหมือนบิดามารดาของหล่อนจะนิยมชมชอบพ่อผู้ดีตรงหน้าเสียเหลือเกิน

“อ้าว... นังดาวมาทำอะไรล่ะนั่น”

เสียงของจันทร์เพ็ญทำให้ต้องชะงักที่จะเข้าไปสนทนาปราศรัยกับหนุ่มแปลกหน้า ที่ไม่เคยเห็นหน้าค่าตามาก่อน

“เอาของมาให้พี่สาจ้ะ”

“ของอะไรกัน”