บาปรักครรภ์มาร - 5

“ทำไมยังอยู่อีก?” เขาถามเสียงห้วนแข็งพร้อมกับเบือนหน้าหนีมองไปทางอื่น เพราะไม่อยากมองหน้าที่อมเศร้าของคนตัวเล็ก

“พรุ่งนี้เช้าโมนาจะไปจากที่นี่ทันทีเลยค่ะที่ฟ้าแจ้ง โมนาขอค้างที่นี่สักคืนนะคะ ถ้าคุณหนามไม่พอใจที่โมนานอนบนเตียงคุณหนาม โมนาไปนอนข้างนอกที่โซฟาหน้าทีวีก็ได้ค่ะ” เธอพูดพร้อมกับจะลุกขึ้น แต่ถูกมือใหญ่ดันให้นอนนิ่งอยู่กับที่

“นอนที่นี่แหละ ไหนๆ ก็จะไปแล้ว ฉันขอสั่งลาได้ไหมล่ะ” คนที่ดื่มมาเอ่ยบอกคนตัวเล็ก

“คะ...คุณหนาม” เธอได้แต่เรียกชื่อพ่อของลูกน้อยในท้องและชายคนที่ตัวเองรักมาตลอดแผ่วเบา เมื่อเขาที่มีกลิ่นเหล้ากระจายออกตามตัวเคลื่อนตัวมานอนคร่อมทับพร้อมดันร่างเธอให้นอนหงาย

“อะ...อื้อ” ทันทีที่คร่อมทับ หนามก็ทาบทับปิดปากอวบอิ่มแสนหวานที่จูบทุกคืนก่อนนอนพร้อมดุนดันปลายลิ้นสากลากไล้กลืนกินความหวานในโพรงปากน้อยดูดคลอเคลียเรียวลิ้นเล็กอย่างดุดัน

“อ่า...อื้อ” เสียงครางต่ำดังลอดออกมาจากปากของทั้งสองที่บดจูบกันและกัน สองเรียวแขนน้อยของโมนาตวัดโอบกอดชายเหนือร่างที่เต็มไปด้วยกลิ่นชายฉกรรจ์ แล้วก็แอ่นเด้งเร่ายกร่างที่ยังอยู่ในชุดนอนตัวเองขึ้นหาคนที่ทาบทับบดเบียดร่างตัวเองให้ยอดอกของเต้าเสียดสีร้อนไปกับหน้าอกแกร่ง

โมนาแอ่นเด้งเร่าร่างน้อยตัวเองขึ้นหาคนเหนือร่างเมื่อเขาจัดการเสื้อที่ใส่นอนของตัวเองออกพร้อมเสื้อผ้าที่เต็มไปด้วยกลิ่นเหงื่อไคลของเขาออกเช่นกัน สองกายเปลือยเปล่าคร่อมทับบดเบียดกลืนกินกันและกันพร้อมกับจังหวะเร่าร้อนพลิ้วไหวไปตามแรงลมของแรงสวาทที่ก่อเกิดปรารถนาขึ้นของทั้งสอง

“อ่า...อื้อ ดีเหลือเกินโมนา เธอทำให้ฉันร้อนไปทั้งตัว อื้ม...” ปากหนาผละออกจากปากอวบอิ่มอ่อนนุ่มมาเอ่ยรดใบหน้าสวยชื้นเหงื่อพร้อมกับเอวสอบเคลื่อนไหวเด้งเร่าบิดพลิ้วกระแทกจังหวะดุดันหนักหน่วงคลึงสวาทบดเร่าร้อนไปด้วย

“อ่า...อื้อ คุณหนามก็ทำให้โมนาร้อนเหมือนกันค่ะ อะ...อุ๊ย อื้อ...”

“โอว์...เธอตอดรัดฉันแรงและแน่นมากโมนา อ่า...ข้างในเธอทั้งอุ่นและฉ่ำแฉะ อ่า...เสียว”

เสียงครางซ่านเสียวบวกกับจังหวะเร่าร้อนของร่างกายทั้งสองที่บดเบียดคลึงสวาทกันแอ่นเด้งเร่าตอบรับสนองกันหนักหน่วงทำให้ในห้องที่เต็มไปด้วยความเศร้าเต็มไปด้วยเพลิงร้อนรุ่มของไฟสวาทของทั้งสอง เสียงเนินเนื้อที่สอดประสานดังกระทบกระทั่งกันพร้อมเสียงครางที่ดังลอดออกมาจากปากของทั้งสองคนที่ดังขึ้นเรื่อยๆ เป็นจังหวะไพเราะ

ในตอนเช้าโมนายังทำตัวเหมือนปกติในแบบทุกๆ วันที่อยู่กับหนาม เธอจัดเตรียมกับข้าวมื้อเช้าให้เขาแล้วรีบหิ้วกระเป๋าเดินทางใบเล็กตัวเองออกจากบ้านไปโดยการขับรถมอเตอร์ไซค์ของตัวเองออกไป ก่อนที่หนามจะกลับมาจากวิ่งออกกำลังกาย

“ลาก่อนนะคะคนใจร้าย ถึงโมนาจะรักคุณหนาม แต่โมนาก็รักลูกของโมนาค่ะ โมนาฆ่าเขาด้วยมือตัวเองไม่ได้ ถึงคุณไม่ต้องการ แต่โมนาต้องการค่ะ” แล้วเธอก็จากไปทั้งน้ำตาเมื่อต้องเลือกอย่างใดอย่างหนึ่ง แม้ใจจะรักคนเย็นชาไร้หัวใจมาก แต่เด็กน้อยไม่ผิดและเธอไม่อยากทำบาป โมนายอมจากไปอยู่จุดเดิมของตัวเองดีกว่าฆ่าลูกตัวเองเพื่อให้ได้อยู่เป็นคนในความลับของหนามต่อ

หนามกลับมาจากวิ่งออกกำลังกายก็เจอกับความเงียบอึมครึมของบ้านแล้วเขาก็เดินไปยังห้องครัวขนาดเล็กของบ้านก็เจอฝาชีครอบอาหารครอบปิดอาหารไว้ เขาเดินมาเปิดออก มีข้าวไข่เจียวกับหมูทอด น้ำพริกกะปิและผักเครื่องเคียงแล้วก็ปิดไว้เหมือนเดิมเดินออกจากห้องครัวกลับไปยังห้องนอนเมื่อไม่เห็นโมนารอตัวเองในห้องครัว พอเข้ามาในห้องก็ไร้เงาของคนตัวเล็ก

“คงไปแล้วสินะ” เมื่อเข้ามาในห้องไม่เห็นกระเป๋าเดินทางที่วางข้างตู้เสื้อผ้าเมื่อคืนก็พึมพำกับตัวเองแล้วเดินเข้าห้องน้ำเพื่ออาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าออกไปทำงาน