30

“ถ้าพวกฉันจะเข้าไปจริง ๆ ...... เธอจะห้ามได้อย่างนั้นหรือ” อังเดร พูดพร้อมกับกวาดตามองไปรอบ ๆ ที่ล้วนแต่มีผู้ชายร่างกายกำยำ ในขณะที่แม่หนูตรงหน้านี่เป็นผู้หญิงตัวเล็ก ๆ แค่เพียงคนเดียวเผื่อเจ้าหล่อนจะได้คิดอะไรขึ้นมาบ้าง

“หากวัดกันด้วยกำลังแล้ว ดิฉันคงต้านทานพวกท่านไม่ได้หรอกค่ะ แต่ได้โปรดเข้าใจด้วยนะคะว่าดิฉันต้องปฏิบัติตามกฎระเบียบ” หญิงสาวค้อมศีรษะให้ผู้สูงวัย น่าจะไม่ถึงกับฆ่าแกงกันหรอกน่า วันนี้มันเป็นวันซวยอะไรนะไม่มีใครอยู่สักคน……ถ้าหากคนกลุ่มนี้เป็นอันธพาลหล่อนคงเละแน่ แต่ไม่น่าจะใช่หรอกน่า หญิงสาวพยายามปลอบใจตัวเอง

“หึหึ...หมายความว่าพวกฉันคงต้องรอก่อนใช่ไหม”

“ค่ะ......เชิญที่ห้องรับรองดีกว่านะคะ” อันนาโล่งใจที่อีกฝ่ายรับฟังไม่ดึงดัน หล่อนเอ่ยอย่างนอบน้อมพร้อมกับเชื้อเชิญทั้งหมดไปที่ห้องรับรองทันที แต่คนที่เข้าไปนั่งมีเพียงผู้สูงวัยคนเดียวเท่านั้น ส่วนคนอื่น ๆ ยืนประจำจุดต่าง ๆ อยู่หน้าห้อง

“เดี๋ยว ! นั่งก่อนสิ”

เสียงอันทรงพลังทำให้เรือนร่างสูงโปร่งที่กำลังจะออกไปเตรียมเครื่องดื่มมารับรองเป็นอันต้องหยุดชะงักอยู่กับที่

“เธอเป็นผู้หญิงของเขาใช่ไหม” อังเดรเอนหลังพิงพนักโซฟายกขาขึ้นไขว่ห้างในท่าสบาย ๆ เอ่ยถามออกไปเหมือนเป็นเรื่องธรรมดาเรื่องลมฟ้าอากาศ

“ที่นี่ดิฉันเป็นเลขาค่ะ” หญิงสาวตอบเสียงเข้ม แต่ก็ยังคงความสุภาพ แม้จะเก็บความไม่พอใจเอาไว้ไม่มิด

“แล้วถ้าไม่ใช่ที่นี่ล่ะ เธอเป็นอะไรกับเขา” ด้วยสายตาของผู้ผ่านประสบการณ์มาอย่างโชกโชน อังเดรมั่นใจว่าผู้หญิงคนนี้ไม่ใช่เลขาธรรมดาแน่ แต่จะมีความสำคัญแค่ไหนเท่านั้น

อันนาลุกพรวดเม้มปากแน่น หล่อนไม่จำเป็นต้องบอกเรื่องส่วนตัวกับใครต่อใคร โดยเฉพาะกับคนที่หล่อนไม่รู้จักแม้กระทั่งชื่อและกำลังใช้วาจาดูหมิ่นดูแคลนอยู่ตอนนี้ แต่ก่อนที่หล่อนจะได้ตอบโต้ออกไปเสียงข้างหลังก็ดังขึ้นเสียก่อน

“แกรนพา !”

ออสตินรีบกลับเข้ามาเมื่อลูกน้องรายงานว่าคุณปู่อังเดรยกขบวนเข้ามาที่บริษัทโดยไม่บอกกล่าวล่วงหน้าลางสังหรณ์บอกว่าไม่น่าจะใช่เรื่องดีนักโดยเฉพาะการปล่อยอันนาให้เผชิญหน้ากับท่านเพียงลำพัง

“ทำไมต้องตกใจขนาดนั้นไอ้หลานชาย”

ผู้สูงวัยกล่าวด้วยรอยยิ้มคล้ายผู้ใหญ่ใจดีมีแต่ออสตินเท่านั้นที่รู้ความหมายเบื้องหลังรอยยิ้มนั่น คุณปู่เป็นคนเด็ดขาดสามารถสั่งฆ่าคนด้วยรอยยิ้มได้เลยด้วยซ้ำ ถึงแม้คนคนนั้นจะกระทำสิ่งผิดมหันต์ก็ตามแต่เขาไม่ชอบวิธีการตั้งศาลเตี้ยตามวิถีมาเฟียเพราะบ้านเมืองมีกฎหมาย ไม่ควรมีใครหรือตระกูลใดทำตัวอยู่เหนือกฎที่ตั้งขึ้นเพื่อการอยู่ร่วมกันในสังคม

“ความจริงเรียกผมไปพบก็ได้ ไม่น่าจะต้องลำบากมาเอง”

“แกรู้เหตุผลดีว่าทำไมฉันถึงไม่ทำแบบนั้น แล้วผู้หญิงคนนี้ของเล่นใหม่ของแกหรือไง”

มืออบอุ่นกุมมืออันนาเอาไว้แน่นพลางดึงมาแนบชิดติดตัวอย่างต้องการปกป้อง เขาเริ่มจะแน่ใจแล้วว่ารู้สึกยังไงกับหล่อนกันแน่

“อันนาไม่ใช่ของเล่น เธอเป็นเมียผม” ออสตินบอกเสียงเข้ม ไม่พอใจที่มีใครพูดจาดูถูกผู้หญิงของเขา ถึงแม้คนนั้นจะเป็นคุณปู่ก็เถอะ

“จุ๊...จุ๊...แกอย่าพูดเอาแต่ได้แบบนั้น ใครสอนสั่งให้แกเป็นคนไร้ความรับผิดชอบแบบนี้...ใช่สิ...ฉันไม่น่าปล่อยให้แกมาอยู่กับพ่อแม่ของแกเลยจริง ๆ ไอ้หลานรัก......”

อันนามองผู้สูงวัยส่ายหน้าเหมือนเหนื่อยหน่ายเต็มทน สลับกับมองหน้าคนเป็นสามีที่ตอนนี้เข้มจัดเหมือนพยายามระงับความไม่พอใจ

“เอ่อ...อันออกไปรอข้างนอกก่อนดีกว่าค่ะ” อันนาคิดว่านี่เป็นเรื่องในครอบครัว ถึงแม้หล่อนจะจดทะเบียนสมรสถูกต้องตามกฎหมายกับเขาแล้ว แต่ก็ไม่มีผู้ใหญ่รับรู้เลยสักคน มิหนำซ้ำปลายทางก็ยังไม่มีความแน่นอนด้วยข้อตกลงว่าไปกันไม่ได้ก็เลิกกัน บางทีอาจจะเป็นเพราะเหตุผลที่ปู่กับหลานกำลังคุยกันอยู่ก็ได้เขาถึงได้บอกแบบนั้นแต่แรก

“ไม่ต้อง......เธออยู่ด้วยก็ดีจะได้รู้ว่าอะไรเป็นอะไร”

“คุณปู่ครับ เรื่องนั้นผมทำไม่ได้จริง ๆ”

“หนูยูริเขาผิดอะไร หมั้นหมายกันมาตั้งนานมันถึงเวลาแล้วที่สองตระกูลจะรวมเป็นหนึ่งเดียวเสียที” อังเดรมองหน้าหลานชายเขม็ง เขาผิดหวังกับลูกชายอย่างอลันมาแล้วครั้งหนึ่ง ที่หนีมาแต่งงานกับสาวชาวไทย ปฏิเสธการสืบทอดธุรกิจของตระกูลที่เคยเป็นมาเฟียที่ยิ่งใหญ่ในอดีต ถึงแม้ว่าปัจจุบันจะพลิกโฉมไปเป็นธุรกิจสีขาวแล้วเป็นส่วนใหญ่ แต่มาเฟียก็คือมาเฟียไม่ใช่จะวางมือกันได้ง่าย ๆ เท่ากับลงจากหลังเสืออาจถูกแว้งกัดจากศัตรูเก่าใหม่ได้ทั้งนั้น ทางเดียวที่จะทำให้คงความยิ่งใหญ่เอาไว้คือรวมสองตระกูลเข้าด้วยกัน

“ผมจดทะเบียนสมรสกับอันนาแล้วนะครับและจะไม่แต่งงานกับยูริเด็ดขาด” ออสตินบอกเสียงหนักแน่นขณะคนที่ได้ชื่อว่าเป็นภรรยาตามกฎหมายแงหนมองด้วยแววตาสับสน

“จดได้ก็หย่าได้ ฉันให้เวลาแกอีกหนึ่งเดือนสั่งลากันให้พอ และระหว่างนี้ฉันจะให้แกเดทกับหนูยูริให้เป็นเรื่องเป็นราว.....แล้วอย่าคิดเบี้ยวอีกไม่อย่างนั้นอาจจะเป็นคนใกล้ตัวแกที่เดือดร้อน” อังเดรขู่กลาย ๆเขาก็อยากรู้เหมือนกันว่าอันนามีความสำคัญกับหลานชายมากมายแค่ไหน เผลอ ๆ หล่อนอาจจะเป็นผู้หญิงที่ถูกจ้างมาตบตาเขาด้วยซ้ำ พ่อลูกคู่นี้มันเหมือนกันจริง ๆ นอกคอก !!......

หลังจากผู้สูงวัยเดินทางกลับไปแล้ว บอสหนุ่มจอมหื่นของอันนาที่เคยเริงร่าได้ตลอดเวลา ถึงกับทรุดกายลงนั่งคอตกด้วยอารมณ์หลากหลาย กลับกลายเป็นอันนาที่ต้องคอยปลอบใจ