ตอนที่2

โรงพยาบาลเทย์เลอร์

ลูคัสขึ้นรับตำแหน่งเป็นผู้บริหารเต็มตัวหลังผู้เป็นขอพักผ่อนอยู่บ้าน ลูคัสใช้วิชาที่ร่ำเรียนจนถึงปริญญาเอกในด้านการบริหารเป็นอย่างดีแม้เขาจะไม่มีความรู้เกี่ยวกับทางแพทย์มากพอแต่ผู้ช่วยของเขาสามารถตอบคำถามเขาได้ทุกอย่าง ลูคัสดำรงตำแหน่งประธานบริหารอย่างเดียวไม่พอเขายังเป็นขวัญใจของพยาบาลในโรงพยาบาลอีกด้วยด้วยรูปร่างสูงโปร่ง หล่อคม หมัดกล้ามเป็นมัดๆแม้จะถูกปิดด้วยเสื้อสูทก็ยังดูออกมาว่าเขาหุ่นดีมากแค่ไหน พยาบาลสาวๆต่างใฝ่ฝันที่ได้ขึ้นเตียงกับเขาเพราะใครก็ต่างพูดถึงกิติศัพท์เรื่องของบนเตียงเขาดีไม่แพ้หน้าตา

"บอสคะบ่ายนี้บริษัทที่ส่งอุปกรณ์เครื่องมือแพทย์จะเข้ามาเจรจาเรื่องอุปกรณ์ตัวใหม่ของนะคะ" ผู้ช่วยสุดแสนเพอร์เฟคที่ทำงานตั้งแต่รุ่นพ่อของเขาเธอสามารถทำงานได้ทุกอย่างจนเหมาะจะมาเป็นผู้บริหารเสียมากกว่า

"หมอคนไหนเชี่ยวชาญทางด้านนี้เรียกมาตัดสินใจเรื่องอุปกรณ์พวกนี้ด้วย" ลูคัสเอ่ยบอกผู้ช่วยคนเก่ง

"มีหมอท่านนึงค่ะ เป็นหมอมาจากเกาหลีชื่อคุณหมอแดซอง" เฮลซี่อธิบายให้ผู้บริหารอย่างลูคัสฟัง

"ชื่อเรียกยากจัง ตามนั้นแล้วกันเรียกเขามาพิจารณาตอนบ่าย คุณกับหมอแดซังจัดการกันเลยรายเอียดการซื้อขายผมจะจัดการทีหลัง" ลูคัสบอกกับเฮลซี่ไป

"คุณหมอชื่อแดซองค่ะค่ะ ไม่ใช่แดซัง" แก้คำผิดให้เจ้านาย จนลูคัสส่ายหัวเบาๆให้กับความเป๊ะของเลขาที่ผู้เป็นพ่อปลื้มนักปลื้มหนา

"นั้นแหละ ตามนั้นจัดการสะให้เรียบร้อย"

"รับทราบค่ะ" เลขาวัยกลางคนเดินออกจากห้องไปรีบไปทำงานตามที่เจ้านายสั่ง

ครืนนนน~ เสียงโทรศัพท์ที่เปิดเสียงสั่นเอาไว้สั่นครืนๆอยู่บนโต๊ะ

"ครับพ่อ" รับสายทันทีเมื่อเห็นเป็นเบอร์ของผู้เป็นพ่อ

'วันนี้กลับบ้านด้วยฉันมีคนจะแนะนำให้รู้จัก' ท่านมิคาเอลพูดจบก็ตัดสายทิ้งไปอย่างเร็ว

"อะไรของเขา" ลูคัสบ่นหน่อยๆกับตามผู้เป็นพ่อไม่ทัน หน้าจอโทรศัพท์แสดงรูปหญิงสาวชาวไทยคนนึงลูคัสอดไม่ได้ที่จะนั่งมองรูปหน้าจอที่เขาตั้งเอาไว้ เป็นรูปของอัญญารินตอนที่มีโอกาสได้ไปเที่ยวด้วยกันตอนนี้เธอแต่งงานกับคาลวินไปแล้วและกำลังจะลูกสาวด้วยกัน ลูคัสเอนกายพิงพนักเก้าอี้วางโทรศัพท์คว่ำหน้าลงเขายังเลิกคิดถึงเธอไม่ได้แม้จะเป็นเพื่อนที่ดีต่อกันแต่เขาก็ยังคิดถึงเธอ 'อัญญาริน'

"เลิกคิดได้แล้วเธอมีครอบครัวไปแล้ว หยุดคิดถึงๆๆๆ" กุมขมับตัวเองภาพความจำในวันที่เธอแต่งงานยังวนอยู่ในหัวของเธอแอบหวังว่าเจ้าบ่าวในวันนั้นน่าเป็นตนเอง เมื่อหยุดฟุ้งซ่านไม่ได้จึงต้องพาตัวเองไปหาอะไรทำเพื่อหยุดคิดเรื่องไม่เป็นเรื่อง

"บอสจะไปไหนคะ" เลขาเห็นเจ้านายก้าวขาฉับๆออกจากห้องก็รีบถามทันที

"ไปพักสมองบ่ายๆจะกลับ" ลูคัสตะโกนตอบกลับ เขามอบงานให้เลขาจัดการทางเมลไปแล้วตอนนี้ขอตัวไปพักสมองก่อน