ตอนที่ 4.

“นี่จะมองฉันอีกนานไหม” เขาแกล้งส่งเสียงตำหนิ เรียกสติบัตเลอร์สาว

เหม่ยเฟิ่งเสะดุ้งเฮือก หญิงสาวหน้าร้อนผ่าวหลบสายตาคมที่จ้องมองมา พร้อมกับเบือนสายตาหนีร่างกายเปลือยเปล่าของเขาด้วย หัวใจสาวเต้นโครมครามราวกับตีกลองเพล ขาอ่อนแรงเข่าแทบทรุดกับภาพชวนสะท้านใจ ยามสวมเสื้อผ้าก็ว่ารูปร่างดีแล้ว ตอนไร้อาภรณ์ก็ทำเอาคนเห็นใจสั่นหวิวแทบหายใจไม่ออก พระเจ้าหรือเทพองค์ใดหนอ ช่างเสกสร้างปั้นรูปกายให้ชายหนุ่มคนนี้ออกมางามสง่าแบบนี้ได้

“น้ำเตรียมพร้อมแล้วค่ะ เชิญตามสบาย”

หญิงสาวค้นหาเสียงตัวเองอยู่นานกว่าจะเปล่งออกมาได้ เจ้าตัวก้มหน้างุดเดินเลี่ยงให้ร่างหนาของชายหนุ่มหย่อนกายลงไปในอ่าง

เหม่ยเฟิ่งสูดลมหายใจแรงๆ เรียกสติกระเจิดกระเจิงของตัวให้กลับเข้าร่าง ใครจะคิดว่าอีตาฝรั่งรูปหล่อนี่จะเดินโทงๆ เข้ามาในห้องน้ำแบบนี้ เธอจะเป็นตากุ้งยิงไหมหนอ... ก็ไปเห็นทุกส่วนสัดทุกรูขุมขนบนร่างกายของเขาเต็มตาขนาดนี้ โดยเฉพาะ... ขนเส้นเล็กในกายลุกเกรียวเมื่อภาพตอปิโดกลางดงสาหร่ายสีน้ำตาลเข้มวาบเข้ามาในมโนนึก เล่นเอาคนเห็นภาพ ก้าวเท้าแทบไม่ออก อยากหันกลับไปมองอีกหน

ยายเจส... แกเป็นกุลสตรีนะยะ อย่าหันไปมองของต้องห้ามอีกนะ ไม่... ไม่... ไม่... อย่าหันไป!

หญิงสาวรวบรวมสติกับความคิดอันแตกซ่านของตัวเองให้ตั้งมั่น ความอายน่ะมีมากมายแต่ความอยากรู้อยากเห็นมีมากพอๆ กัน เธอไม่ใช่สาวน้อยวัยสิบแปดแต่เป็นสาววัยยี่สิบห้าที่รู้จักโลกมาไม่น้อย อ่านนิยายโรม้านส์มาก็หลายเล่มแอบดูภาพนู๊ดของผู้ชายก็หลายหน เคยกดตู้หนังเอวีที่วางขายในญี่ปุ่นมาดูเล่นก็หลายเรื่อง ภาพและเสียงเหล่านั้นไม่น่าตื่นตาตื่นใจเท่ากับคนเป็นๆ หุ่นล่ำๆ ของชายหนุ่มสุดหล่อคนนี้เลย

“จะไปไหนอีก มาขัดหลังให้หน่อยสิ!” เสียงของเบนนีโต้ทำเอาคนที่กำลังก้าวเท้ายังไม่ถึงประตูหยุดอยู่กับที่

“เป็นบัตเลอร์อะไรไม่รู้หน้าที่”

“ฉันไม่...”

เหม่ยเฟิ่งจะอ้าปากเถียง แต่นึกได้ว่าหากปากเปราะตอนนี้เธอจะถูกสงสัยได้ จำต้องหมุนกายหันกลับมาหาคนที่นอนแช่ตัวอยู่ใต้ฟองครีมอย่างจำใจ (จริงหรือ) ร่างบางเดินไปหยุดอยู่ข้างๆ อ่าง ก่อนจะหยิบฟองน้ำมาถือไว้ นิ้วเรียวสวยบีบฟองน้ำแน่นขณะยื่นมือไปขัดๆ ถูๆ แผ่นหลังขาวอุดมไปด้วยกล้ามเนื้อด้วยมืออันสั่นเทาเล็กน้อย

“กลัวเปียกหรือไงถึงได้อยู่ซะไกลแบบนั้น ขยับเข้ามาใกล้ๆ ขัดแรงๆ ด้วย” เบนนีโต้แสร้งทำเสียงเข้มหน้าดุ

เขาลอบมองใบหน้าของบัตเลอร์สาวด้วยแววตาขบขัน ตั้งแต่เช้าเขาคร่ำเคร่งกับการประชุมกับคู่ค้า เพิ่งได้พักเมื่อเสร็จจากงาน บิดาของเขาก็เดินทางไปเยี่ยมเพื่อนซึ่งเขารู้ว่าเป็นผู้หญิงที่อยู่ในหัวใจของบิดามาตลอดหลายสิบปี เบนนีโต้

ฝังใจกับคำพูดของคุณตาที่เคยพูดกับเขาในวัยเยาว์ว่า พ่อของเขาไม่เคยรักแม่ของเขาเลยเพราะไปหลงรักผู้หญิงเอเชียคนหนึ่ง แม่ของเขาต้องแต่งงานและอยู่กินกับพ่อด้วยความช้ำใจ เพราะพ่อไม่เคยลืมผู้หญิงคนนั้นเขาเป็นลูกที่ไม่ได้เกิดมาจากความรักของพ่อแม่ ทำให้เบนนีโต้ไม่เคยนึกศรัทธาในความรัก และไม่เคยชายตามองผู้หญิงชาวเอเชียแม้แต่คนเดียว ตอนนี้เขากำลังละเมิดกฏของตัวเอง ด้วยการแอบลอบมองหญิงสาวชาวเอเชียคนนี้ เธอเป็นบัตเลอร์คนแรกที่เขายอมให้มารับใช้ จากที่เป็นคนชอบความสงบไม่ชอบให้ใครมาวุ่นวาย ตอนนี้เบนนีโต้กลับอยากใช้งานบัตเลอร์สาวร่างเล็กแสนสวยคนนี้ขึ้นมา แค่เพียงมองไม่ทำให้เขาเกิดความต้องการนี้เท่ากับเมื่อครู่ ที่ได้สัมผัสร่างนุ่มเต็มอ้อมแขนผิวเนียนละเอียดกับกลิ่นหอมอ่อนๆ ที่โชยออกมาจากกายสาว ปลุกเร้าความปรารถนาในกายให้ลุกโชน

จะเป็นอะไรไหม หากเขาจะให้เธอบริการเขาบนเตียงด้วย...

ที่โรงพยาบาล...

ห้องพักพิเศษสำหรับผู้ป่วย

ร่างของทาคาฮาชิ ริวอิจิ หัวหน้าแก๊งมิสึโยชินอนกึ่งเอนบนเตียงคนไข้ที่ด้านหลังถูกปรับให้ยกสูงเพื่อความสบายของผู้ป่วย ใบหน้าของผู้ที่ถูกลอบยิงหมาดๆ ซีดเซียวเล็กน้อยจากการเสียเลือด แขนข้างขวามีผ้าพันแผลพันไว้และรองรับด้วยปลอกผ้ามีสายคาดไม่ให้สะเทือนยามขยับตัว ข้างเตียงเจนนิเฟอร์ ลี ภรรยาคู่ชีวิตกำลังตั้งอกตั้งใจปอกแอปเปิ้ลผลโตให้สามี เมื่อได้ยินเสียงเคาะประตูทั้งสองก็หันไปดูแล้วยิ้มกว้าง

“คุณพ่อ คุณแม่”

ประตูห้องเปิดกว้าง ร่างสูงของเรียวสุเกะเดินตรงรี่มาหาบิดาที่นอนอยู่ สายตามองกราดไปทั่วร่างของผู้ให้กำเนิดด้วยแววตาห่วงใย เมื่อเห็นผ้าพันแผลบนต้นแขนแววตาของเขาก็แข็งกร้าวขึ้น ด้วยนึกโมโหคนที่บังอาจมาลูบคมมังกรร้ายอย่างเขา ห้าปีแล้วนับตั้งแต่เข้ามาดูแลกิจการและดูแลคนในแก๊งมิสึโยชิแก๊งยากูซ่าอันดับสองของประเทศที่มีสมาชิกอยู่นับแสนคน ภายใต้ใบหน้าหมดจดแลดูหวานเกินชาย ซ่อนคมร้ายไว้จนได้รับฉายา ‘มังกรเพลิง’ ศัตรูของมังกรร้ายนามว่าเรียวสุเกะคนนี้ จะถูกทรมานจนตายด้วยพระเพลิงอย่างเหี้ยมโหด ไม่มีใครกล้ามาปะทะซึ่งหน้านอกจากลอบกัดเท่านั้น การที่บิดาของเขาถูกคนลอบทำร้าย จึงสร้างความโกรธาให้ชายหนุ่มยิ่งนัก

“คุณพ่อเป็นยังไงบ้างครับ” น้ำเสียงทุ้มนุ่มหู เอ่ยถามบิดาด้วยความห่วงใย เขาหันมามองหน้ามารดาพร้อมกุมมือนุ่มเอาไว้

“กระสุนทะลุแขนไปน่ะ ไม่ได้หนักหนาสาหัสอะไรมาก พ่อจะกลับบ้านหลังหมอทำแผลเสร็จด้วยซ้ำ แต่แม่เจนนี่ของลูกเขาไม่ยอม เลยต้องนอนเล่นเปลี่ยนบรรยากาศที่โรงพยาบาลสักคืน”

ผู้เป็นพ่อยังยิ้มได้ ไม่มีท่าทีเดือดร้อนกับอาการบาดเจ็บของตัวเองเท่าไหร่ แถมยังแหย่ภรรยาเล่นจนถูกอีกฝ่ายคว้างค้อนใส่

“ริว อย่ามาทำอวดเก่งเลย แก่แล้วนะไม่ใช่หนุ่มๆ เกิดเป็นอะไรขึ้นมากลางดึก เจนนี่จะทำยังไง”

คนเป็นภรรยาทำหน้าเคร่งดุสามี สรรพนามที่เรียกขานตามความเคยชินไม่เคยเปลี่ยนแม้จะผ่านวันเวลามาร่วมยี่สิบกว่าปีแล้วก็ตาม ใบหน้าของริวอิจิในวัยห้าสิบสองยังคงความหล่อเหลาไม่เสื่อมคลาย และดูภูมิฐานตามอายุที่เพิ่มขึ้น สายตาของภรรยามองสามีด้วยความรักและทอดมองลูกชายด้วยแววตาเดียวกัน ความหล่อของพ่อถูกถ่ายทอดผ่านสายเลือดไปยังลูกชายได้แทบทั้งหมด เรียวสุเกะได้รับยีนส์หน้าตาดีจากพ่อและแม่ผสมจนลงตัว ทำให้ใบหน้าของลูกชายแฝดดูหวานเกินชายไปสักนิด แต่คนเป็นแม่รู้ดีว่าเจ้าลูกชายหน้าหวานคนนี้ไม่ได้มีความหวานในตัวสักนิด

“คุณแม่ห่วงคุณพ่อนะครับ ถึงได้ให้นอนรักษาตัวที่นี่” เรียวสุเกะบอกผู้เป็นพ่อ พลางหันไปสบตามารดายิ้มๆ

“สองแม่ลูกช่างเข้าขากันดีจริง ฮึ ถ้าหนูเจสอยู่คงมีคนช่วยพ่อเถียงแม่ไปแล้ว”

ลูกชายเข้าข้างคนเป็นแม่ ทำเอาคุณพ่อหน้ามุ่ยอดนึกถึงหางเสียงฝั่งตนไม่ได้ ถ้าเหม่ยเฟิ่งลูกสาวอยู่ด้วยคงช่วยพ่อค้านพี่ชายกับแม่ไปแล้ว เขามองภรรยาตัวเองที่หัวเราะชอบใจเมื่อได้ยินลูกชายช่วยเป็นลูกคู่อย่างเคืองใจนิดๆ ในวัยห้าสิบเจนนิเฟอร์ ลี ยังคงงดงามไม่เปลี่ยน รูปร่างเล็กบางของเธอทำให้ดูสาวกว่าอายุจริงนับสิบปี ยามไปเดินข้างลูกชายลูกสาวผู้คนยังทักว่าเป็นพี่สาวของสองฝาแฝดอยู่บ่อยครั้ง เจ้าตัวได้แต่ยิ้มร่าปล่อยให้คนเข้าใจผิดไปแบบนั้น

“หนูเจสไปยังไม่ข้ามวันก็บ่นหาลูกแล้ว แบบนี้ถ้าลูกแต่งงานไป ไม่ตามไปเฝ้าที่เรือนหอหรือไง” เจนนี่อดไม่ไหวแขวะสามีเสียหนึ่งที

ใบหน้าของหัวหน้าแก๊งยากูซ่าขมวดนิ่ว “หนูเจสต้องอยู่กับเราไปอีกหลายปี ลูกยังเด็กไม่ต้องรีบแต่งงานหรอก” คุณพ่อจอมหวงแสดงอาการหวงลูกสาวจนคุณแม่ส่ายหน้า