Maxnus #4 เรตติ้งตก

สามวันมาแล้วที่ขมิ้นไม่ได้เจอหน้าแม็กนัสเลย เธอได้ข่าวว่าเขาใช้ชีวิตอยู่สนามแข่งรถ ตั้งแต่เกิดเรื่องวันนั้นเธอจึงโล่งใจที่เขาไม่หาเรื่องแกล้งกันอีก

“ไม่ต้องห่วงนะขวัญฉันสัญญาจะดูแลหนูขมิ้นให้ดี อีกหน่อยเราก็ต้องเป็นครอบครัวเดียวกันแล้ว”

“เด็กทั้งสองจะรักกันจริงเหรอเห็นทะเลาะกันจะเป็นจะตาย”

“ไม่ต้องห่วงยังไงแม็กนัสต้องรักหนูขมิ้น แค่นี้ก่อนนะ” เอเลนอเห็นขมิ้นเดินมาทางนี้จึงรีบวางสาย ส่งยิ้มให้เด็กสาวตรงหน้า

“หน้าหายบวมแล้วยังเจ็บอยู่ไหมจ๊ะ”

“หายดีแล้วค่ะ”

“ตาแม็กนี่ไม่ได้เรื่องปล่อยให้พวกแร้งพวกกามันมาโดนตัวหนูจนได้” เอเลนอรู้ว่าลูกชายเป็นคนยังไงช่วงวัยรุ่นจึงไม่ค่อยบังคับขู่เข็ญ แต่ยื่นคำขาดว่าห้ามให้ผู้หญิงของลูกชายมาก่อกวนคนในครอบครัวเด็ดขาด

“คุณป้าคะ? หนูอยากจะถามอะไรหน่อยค่ะ”

“ว่ามาสิจ๊ะลูก”

“พี่เรียวตะเขาเป็นลูกชายจริงๆ ของพี่แม็กนัสเหรอคะ” ไม่เห็นว่าเขาจะมีเค้าโครงของชาวยุโรปแม้แต่น้อย หน้าตาไม่ค่อยคล้ายแม็กนัสเท่าไร

“เรียงตะเป็นลูกชายของป้าจ๊ะ”

เอเลนอยังยืนยันคำเดิมว่าเรียวตะเป็นลูก เรื่องราวผ่านมาน่านแล้วเอเลนอไม่อยากพูดถึงมันอีกต่อไป สุดท้ายแล้วคนที่เจ็บกว่าเธอก็คือเรียวตะ เด็กเหมือนผ้าขาวบริสุทธิ์ที่ไม่รู้เรื่องอะไร

“สวัสดีครับคุณป้า”

“มาแล้วเหรอ อย่าพากันกลับดึกมากนะลูกป้าเป็นห่วง”

“ผมสัญญาจะมาส่งขมิ้นให้ถึงมือคุณป้าเลยครับ” วาโยมีแข่งรถจึงชวนขมิ้นไปดู ปกติเขาไม่ค่อยลงแข่งเท่าไรเพราะไม่มีของรางวัลที่น่าสนใจ ครั้งนี้แม็กนัสลงแข่งด้วยเขาจึงอยากลองสักครั้ง

“แม็กนัสมัวแต่ลีลาจะเสียของมีค่าไป” เอเลนอบ่นเมื่อลูกชายไม่เอาไหน อย่างไรแล้วเธอต้องได้ขมิ้นมาเป็นลูกสะใภ้

.

แม็กนัสหงุดหงิดเขาไม่ยอมกลับไปนอนที่บ้านหลายวันเพราะไม่อยากเจอหน้าขมิ้น ไม่ว่าเขาจะแกล้งแรงแค่ไหนก็ไม่ยอมเอ่ยปากเป็นสาเหตุที่ทำให้แม็กหงุดหงิดทุกครั้งที่เห็นหน้าขมิ้น และทุกครั้งเขาก็อยากจะแกล้งให้หญิงสาวเจ็บใจเล่น จะได้ไปฟ้องแม่ เขาจะได้มีข้ออ้างเลิกดูแลไปรับไปส่งขมิ้นสักที

แต่กลับผิดคาดแม้ว่าเขาจะแกล้งขมิ้นอีกครั้ง หญิงสาวก็ไม่โกรธและก็ไม่ไปฟ้องแม่เขาสักที แม็กจึงเอาเรื่องนี้ไปปรึกษาเพื่อนซี้ทั้งสองคน ว่าจะทำยังไงเขาถึงจะพ้นภาระตรงนี้

“น้องเขาก็น่ารักดีนี่หว่า ทำไมมึงไม่อยากทำหน้าที่ไปรับไปส่งเขาว่ะ” กองทัพถามด้วยความสงสัย ขมิ้นเองก็หน้าตาน่ารัก ได้มานั่งเป็นตุ๊กตาหน้ารถก็ไม่เห็นจะมีอะไรเสียหาย เขาว่าแล้วช่วงนี้มันแปลกๆ มีสาวสวยข้างกายก็ไม่ยอมบอกกันเลย

“น่ารักกับผีนะสิ”

“เรตติ้งกูตกหมด” แม็กนัสให้เหตุผลไปส่งๆ ทั้งที่จริงๆ แล้วเรตติ้งจะตกไม่ตกเขาไม่เคยสนใจ แต่ที่เขาไม่อยากทำหน้าที่ไปรับไปส่งขมิ้นเพราะตัวเขาเองมากกว่า กลัวว่าจะหวั่นไหว

กลัวว่าจะตกหลุมรักความน่ารักของขมิ้น ซึ่งเป็นสิ่งที่เขาไม่อยากให้มันเกิดมากขึ้นที่สุด เพราะเข็ดขยาดกับความรัก จนไม่อยากจะจริงใจกับใครอีกแล้ว

“แต่กูว่าไม่ใช่หรอกมั้ง มึงกลัวจะตกหลุมรักน้องเขามากกว่าใช่ไหมล่ะ” ไต้ฝุ่นพูดอย่างรู้ทัน และภาพในอดีตมันก็ย้อนกลับมาหลอกหลอนเขาอีกครั้ง

“น่ารักดีนะผู้ชายเดินตามตูดไม่พัก” กองทัพเอ่ยขึ้นมาเพื่อจะดูปฏิกิริยาของแม็กนัส มันนิ่งเงียบแม็กนัสเป็นคนที่เดาใจยากมากที่สุด

“ทำไมมึงรู้เมียมึงอยู่โลจิส” เขามั่นใจว่าไต้ฝุ่นไม่เคยเจอหน้าน้องขมิ้นแน่ แต่เขาเจอบ่อยเพราะน้องเขาเรียนคณะเดียวกันกับเดือนเมษา

“ก็รูปน้องเขาไงมึงเพิ่งให้กูดูและกูเจอตัวจริงน้องเขาแล้วด้วย”

“มึงไปเจอที่ไหนวะ”

“สนามแข่งรถมึงไงไอ้แม็ก” ไต้ฝุ่นมองคนตัวเล็กที่เดินนำหน้าผู้ชายไปทางที่พักนักแข่ง ทั้งสองยืนคุยกันอยู่นานห้องที่พวกเขานั่งอยู่เป็นกระจกสามารถมองเห็นวิวได้ชัดแต่คนภายนอกไม่สามารถมองทะลุเข้ามาได้

“ยัยเด็กนั่นไม่เคยมาที่สนามแข่งกูโว้ย”

“เหรอ นั่นไง”

แม็กนัสมองตามปลายนิ้วของไต้ฝุ่น เขาเห็นชายหญิงกำลังยืนคุยกันอีกคนเหมือนเป็นนักแข่ง

“แฟนน้องเหรอวะ เป็นนักแข่งด้วยหล่อโคตรๆ” ไต้ฝุ่นมองใบหน้าแม็กนัส มันไม่รู้หรือไงว่าอาการหวงมันออกขนาดนั้น

“กูเตรียมตัวลงแข่งแล้ว”

แม็กนัสเดินไปมุ่งหน้าไปยังที่คนทั้งสองคนยืนอยู่เขาจำหน้ามันได้ วาโยนักแข่งรุ่นใหม่ไฟแรงชื่อเสียงเริ่มดังในช่วงหนึ่งปีที่ผ่าน แต่เขายังไม่เคยลองปะทะฝีมือกัน ครั้งนี้ครั้งแรก

“มาทำอะไรอยู่ที่นี่!”

“ขมิ้นมากับผมครับ” วาโยเป็นฝ่ายตอบเพราะเห็นแม็กนัสเหมือนไม่พอใจอะไรสักอย่าง

“เสือก กูถามคนนี้”

“ขมิ้นมากับวาโย พี่แม็กนัสก็เห็นไม่น่าต้องถามเลยนะคะ”

“กลับบ้าน! ดึกขนาดนี้พ่อแม่ไม่ว่าหรือไง”

เขาระเบิดอารมณ์ใส่ขมิ้นไม่รู้ตัว หน้าตาก็ไม่ดีขนาดนั้นตัวก็เล็กหน้าอกก็เล็ก ไม่เข้าใจว่าทำไมผู้ชายล้อมหน้าล้อมหลังเต็มไปหมด

“คุณลุงคุณป้าอนุญาตแล้วค่ะ คุณพ่อคุณแม่ไม่เห็นว่าอะไร”

“อ๋อ เธอจะบอกว่าพี่เสือกใช่ไหม”

ขมิ้นไม่เข้าใจว่าเขาเป็นอะไรเขาถามเธอตอบ ไม่มีคำไหนที่ว่าเขายุ่งวุ่นวายเลยสักคำ

“วาโยเราไปที่อื่นกันดีกว่า” ขมิ้นลากเพื่อนออกมาจากตรงนั้น เดี๋ยวได้ทะเลาะกันกับแม็กนัสอีกเธอเพิ่งทราบว่าสนามแห่งนี้เป็นของแม็กนัส

“ไอ้แม็กรถพร้อมแล้ว” ตี๋ช่างประจำตัวตะโกนบอกเพราะอีกไม่นานก็ถึงเวลาลงแข่ง

“คืนนี้มึงหาผู้หญิงให้กูด้วย”

“กูเป็นช่างไม่ใช่คนส่งเด็ก” ตี๋บ่นเพราะแม็กนัสมักจะให้เขาหาเด็กให้ วันนี้น่าจะอารมณ์ไม่ดีทุกครั้งเห็นควงมาเอง

การแข่งขันเริ่มต้นขึ้นนักแข่งต่างฝ่ายต่างไม่ยอมแพ้กัน และคนที่เป็นที่หนึ่งอยู่ตอนนี้คือแม็กนัส ขมิ้นนั่งมองด้วยความลุ้นระทึก

และการแข่งขันก็ผ่านพ้นไปกองเชียร์ต่างพากันโห่ร้องด้วยความเสียดาย เพราะครั้งนี้เป็นครั้งแรกที่แม็กนัสเป็นฝ่ายแพ้สาวๆ ต่างพากันอยากเห็นว่าใครที่สามารถเอาชนะเจ้าของสนามแข่งรถได้

“วาโยนายเก่งมาก” ขมิ้นวิ่งไปหาวาโยและปรบมือ แต่ต้องหยุดชะงักเพราะเห็นแม็กนัสจ้องมองมาที่เธอ และเขาก็เดินเข้ามากระชากตัวเธอ

“ปล่อยขมิ้น”

“คนของกูอย่าเสือก!” ที่เขาแพ้เพราะไม่มีสมาธิต่างหาก สายตาของเขาจดจ้องอยู่ที่ขมิ้นจนรอบสุดท้ายเขาพลาดท่าไปเพียงแค่เวลาไม่กี่วินาทีเขากลับแพ้

“ขมิ้นมากับผม”

“กลับ! ไม่ต้องให้คนนอกมาวุ่นวายหรอก”

“ขมิ้นจะไปกับเขาเหรอ”

“ไม่ต้องห่วงนะวาโยกลับดีๆ นะ”

ขมิ้นเดินตามแรงกระชากของแม็กนัส เขาถอดชุดแข่งออกและโยนให้คนของเขาก่อนจะจับเธอยัดเข้าไปในรถและออกตัวไปอย่างรวดเร็วจนเธอกรีดร้องออกมาเพราะกลัวจะเกิดอุบัติเหตุ

“ขมิ้นเจ็บนะ”

“เธอนี่มัน! พ่อแม่ส่งมาเรียนไม่ได้ส่งให้ไปอ่อยผู้ชาย” เขาโมโหจนเริ่มควบคุมอารมณ์ไม่อยู่ ไม่ชอบที่เธอส่งยิ้มให้คนอื่นทีกับเขาแทบไม่ชายตามอง

Rrrrrrrrrrrr

“ไอ้แม็กเด็กพร้อมแล้วมึงหายหัวไปไหนวะ น้องเขาแก้รอแล้วเนี้ย”

“เดี๋ยวกูไป” เขากดตัดสายทิ้งและมองตามหลังขมิ้นไปวิ่งขึ้นไปยังห้องนอนของตัวเอง แม็กนัสพ่นลมหายใจออกมา

“โธ่โว้ยยยย มึงเป็นอะไรวะไอ้แม็ก”

เขาขับรถออกไปด้วยความเร็ว แข่งรถแพ้แล้วเรื่องขมิ้นเขาจะแพ้อีกเหรอ พรุ่งนี้ต้องหาเรื่องแกล้งหญิงสาวให้มากขึ้นที่ผ่านมาเขาคงใจดีมากเกินไป

ขมิ้นมองรถของเขาที่วิ่งออกไปนอกรั่วบ้าน หญิงสาวถอนหายใจออกมา เขาเหมือนกำลังเข้าสู่วัยทองเดี๋ยวดีเดี๋ยวร้ายจนเธอตามอารมณ์เขาไม่ทัน

“ถึงวันนั้นหากเราไปกันไม่ได้ผู้ใหญ่คงจะยอมแพ้เอง” ขมิ้นมีใบหน้าที่เศร้าหมองเธอเหนื่อยที่ต้องรับมือกับเขา แต่ไม่แสดงความอ่อนแอออกมา วันนั้นที่เธอโดนตบขมิ้นแอบมานั่งร้องไห้คนเดียว โดยที่คนต้นเรื่องไม่รับรู้อะไรเลย