EP06

"เธอไม่มีทางปฏิเสธได้หรอกมุกดา พรุ่งนี้เตรียมตัวด้วย"

"…" มุกดาได้แต่นิ่งเงียบเธอจิกมือตนเองแน่นด้วยอาการประหม่า ส่วนนิดหลังจากพูดเสร็จก็สนใจกับอาหารตรงหน้าต่อ

"อ๋อ แล้วก่อนที่เธอจะไป เธอต้องรับแขกก่อน เพราะฉันไม่ปล่อยให้เวลาของฉันสูญเปล่า เธอต้องทำงานให้ฉันจนถึงวินาทีสุดท้ายก่อนจะไป"

"น้องดาต้องรับแขกให้คุณนิดอีกหรอคะ"

"ใช่ เธอต้องทำ"

"แต่ในเมื่อคุณเอ็มเจจ่ายเงินคุณนิดแล้ว คุณนิดทำแบบนี้ไม่ถูกต้องนะคะ"

"ไม่มีคำว่าถูกสำหรับสถานที่แบบนี้หรอก เงียบปากแล้วกิน" มุกดาได้ยินคำตอบแบบนั้นพร้อมกับสายตาที่เริ่มไม่พอใจของนิดเธอก็ยอมเงียบและกินอาหารตรงหน้าต่อด้วยความขมขื่น

•••

@คอนโดมิเนียมหรูกลางใจเมือง

"ขออนุญาตครับ" เอ็มเจหันกลับไปตามเสียงของมือขวาตนเองที่กำลังเปิดประตูเข้ามาในห้องพักของเขา อาโปอยู่ในชุดสูทเรียบหรูพร้อมกับผูกเนกไท

"กลับมาตั้งแต่เมื่อไหร่" ชายหนุ่มถามในขณะที่จ้องมองตนเองที่สวมชุดยูนิฟอร์มของมหาลัยผ่านกระจก

"สองวันที่แล้วครับ"

"แด๊ดว่าไงบ้าง"

"คุยลายละเอียดเรื่องการส่งสินค้าล็อตใหม่ครับ แล้วก็ฝากจดหมายมาหาคุณด้วย" อาโปชายวัยกลางคนยื่นจดหมายซองสีขาวให้เอ็มเจ เพราะเขาพึ่งไปหาพ่อของเอ็มเจเพื่อคุยเรื่องธุรกิจที่ต่างประเทศมา

"วางไว้ตรงนั้น แล้วเรื่องบริษัทเป็นยังไงบ้าง"

"ทุกอย่างเรียบร้อยดีครับ ผมทำตามที่คุณสั่งทุกอย่าง"

"ดีแล้ว ตอนเย็นมีประชุมใช่มั้ย"

"ใช่ครับคุณเอ็มเจ"

"รายงานการประชุมให้ฉันอย่างละเอียดด้วย" เอ็มเจเอ่ยสั่งแล้วละสายตาจากกระจกมองอาโป เขาเป็นเหมือนพี่ชายคนหนึ่งเพราะทำทุกอย่างเพื่อปกป้องเอ็มเจและครอบครัวของเขา พ่อของเอ็มเจออุปการะอาโปมาตั้งแต่เด็กๆเขาเป็นคนต่างชาติที่มาอยู่ไทยพร้อมกับเอ็มเจ

"ได้ครับ ถ้าอย่างนั้นผมขอตัวเข้าบริษัทก่อนนะครับ"

"ตามสบาย" คุยกันเสร็จสับอาโปก็เดินออกจากห้องไป อาโปอยู่ในตำแหน่งของประธานบริษัท เอ็มเจเปิดเพื่อบังหน้าและเบี่ยงเบนธุรกิจมืดของเขา โดยธุรกิจมืดของเขาก็มีคนของภาคินคอยช่วย ส่วนเขาก็ถูกมองเป็นนักศึกษาที่ร่ำรวยคนหนึ่งเพียงเท่านั้น

เอ็มเจจัดการแต่งตัวทำอะไรเสร็จเขาก็หยิบจดหมายที่พ่อของเขาฝากอาโปมาเปิดอ่าน โดยเนื้อความข้างในถูกเขียนเป็นภาษาอังกฤษ เอ็มเจอ่านมันคิ้วก็ขมวดยุ่งเข้ากันก่อนจะเก็บซองจดหมายเอาไว้ที่เดิม

•••

@ชมรมนักศึกษาเกรด A

"เรื่องที่ขอให้ช่วยเป็นยังไงบ้าง" ภายในห้องชมรมที่เงียบมาเกือบชั่วโมงภาคินก็เอ่ยถามขึ้น ทำให้เอ็มเจที่นอนพักสายตาอยู่ลืมตาขึ้นมา เขากำลังเครียดกับจดหมายที่พ่อส่งมา

"จัดการให้เรียบร้อยแล้ว"

"จัดการของมึงคือแบบไหน"

"ซื้อแล้วก็เอา วันนี้กูจะไปรับเด็กนั้นออกมาแล้ว" คำตอบของเอ็มเจทำให้ภาคินขมวดคิ้วยุ่งจนเอ็มเจต้องขยายความ

"มึงทำอะไรน้องดาแล้วใช่ไหม"

"ก็ว่าจะไม่ทำ แต่น้องมึงดันหน้าเอา"

"เหี้ยเสมอต้นเสมอปลาย"

"ยอมรับ" เอ็มเจตอบออกมาโดยที่ไม่มีความรู้สึกผิดใดๆ เขาเอนตัวลุกขึ้นนั่งตัวตรงแล้วหยิบมวลบุหรี่ขึ้นมาจุดสูบ

"มึงจ่ายไปกี่บาท"

"ห้าล้าน"

"เดี๋ยวกูเอาเงินคืน แล้วปล่อยน้องดาเป็นอิสระ" คำพูดของภาคินทำให้เอ็มเจตะหงิดขึ้นมาในใจ เขามองหน้าเพื่อนตนเองแล้วนิ่งเงียบ

"ไม่กลัวคุณย่ามึงรู้หรอวะ อยู่ในความดูแลของกูไม่ดีกว่าหรอ"

"ยังไงสักวันหนึ่งคุณย่าก็ต้องรู้เรื่องนี้ น้องดาไม่ได้มีความผิดเกี่ยวกับเรื่องของพ่อแม่ตนเองทำ เธอแค่ผู้หญิงตัวเล็กๆที่ไม่มีส่วนเกี่ยวข้องกับเรื่องนี้ด้วยซ้ำ"

"…" เอ็มเจถอนหายใจออกมาแล้วพ่นควันสีขาวขุ่นลอยคละคลุ้งทั่วห้องชมรม

"หรือมึงอยากได้ตัวน้องดาไว้ แต่มันไม่ใช่ข้อตกลงกันตั้งแต่แรกที่เราตกลงกัน"

"กูรู้" ข้อตกลงที่ทั้งสองตกลงกันคือ เอ็มเจจะช่วยมุกดาออกมาจากตรงนั้นยังไงก็ได้แต่มีข้อแม้ว่าหลังออกมาจากตรงนั้นภาคินจะรับผิดชอบต่อและปล่อยตัวมุกดาให้เป็นอิสระไป แล้วภาคิณก็จะคอยสอดส่องอยู่ห่่างๆเพราะอย่างน้อยๆมุกดาก็ถือเป็นสายเลือดเดียวกัน

"ถ้ามึงรู้ก็ทำตามที่เราตกลงกันไว้ด้วย"

"วันนี้กูจะไปรับตัวน้องมึง ค่อยมารับที่คอนโดกู"

"ตกลงตามนั้น" สองหนุ่มตกลงกันเสร็จภายในห้องก็กลับมาเงียบเหมือนเดิม ต่างคนต่างมีเรื่องอะไรให้คิด

•••

@แหล่งให้บริการ

ตกเย็นของวันก็ถึงเวลาเริ่มงานแล้ว มุกดาที่อยู่ในชุดเดิมอย่างเมื่อวานนั่งรวมตัวอยู่กับผู้หญิงขายบริการคนอื่นๆ และในขณะเดียวกันเสียงเปิดผ้าอย่างแรงก็ดึงความสนใจให้ทุกคนหันไปมอง

"ใครชื่อมุกดา ไปต้อนรับลูกค้า" เสียงพูดจาห่ามๆของผู้ชายร่างสูงตัวโตทำให้เจ้าของชื่อสะดุ้งตกใจ

"…" มุกดาค่อยๆยกมือขึ้นไม่กล้าสบตา จนผู้ชายคนนั้นตะโกนขึ้นมาอีก

"ลุกขึ้น!" เธอไม่ได้ตอบอะไรกลับไปแล้วลุกขึ้นจากโซฟาเก่าๆด้วยหัวใจที่คล้ายกำลังจะกระดอนออกมาด้วยความกลัว

"จะไปไหน หรอคะ…"

"ทำงานของเธอ"

ปึก!

"อึก…" ร่างเล็กถูกผลักเข้าไปข้างในห้อง มุกดายืนเหงื่อตกเธอเพ่งมองประตูด้วยความหวาดกลัว ไม่นานเสี่ยทรงมีอายุก็เปิดประตูเข้ามาพร้อมกับรอยยิ้มหื่นกาม

"สวัสดีจ๊ะ หนูมุกดานี่สวยกว่าในรูปเยอะเลยนะ" มุกดาก้าวถอยหลังไปทีละก้าวจนร่างกายสะดุดล้มลงบนเตียงแล้วคนตรงหน้าก็เข้ามาคร่อมร่างของเธอ

"กรี๊ดดดดดด!" หญิงสาวร้องกรี๊ดออกมาด้วยความหวาดกลัวแล้วพยายามขัดขืน สัญชาตญาณบอกให้เธอใช้แรงที่มีทั้งหมดผลักออก

"โธ่เว้ย! จะขัดขืนทำไมวะ!"

เพี๊ยะ!

"อยู่นิ่งๆ" ใบหน้าสวยถูกตบเข้าเต็มแรงจนความเจ็บมันเข้าเล่นงาน แขนเรียวถูกล็อกลงบนเตียงนอน มุกดาพยายามขัดขืนต่อแล้วลำคอก็ถูกเสี่ยคนนั้นซุกไซร้อย่างหื่นกาม

"ปล่อยนะ ปล่อย!" เธอใช้แรงที่มีทั้งหมดพยายามขัดขืนแต่ก็ถูกกำปั้นต่อยเข้าที่ท้องอย่างแรงจนใบหน้าหวานเบ้ด้วยความเจ็บไม่สามารถขัดขืนได้อีกแล้ว

"บอกให้อยู่นิ่งๆไงวะ!"

"ปล่อยน้องดาไปเถอะ ขอร้อง" มุกดาใช้เสียงเอ่ยขอร้องพร้อมกับเสื้อที่กำลังจะถูกกระชากออก แต่เสียงอะไรบางอย่างก็ทำให้คนบนร่างเธอหยุดการกระทำ

ปั้ง!

"ใครอนุญาตให้มึงแตะของของกู"