Chapter 4 - ตกลงดีล

ดีลจบแบบใจสั่น อัญชิสาเริ่มหายใจไม่ทั่วท้อง เมื่อเธอเดินนำชายหนุ่มไปทางลิฟต์ บรรยากาศดูตึงเครียดระดับสิบ โชคดีที่ผู้ติดตามของเขาไม่ได้ตามมาให้เธอรู้สึกกลัวมากไปกว่านี้ ส่วนเธอก็ยังคงคิดว่าเขาคือหนุ่มโฮสต์ที่จ้างมา

เมื่อครู่ทันทีที่ดีลจบ เขาก็ลุกขึ้นยืนพร้อมผายมือให้เธอได้เดินนำ อัญ‍ชิสาแทบจะก้มหน้าก้มตาเดิน ยอมรับว่าที่ตัดสินใจห่าม ๆ จ้างหนุ่มโฮสต์ก็ใจสั่นมากพออยู่แล้ว แต่ที่สั่นมากกว่าปกติ คือจำเป็นไหมที่หนุ่มโฮสต์ต้องหล่อและดูดีมากมายขนาดนี้

คล้อยหลังที่อัญชิสาเดินนำไป มาเฟียหนุ่มก็พยักหน้าเรียกบอดีการ์ดให้เข้าหา

“ครับนาย”

“เตรียมห้อง” เขาเอ่ยเสียงเรียบ และห้องที่ว่านั้นคือห้องระดับเพนต์‍เฮาส์ชั้นสูงสุดของโรงแรมที่เพื่อนของเขาเป็นเจ้าของ ซึ่งห้ามบุคคลภายนอกวุ่นวาย !

ถึงหน้าลิฟต์อัญชิสาหยุดยืน และหันกลับมองมาเฟียหนุ่ม

“ฉะ ฉันจองห้องพักโรงแรมเอาไว้แล้ว ชั้นสิบหก” มือเรียวเอื้อมไปกดปุ่มเพื่อเรียกลิฟต์ แต่เขากลับจับปลายนิ้วของเธอออกแล้วปล่อย

“ไปห้องผม ผมเปิดห้องส่วนตัวเอาไว้แล้ว”

“คะ ?”

“ตามมา”

คราวนี้เขาเดินนำเธอไปที่หน้าลิฟต์อีกตัวที่มีเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยยืนอยู่ อัญชิสาเงยหน้ามองเขาอย่างงง ๆ

“แล้วทำไม… เอ่อ ไม่ไปห้องของฉัน”

ก็ในเมื่อเธอเป็นคนจ่ายเงินจ้าง ค่าห้องเธอก็น่าจะเป็นคนจ่าย

“ผมไม่ชอบห้องคนอื่น” เขาตอบเสียงนิ่ง แต่ไม่ทันที่หญิงสาวจะพูดอะไรตอบ เสียงลิฟต์ตรงหน้าก็ดังขึ้น เขาเชิญเธอให้เข้าไป ก่อนที่จะก้าวตามไปติด ๆ

รอบนี้เธอประหม่าหนักกว่าเดิม เขายืนใกล้เธอมาก มากจนกลิ่นน้ำหอมจากชายหนุ่มปะทะเข้าที่จมูก เธอยืนก้มหน้ากุมมือตนเองไม่ให้สั่น แต่ไอ้ที่ห้ามสั่นไม่ได้ก็คือหัวใจ สั่นแรงมาก

เธอไม่กล้าพูด ไม่กล้าแม้แต่จะหายใจเสียงดัง

แต่… ก็ไม่คิดจะถอยด้วยเช่นกัน

หล่อขนาดนี้ งานดีขนาดนี้ จะถอยได้อย่างไร ? แบบนี้สิถึงจะคู่ควรกับครั้งแรกของเธอ

เมื่อลิฟต์เคลื่อนตัวจนพามาถึงชั้นบนสุด อัญชิสาสูดลมหายใจฮึบเรียกกำลังใจให้ตัวเอง ก่อนที่สองขาเรียวจะก้าวออกมาจากในลิฟต์ เธอชะงักเล็กน้อย เมื่อเห็นว่าที่หน้าห้องที่เขาบอกว่าจองไว้ ยังมีเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยยืนต้อนรับอีกสองคน

เวอร์วังแบบแปลก ๆ แต่นาทีนี้สมองไม่ได้คิดมากเรื่องนี้ เพราะเรื่องน่าระทึกกว่านั้นคือความบริสุทธิ์ที่กำลังจะเสียไป

“คุณตามผมมาถึงที่นี่ เปลี่ยนใจไม่ได้แล้วนะ”

เขาถามย้ำเพื่อความมั่นใจ เพราะเซ็กซ์สำหรับมาเฟียอย่างเขาคือการสมยอม และต้องไม่ใช่การบังคับ !

“ค่ะ” อัญชิสาพยักหน้า เธอตามเขามาถึงนี่ ถามได้ จะเปลี่ยนใจน่ะหรือ ฮึ... ไม่มีทาง

“ฉันมีเงินจ่ายให้คุณแน่นอนไม่ต้องกลัว” เธอว่า เหมือนเขากลัวเธอไม่มีเงิน แต่เอาเถอะ เธอกะมีอะไรแค่ชั่วโมงเดียวแล้วก็จบ อย่างเก่งคงไม่น่าจะถึงสองหมื่น

"ก็ดี" เขาตอบเสียงเรียบ มุมปากยกยิ้มขึ้นเล็กน้อย ก่อนจะเดินนำหญิงสาวเข้ามาในห้อง อัญชิสากวาดสายตาไปรอบ ๆ ความหรูหราของห้องนี้ทำเธอหวั่นใจแปลก ๆ ก็… นี่มันห้องระดับวีวีไอพีชัด ๆ

สายตาคู่หวานกวาดมองรอบห้อง ก่อนจะเดินตามเขาไปจนถึงห้องนอนที่แยกเป็นสัดส่วน จนกระทั่งมาหยุดยืนอยู่ที่หน้าเตียงนอนหรูตั้งตระหง่านอยู่กลางห้อง ด้านนอกมองผ่านกระจกใสขนาดใหญ่ เห็นบรรยากาศภายนอกของชั้นระฟ้าบ่งบอกว่าห้องพักนี้อยู่สูงลิบระฟ้า

อยู่ ๆ อัญชิสาก็เริ่มปอดแหก มือไม้เย็บเฉียบตามอุณหภูมิภายในห้องเย็นจัด แต่ใบหน้าหวานกลับมีเหงื่อผุดออกมาเฉย

“ไปนั่งรอผมบนเตียง” เขาออกคำสั่ง

“ฮะ…” เรียวคิ้วสวยขมวดเข้าหากันเล็กน้อย อัญชิสารู้สึกแปลก เพราะเขากล้าออกคำสั่งกับผู้ว่าจ้างแบบเธอแทนที่เธอควรจะเป็นคนสั่ง

ทว่าความคิดกลับต้องหยุดนิ่งไปชั่วขณะ เมื่อเห็นภาพตรงหน้า

หนุ่มโฮสต์สุดหล่อที่เธอจ้างมากำลังถอดเสื้อสูท เขาโยนมันลงไปบนโซฟา ก่อนที่เขาจะเริ่มยกแขนขึ้นมาปลดกระดุมข้อแขนออก

อึก… เซ็กซี่มากค่ะพ่อ !

“เออ คะ คุณจะอาบน้ำก่อนไหม”

“ค่อยอาบทีเดียว”

มาเฟียหนุ่มตอบ แต่สายตาคมกริบยังจับจ้องอัญชิสาไม่วางตา มือหนาเคลื่อนมาปลดกระดุมตรงคอเสื้ออย่างใจเย็น ในขณะที่สองขาของเขาจะก้าวตรงมาหาเธอ