2

สาวน้อยคิดถึงอาณาเขตกว้างใหญ่ “ขวัญจะดูแลที่นี่ได้ยังไงคะมันใหญ่เกินไป ขวัญไม่มีใคร ถ้าเอาเงินไปขวัญไม่รู้จะไปอยู่ที่ไหนอยู่ดี” เสียงอ่อยสารภาพ อเล็กซิสกอดอกมองอยู่อย่างนั้น

โง่ขนาดใช้เงินไม่เป็นหรือนี่ ไม่เอาที่นี่ หรือแกล้งโง่ให้ตนน่าสงสาร อายุสิบแปดแล้วนะ

ดวงตากลมโตกำลังบอกว่าไม่ได้โกหก ชายหนุ่มอายุสามสิบห้าสำรวจสาวน้อยตรงหน้าอย่างถี่ถ้วน เตี๊ยติดไปในทางอ้วนแต่ผิวพรรณสวยมาก ใบหน้าก็พอมองได้

ปลูกขวัญจมกับความคิดตนเองไม่ได้รู้ว่าคนตรงหน้ากำลังประเมินเธออยู่ด้วยความคิดสมเพช

เธอเป็นเพียงลูกสาวของเมียคนล่าสุดของบิดาผู้ชายหล่อเหลาเครางามตรงหน้า แม่อยู่กินกับท่านโดมินิกได้ไม่นานก็ประสบอุบัติเหตุด้วยกันทั้งคู่ ปลูกขวัญเพิ่งออกมาจากสถานเลี้ยงเด็กกำพร้าเมื่อแม่กลับมาเมืองไทยครั้งล่าสุดจึงคล้ายคนโลกแคบไม่รู้จักอะไรเลย ได้เข้ามาอยู่ที่นี่ตอนแรกเธอไม่ชอบอยู่ว่างๆ ก็ช่วยคนในบ้านทำงานจนเด็กรับใช้ตกอกตกใจ แม่รู้โดนต่อว่าแต่เธอก็ยังแอบทำโน่นนี่อยู่เรื่อย ชอบที่สุดก็ไปรดน้ำต้นไม้ในสวนดอกไม้เพราะไม่ค่อยมีใครเห็น

ความห่างเหินของเธอกับแม่ทำเธอไกลห่างแม่เสมอ แม่อยู่ตรงไหนเธอจะไม่อยู่ตรงนั้น หากวันนี้เสียใจเหลือเกินเมื่อทิฐิทำให้ไม่มีโอกาสเจอแม่อีก กอดแม่สักครั้งไม่เคยได้ทำ คิดถึงตอนนี้ปลูกขวัญก็น้ำตาคลอ

“อะไรกันเรียกมาคุยดีๆ ไม่ทันต่อว่าอะไรทำไมร้องไห้” เจ้าของบ้านไม่ชอบน้ำตาเสียงดัง ปลูกขวัญสะดุ้งกระพริบไล่น้ำตา “ขวัญขอโทษ แค่คิดถึงแม่เท่านั้นค่ะ”

“ถ้าเธอตัดสินใจอะไรไม่ได้ฉันจะคิดเองแล้วนะ มันเสียเวลาฉัน ฉันไม่ได้เกิดมานั่งๆ นอนๆ รอเรื่องไร้สาระแบบนี้”

เบื่อน้ำตาผู้หญิงชิบ

ปลูกขวัญไม่รู้ว่าโดนรังเกียจ สมเพช ด้วยความหวาดกลัว เธอเผลอจับข้อมือใหญ่ “อย่าให้ เอ่อ…ฉัน…ไปไหนไม่ได้หรือคะ ให้อยู่ในฐานะอะไรก็ได้ คนรับใช้ก็ได้ ฉันไม่มีใคร มีเงินก็ไม่รู้จะเอาไปไหน”

“กลับไปอยู่ที่เดิมสิ ที่เคยอยู่ เมื่อก่อนเธออยู่ไหน” อเล็กซิสดึงมือกลับมาล้วงกระเป๋ากางเกงอย่างถือตัว

ปลูกขวัญตัวสั่น “ขวัญ ขวัญ ไม่อยากไป”

“เมื่อก่อนเธออยู่ที่ไหน” ชายหนุ่มถามเรื่องที่ไม่เคยคิดสนใจ

“บ้านเด็กกำพร้าขวัญอยู่ที่นั่นค่ะ ไม่อยากไปอีกแล้ว”

ทิ้งลูกสาวหาความสุขให้ตนเองน่ารังเกียจที่สุด ชายหนุ่มไม่ชอบขวัญดาวเมียบิดาอยู่แล้วคิดอย่างดูถูก มองเด็กสาวตรงหน้าอย่างสมเพชเข้าไปอีก…คงไม่มีพ่อล่ะสิ ยายขวัญดาวท้องไม่มีพ่อ

“นะคะ”

“อะไร อย่ามาเซ้าซี้”

“ขวัญขออยู่กับคุณได้ไหม”

“เฮ้ย! อยู่กับฉันคงไม่ใช่ต้องการตามสิงฉันไปทั่วนะ เพราะฉันต้องเดินทางตลอด ไม่เคยมีผู้หญิงตามก้น มีแต่แมนๆ เห็นไหม”

ตาแดงก่ำ หน้าแดงก่ำนั้นทำให้อเล็กซิสหันหลังให้เด็กสาว

“ขออยู่ที่นี่ตามที่คุณจะกรุณา เอ่อ คุณแต่งงานแค่ในนามก็ได้เพื่อคุณจะได้ไม่ต้องสูญเสียอะไร ขวัญขอแค่ที่ซุกหัวนอน และถ้าคุณจะกรุณาขวัญอยากเรียนหนังสือ”

คฤหาสน์ใหญ่โตกว่านี้เขามีอยู่มากมายทั่วโลกคุณป๋าคิดหรือไงเขาจะงกถ้าต้องยกให้เด็กเตี้ยคนนี้พร้อมเงินก้อนโต ชายหนุ่มทรัพย์สมบัติมากมายยิ้มหยัน ถือว่าให้ทานเด็กมันไปดีไหม เบื่อจะต้องมาแบกรับภาระเลี้ยงเด็ก ชายหนุ่มตัดบท “ออกไปก่อน พรุ่งนี้ฉันจะตอบสิ่งที่เธอต้องการ”

ปลูกขวัญรู้สึกตัวปล่อยมือใหญ่ก้มหน้า “ค่ะ”

ชุดทำงานแม่บ้านในร่างกลมป้อมออกไป คนด้านหลังนึกถึงดวงตากลมไร้พิษสงก็ให้เวทนาเล็กน้อย อะไรกันเมียในนาม ทำเป็นละครโทรทัศน์ไปได้ ถ้าเธอส่อแววมีพิษเหมือนขวัญดาวเขาคงไม่นึกลำบากใจขึ้นมานิดๆ แต่อะไรก็ยังไม่แน่นอน…ชายหนุ่มทิ้งตัวบนโต๊ะทำงานหยิบรูปถ่ายป๋าขึ้นมาดู

“คุณป๋าต้องการอะไร ทำไมทำแบบนี้บอกผมได้ไหมครับ หรือทำเพราะเมียคุณป๋า…หรือต้องการหาเมียให้ผมอย่างที่เคยทำเสมอตอนมีชีวิต”

คิดถึงตรงนี้คนเอาแต่ใจตนเองอย่างอเล็กซิสก็หน้าคล้ำจะทำยังไงกับเธอดีนะลูกสาวยายขวัญดาวจอมร่านคนนั้น… ชายหนุ่มข่มความรังเกียจ ข่มความเสียใจกับการสูญเสียพ่อไปอย่างไม่มีวันกลับแต่เมื่อเห็นรูปถ่ายที่ถ่ายคู่กันหัวใจก็บีบรัดกันจนรู้สึกเจ็บปวดเพราะความคิดถึงพ่อ