ตอนที่ 2: เลือดในคืนหงส์ร่วง

เสียงพิณดังแผ่วเบาเคล้ากับเสียงลมยามราตรี แสงจันทร์อาบร่างบางที่ยืนเหม่อมองผิวน้ำในสระหลวง ดวงตาคู่นั้นว่างเปล่าเยียบเย็น ราวกับไร้วิญญาณตั้งแต่วันที่มารดาถูกใส่ความและถูกลงโทษประหารต่อหน้าประชาชน...

"องค์หญิง... ได้เวลาเสวยแล้วเพคะ" เสียงขันทีเอ่ยเตือนอย่างกล้าๆ กลัวๆ

แต่ร่างของนางยังไม่ขยับ ไม่แม้แต่จะละสายตาจากเงาสะท้อนของตนเองในสระน้ำ

“ในวันที่นางถูกลากออกไปจากตำหนัก...ข้าอ่อนแอเกินกว่าจะยื้อไว้ได้…”

นางพึมพำเบาๆ พลางกำมือแน่น “ข้า...จะไม่อ่อนแอเช่นนั้นอีก”

ชาติกำเนิดของ "ไป๋หลิน" แม้จะสูงศักดิ์ด้วยฐานะองค์หญิงที่เกิดจากสนมเอก แต่ในวังหลวงกลับไม่มีวันปลอดภัย ความงามของมารดานางคือภัย ความฉลาดคือหายนะ และท้ายที่สุด—ความรักของฮ่องเต้คือสิ่งที่พาไปสู่ความตาย

ห้าปีแล้วที่นางซ่อนตัวอยู่ใต้เงาของคนไร้ตัวตน เสแสร้งว่าง่าย เรียบเฉย และไร้อำนาจ

แต่คืนนี้… บางอย่างจะเริ่มต้น

เสียงฝีเท้าเบาๆ ด้านหลังดังขึ้น “เจ้าทำสำเร็จงั้นหรือ?” ชายในชุดดำปรากฏจากเงาไม้ ใบหน้าเขามีเพียงรอยยิ้มเยาะ

“เขาจะดื่มมันคืนนี้” ไป๋หลินพูดเสียงเรียบ “และพรุ่งนี้เช้า… พระสนมจิ้นจะสิ้นใจพร้อมบุตรในครรภ์ของนาง”

ชายผู้นั้นหัวเราะในลำคอ "โหดเหี้ยมกว่าที่ข้าคิด"

“ข้าเพียงชดใช้ในสิ่งที่พวกเขาก่อไว้กับแม่ข้า”

เงาสีเลือดของดวงจันทร์สะท้อนในดวงตาของไป๋หลิน หากใครได้สบตานางยามนี้ คงรู้ทันทีว่า... นี่ไม่ใช่องค์หญิงผู้อ่อนโยนในความทรงจำของผู้ใดอีกต่อไป

ราชสำนักที่งดงามในยามวัน... กำลังจะชุ่มไปด้วยเลือดในยามค่ำคืน

---