ตอนที่ 12 คนสอนบทรัก

เช้าวันรุ่งขึ้น เตชินเดินมาที่ห้องอาหารเห็นร่างบางที่คุ้นเคยหันหลังกำลังจัดโต๊ะกินข้าวอยู่จึงเดินเข้าไปกระซิบที่ข้างหูเพื่อหยอกเล่น

“เมื่อคืนฝันถึงฉันหรือเปล่า”เตชินเดินเข้าไปกระซิบที่ข้างหู จนหญิงสาวสะดุ้งรีบหันไปมอง

“ทำไมต้องฝันถึงคะ”น้ำเสียงราบเรียบข่มความตกใจเอาไว้

“ก็อารมณ์ค้าง อาจจะเก็บตอนที่ฉันจูบลูบไล้ไปฝันก็ได้”สายตาคมมองกะลิ้มกะเหลี่ยทั่วใบหน้าและอกอิ่มที่อยู่ใต้ชุดนักศึกษาที่เธอสวมใส่ แล้วยิ้มเจ้าเล่ห์

“ไม่จำเป็นต้องเอาไปฝันหรอกค่ะ เพราะมีสามีให้ความสุขได้”

“เธอมีอะไรกับไอ้นนท์ด้วยเหรอ”จบคำของหญิงสาวทำให้เขาชะงักไป เขาไม่คิดว่าเธอจะร่วมรักกับน้องชายที่ป่วยกระเสาะกระแสะ คิดว่าเธอยังเป็นผู้หญิงของเขาคนเดียวแต่ตอนนี้เธอเป็นผู้หญิงของคนอื่นไปแล้วไม่ใช่แค่นิตินัยแต่เป็นพฤตินัยด้วย ชายหนุ่มเจ็บแปลบในใจที่เธอยอมให้คนอื่นสัมผัสนอกจากเขา

“สามีภรรยากันมีอะไรกันไม่ใช่เรื่องแปลก”หญิงสาวเชิดหน้าพูดต่อทั้งที่ในใจหวั่นไหว เมื่อเห็นเขาหน้าเสียที่รู้ว่าเธอร่วมรักกับสามี

“ก็ดีนะ จะได้มีประสบการณ์ฉันชอบ จำได้ว่าตอนที่เปิดซิงครั้งแรกเธอยังทื่อเป็นท่อนไม้อยู่ อยากรู้จังว่าตอนนี้ลีลาจะดีขนาดไหน”ชายหนุ่มสายตาหื่นอีกครั้งเบียดเข้ามาใกล้ร่างบางจนติดโต๊ะอาหาร มือหนาจับกุมเอวสองข้างไว้แน่นสองกายแนบชิดกันปลายจมูกเป็นสันชนกับแก้มนวลเนียน

“ไม่ต้องเข้ามาใกล้ก็ได้ เดี๋ยวพี่นนท์มาเห็น”ร่างบางหลบสายตา ใจหวิวหวามค่อยๆ ดันเขาออกห่างทั้งที่อยากจะอยู่ใกล้แต่ด้วยมันเป็นเรื่องที่ผิดกลัวว่าจะมีใครมาเห็นเข้ามันจะไม่ดี

“กลัวผัวรู้ว่าเราสองคนมีความลับกันหรือไง”ชายหนุ่มพูดเสียงแผ่วปลายจมูกถูไปมาบนแก้มสวย

“คุณเต เลิกพูดแบบนี้กับปรายสักทีแล้วช่วยถอยออกไปด้วยปรายจะไปหาสามี”หญิงสาวทำหน้าดุจ้องตาเขา ร่างแกร่งยิ้มมุมปากยอมถอยออกแล้วยิ้มเยาะตามหลังหญิงสาวที่รีบเดินจ้ำออกไป เมื่อออกพ้นเขาร่างบางก็เข้าไปที่มุมห้องพยายามทำใจให้สบายเพราะตอนนี้มันสั่นไหวเพียงแค่แนบชิดกันเธอก็เกิดความวาบหวามอย่างบอกไม่ถูก

เมื่อปรับอารมณ์เป็นปกติแล้วปรายฟ้าขึ้นไปที่ห้องเพื่อพาโตนนท์ลงมาทานอาหาร วันนี้เป็นอีกวันที่แพรพรรณลงมาทานอาหารด้วยเพราะตั้งใจอยากจะมาเห็นหน้าเตชินตั้งแต่ร่วมรักกันวันนั้นเธอยังติดใจรสรักของเขาอยู่ แต่เขากลับไม่ค่อยจะสนใจเธอเลยมาเสนอหน้าเพื่ออยากให้เขาเห็นความสวยเซ็กซี่เขาจะได้มาจัดหนักให้เธออีก

“วันนี้ปรายมีเรียนนะคะคุณหญิง”ปรายฟ้าเอ่ยขึ้น

“อืม เดี๋ยวฉันจะดูแลนนท์ให้เอง”

“เรียนเสร็จแล้วรีบกลับมานะพี่คิดถึง”โตนนท์ยิ้มหวานให้ภรรยากุมมือบางไว้แต่สายตาเหล่ไปมองเตชินเพื่อจะให้พี่ชายเห็นความรักหวานชื่นของเขา ด้านเตชินดื่มกาแฟอยู่ สีหน้าเรียบเฉยแต่ภายในใจกระสับกระส่ายพยายามเก็บอาการ

หลังทานอาหารเสร็จทุกคนก็แยกย้าย เตชินออกไปทำงานเขาไม่มองหน้าหรือพูดคุยกับแพรพรรณเลยสักนิด ด้านปรายฟ้าเมื่อลาสามีเสร็จก็ออกเดินทางไปเรียนเช่นกัน โตนนท์มองตามรถของภรรยาจนสุดสายตา

“ไปเช็ดตัวกันนะคะ”แพรพรรณพลาดหวังจากเตชินทำหน้าเบื่อๆแล้วหันไปหาโตนนท์ พาเขาขึ้นไปเช็ดเนื้อตัว

โตนนท์นั่งพิงขอบเตียงกึ่งนั่งกึ่งนอนให้แพรวพรรณเช็ดเนื้อตัวของเขาจนมาถึงช่วงล่าง หญิงสาวเช็ดอย่างเบามือแล้วลอบกลืนน้ำลายตอนเช้าเธออารมณ์ค้างยังไม่ได้ปลดปล่อยพอเห็นดุ้นเอ็นแล้วก็อยากจะขย่ม

“ทำไมถึงจ้องขนาดนั้นทำอย่างกับไม่เคยเห็น”โตนนท์รู้สึกได้ว่าแพรวพรรณจ้องมองอยู่จึงเอ่ยถาม

“เห็นจนชินแล้ว”

“ชินแล้วแต่ก็ยังมองเหมือนจะเขมือบ”โตนนท์แหย่ซ้ำ

“แล้วเขมือบได้ไหมล่ะ”แพรพรรณมองสายตาเจ้าเล่ห์และเร่าร้อน

“เราตกลงกันแล้วนะ ถ้าผมแต่งงานแล้วเราจะไม่มีเซ็กซ์กันอีก”ชายหนุ่มเอ่ยขัดทั้งที่ใจสั่นระรัวเมื่อร่างอวบเริ่มเข้ามาใกล้ตัว

“แต่วันนี้แพรอยาก คุณปรายก็ไม่อยู่”หญิงสาวขึ้นคร่อมชายหนุ่มอย่างคุ้นเคยโน้มใบหน้าไปกระซิบที่ข้างหู

“ผมไม่อยากนอกใจปราย”ชายหนุ่มกลืนน้ำลายลงคอพยายามระงับอารมณ์

“ก็ไม่ได้นอกใจคุณก็รักคุณปรายไป ส่วนกายก็แบ่งๆกันกิน”

“ไม่เอาน่าอย่าทำแบบนี้”โตนนท์ร้องห้ามแต่แพรพรรณก็ไม่หยุดเลาะเล็มกายหนุ่มเคลื่อนลงยังดุ้นเอ็นที่กระตุกแข็งด้วยความเสียวหญิงสาวเอาอกอิ่มอวบถูไถขึ้นลงที่ดุ้นอย่างชำนาญอมยิ้มให้กับท่าทางของชายหนุ่มที่พยายามห้ามความรู้สึกแต่ส่วนล่างไม่ให้ความร่วมมือมันใหญ่พองโตขึ้น

“อย่าทำแบบไหน แบบนี้ใช่ไหมกลัวจะห้ามใจไม่อยู่เหรอ”

“แพร หยุด อูย ซี้ด บอกไว้ให้หยุดไง”ชายหนุ่มเริ่มทนไม่ไหวเมื่อริมฝีปากอิ่มครอบครองที่ดุ้นใหญ่รูดขึ้นลงเป็นจังหวะสะท้านไปทั่วกายหนุ่ม

“อย่าฝืนเลยที่รัก ฉันรู้ว่าคุณอยาก”แพรพรรณค่อยเคลื่อนตัวขึ้นมาหาประกบจูบกันอย่างดูดดื่มแล้วยืนคร่อมให้ชายหนุ่มลงลิ้นเลียเนินสวาทอย่างช่ำชอง ชายหนุ่มเกินจะห้ามใจจับสะโพกผายไว้แน่นละเลงลิ้นไปทั่วด้วยความคุ้นเคยร่างอวบถูไถขึ้นลงไม่ยอมแพ้เสียงครางกระเส่าลั่นห้องแอ่นกายโยกไปมาจนเนินเปียกแฉะแล้วเคลื่อนตัวลงไปที่ดุ้น เอนหันหลังให้ชายหนุ่มแล้วกดเนินสวาทลงอย่างรวดเร็ว

“อืม นี่สิที่ต้องการซี้ด” เสียงหวานครางกระเส่าโยกย้ายสะโพกบดเบียดดุ้นเอ็นเมามัน ชายหนุ่มเด้งรับเป็นจังหวะเสียงดังระงมไปทั่วห้องร่างอวบรีบขย่มให้สำเร็จความใคร่เพราะรู้ว่าชายหนุ่มหลั่งเร็วเธอจึงให้เขาเลียให้เธอก่อนไม่ต้องมานั่งช่วยตัวเองทีหลัง จนเสร็จกิจกามในเวลาอันสั้น

“ท่อนใหญ่เอาเก่งเหมือนเดิมเลยนะคะที่รัก”แพรพรรณยังซุกไซร้นัวเนียบนกายหนุ่ม

“คุณก็เร่าร้อนเหมือนเดิม”

“สู้เมียคุณได้ไหม”

“อย่าพูดถึงปรายแบบนี้”โตนนท์ฉุนทันทีที่พูดถึงปรายฟ้า

“แหม หวงจริงนะเมียสุดที่รัก ลืมแล้วหรือไงคุณเอากับมันได้เพราะฉันเป็นคนสอนให้”แพรพรรณทวงบุญคุณที่เธอเป็นคนสอนให้เขารู้จักรสสวาทร่วมรักกันมาหลายครั้งจนเขาได้ปรายฟ้ามาดูแลก็ยังมีเซ็กซ์ด้วยกันอยู่บ่อยครั้ง

“แต่งตัวให้ผมได้แล้ว”ชายหนุ่มเปลี่ยนเรื่องเสียงแหบพร่า

“ไม่ค่ะ แพรยังไม่อิ่มคุณแก้ผ้าแบบนี้ไปก่อนนะคะเดี๋ยวเราค่อยเอากันใหม่”แพรพรรณยิ้มร้ายไปชำระล้างกาย เพียงไม่นานบทกามก็เริ่มขึ้นอีกครั้ง

ด้านปรายฟ้ามาเรียนวันแรกไม่มีค่อยมีวิชาเรียน เลยนั่งคุยกันเพื่อนสักพักกลุ่มเพื่อก็ชวนไปเดินที่ห้างเปิดใหม่แต่เธอไม่อยากไปเพราะเป็นห่วงสามี เธอปฏิเสธเพื่อนแล้วโทรศัพท์หาสามีบอกว่าเธอกำลังจะกลับ แต่เสียงของสามีดูหอบเหนื่อยจนทำให้เธอเป็นกังวลว่าเขาจะเป็นอะไร

“พี่นนท์เป็นอะไรหรือเปล่าคะ เสียงเหนื่อยๆ”

“ไม่ได้เป็นอะไรพี่พยายามออกกำลังกายอยู่ ปรายจะกลับแล้วเหรอ”ชายหนุ่มหายใจหืดหอบกลั้นเสียงไม่ให้รอดเข้าไปในโทรศัพท์

“ค่ะ เพื่อนๆชวนไปเที่ยวห้างแต่เป็นห่วงพี่เลยไม่ไป”

“ไปเที่ยวกับเพื่อนเถอะ ไม่ต้องเป็นห่วงคุณแพรดูแลพี่อยู่”โตนนท์อมยิ้มเหลือบมองแพรพรรณที่อมดุ้นเอ็นเต็มปาก

“แต่ว่า”

“ไปเที่ยวเถอะ จะกลับเมื่อไหร่ก็โทรให้คนรถไปรับแค่นี้ก่อนนะพี่ออกกำลังกายอยู่”ชายหนุ่มรีบตัดสายทิ้งเพราะกลัวกั้นเสียงไว้ไม่ไหว

“ค่ะ”ไม่ทันจะพูดต่อปลายสายก็ตัดไป ปรายฟ้าดูโทรศัพท์แล้วหันไปบอกเพื่อนๆว่าจะไปเที่ยวด้วย

“ซี้ด อดอยากมาจากไหนมูมมามจะขาดใจอยู่แล้ว โอ๊ย ซี้ด เธอนี่มันแม่มดชัดๆ”ชายหนุ่มครางกระเส่าแอ่นสะโพกเด้งรับริมฝีปากอวบ แพรพรรณส่งสายตาเย้ายวนภูมิใจในความเก่งของตัวเอง

ด้านปรายฟ้ามาเที่ยวห้างกับเพื่อนนานๆทีจะได้มีโอกาสมา ก็แวะเล่นโบว์ลิ่งทานอาหารกันจนเกือบเย็นจึงจะแยกย้ายกันกลับบ้าน หญิงสาวจะกดโทรศัพท์ให้คนขับรถมารับ

“หนีเที่ยว”เสียงเข้มดังมาจากทางด้านหลัง

“พี่เต”หญิงสาวมองอึ้งที่เจอเขา

“บอกให้เรียกว่าคุณไง”

“ค่ะ คุณเต”

“จะกลับบ้านได้หรือยัง หนีเที่ยวทั้งวันไม่เป็นห่วงผัวหรือไง”เตชินกอดอกมองเหมือนดุเด็กที่ทำผิด

“พี่นนท์ให้เที่ยวได้ค่ะแล้วก็กำลังจะโทรให้ลุงชมมารับ”หญิงสาวกระแทกเสียงกลับ

“ไม่ต้องโทร ฉันกำลังจะกลับบ้านไปด้วยกันสิ”มือหนาดึงโทรศัพท์ออก แล้วดึงแขนเรียวให้เดินตามไปที่ลานจอดรถ

“เดี๋ยวปรายนั่งแท็กซี่กลับเองดีกว่า”เธอสะบัดแขนออกไม่อยากนั่งรถไปกับเขา

“ทำไม”ชายหนุ่มเสียงแข็งจ้องตาเขม็งไม่พอใจ

“ไม่อยากรบกวนคุณ”

“ไม่อยากรบกวนหรือว่าจะแอบให้ใครไปส่งหรือเปล่า นี่นัดไอ้หน้าจืดเพื่อนของเธอไว้ใช่ไหม”

“ไม่ได้นัดอะไรทั้งนั้นแหละ อย่ามาหาเรื่องนะ”หญิงสาวฉุนที่เขาเอาแต่มองเธอในแง่ร้าย

“ถ้าไม่ได้นัดไว้ก็กลับด้วยกัน”

“ปรายอึดอัดค่ะ ไปกับคนที่เขาไม่ชอบขี้หน้าเรามันทำตัวไม่ถูก”หญิงสาวค้อนเล็กน้อยก็เขาไม่ชอบเธอ ก็ควรที่จะอยู่ไกลกันดีกว่าที่จะมาอยู่ใกล้แล้วให้เขาบ่นว่าดูถูกเธอตลอดเวลา

“เรื่องเยอะ ไปขึ้นรถเลยเร็วๆอย่าให้ต้องโมโห เร็วสิ”เตชินขึ้นเสียงหงุดหงิด ทำทีจะเดินเข้ามาใกล้ปรายฟ้าเลยจำใจเดินขึ้นอย่างไม่เต็มใจ นั่งหน้าง้ำอึดอัดอยู่ใกล้เขาทีไรหัวใจมันสั่นไหวทุกทีเลยไม่อยากที่จะอยู่ใกล้ รถแล่นมาได้ครึ่งทางระหว่างนั้นไม่มีการพูดจาอะไรต่างคนต่างเงียบ