14 ใจมันเซ

“ขอบคุณมากนะครับ ที่วันนี้คุณยอมมากับผม” เขากล่าว

มธุสรหน้าแดงเล็กน้อย เธอไม่รู้จะตอบอะไร

ปุณณภพยื่นมือมาจับมือของมธุสร เธอลังเลเล็กน้อย แต่เธอก็ยอมให้เขาจับมือ

“ผมอยากจะขอโทษคุณสำหรับเรื่องที่เกิดขึ้น” ปุณณภพกล่าว

“ฉันผิดเองค่ะ..ที่ขับรถชนคุณ ต้องขอโทษด้วยนะคะ” หญิงสาวแสดงออกถึงความสำนึกผิดในแววตาของเธอ

ชายหนุ่มรีบประคองร่างบางให้มาอยู่ตรงหน้าเขา แล้วเอ่ยขึ้น

“แค่คำขอโทษมันยังไม่พอหรอกครับ” น้ำเสียงทุ้มต่ำเอ่ยกระซิบขึ้นอย่างแผ่วเบา ดวงตาคมกริบจับจ้องใบหน้าสวยหวานที่กำลังแดงระเรื่อราวกับต้องมนตร์สะกด มธุสรไม่อาจเอื้อนเอ่ยคำใด ๆ ออกมา

ชายหนุ่มคลี่ยิ้มให้เธออย่างอ่อนโยน เขาเข้าใจดีว่าเธอต้องการเวลา เพื่อเรียบเรียงความรู้สึกที่สับสนวุ่นวายในใจ เขาจึงไม่เร่งเร้าหรือกดดัน เพียงแต่รอคอยด้วยความอดทนและเข้าใจ สิ้นเสียงทุ้มเขาก็จูบหน้าผากของเธอเบาๆ ก่อนจะก้มลงจูบเป็นการยกโทษให้เธอ มธุสรตกใจเล็กน้อย แต่ก็ยินยอมให้เจ้านายของเธอจูบ จูบของซีอีโอหนุ่มอ่อนโยนและหวานซึ้ง มธุสรเริ่มรู้สึกถึงความปรารถนาที่กำลังก่อตัวขึ้นในใจของเธอ

เมื่อผละจูบออก ปุณณภพก็มองมธุสรด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยความรัก ก่อนจะเอ่ยขึ้นครั้งอีกครั้งด้วยเสียงแหบพร่า

“ผมยกโทษให้คุณครับ” ปุณณภพจูงมือของเธอกลับมานั่งที่โต๊ะ ก่อนจะชวนเธอดื่มต่ออีกหลายแก้ว และพามธุสรที่อยู่ในสภาพเมามายไปต่อที่คอนโดของเขา

ภายในรถตู้คันหรูที่เคลื่อนตัวไปตามท้องถนนยามค่ำคืน บรรยากาศเงียบสงัด แต่กลับอบอวลไปด้วยความรู้สึกที่ยากจะบรรยาย มธุสรนั่งนิ่ง เธอกำลังครุ่นคิดถึงคำพูดของปุณณภพที่ดังก้องอยู่ในหัวใจ ก่อนจะมองหน้าเพื่อบอกเขาว่านี่ไม่ใช่เส้นทางไปคอนโดของเพื่อนเธอ

“ได้โปรดเถอะครับ คืนนี้ผมอยากอยู่กับคุณ”

คำพูดนั้นราวกับมีมนต์สะกด ทำให้เธอหวนคิดถึงความสัมพันธ์ของเธอกับพี่มิกซ์ พวกเขาคบกันมานาน แต่ความรู้สึกของเธอกลับไม่เคยลึกซึ้งเท่ากับความรู้สึกที่กำลังมีต่อปุณณภพเลย

ซีอีโอหนุ่มแสดงออกว่าเขาไม่ได้เร่งเร้าเธอ และปล่อยให้หญิงสาวได้มีเวลาในการคิดทบทวน ก่อนจะจ้องมองเธอด้วยสายตาที่อ่อนโยนอย่างเข้าใจราวกับจะบอกว่าเขารอเธอได้เสมอ แต่มธุสรก็อดคิดไม่ได้เมื่อเส้นทางที่เขาพาไปมันไม่ใช่คอนโดเพื่อนของเธอเลยสักนิด

เมื่อรถตู้จอดสนิทที่หน้าคอนโดของเขา มธุสรเงยหน้าขึ้นมองเขา แววตาของเธอเต็มไปด้วยความสับสนและลังเล

“คุณอยู่คอนโดนี้เหรอคะ” เธอเอ่ยเสียงแผ่ว

“ครับ แต่ไม่ค่อยได้อยู่หรอก คุณแม่อยากให้ผมอยู่บ้านมากกว่า” ปุณณภพตอบกลับ เขาเอื้อมมือมาลูบแก้มเธอเบาๆ

“คุณอิสระมากกว่าฉันเสียอีก...”

“คุณอยากอิสระมั้ย..ผมมีวิธี” ปุณณภพถามเสียงกระซิบ ดวงตาคมกริบจับจ้องอยู่ที่ริมฝีปากอวบอิ่มของเธอ

มธุสรเม้มปากแน่น เธอรู้สึกถึงความร้อนผ่าวที่แก้ม เธอไม่รู้จะตอบเขาอย่างไร

“วิธีอะไรเหรอคะ” เธอถามเสียงสั่น

“ก็เป็นแฟนกับผมก่อนสิ แล้วผมจะบอก?” ปุณณภพยื่นขอเสนอที่น่าเร้าใจ และมันก็ดูท้าทายสำหรับเธออีกด้วย

“ฉันไม่อยากเป็นผู้หญิงหลายใจ เอาไว้ฉันบอกเลิกกับแฟนก่อนได้มั้ยคะ?”

“โทรไปคืนนี้เลยสิ” ปุณณภพรีบบอก มธุสรลังเล เธอไม่อยากขึ้นชื่อว่าเป็นผู้หญิงหลายใจ อันที่จริงเธอก็อยากจะบอกเลิกกับพี่มิกซ์แฟนของเธอมาตั้งนานแล้ว เพราะความสัมพันธ์ของเธอกับเขามันไม่มีอะไรชัดเจนเลยด้วยซ้ำ และคืนนี้ปุณณภพก็คะยั้นคะยอให้เธอโทรไปบอกเลิกกับเขาในคืนที่เธอเมามายเช่นนี้ ซึ่งมันก็ลงตัวเป็นอย่างมากที่เธอจะไม่ปฏิเสธเจ้านายหนุ่ม

“เอางั้นเลยเหรอคะ” เธอถามเหมือนคนไม่มีสติหลงเหลืออยู่

ชีอีโอหนุ่มพยักหน้าเบาๆ มธุสรหลบสายตาที่มองมาอย่างร้อนแรงของเขา แล้วรีบหยิบโทรศัพท์มือถือออกจากกระเป๋าสะพาย

หญิงสาวตัดสินใจกดโทรหาแฟนหนุ่มของเธอ แต่การสนทนาไม่เป็นผล ปุณณภพยิ้ม เพราะเขาต้องการแค่นั้น ก่อนจะแย่งโทรศัพท์มือถือของเธอไปพูดเสียเองอย่างเสียมารยาท

“คุณมิกซ์ใช่ไหมครับ” ปุณณภพเอ่ยเสียงเรียบ

“คุณเป็นใคร! แล้วมาแย่งโทรศัพท์แฟนผมทำไม!” เสียงพี่มิกซ์ดังลอดออกมาจากโทรศัพท์

“ผมเป็นแฟนของน้ำหวาน คุณเลิกยุ่งกับเธอซะ เพราะต่อไปนี้เธอไม่ใช่แฟนของคุณอีก” ปุณณภพตอบกลับอย่างไม่เกรงใจ ก่อนจะบอกนายมิกซ์ว่าเขาเป็นแฟนของมธุสร และยังบอกอีกว่ามธุสรต้องการเลิกกับเขา ซึ่งทำให้นายมิกซ์ไม่พอใจเป็นอย่างมากและก็ไม่เชื่อคำพูดของปุณณภพ โดยคิดว่าปุณณภพบังคับมธุสร

“นี่แกกล้าดียังไง...หึ!” พี่มิกซ์โวยวาย

“ผมกล้าทุกอย่างเพื่อคนที่ผมรักครับ” ปุณณภพตอบกลับอย่างไม่เกรงกลัว

“แล้วผมก็เป็นคนบอกให้น้ำหวานโทรหาคุณเอง เพราะเธอไม่อยากโกหกคุณอีกต่อไป”

“น้ำหวานไม่เคยเป็นแบบนี้ นี่แกบังคับน้ำหวานงั้นเหรอ!” นายมิกซ์ตะโกนลั่น จนปุณณภพต้องเอาโทรศัพท์ออกจากหูแล้วเปิดสปีกเกอร์โฟน

ก่อนจะบอกนายมิกซ์อย่างเสียงดังฟังชัดว่า..มธุสรเต็มใจที่จะคบกับเขา และเธอหมดรักนายมิกซ์แล้ว ซึ่งก็ทำให้นายมิกซ์โกรธมาก เขาตะโกนใส่โทรศัพท์ขณะที่เปิดสปีกเกอร์โฟนอยู่ มธุสรได้ยินทุกอย่างแต่เธอไม่ได้พูดอะไร เพราะอยากให้เรื่องมันจบ ๆ

“เสียใจด้วยนะครับ น้ำหวานเค้าเต็มใจที่จะคบกับผม” ปุณณภพย้ำ

“ไม่จริง! น้ำหวาน น้ำหวานมาคุยกับพี่ให้รู้เรื่องก่อน!” นายมิกซ์โวยวายลั่น ปุณณภพกดวางโทรศัพท์ของหญิงสาวแล้วปิดเครื่องทันที

มธุสรเงียบ เธอไม่รู้จะพูดอะไร เธอรู้สึกผิดต่อแฟนหนุ่ม แต่เธอก็รู้ว่าเธอไม่สามารถโกหกหัวใจตัวเองได้ ปุณณภพหันมามองมธุสรที่นั่งตัวสั่นอยู่ข้างๆ

“เป็นยังไงบ้าง” เขาถามเสียงอ่อนโยน

“.....” มธุสรพูดไม่ออก เธอรู้สึกผิดต่อแฟนหนุ่ม แต่เธอก็รู้สึกดีที่มีปุณณภพคอยอยู่ข้างๆ เป็นกำลังใจให้เธอ

“ไม่เป็นไรครับ” ปุณณภพกล่าว

“ทุกอย่างจะดีขึ้นนะ...เชื่อผม” สิ้นเสียงเขาก็ดึงเธอเข้ามากอด มธุสรซบหน้าลงกับอกของเขา

“ผมเข้าใจ..คุณทุกอย่างครับ” เขาดึงมือของเขาออกจากแก้มของเธอ ก่อนจะจ้องมองเธอด้วยสายตาที่อ่อนโยน

“ผมจะไม่ทำอะไรคุณ ถ้าคุณไม่ต้องการ” เขาแสดงความเป็นสุภาพบุรุษ แต่ก็แอบซ่อนความโหดร้ายป่าเถื่อนเอาไว้

“ผมสัญญาครับ” คำพูดอ่อนโยนและสายตาที่จริงใจของเขา ทำให้หญิงสาวเชื่อมั่น

มธุสรเงยหน้าขึ้นมองเขา เธอเห็นความจริงใจในแววตาของเขา เธอรู้สึกผิดขึ้นมาที่ต่อว่าเขาแรง ๆ ในวันนั้น

“ขอบคุณค่ะ” เธอเอ่ยเสียงแผ่ว

ปุณณภพกอดมธุสร เขาบอกเธอว่าทุกอย่างจะดีขึ้น

มธุสรเชื่อใจปุณณภพ เธอรู้สึกว่าเขาเข้าใจเธอ มากกว่าแฟนหนุ่มของเธอเสียอีก

“ขึ้นไปบนห้องกับผมนะ”

“ผมจะไม่ทำอะไรคุณ ถ้าคุณไม่ต้องการ” สิ้นเสียงทุ้มซีอีโอหนุ่มก็จูบที่หน้าผากกลมมนของเธอเบาๆ ก่อนจะผละออกมา ปุณณภพยิ้มในใจ เขารู้ว่าตอนนี้เธอเชื่อใจเขาแล้ว

“ค่ะ” มธุสรรีบตอบกลับ ก่อนที่ปุณณภพจะยิ้มให้เธอ