Hinovel
App Store
Google Play
คลังหนังสือ
บท
ตั้งค่า
ตอนที่ 2
ตอนที่ 2
คุณคทาพยักหน้ารับแล้วก็หยิบหนังสือขึ้นมาอ่านต่อ ส่วนลูกชายก็ผิวปากเดินออกไป ทว่ายังไปไม่ถึงไหนก็เดินกลับมาหาผู้เป็นพ่อ เพราะนึกอะไรได้ขึ้นมา แล้วก็บอกเลยว่าจู่ๆ มันก็นึกถึง แบบที่เขาก็ยังงงเหมือนกัน
“มีอะไรอีกล่ะแก”
“ลูกสาวเพื่อนของคุณพ่อที่ชื่อ...”
“หนูเวธกา”
“ใช่เลยครับ”
“แกถามทำไม หรือว่า...” คุณคทายิ้มมีเลศนัย
“อย่าคิดไปไกลนะครับคุณพ่อ เพราะลูกสาวของเพื่อนพ่อคนนี้ห่างไกลสเปกผมเป็นพันๆ ไมล์เลย”
“หึ! แล้วฉันจะจำคำพูดแกเอาไว้เจ้านักรบ แล้วนี่นึกยังไง อยู่ๆ ถึงมาถามถึงหนูเว”
“ผมนึกได้ว่าคุณแม่เคยบอกว่าถ้าผู้หญิงคนนี้เรียนจบก็ให้มาทำงานกับผมไงครับ ผมก็เลยจะถามว่าตกลงตอนนี้เธอเรียนจบหรือยัง”
“จบเป็นปีแล้ว แต่ทางย่าไม่ให้ออกไปทำงานที่ไหนหรอก ตอนนี้หนูเวก็เลยอยู่รับใช้ย่ากับอาของเขา ที่บ้านนั่นแหละ”
“รับใช้เลยเหรอครับ”
“ก็หลานของเขา เขาจะทำยังไงก็ได้”
“นี่หลานหรือทาสครับคุณพ่อ” แต่เขาคิดว่าทางย่าคงคิดว่าหลานเป็นทาสมากกว่า เพราะพ่อของเขาเล่าให้ฟังนานแล้วว่าทางย่าของลุงจักรินไม่ชอบลูกสะใภ้ เกลียดเลยด้วยซ้ำ เพราะตัวท่านได้หาผู้หญิงไว้ให้แล้ว แต่ลูกชายกลับเลือกเองแล้วปล่อยจนมีลูกถึงได้บอกกับทางครอบครัว ทางแม่ก็เลยโกรธมากและพานเกลียดหน้าหลานสาวไปด้วย แล้วตอนแรกลุงจักรินก็ไม่ได้พาครอบครัวไปอยู่กับผู้เป็นแม่หรอก แต่เห็นว่าท่านขอร้อง เพราะเจ็บออดๆ แอดๆ เลยขอให้ลูกชายไปอยู่ดูแล ลุงจักรินก็เลยไป โดยที่คนเป็นเมียและลูกต้องอดทน เพราะถูกแม่ผัวและน้องสาวของผัว จิกใช้ราวกับทาส ที่ตอนนี้เขาก็ไม่รู้ชะตากรรมของเวธกาเช่นกันว่าจะเป็นอย่างไร หลังจากพ่อแม่เสียชีวิต
“นักรบ แกคิดอะไรอยู่” คุณคทาเขย่าแขนถามลูกชาย เมื่อลูกชายเอาแต่นั่งเหม่อ
“เปล่าครับ”
“แต่หน้าตาแกบอก”
“ก็...คิดเรื่องลูกสาวเพื่อนของคุณพ่อนั่นแหละครับ”
“พ่อก็คิดทุกวันเหมือนกัน แล้วก็รู้สึกผิดด้วยที่รับปากจักรินไว้ว่าจะพาหนูเวมาอยู่ด้วย แต่ก็ทำไม่ได้สักที” เพราะทางนั้นไม่ยอมให้มา ตนก็เลยไม่รู้จะทำยังไงดี ก่อนจะหันมองลูกชาย
“แกช่วยพ่อได้ไหม นักรบ”
“ช่วยยังไงครับ”
“ก็...ไม่รู้เหมือนกัน” คุณคทาก็จนใจเหมือนกัน เพราะเมื่อต้นปีตนก็เดินทางไปที่บ้านนั่นแล้ว และบอกว่าจะมารับเวธกาไปอยู่ด้วยตามคำขอร้องของเพื่อน ที่คงจะรู้ว่าลูกสาวจะไม่มีความสุขในบ้านอีกต่อไปหากไม่มีตนอยู่ แต่ทาง ย่าหนิมไม่ยอมให้มา ซ้ำยังไปแจ้งตำรวจอีกด้วยว่าตนจะลักพาตัวหลานสาว ตนก็เลยไม่รู้จะทำยังไง
“ชีวิตใครชีวิตมันครับคุณพ่อ เอาเป็นว่าผมขอไปเที่ยวก่อนนะครับ”
“แกนี่...จะช่วยคิดสักนิดก็ไม่ได้”
“ถ้างั้นผมรับปากครับว่าจะช่วยคิดครับ แต่ตอนนี้ผมก็ขอออกไปหาสาวๆ ก่อนนะครับ ราตรีสวัสดิ์ครับ คุณพ่อ” นักรบยื่นหน้าเข้าไปหอมแก้มผู้เป็นพ่อฟอดใหญ่ แล้วก็เดินผิวปากออกไปเที่ยวผับที่ประจำ และตอนนี้ปาณัทก็มานั่งดื่มรอได้สักพักแล้ว
ดาวน์โหลดแอปทันทีเพื่อรับรางวัล
