Intro - Christmas Day

“เท่าไร”

เสียงหวานใสดังมาจากหญิงสาวในชุดรัดรูปสีแดง ผมหยักลอนนิด ๆ รับกับใบหน้าขาวสวย ปากนิด จมูกหน่อย ที่จู่ ๆ ก็เดินมาหยุดอยู่ตรงหน้าชายหนุ่มที่นั่งอยู่บนโซฟาตัวยาวของล็อบบีภายในโรงแรมหรูระดับห้าดาว

วันนี้บริษัทเอมม่าคอสเมติกส์ ซึ่งเป็นบริษัทเครื่องสำอางชื่อดังของประเทศไทย บริหารงานโดยนักธุรกิจม่ายสาวเอมม่า คามาส ประธานบริษัทและแม่งานของงานจัดเลี้ยงพนักงานประจำปี ซึ่งปีนี้จัดตรงกับวันคริสต์มาส เป็นการรวมตัวที่พนักงานของแต่ละสาขาทั่วประเทศจะได้มาเจอกัน

อัญชิสา พริมาวงศ์ (อัญ) เป็นฝ่ายประชาสัมพันธ์ประจำสาขาเชียงใหม่ และเป็นเจ้าของเสียงหวานใส ที่เพิ่งเอ่ยถามชายหนุ่มแปลกหน้าว่า ‘เท่าไร’ ไปหมาด ๆ

สาวเจ้าอุตส่าห์ดั้นด้นบินลัดฟ้ามากรุงเทพฯ เพื่อมาร่วมงานเลี้ยงประจำปีที่สำนักงานใหญ่จัดขึ้นในวันนี้ เพียงเพราะตั้งใจมาเซอร์ไพรส์แฟนหนุ่มที่เป็นถึงผู้จัดการใหญ่ฝ่ายการตลาด และทำงานอยู่บริษัทเดียวกัน ที่สำคัญเธอกับเขาเพิ่งจะเป็นแฟนกันครบหนึ่งปีมาหมาด ๆ กะว่าจะมอบของขวัญสุดพิเศษให้เขา ซึ่งก็คือตัวเธอ ในวันนี้โดยเฉพาะ

ทว่า… ดันเป็นโชคร้ายในความโชคดีของอัญชิสา ที่มารู้ความจริงตรงหน้าเสียก่อน ก่อนที่จะเสียตัวให้เขา เพราะเธอเพิ่งเห็นกับตาว่า อีตาแฟนหนุ่มที่รักกันนักรักกันหนามาตลอดหนึ่งปีมีโลกสองใบเหมือนมีไข่สองพวง ติดว่าไอ้ตรงกลางของเขามันมีหนึ่งเดียว และควรใช้ได้กับผู้หญิงแค่หนึ่งคน !

ภาพที่เธอเห็น คือแฟนหนุ่มของเธอกำลังก่ายกอดเต้นรำอยู่กับผู้หญิงอีกคนในงานเลี้ยง ! ด้วยท่าทางสนิทสนมเกินกว่าเพื่อน

ก่อนหน้านี้ เธอเพิ่งแกล้งอำเขาว่ามางานเลี้ยงไม่ได้ เพราะตั้งใจจะแอบมาเซอร์ไพรส์เขา ที่ไหนได้ดันโดนเขาเซอร์ไพรส์กลับ !

อัญชิสากัดฟันกรอดด้วยความเจ็บใจ แต่ไม่อยากลดตัวไปตบตีผู้ชายให้เสียลุค เธอเลยเดินออกจากงานแบบเชิด ๆ แต่ก็มิวายปวดใจ

อยู่ ๆ ความคิดแผลง ๆ ก็แวบเข้ามาในสมอง เธออยากประชดผู้ชายหน้าหม้อคนนั้นด้วยการหาผู้ชายสักคนมาเป็นทาสบนเตียง คิดได้ดังนั้น ไม่รู้ว่าเป็นเพราะผีผลักหรือตั้งใจ ท้ายที่สุดมือเรียวก็กดเบอร์โทรหาหนุ่มโฮสต์ทันที

ก่อนที่สองขาของเธอจะพาตนเองมาหยุดยืนอยู่ตรงหน้าชายหนุ่มหน้าตาดีคนหนึ่ง เขาหล่อ ขาว สูง หน้าตาคล้ายลูกครึ่ง ! นั่งกลางล็อบบีของโรงแรมชนิดที่ว่า ออร่าเขาเด่นสุด

หล่อ สะอาด หน้าตาดีแบบนี้ จะเป็นใครไปไม่ได้ นอกจากหนุ่มโฮสต์ที่เธอโทร.นัดเมื่อครู่

"ว่าไงคะ เท่าไร"

เมื่อคนตรงหน้ายังไม่ตอบ เสียงหวานจึงถามขึ้นอีกครั้ง เขาจ้องหน้าเธอกลับ ก่อนที่คิ้วหนาบนใบหน้าได้รูปจะเลิกขึ้นเล็กน้อย

“อะไรคือเท่าไร ?”

ชายหนุ่มมองหญิงสาวตรงหน้าที่อยู่ในชุดแดงรัดรูป อวดหุ่นสวย เอวเล็กคอดกิ่ว ทว่าสะโพกผายกลมมนจนน่ามองไปหมด ไหนจะใบหน้าหวานรูปไข่ ปากนิด จมูกหน่อย แต่ดวงตาฉายแววรั้นเอาเรื่อง จ้องสบตาเขาอย่างไม่ลดละ

หญิงบริการ ?

ไม่สิ ถ้าผู้หญิงคนนี้เป็นหญิงขายบริการคงไม่เอ่ยถามเขาว่า 'เท่าไร'

“ก็ที่ฉันโทร.เรียกคุณมา” เธอกัดริมฝีปากเบา ๆ พูดแบบไม่เต็มเสียง แต่ก็ดูน่ารักดี

ใบหน้าหล่อพยักหน้าเหมือนพอจะเข้าใจเหตุผลของหญิงสาว ก่อนที่เขาจะยิ้มที่มุมปาก แล้วสบตาเธอกลับ

“แล้วแต่คุณจะให้”

เสียงทุ้มก้องกังวานแต่ฟังดูทรงอำนาจเอ่ยตอบ

“ฉะ ฉันไม่เคยจ้างหนุ่มโฮสต์มาก่อน นะ นายคนแรก” หญิงสาวกัดริมฝีปาก แววตาเชื่อมั่นเมื่อครู่ฉายแววกังวลใจเล็กน้อย

ใช่ ! เธอกำลังเข้าใจผิดว่าเขาเป็นหนุ่มโฮสต์

ส่วนเขาก็กำลังนึกสนุกกับการได้สวมรอยเป็นหนุ่มโฮสต์เพื่อกินของฟรี ที่สำคัญผู้หญิงตรงหน้าสวยถูกใจเขามาก

“คนแรกหมายถึง ?”

“ฉะ… ฉันยังไม่เคยนอนกับใคร คุณเป็นคนแรก เพราะงั้นคุณเรียกมาเลยเต็มที่ ฉันมีเงินจ่าย”

เป็นข้อเสนอที่น่าสนใจสำหรับคริสโตเฟอร์ มาเฟียหนุ่มที่เพิ่งมีนัดคุยงานกับหุ้นส่วนของโรงแรมนี้ และเขาเองก็เพิ่งคุยธุระเสร็จไปไม่นาน

“และ… เออ… ถ้านายทำให้ฉันลืมแฟนเก่าได้ฉันจะให้ทิปนายเพิ่มด้วยหนึ่งร้อย”

หนึ่งร้อย… หึ

ระดับมาเฟียคริสโตเฟอร์ เงินหนึ่งร้อยล้านเขาเอามาโปรยทิ้งลงจากยอดตึกยังได้เลย แต่ผู้หญิงคนนี้กล้ามากที่บอกจะให้เขาหนึ่งร้อยบาท

หยามกันชัดๆ !!

“โอเค งั้นก็อย่าร้องขอให้ผมหยุดกลางคันก็แล้วกัน”