ตอนที่ 3

ตอนที่ 3

“คุณนักรบ ทำไมมาช้ากว่าที่นัดล่ะครับ” ปาณัท เลขาฯ หนุ่มเอ่ยถามผู้เป็นนายทันทีที่สะโพกเจ้านายหนุ่มแตะโซฟา

“อยู่คุยกับพ่อนิดหน่อย ว่าแต่แกไหงมานั่งคนเดียว ทำไมไม่เรียกสาวๆ มานั่งด้วยวะ” นักรบเอ่ยถามผู้ที่เป็นทั้งเลขาและเพื่อนสนิทอย่างสงสัย เพราะปกติที่นั่งของเขาจะมีสาวๆ มาบริการ เพราะเจ้าของร้านที่สนิทกันคอยจัดหาไว้ให้

“ก็เห็นเจ้านายยังไม่มา ผมก็เลยไม่ได้เรียก”

“ไอ้ปาณัท นี่นอกเวลางานแล้ว แกกับฉันเรียกกันแบบเดิมเลย” นักรบหน้าตาขึงขัง ไม่ชอบใจที่เพื่อนชอบเรียกเขาเจ้านายตลอด ทั้งที่เขาบอกแล้วว่านอกเวลางาน เราเป็นเพื่อนกัน ให้เรียกไอ้ได้เลยด้วยซ้ำ

“ขอเถอะ ฉันไม่อยากเผลอเรียกผิดต่อหน้าพนักงาน”

“เอ่อๆ ตามใจแกแล้วกัน แล้วนี่...” นักรบมองหาเจ๊ฤดี เจ้าของผับว่าหายไปไหน เพราะปกติแล้วเวลาเขามา เจ๊จะมานั่งคุยด้วย และเขาก็รู้ว่าเจ๊แกต้องการอะไร ทว่าเขาไม่นิยมสาวรุ่นใหญ่นี่สิ เจ๊แกเลยต้องผิดหวังตลอด ทว่าเขาก็รู้ดีว่าถึงเจ๊ฤดีจะผิดหวังจากเขา แต่เจ๊แกก็มีหนุ่มๆ ในสต๊อกคอยเอาใจอีกเพียบ

“มองหาเจ๊เหรอพ่อนักรัก”

“นักรบครับเจ๊” นักรบยักคิ้วยียวน ปรายตามองหน้าอกที่ล้นทะลักของเจ๊แกนิดๆ บอกเป็นนัยว่าให้แกเอาหน้าอกออกห่างเขา

“แหม...เจ๊ขอเบียดนิดเบียดหน่อยให้ชื่นใจสักนิดก็ไม่ได้เหรอ”

“ผมหวงตัว เจ๊ก็รู้ ว่าแต่วันนี้มีสาว เด็ดๆ สักสองสามคนไหม”

“จะเอาเด็ดแค่ไหนล่ะพ่อคุณ แต่ถ้าจะเอาทั้งเด็ดทั้งแก่ก็ต้องเจ้าของผับคนนี้แหละ จะเอาไหมล่ะ” พูดจบแล้วเจ๊ฤดีก็ปิดหัวเราะอย่างมีจริต

“อย่างเจ๊ ผมขอเก็บไว้บูชาดีกว่าครับ”

“ดูพูดเข้า!” เจ๊ฤดีฟาดเพี๊ยะเข้าให้ ก่อนจะหันไปทาง บริกรหนุ่มแล้วเรียกให้มา ก่อนจะกระซิบสั่งความ ไม่นานสาวๆ ห้าคนก็มายืนเรียงให้เพลย์หนุ่มได้เลือกสรร

“นี่ไงจ๊ะนักรบ ห้าคนนี้เพิ่งมาใหม่ อยากให้คนไหนบริการล่ะ”

“ชื่ออะไรกันบ้างครับ” ถามแล้วก็ไล่มองตั้งแต่คนแรกที่กำลังแนะนำชื่อกันเสียงหวานและพากันยิ้มเชิญชวน

“งั้น...นิคกี้กับหลิน เดี๋ยวตามผมไปที่ห้อง”

“แล้วที่เหลือล่ะพ่อคุณ จะให้แห้งเหี่ยวหรือไง” เจ๊ฤดีค่อนขอด เพราะอยากให้เด็กๆ ได้ทำงานกันทุกคน

“ก็...” นักรบหันมาทางเพื่อน

“สามเลยเหรอครับเจ้านาย” ปาณัททำหน้าลำบากใจ เพราะวันนี้เขาไม่ค่อยอยากเท่าไหร่

“งั้น...” นักรบยังไม่ทันได้พูดอะไร ก็มีหนุ่มหล่อเข้ามาอีกคน ไม่ใช่ใครที่ไหนแต่เป็นเจ้าของโรงแรมดังที่ภาคใต้และเพื่อนของนักรบนั่นเอง