บุปผางาม ร้อยเล่ห์พิษ

เซี่ยงไฮ้ บ่ายวันจันทร์

ในร้านหนังสือ ที่ไม่ค่อยมีคนมากนัก หญิงสาวหน้าใส ที่หอบหนังสือนิยายรักมากมายไว้ในอ้อมแขน จังหวะที่จะเดินไปคิดเงินก็ชนเข้ากับผู้ชายคนหนึ่ง "โอ๊ะ ! ขอโทษค่ะ ๆ " หนังสือในมือล่วงลงบนพื้น เธอจึงก้มลงเก็บ

ชายหนุ่มตรงหน้าย่อตัวลง และ เก็บหนังสือเล่มหนึ่งส่งให้เธอ "ขอบคุณค่ะ ๆ " หญิงสาวที่เอาแต่ก้มหน้าเก็บหนังสือจึงไม่ทันได้เห็นหน้าของเขาชัด ๆ

ภายในห้องนอนที่มีหนังสือนิยายรักมากมายกระจัดกระจายไปทั่วห้อง

"โอ๊ย ทำไมเลี่ยนขนาดนี้เนี่ย ความรักมันต้องขนาดนี้เลยเหรอ " นิยายรักอีเล่มถูกโยนลงมากองบนพื้นเช่นเดิม หญิงสาวร่างบางหน้าใส นามว่า สวี หมิงเวย เธอผู้คลั่งไคล้ในการวาดการ์ตูนและแต่งนิยาย แต่นิยายส่วนใหญ่ที่วาดจะเป็นแนวลึกลับ ไม่ใช่แนวรักโรแมนติก นิยายของเธอได้รับความนิยมเป็นอย่างมากจนกระทั่งถึงวันที่เธอต้องเคลียดหนักเพราะบก. สั่งให้เธอแต่งนิยายรัก ซึ่งนี่เป็นสิ่งที่เธอเลี่ยงมาตลอด

เพราะอะไรน่ะเหรอ เหอะ ! ตั้งแต่เกิดมา ชั้นยังไม่เคยมีแฟน เลยไง

และชั้นก็ ไม่รู้ว่าความรักหนุ่มสาวเป็นยังไง แต่ที่โสดน่ะ ไม่ใช่เพราะ ไม่มีใครมาจีบนะ หึ ! จะบอกว่ามีเยอะมาก แต่ว่า ชั้นเลือกที่จะไม่คบ เพราะอะไรน่ะเหรอ อาจเป็นเพราะ ตอนเด็ก พ่อของเธอ ทิ้งแม่ของเธอแล้วไปกับคนอื่น ล่ะมั้ง ! พ่อที่บอกรักแม่และชั้นแทบทุกวัน ยังทิ้งกันได้ลงคอ มันก็เลยเป็นปมในใจชั้นอยู่เรื่อยมา แบบนี้แหละ ชั้นถึงได้เกลียดความรักเข้าใส้ และครองตัวเป็นโสดอยู่จนทุกวันนี้ ฮึๆ !

แต่ถึงอย่างนั้นก็เถอะ ด้วยความจำเป็นในยุคเศรษฐกิจแบบนี้ ชั้นจึงต้อง จำใจแต่งนิยายรัก แต่ว่าผ่านมาเดือนหนึ่งเต็มๆที่นิยายของชั้นถูกตีกลับ เพราะเนื้อเรื่องยังเข้าถึงความรัก คนอ่านยังไม่ได้อารมณ์ของความรักจริงๆ เหรอ ! ความรักจะมีอะไรมาก ก็แค่ มองตากัน บอกรักกัน จบ ! แต่ที่จริงมันมีอะไรมากกว่านั้น บ่ายวันนี้ ชั้นจึงตะเวนซื้อนิยายรักมาเป็นจำนวนมาก เพื่ออ่านศึกษา แต่ว่า อ่านไปหลายสิบเล่มก็ ไม่ถูกใจ และเหมือนเดิม ยังไงน่ะเหรอ ! โยนลงพื้นเหมือนเดิม จนตอนนี้ นิยายกระจัดกระจายอยู่ทั่วห้องจนแทบจะไม่มีทางจะเดินแล้ว

"เฮ้อออ เบื่อจัง แค่จะเขียนนิยายขึ้นมาสักเล่ม ทำไมมันยากขนาดนี้นะ " หมิงเวยถอดแว่นออกและพิงพนักเก้าอี้หลับตาครุ่นคิดสักครู่ ถ้าเป็นนิยายลึกลับนี่ สามวันก็วาดเสร็จแบบสบายๆแล้ว ทำไมต้องหาเรื่องยากให้ชั้นขนาดนี้นะ หมิงเวยบ่น จากนั้นจึงใส่แว่นตาและ เริ่มวาดใหม่ ด้วยเลือดนักสู้ที่มีอยู่เต็มตัว มีหรือที่ชั้นจะยอมแพ้ กะอีแค่บทรักกิ๊กก๊องแค่นี้ !

มือบางเริ่มร่างตัวละครขึ้นมาใหม่ โดยมี พระเอกของเรื่อง คือ องค์ชายสามโอรสของฮ่องเต้ ราชวงศ์หลี่ แห่ง ฉางอัน นามว่า หลี่ ลี่เจา ผู้มีนิสัยเย็นชา รักสันโดษ และวรยุทธเก่งกล้า ในเมื่อเป็นพระเอก หน้าตาก็ต้องหล่อเหลา รูปร่างต้องดี เรียกได้ว่า สมบูรณ์ทุกอย่างจนหน้าอิจฉานั่นแหละ เมื่อวาดพระเอกเสร็จแล้ว จากนั้นก็วาดนางเอกสิ่นะ หญิงงามผู้สูงศักดิ์จากตระกูลเสนาบดี นามว่า มู่ เซียนซาน

หญิงสาวรูปโฉมงดงาม ผู้เป็นกุลสตรี อ่อนช้อย เก่งอักษร ดนตรี เย็บปักถักร้อย เรียกได้ว่า ครบถ้วนของกุลสตรีทุกอย่าง

เมื่อมีพระเอกและนางเอกแล้ว ต่อไปก็ต้องมี นางร้าย แต่ถึงจะเป็นนางร้ายก็ต้องงามเช่นเดียวกัน

หญิงงามผู้เป็นหลานสาวของหวงกุ้ยเฟย นามว่า โช่ว ชิงหลิว มีนิสัย เห็นแก่ตัว โหดร้าย เลือดเย็น ฆ่าคนเป็นผักเป็นปลา จอมอิจฉาริษยา เรียกได้ว่าทุกความร้ายกาจบรรจุอยู่ในตัวของนางทั้งหมด เมื่อพระเอกผู้เย็นชา ต้องมาแต่งงานกับ นางร้าย จะเป็นยังไงกันนะ นี่เราพิเลนเกินไปหรือเปล่า พร็อตเรื่องที่แปลกแบบนี้ แล้ว จะเขียนให้พระเอกและนางเอกมาบรรจบกันได้ยังไง งั้นก็เขียนให้พระเอกเกลียดนางร้ายมากๆแล้วกัน ลองดูๆ อาจจะน่าสนใจก็ได้

จากนั้นเธอก็วาด ฮ่องเต้ ฮองเฮา เต๋อเฟย

เพื่อนพระเอก (เซี่ยเซียว) องครักษ์(เฟิงชางฉี)

คนรับใช้ ทหาร และญาตพี่น้องนางเอกและพระเอก ตัวละครต่างๆ ไม่ว่าจะเป็น เสนาบดี ขุนนาง ในวัง ลงรายละเอียดและความสัมพันธ์จนครบทุกตัวละคร

หมิงเวยใช้เวลาวาดตัวละครทั้งหมดจนเสร็จตอนเวลาหกโมงเย็น "โอ๊ย ปวดหลังปวดมือไปหมดแล้ว " เธอถอดแว่นออกดวงตาก็พร่าเบลอจนมองอะไรไม่ชัดเจน มือบางวางปากกาพร้อมกับยืดเส้นยืดสาย เธอเหยียดแขนทั้งสองข้างออกจังหวะที่หลังของเธอจะพิงกับพนักเก้าอี้ แต่ว่าเก้าอี้ดันเอนล้มลงไป ทำให้เธอล้มตาม "เห้ยๆๆ " หญิงสาวหลับตาปี๋ แต่ทว่า หลายนาทีแล้วหลังของเธอกลับไม่สัมผัสโดนพื้นสักที หมิงเวยจึงลืมตาขึ้นมาก็พบว่า ตัวเองกำลังลอยคว้างอยู่กลางอากาศ รอบๆเต็มไปด้วยหมอกและภูเขาเจียวขจี จู่ๆใจของเธอก็หวิวขึ้นมา จนเธออ้าปากกว้าง จากนั้นจึงส่งเสียงกรี๊ดออกมา เมื่อ สัมผัสได้ว่าตัวเองกำลังตกลงไปเบื้องล่าง