บทที่ 5

มาร์คสบตาญาตาวีตรงๆ ก่อนจะรั้งให้เธอลงไปนอนบนเตียงกว้างด้วยกัน โดยมีเขาขึ้นมานอนทาบทับในขณะที่โน้มใบหน้าลงมามอบจูบอันดูดดื่มให้ญาตาวีอีกครั้งและอีกครั้ง เขาชอบความหวานในโพรงปากอิ่มนี้ เขาชอบความเงอะๆ งะๆ ไม่ประสีประสาราวกับเด็กน้อยของเธอด้วย

“ผมจะเริ่มรุกคุณอย่างเต็มรูปแบบแล้วนะครับ ถ้าคุณไม่ชอบตรงไหนหรือชอบให้ผมสัมผัสตรงไหนเป็นพิเศษก็บอกผมได้” มาร์คกระซิบบอกข้างหูเล็กๆ ของญาตาวี จากนั้นก็งับติ่งหูเธอเล่นทำเอาญาตาวีสะดุ้งวาบ สัมผัสจากเขาทำให้เธอสะท้านไปทั้งตัว

“อื้อ” เธอตอบรับเสียงอู้อี้ เวลานี้เธอเริ่มมึนงงอาจเป็นเพราะค็อกเทลที่ดื่มไปหลายขวดกำลังออกฤทธิ์ก็เป็นได้ ตาถึงได้พร่าและสมองหยุดทำงานไปในบางครั้ง

ยิ่งถูกมาร์คมอบจูบให้อย่างดูดดื่มครั้งแล้วครั้งเล่าก็ยิ่งทำให้สติของญาตาวีกระเจิดกระเจิง ความช่ำชองของชายหนุ่มทำให้คนอ่อนประสบการณ์หวั่นไหวอย่างไม่อาจห้ามได้ แม้เขาจะดูผอมไปหน่อย แต่กล้ามเนื้ออุ่นๆ แน่นๆ ยามได้สัมผัสมันก็ทำให้อารมณ์เธอหวั่นไหว

ภาพในหัวของญาตาวีเวลานี้มันเต็มไปด้วยจินตนาการสิบแปดบวก แม้จะไม่เคยผ่านประสบการณ์เรื่องแบบนี้มาก่อน แต่ก็ใช่ว่าจะไม่เคยเห็นหรือเคยจินตนาการถึง แต่จู่ๆ เธอก็ช็อก ตัวแข็งทื่ออย่างกะทันหัน เมื่อสติส่วนดีค้านว่าเรื่องที่เธอกำลังทำอยู่ตอนนี้มันไม่เหมาะ แต่พอหวนนึกถึงใบหน้าและรูปร่างของอานนท์ สติส่วนนั้นก็ถูกดีดทิ้งไปอีกทาง พลอยทำให้มาร์คสับสนเช่นกัน ว่าเกิดอะไรขึ้นกับญาตาวี

“คุณโอเคหรือเปล่า”

“อะ…โอเค” ญาตาวีตอบเสียงสั่น ก่อนที่ใบหน้าจะร้อนผ่าวเมื่อได้สบตากับชายตรงหน้าที่เปรียบดั่งคนแปลกหน้าต่อกันด้วยซ้ำ แต่เขากลับถามเธอว่าเป็นอะไรหรือเปล่าราวกับคนรู้จัก

แต่มาร์คก็ไม่ปล่อยให้ญาตาวีคิดอะไรคนเดียวได้นานนัก เมื่อชายหนุ่มโน้มตัวลงมามอบจูบอันดูดดื่มให้เธออีกครั้ง จูบที่มันมีอิทธิพลต่อใจและร่างกายของญาตาวีเสียเหลือเกิน เธอโอนอ่อนและค่อยๆ ปล่อยตัวปล่อยใจไปกับสัมผัสที่มาร์คมอบให้

ปฏิกิริยาของญาตาวีทำให้มาร์คยิ้ม ชายหนุ่มรุกและสัมผัสเธอมากขึ้น หนักหน่วงขึ้นจนได้ยินเสียงหอบหายใจหนักๆ ดังมาจากคนใต้วงแขน มาร์คลูบไล้สัมผัสร่างกายที่ยังคงสั่นไหวของญาตาวีอย่างอยากรู้อยากเห็นเช่นเดียวกัน ก่อนที่เขาจะค่อยๆ ถอดเสื้อตัวที่เธอสวมอยู่ออก จากนั้นก็ตามด้วยกางเกงที่แสนจะรัดรูปชวนอึดอัด เวลานี้ญาตาวีจึงกึ่งๆ เปลือยเปล่า เพราะบนร่างกายมีเพียงบราเซียร์กับบิกินี่แค่สองชิ้น

“อ่ะ…” ญาตาวีพยายามเม้มริมฝีปากที่เวลานี้บวมเจ่อเพื่อปิดกั้นเสียงคราง เพราะเธออายเกินจะส่งเสียงแบบนั้นออกมาแต่ก็ช่างยากลำบาก เพราะมาร์คจะทำให้ความตั้งใจนั้นของเธอพังทลายเสียทุกครั้ง

เวลานี้เขาถอนจูบออกจากปากแล้ว แต่ก็ใช่ว่าจะไม่จูบสัมผัสส่วนอื่น เขาฝากฝังจูบหนักๆ ตรงสันจมูกโด่งรั้น แก้มหอมๆ แล้วไล้ต่ำจูบลงมาจนถึงลำคอของญาตาวี ก่อนจะเงยหน้าขึ้นมาสบตาเธอแล้วจูบริมฝีปากอย่างหยอกเอิน เพราะมาร์คแค่จูบเบาๆ ไม่ได้ส่งลิ้นเข้าไปซอกซอนหาความหวานเหมือนก่อนหน้านี้

จากนั้นเขาก็ลดใบหน้าลงต่ำกระทั่งอยู่ระดับหน้าอกของญาตาวี เธออายเกินจะมองว่าเขากำลังทำอะไรจึงเลือกที่จะหลับตาไว้แน่น ก่อนจะสะดุ้งวาบเมื่อรับรู้ว่ามาร์คกำลังกลืนกินหน้าอกหน้าใจ แม้จะยังคงถูกห่อหุ้มด้วยบราเซียร์แต่มันก็แทบป้องกันสัมผัสของมาร์คไม่ได้เลย

“อ่ะ…อืม” ญาตาวีบิดเร้าไปมาอย่างน่าสงสาร ก่อนจะสะดุ้งอีกครั้งเมื่อรับรู้ว่าเวลานี้บราเซียร์ของเธอถูกมาร์คถอดและโยนทิ้งไปแล้ว เขาใช้ริมฝีปากและมือร้อนๆ ปรนเปรอมอบสัมผัสที่ไม่คุ้นเคยให้เธอ ยิ่งเวลาที่เขาอ้าปากร้อนๆ รับเม็ดยอดหน้าอกสีชมพูสวยที่เวลานี้แข็งเป็นไตเพราะไฟปรารถนาเข้าไปหยอกเย้าดูดกลืนในปากสลับตวัดปลายลิ้นแบบที่ทำอยู่ตอนนี้ ญาตาวีก็แทบจะแตกเป็นเสี่ยงๆ

“อ่ะ…อ่าห์” เธอยังคงหลับตาแน่น ร่างกายสวยงามสมส่วนบิดส่ายไปมา ยามที่มาร์คกำลังกลืนกินหน้าอกสวย เขาทำเช่นนี้ทั้งซ้ายและขวา

กลิ่นกายหอมๆ และปฏิกิริยาตอบรับที่ไม่ประสาของญาตาวีทำให้มาร์คพอใจ ยิ่งพอใจก็ยิ่งมอบสัมผัสให้เธอมากขึ้นและมากขึ้น ร่างกายของญาตาวีถูกเขาตีตราจองแม้จะสามารถทำได้เพียงแค่คืนนี้ก็ตามที ชายหนุ่มสัมผัสหน้าอกทั้งสองข้างของเธอจนพอใจแล้วจึงไล้จูบต่ำลงไปเรื่อยๆ กระทั่งถึงหน้าท้องแบนราบที่เวลานี้ญาตาวีบิดเกร็งจนน่าสงสาร

มาร์คฝังจูบหนักๆ ลงไปตรงขอบบิกินี่ ไล้จูบมาตั้งแต่ทางซ้ายสุดจนถึงขวาสุดก็ว่าได้ สัมผัสจากเขายิ่งทำให้ญาตาวีทรมาน แต่เธอก็ไม่อาจเอ่ยปากบอกได้เช่นกันว่าต้องการอะไร นั่นเพราะเธอยังใหม่กับเรื่องนี้

“ตัวคุณหอมจัง” คำชมที่ได้ยินแม้จะไม่ถนัดนัก แต่มันก็ส่งผลให้ญาตาวีอายจนหน้าแดงตัวแดงไปหมด แต่ไม่นานสติของเธอก็หลุดลอยเมื่อมาร์คค่อยๆ เลื่อนใบหน้าลงต่ำจนถึงหน้าขาที่เวลานี้ญาตาวีหนีบเข้าหากันจนแน่น

มาร์คจูบหนักๆ ลงไปบนหน้าขาเนียนๆ ของญาตาวีราวกับขออนุญาต จากนั้นเขาก็ค่อยๆ แทรกตัวเข้าไปอยู่ตรงกลาง แล้วโน้มตัวขึ้นมาจูบญาตาวีอย่างดูดดื่มอีกครั้ง พร้อมๆ กับจงใจบดเบียดความเป็นชายของตัวเองเข้าหาเธอ

“อืม…” เสียงครางกระหึ่มนี้เป็นของมาร์คบ้าง นั่นเพราะอารมณ์ปรารถนาของเขาเองก็พุ่งขึ้นสูงจนยากจะดับมอดได้ง่ายๆ หากไม่ได้รับการปลดปล่อยอย่างถูกวิธี

ชายหนุ่มยกสะโพกสอบขึ้นแล้วกระตุกปมผ้าขนหนูที่ผูกไว้รอบเอวออก จากนั้นก็โยนมันทิ้งไปไกลๆ ก่อนจะทิ้งน้ำหนักเพื่อบดเบียดสะโพกเข้าหาญาตาวีอีกครั้ง เมื่อไม่มีอะไรกั้นบางสิ่งบางอย่างที่ตื่นตัวเต็มที่ก็ยิ่งเสียดสี คราวนี้ญาตาวีถึงกับต้องกลืนน้ำลายเหนียวๆ ของตัวเองลงคอ

มาร์คถอนจูบออกแล้วสบตาญาตาวี เพราะอายทำให้เธอสบตากับเขาได้แค่ครู่เดียว ชายหนุ่มยิ้มกับท่าทางของเธอ ก่อนจะจูบหนักๆ อีกครั้ง ในขณะที่ฝ่ามือร้อนๆ ที่กำลังฟอนเฟ้นหน้าอกคู่สวยอยู่นั้นก็ยังคงทำหน้าที่มอบสัมผัสที่แสนจะวาบหวามให้เธออย่างต่อเนื่อง สะโพกสอบเองก็ขยับบดเบียดอย่างเป็นจังหวะเช่นเดียวกัน

เวลานี้ญาตาวีถูกปลุกปั่นให้อารมณ์ปรารถนาลุกโชนอย่างต่อเนื่อง เพราะไม่เคยมีประสบการณ์นั่นทำให้เธอไม่อาจต้านทานหรือตั้งรับทุกอย่างที่กำลังเกิดขึ้นในเวลานี้ได้ ความกลัวค่อยๆ เกาะกุมความรู้สึก แต่สุดท้ายก็ถูกมาร์คสลัดความรู้สึกนั้นทิ้งไปจากสมองเธอ

“อ่ะ…อ่าห์” ใบหน้าของญาตาวีดูทรมาน แต่มันก็ช่างยั่วยวนได้เป็นอย่างดี หัวใจดวงน้อยยังคงเต้นไม่เป็นจังหวะ ทั้งประหม่าทั้งอยากรู้อยากลอง แม้มาร์คจะดูผอมแต่ร่างกายเขาก็มีกล้าม ยิ่งเวลาเขาถาโถมเข้าหาเธอมันกลับเต็มไปด้วยพลัง

ในขณะที่อารมณ์ของมาร์คเวลานี้นั้นก็ยากเกินจะควบคุมได้แล้วเช่นกัน เขาไม่อาจรอเวลาให้เนิ่นนานไปกว่านี้ได้อีก เมื่อตัดสินใจแบบนั้นมือหนาก็ค่อยๆ สอดมือเข้าไปยังใต้สะโพกผายแล้วรั้งบิกินี่ให้ออกไปจากร่างกายของญาตาวี จากนั้นเขาก็รีบแทรกตัวเองเข้าหาเธออย่างรวดเร็ว

มาร์คไล้จูบไปบนร่างกายของญาตาวีอีกครั้ง และยิ่งเขาจูบต่ำลงไปเรื่อยๆ แบบนี้ ญาตาวีก็แทบหายใจไม่ออก เธอรู้สึกหวิวๆ ในช่องท้อง ก่อนจะสะดุ้งวาบขนลุกซู่ไปทั้งตัว เมื่อรับรู้ว่ามาร์คจูบหน้าขาด้านใน ซึ่งตรงนั้นมันคือจุดกึ่งกลางลำตัวที่เธอหวงแหนมากที่สุด

ใบหน้าของญาตาวีแดงซ่านด้วยความขัดเขิน พยายามขยับหนีพร้อมกับหนีบขาทั้งสองข้างเข้าหากัน แต่มาร์คก็ขวางไว้ ก่อนจะทำให้เธอสะดุ้งจนสติหลุดไปจากร่างเมื่อเขาจูบหนักๆ ลงไปบนกลีบกุหลาบพร้อมส่งลิ้นเข้าไปสำรวจ

“อ่ะ…อ่าห์” เสียงร้องครางของญาตาวีดังขึ้นอย่างที่เธอนั้นไม่อาจห้ามได้ ปลายเท้าทั้งสองข้างงองุ้ม ส่วนมือทั้งสองข้างก็ขยำผ้าปูที่นอนแน่น ความรู้สึกตอนนี้มันช่างทรมานจนเธอนั้นจะขาดใจเสียให้ได้ แต่มันกลับเป็นความทรมานที่เธอนั้นไม่อยากให้เขาหยุด