4/2

“ขึ้นรถสิ” แม็คควีนตะโกนบอก และพอเห็นหญิงสาวยังยืนงงอยู่กับที่ก็ถอดแว่นตาสีชาออก “ฉันเอง ขึ้นรถ”

ญารินดายกมือลูบหยดน้ำออกจากหน้า พอเห็นหน้าเขาเธอก็ตัดสินใจได้ในฉับพลัน ทั้งที่ก่อนหน้านี้เกือบลืมไปแล้วว่าเขาเคยเสนออะไรให้เธอ ร่างระหงเปิดประตูก้าวขึ้นรถ เนื้อตัวเสื้อผ้าเปียกปอนของเธอทำให้สาวน้อยต้องหันไปสบตาสีน้ำตาลอ่อนเชิงขออนุญาต

“ช่างเถอะ ไม่เป็นไรหรอก”

“ขอบคุณค่ะ” สาวน้อยกล่าวขอบคุณเบาๆ ผ้าขนหนูผืนหนึ่งถูกยื่นมาให้ตรงหน้า

“เช็ดหัวหูซะ เดี๋ยวจะเป็นไข้ไปซะก่อน”

สาวน้อยทำตาม หลังจากเช็ดผมและหน้าตาแล้ว ก็ได้ยินเสียงทุ้มเอ่ยขึ้น

“มีคำตอบให้ฉันหรือยัง” คนถามไม่ได้หันมามองเธอเลยแม้แต่น้อย เธอเห็นเขาหยิบบุหรี่ขึ้นมาสูบ สาวน้อยอยากบอกว่าอย่าสูบได้ไหม แต่ในนี้ก็ในรถของเขา เขาจะทำอะไรเธอมีสิทธิ์ห้ามด้วยเหรอ “ว่าไง ถ้าวันนี้ไม่ได้คำตอบจากเธอ ฉันจะกลับอเมริกาแล้ว แต่ถ้าเธอตอบตกลง ฉันจะอยู่ทำอัลบั้มให้เธอ”

แม็คควีนได้ยินเสียงถอนหายใจดังออกมาเบาๆ ญารินดาคงหนักใจมากแต่เขากำลังจะดีใจที่ได้แก้แค้น ใจของชายหนุ่มเต้นระรัวเมื่อใกล้จะสมหวังเต็มที ความจริงการแก้แค้นของเขาไม่ใช่เพิ่งจะเริ่มหากแต่มันยังไม่สมใจเขาต่างหาก คนที่ทำให้เขาไม่มีหน้าจะอยู่เมืองไทยเมื่อ 10 ปีก่อน คนที่ทำให้เขาต้องอายจนแทบจะมุดดินหนีทั้งที่เขากลับชอบเธอ เสียงระฆังแก้วของเธอสะกดใจเขาได้อย่างไม่น่าเชื่อ แต่เธอกลับทำร้ายเขาอย่างเลือดเย็นทุกวันนี้เสียงกรีดร้องของเธอยังดังก้องอยู่ในหู กลิ่นคาวไข่ที่ประเคนลงตั้งแต่ศีรษะจนเลอะและเหม็นหึ่งไปทั้งตัว เขายังจำได้ถึงสภาพอันน่าสมเพชของตนเรื่อยมา

“ถ้าดิฉันตอบตกลงแล้ว คุณต้องรับปากว่าจะช่วยเรื่องค่ารักษาแม่ของดิฉันจนหายเป็นปกติ และไถ่ถอนจำนองบ้านของดิฉันออกมาจากเสี่ยทรงพลทันที” ถึงคราวที่ญารินดายื่นข้อเสนอบ้าง

ชายหนุ่มไม่ตอบแต่กดโทรศัพท์พูดกับปลายสายด้วยภาษาอังกฤษชัดแจ๋ว ญารินดาเหลือบตามองอดหวาดหวั่นไม่ได้ว่าเขาเป็นฝรั่งมังค่า เขาจะปฏิบัติตัวกับเธอยังไงและเธอต้องปฏิบัติตนกับเขายังไงบ้าง ดวงตากลมแป๋วมองเส้นผมสีน้ำตาลเข้มก่อนกวาดลงมาตามโครงหน้าคมจัดรูปหล่อ เห็นเขาพูดไม่กี่ประโยคก็วางสาย

“เรียบร้อยแล้ว...ทุกอย่างที่เธอต้องการ ทีนี้ถึงตาฉันบ้าง”

ด้วยความรวดเร็วปานสายฟ้าร่างระหงเปียกชุ่มก็ขึ้นไปนั่งอยู่บนตักแข็ง อ้อมแขนอุ่นร้อนตวัดรัดเอวบางดันให้ทรวงอกสล้างชี้ชันและกดแนบอกกว้าง ริมฝีปากอิ่มกำลังอ้าปากประท้วงเพราะเธอยังไม่ทันตั้งตัว เรียวปากร้อนก็ฉกวูบครอบครองกลีบปากอิ่มซีดขาวเพราะความหนาวเหน็บ ผ้าขนหนูชื้นน้ำร่วงลงไปกองอยู่บนพื้นรถเหมือนมันเป็นเพียงผ้าขี้ริ้วที่ไร้ความหมาย

กลีบปากหวานถูกดุนดันด้วยปลายลิ้นหนาแทรกแซงเข้าไปดูดดึงลิ้นเล็กจนญารินดารู้สึกหัวหมุน เขากระทำทุกอย่างเร็วเสียจนเธอไล่ไม่ทัน จะปฏิเสธก็ไม่ได้จะประท้วงก็ถูกปรามด้วยความเร่าร้อน จูบครั้งที่สองต่างจากจูบแรกราวหน้ามือเป็นหลังมือ ความอุ่นซ่านที่เคยได้รับเปลี่ยนเป็นความรุนแรงเหมือนเปลวไฟที่ถูกลมพายุพัดโหมกระหน่ำแผดเผาทุกอย่างให้วายวอดมอดไหม้เป็นเถ้าถ่าน แผ่นหลังบอบบางถูกกดแน่นจนทรวงอกนุ่มแทบหลอมรวมเป็นเนื้อเดียวกับแผ่นอกบึกบึน กายชายที่เธอไม่มีเวลาแม้แต่จะทำความรู้จัก แต่มันกำลังปลุกเร้าทุกโสดประสาทของเธอให้รวมเป็นหนึ่งเดียว

เรียวลิ้นร้ายกาจตวัดเกี่ยวพันลิ้นหวานก่อนลัดเลาะไปตามไรฟันซี่เล็กท้ายสุดก็หยุดลงที่ผิวปากนุ่ม ร่างระหงผวาเฮือกเมื่อกลีบปากช้ำถูกกัดให้รู้สึกเจ็บ ดวงตากลมหรี่ปรือต้องเบิกกว้างอย่างตระหนก ความรู้สึกบอกเธอว่ามันมากกว่าความสัมพันธ์ทางร่างกายระหว่างชายหญิง เธอเคยรู้มาว่าผู้ชายมักจะอ่อนโยนกับผู้หญิงที่ตนหมายปอง ยิ่งเป็นครั้งแรกของเธอด้วยแล้วเขายิ่งต้องทะนุถนอมราวกับไข่ในหิน แต่นี่...แม็คควีนกำลังทำให้เธอหวาดกลัวจนตัวสั่น

ชายหนุ่มรับรู้ได้ถึงแรงสะท้านจากร่างบางบนตัก เขากำลังทำให้เธอกลัวแม้จะเป็นสิ่งที่เขาต้องการมากที่สุด แต่มันยังเร็วไป กลีบปากได้รูปผละจากกลีบปากหวาน อดไม่ได้ที่จะหลุบตามองความเย้ายวนของกลีบปากสีแดงสดจากการถูกจูบ

“ต่อไปนี้ เธอจะต้องไปอยู่ในที่ที่ฉันจัดไว้ให้ เธอต้องทำตามคำสั่งของฉันทุกอย่าง”

“แต่ว่า...”

“ไม่มีแต่ญารินดา ถ้าเธอมีคำๆ นั้น ทุกอย่างเป็นอันยกเลิก” เสียงทุ้มนั้นไม่นุ่นอย่างเคย มันแข็งกร้าวผิดปกติ

“อะไรบ้างที่ดิฉันต้องทำ”

แม็คควีนยิ้มที่มุมปากลึก ยกปลายนิ้วเกลี่ยพวงแก้มแดงก่ำ เขาอดทนมองดูเธอเจริญเติบโตจากเด็กสาววัยใสกลายเป็นสาวสวยซูเปอร์สตาร์ของเมืองไทยผ่านทางสื่อทุกแขนง ไม่ว่าจะเป็นทีวี หนังสือพิมพ์หรือนิตยสารต่างๆ เขาครุ่นคิดหาวิธีที่จะแก้แค้นเธอมาหลายปี และเมื่อเห็นเธองดงามราวดอกไม้ที่กำลังแย้มกลีบเบ่งบานอวดความงามให้กับผู้ที่ได้พบเห็น แผนการของการแก้แค้นก็เริ่มเป็นรูปเป็นร่างขึ้น ใครจะว่าเขาใจร้ายหรือใจจืดใจดำทำร้ายได้แม้กระทั่งคนไม่มีทางสู้ก็ช่าง คนอย่างแม็คควีน เบอร์นัลโด้ มาเวลล์ ไม่เคยยอมให้ใครทำร้ายอยู่ฝ่ายเดียว แม้ว่าเหตุการณ์นั้นจะเกิดขึ้นด้วยสาเหตุอะไรก็ตาม แต่เขามั่นใจว่าเธอจงใจทำให้ชื่อเสียงของเขาป่นปี้จนต้องบินกลับอเมริกาบ้านเกิดเมืองนอน