บ่วงตัณหาอาเขย

เจสัน โรเจอร์ ชายหนุ่มเจ้าของธุรกิจส่งออกสิ่งทอและผ้าไหม กำลังเดินเข้าคอนโดของเขาอย่างหัวเสีย โดยด้านหลังมีเด็กสาวผมยาวประบ่าในชุดกีฬาที่สกปรกมอมแมมและขาดวิ่นเดินตามมาอย่างเซ็งๆ เขาไม่อยากจะเชื่อเลยว่าทันทีที่เขากลับจากอเมริกา เพื่อมารับหลานสาวของอดีตภรรยาที่ฝากฝังไว้ก่อนตาย เขาต้องมาเจอกับปัญหาที่เขาไม่คิดว่าจะเกิดขึ้น

อาจารย์ห้องปกครองมารอพบเขาถึงคอนโด เพื่อแจ้งเหตุว่า เมริษาเด็กในปกครองของเขาทะเลาะตบตีกับเด็กโรงเรียนอื่นจนเลือดตกยางออก!

เจสัน ตัดปัญหาด้วยการทำเรื่องลาออกจากวิทยาลัย แล้วเตรียมย้ายหลานสาวไปเรียนที่เมืองนอก น้ำมนต์ อดีตภรรยาของเขา ห่วงก็แต่หลานสาวคนนี้ เพราะจะว่าไป เมริษาก็ถือเป็นลูกบุญธรรมของเธอ เพราะพ่อกับแม่ของเมริษาเสียชีวิตหมดแล้ว แต่เธอเลือกที่จะเรียนโรงเรียนประจำ และเข้าเรียนอาชีวะแห่งหนึ่ง เพราะไม่อยากไปเมืองนอก

ชายหนุ่มเดินเข้าไปในห้องชุดของเขาแล้วนั่งลงที่โต๊ะรับแขก สายตาของเขาบึ้งตึง และจับตามองเด็กสาวที่เดินตามเข้ามาทิ้งตัวนั่งอยู่ตรงหน้าเขาด้วยท่าทีไม่รู้ร้อน

“เอ้า ว่ามา...ว่ามันเกิดอะไรขึ้น เอาความจริง ไม่ใช่คำแก้ตัว อาจารย์เขาอาจจะเชื่อ แต่อาไม่เชื่อ”

“เมย์ก็บอกคุณอาไปแล้วนี่คะ เล่ากี่ครั้งก็เหมือนเดิม”

เมริษาสะบัดเสียงใส่ เธอปวดไปทั้งตัว แก้มก็ชาไปหมด เพราะถูกตบมา ส่วนนรี ผกามาศ กลุ่มแก๊งเพื่อนสาวของเธอสภาพก็สะบักสะบอมไม่แพ้เธอเหมือนกัน

“เล่ามาใหม่ เอาให้ละเอียด เพราะอาไม่เชื่อหรอกว่า มันเป็นการทะเลาะวิวาทเพราะเขม่นหน้ากันธรรมดา”

เมริษามองหน้าอาเขยด้วยความขัดใจ ทั้งกลุ่มแก๊งของเธอต่างก็บอกเป็นเสียงเดียวกันว่า เดินผ่านกันแล้วไม่ชอบขี้หน้ากันก็เท่านั้น ซึ่งอาจารย์ฝ่ายปกครองก็ทำทัณฑ์บนไว้ มีแต่เธอคนเดียวที่อาเขยทำเรื่องขอย้ายที่เรียนเป็นครั้งที่สอง ทั้งที่เธอกำลังจะจบการโรงแรมในระดับ ปวส.อยู่แล้ว

“พวกนั้น มันมาทวงของมันคืน”

เมริษาถอนใจแล้วบอกด้วยน้ำเสียงเบื่อหน่าย

“ทวงอะไร? ของอะไร?”

“ผัวมัน!”

“ห๊ะ...”

เจสันเบิกตาโต แทบไม่อยากเชื่อในสิ่งที่ได้ยิน

“คุณอาจะตกใจไปทำไมคะ สมัยนี้เขาก็มีแฟนเป็นเรื่องปกติไหมคะ?” เธอย้อนถาม

เจสันพยักหน้ารับ แล้วจับตามองหลานสาวที่นั่งอยู่ตรงหน้า เขายอมรับว่าเธอหน้าตาดี ทั้งรูปร่างและผิวพรรณเปล่งปลั่งด้วยวัยสาวที่กำลังแรกแย้ม เขาอดหวงนิดๆ ไม่ได้ว่า เด็กสาวคนนี้จะต้องตกเป็นของผู้ชายที่ไหนก็ไม่รู้ และน่าจะเป็นเด็กวัยรุ่นที่ยังไม่มีอนาคต ซึ่งเขายอมไม่ได้

“แล้วแฟนของเขา มาเกี่ยวอะไรกับเมย์”

ชายหนุ่มพยายามปรับน้ำเสียงให้ดูปกติ

“ก็...เมย์ไม่รู้นี่คะว่ากันต์เขามีแฟนแล้ว?”

เป็นอีกครั้งที่เจสันอึ้งไป นี่หมายความว่ารุมตบตีกันสองฝ่าย เพราะเรื่องผู้ชายอย่างนั้นหรือ?

“ฝ่ายโน้น มันนัดเมย์ไปเคลียร์ กันต์เขาก็จะเลิก แต่ฝ่ายนั้นไม่ยอมเลิก ก็เลย...”

“ทะเลาะวิวาท..”

เจสันตอบเสียเอง เมริษาเบือนหน้าหนี เต็มไปด้วยความเหนื่อยหน่าย และจะว่าไปตามจริง เธอก็ไม่ได้ชอบเจ้าหมอนั่นนักหรอก แต่หมั่นไส้แฟนมัน ก็เลยนัดคำท้าออกไปเคลียร์

“อาว่า เลิกกับเด็กหนุ่มคนนั้นเถอะ ถ้าลองเขาปล่อยให้เมย์เจ็บตัวขนาดนี้”

เจสันส่ายหน้าแล้วลุกขึ้นยืน เมริษาขยับจะลุกขึ้นบ้าง แต่เขาชี้ให้เธอนั่งต่อ

“รออยู่ตรงนี้แหละ”

เมริษานั่งหน้าบูดบึ้งไม่สบอารมณ์ เธออยากพักผ่อน อยากจะลืมเหตุการณ์นี้ไป ที่อาเขยของเธอพูดก็ถูก กันต์ไม่ช่วยใครสักคนในช่วงที่ชุลมุนตบตีกัน มิหนำซ้ำเขายังแสดงท่าทีพอใจที่มีผู้หญิงตบตีเพื่อแย่งเขา แต่อะไรก็ไม่ร้ายเท่า เขาหายไปในทันทีที่มีตำรวจมา

เจสันหายไปชั่วครู่ก็กลับมาพร้อมกล่องปฐมพยาบาล เขาเดินมานั่งกับพื้นตรงหน้าเธอ เมริษาขยับตัวและชักเท้าหนีโดยอัตโนมัติ

“นั่งเฉยๆ”

เขาจับข้อเท้าของเธอไว้ แล้วเลิกชายกระโปรงขึ้นไปที่เหนือหัวเข่าของเธอ ต้นขาขาวผ่องอวดสายตาของเขาในระยะใกล้

หญิงสาวเอื้อมมือจับชายกระโปรงไว้ด้วยความเขินอายเล็กๆ เธอไม่คุ้นกับการที่มีชายหนุ่มมานั่งอยู่ตรงหน้า ใบหน้าของเขาไม่ห่างจากหัวเข่าของเธอเลย

เขาหยิบยาล้างแผล ทิงเจอร์ ออกมาวางไว้ เมริษาตาเหลือกขยับตัวหนีทันที