ตอนที่5

ตอนที่5

ทั้ง ๆ ที่ตั้งใจว่าจะไม่ทำอะไรแบบนี้กับคนที่ไม่ได้รัก เพราะขนาดคู่หมั้นที่เขาหมั้นมาตั้งหลายปีอย่างสินีนาทเขายังไม่เคยกอดหรือจูบด้วยซ้ำ แต่ไม่รู้ทำไมกฤษฎาไม่อาจจะห้ามความต้องการที่เกิดขึ้นกับอีกฝ่ายที่เขาเพิ่งละจากริมฝีปากอิ่มออกมาได้เลยแม้แต่น้อย เขาโยนความผิดทั้งหมดให้น้ำเมาที่นิสาดื่ม

“ผมจะถามอีกครั้งให้ไปส่งที่ไหน” รู้ดีว่าการเอาความกับคนเมานั้นไม่มีประโยชน์ แต่เขาไม่อยากถูกกล่าวหาไปมากกว่านี้ แค่เรื่องธุรกิจระหว่างกันผู้หญิงในอ้อมกอดนี่ก็คงเกลียดเขาจะแย่อยู่แล้ว

“พี่นัท ทิ้งนิไปทำไม” เสียงอู้อี้ที่ได้ยินยิ่งทำให้กฤษฎาต้องถอนหายใจหนักออกมา เขาตัดสินใจเดินขึ้นไปห้องพักของตัวเองแทนที่จะเป็นลานจอดรถ

“อย่าได้มาโวยวายทีหลังก็แล้วกัน” ประตูห้องถูกเปิดอย่างง่ายดายแม้ว่าจะมีร่างของคนเมาอยู่ในอ้อมกอด ตลอดทางนิสายังคงพร่ำเพ้อถึงชายคนที่ชื่อเหมือนกับเขา และมันก็ยิ่งสร้างความไม่พอใจให้กับกฤษฎาอย่างมาก แม้เขาจะไม่เข้าใจว่าเป็นเพราะอะไรก็ตาม

“นิ ไม่ดี ไม่ดีพอ พี่ถึงไปกับเขา พี่หายไป พี่ทำแบบนี้กับนิทำไม ทำทำไม” เสียงสะอื้อของคนเมาสร้างความปวดหัวให้กับกฤษฎาไม่น้อย เขากำลังจะปล่อยตัวนิสาให้นอนลงที่โซฟาแต่คนเมากลับดึงตัวเขาลงไปด้วยไม่รู้ไปเอาเรี่ยวแรงมาจากไหน ทั้งที่จะเดินยังเดินเองไม่ได้

กฤษฎาพยายามจะลุกขึ้น แต่เรียวขาที่เกี่ยวกระหวัดเอาไว้ทำให้เขาไม่สามารถทำได้อย่างที่ใจคิด และโซฟาที่แม้จะว่ามันจะตัวใหญ่แต่เมื่อมีร่างของชายหนุ่มที่สูงอย่างเขานอนอยู่กับอีกคนมันก็ดูเล็กไปในทันที

“ทำตัวอย่างนี้ไงถึงได้โดนทิ้ง” ทั้ง ๆ ที่พูดออกมาอย่างนั้นแต่เมื่อมีมือเรียวลูบเบา ๆ ที่กรอบหน้าก็ทำให้เขาต้องหันกลับมามองคนที่นอนอยู่ข้างใต้

“พี่นัท อย่าทำอย่างนี้ มองนิสิ อย่าทิ้งนิไปได้ไหม นิรักพี่นัทนะ” และไม่รู้เพราะความคิดส่วนไหนหรือเพราะริมฝีปากอิ่มที่เคยได้ชิมก่อนหน้าและรู้ว่ามันหวานแค่ไหนทั้ง ๆ ที่มีกลิ่นเหล้า มันทำให้กฤษฎาไม่สามารถห้ามตัวเองไม่ให้ก้มลงชิมริมฝีปากสีแดงนั่นอีกครั้ง

“คุณเป็นคนเริ่มอย่าหาว่าผมฉวยโอกาสก็แล้วกัน” ริมฝีปากได้รูปที่ถอนออกมาเอ่ยกับคนไร้สติก่อนจะค่อย ๆ เคลื่อนมือไปตามร่างบางของหญิงสาว กฤษฎาไม่รู้อะไรดลใจให้เขาทำอย่างนี้ในตอนแรก แต่ตอนนี้มันคือความต้องการของเขา

เขาตัดสินใจอุ้มนิสาที่กอดเขาไว้เอาแน่นขึ้น ใบหน้าสวยที่ยังคลอเคลียอยู่ที่ซอกคอแกร่งทำให้รู้สึกสยิวไม่น้อย และนิสาต้องเป็นคนรับผิดชอบกับการกระทำครั้งนี้ของตนเอง

ร่างของหญิงสาวถูกโยนลงบนเตียงก่อนที่กฤษฎาจะตามไปทาบทับ ความเร่าร้อนระหว่างเขาและเธอค่อนข้างเกิดขึ้นอย่างรวดเร็ว

เสื้อผ้าที่เธอและเขาใส่เริ่มกระจัดกระจายไปรอบ ๆ เตียง มือของเขาลูบไล้ไปทั่วผิดเนียนุ่มของหญิงสาวก่อนจะสัมผัสกับส่วนที่บอบบางที่สุด แม้จะรู้ว่านี่ไม่ใช่ครั้งแรกของหญิงสาวแต่เขาก็ไม่สนใจ ในเมื่อตัดสินใจไปแล้วเขาก็ไม่สนใจอะไรอีกแล้ว

บทรักที่เริ่มจากช้า ๆ เหมือนระรอกคลื่นที่สงบนิ่งยามเช้าเริ่มรุนแรงขึ้นตามเวลา เหงื่อของชายหนุ่มจับตัวจนเห็นได้ชัด ร่างทั้งร่างเกรงจนเห็นกล้ามเนื้อและเส้นเลือดชัดเจน

ความอบอุ่นที่โอบล้อมเอาไว้ทำให้เขาต้องกัดกรามแน่นอย่างพอในเสียงคำรามในลำคอดังไม่สู้เสียงร้องด้วยความสุขสมของหญิงสาว ทุกอย่างดีหมดยกเว้นคำที่หลุดออกมาจากปากนิสาซ้ำ ๆ

“อื้อ พี่นัท แรงอีก” ทั้งสองร่วมรักกันครั้งแล้วครั้งเล่าจนหญิงสาวสลบไปนั่นแหละกฤษฎาถึงได้ยอมหยุดและปล่อยให้นิสาได้พักผ่อน แววตาคมที่มองไปยังร่างที่สลบไสลนั่นเต็มไปด้วยคำถามที่แม้แต่เจ้าตัวยังไม่สามารถตอบได้เลยด้วยซ้ำ แต่มีสิ่งหนึ่งที่กฤษฎาค่อนข้างมั่นใจ คือเขาไม่ปล่อยนิสาไปง่าย ๆ แน่ ๆ ทั้งนิสาและเกสต์เฮาส์ที่ทำให้เขารู้สึกแปลก ๆ เหมือนกับหญิงสาวตรงหน้านี่ที่ทำให้เขารู้สึกแปลก ๆ เช่นเดียวกัน เดิมเขาที่เขาเดินทางที่มานี้เพราะต้องการเกสต์เฮาส์แห่งนั้นและตอนนี้เขาก็ต้องการเธอ

ความรู้สึกเจ็บจี๊ดที่แล่นขึ้นมาในหัวทำให้ชายหนุ่มต้องรีบขยับไปหยิบกระปุกยาที่เขาใส่เอาไว้ที่หัวเตียง ก่อนจะนึกขึ้นได้ว่าเมื่อครู่เขาไม่ได้ใส่ถุงยาง

“ไม่เป็นไร แค่เธอฉันรับผิดชอบได้อยู่แล้ว” จะรับผิดชอบเพิ่มอีกหนึ่งหรือสองชีวิตเขาก็ไม่ติด

กฤษฎาคิดก่อนจะทิ้งตัวลงนอนหลับข้าง ๆ อีกฝ่ายไป และแม้ว่าคืนนี้อากาศจะค่อนข้างเย็นและร่างกายของเขาก็เปลือยเปล่าแต่มันกลับไม่ได้หนาวเลยแม้แต่นิดเพราะความอบอุ่นข้าง ๆ กาย

“อื้อ” นิสาปวดไปทั้งตัวและหัวตอนนี้เธอทำไม่ได้แม้แต่จะเปิดตาด้วยซ้ำ เหมือนกับทุกอย่างมันหมุนและมึนงงไปหมด ความทรงจำที่พอจะจำได้ก็มีเพียงแค่ “พี่นัท” นิสาพูดเมื่อนึกได้ว่าก่อนที่เธอจะเมาจนขาดสติเหมือนจะเห็นพี่นัทของเธอ

“ตื่นมาก็เรียกกันเลยนะ ท่าทางจะรักกันมากสินะ”

นิสาที่เพิ่งรู้ตัวว่าตอนนี้สถานการณ์ของตนเองเป็นเช่นไรก็เบิกตากว้าง และที่ต้องตกใจหนักกว่านั้นก็เพราะคนที่เป็นคนพูดคำเมื่อครู่มันคือเจ้าของรีสอร์ตที่บังคับให้เธอขายที่ดิน

“ไงตื่นแล้วสินะจะว่าไปถ้านี่อยู่ในข้อตกลงการซื้อที่ดินบางทีผมก็อาจจะยอมพิจารณาเงื่อนไขของคุณนะ” เพิร์ลเกสเฮ้าส์บวกนิสา แม้จะต้องรวมคนงานด้อยคุณภาพของเธอแถมมาด้วย เขาก็ยังกำไรอยู่ดี อาจจะต้องเสียเวลาเทรนคนพวกนั้นใหม่ยกแผง เอาเถอะเงินแค่นั้นขนหน้าแข้งเขาไม่ร่วง