2 เท่าไรก็ไม่พอ (4)

“พี่ดอมขา ลูกชุบ...”

“ลูกชุบทำไมคะ” โดมินิกยิ้ม จูบร่องอกขาวผ่องแรง ๆ

โรสิตาสะดุ้งวาบ พูดไม่เต็มเสียง แค่ไม่กี่นาทีเนื้อตัวขาว ๆ ก็แดงไปทั้งตัว “เสียวค่ะ ลูกชุบเสียวจังค่ะพี่ดอมขา อื้อ...” ทรวงอกอวบใหญ่ภายใต้ฝ่ามือร้อนผ่าวสั่นสะท้อนรุนแรง เรียวนิ้วขาวผ่องที่แทรกอยู่ในเรือนผมดกหนาละเลงทั่วศีรษะได้รูป พลางขยุ้ม และจิกทึ้งรุนแรงจนมันยุ่ง ด้วยอารมณ์หวามไหวที่ถูกจุดขึ้นส่งผลให้หัวใจดวงน้อยเต้นไม่เป็นส่ำสัญชาตญาณไม่ต้องบอกโรสิตาก็รู้ได้ว่าตนเองคงไม่รอดพ้นจากการถูกคุณหมีตัวโตจับกินแน่นอน

“อืม เสียวเหรอคะ ถ้าที่รักเสียวแล้วจะยอมให้พี่จับหนูกลืนลงท้อง แต่โดยดีไหมคะ” มือเขาสาละวนอยู่ที่เต้านมอวบใหญ่ซึ่งเขารู้ดีทีเดียวว่าก้อนเนื้อใต้ร่มผ้านั้นมันสวยงาม และน่าปรารถนามากแค่ไหน ในขณะที่ริมฝีปากก็คอยบดจูบ คลอเคลียกลีบปากอวบอิ่มไม่ห่าง อยู่ใกล้ลูกชุบน้อยแสนหวานคนนี้ทีไรเขาไม่เคยควบคุมตัวเองได้เต็มร้อยสักที มือไม้มันคอยอยากจะยื่นแตะ อยากพาตัวเองเข้าไปคลอเคลียเนื้อตัวหอมจรุงใจอยู่ตลอดเวลา “แต่ถึงลูกชุบจะงอแงไม่ยอมให้พี่กิน พี่ก็จะดื้อกินเมียอยู่ดี เพราะพี่หิวเมีย หิวมาก ๆ เลยรู้ไหม” เขาพูดเสียงงึมงำ ในทางปฏิบัติก็ชัดเจนว่าหิวมากอย่างที่บอก

“แล้วจะถามลูกชุบทำไม อื้อ...” เธอลืมตัวเผลอแอ่นอกใส่มือหนา

“ถามเป็นมารยาท”

“แต่สำหรับเรื่องนี้…” หญิงสาวซู้ดปาก งอแงว่า “เสียว” ไม่หยุด

“รู้ว่าเสียวค่ะ พูดต่อสิคะ ก่อนจะบอกพี่ว่าเสียว หนูจะพูดอะไร” ในสายตาโดมินิก สาวน้อยของเขาสวยที่สุด ยิ่งตอนมีอารมณ์พิศวาสร่วมไปกับเขาด้วยเธอยิ่งสวยเกินต้าน หวานฉ่ำไปทั้งเนื้อ ทั้งตัว และหวงมาก หวงจนไม่รู้จะหวงยังไงแล้ว “ที่รักสวยจังค่ะ” คำชมเขาพูดไม่ขาดปาก อาจจะดูโรคจิตไปหน่อยแต่ถ้าหากเป็นไปได้ก็อยากจะเก็บเมียเอาไว้มองคนเดียว ใส่กุญแจล็อกไว้ไม่ให้ใครได้เห็น

“ลูกชุบจะบอกว่าพี่ดอม...พี่ดอมไม่เคยมีมารยาท”

โดมินิกหัวเราะ ดูดเม้มซอกคอขาวจนเกิดรอยสีกุหลาบจาง ๆ เพิ่มขึ้นมาใหม่อีกรอย จากเดิมที่มีอยู่แล้วหลายจุด เสียงกระท่อนกระแท่นที่เพิ่งว่าเขาน่ารักเหลือเกิน “เดาว่าคงไม่ใช่แค่พี่คนเดียวหรอกมั้งคะที่ไม่มีมารยาทกับเมียเรื่องบนเตียง ถ้ามัวแต่คิดถึงเรื่องนั้นไม่ต้องทำอะไรแล้ว” ปากพูดมือก็ฉีกกระชากชุดนอนตัวสวยไปด้วย แสดงให้เห็นถึงความไม่มีมารยาท และเข้าข่ายป่าเถื่อน ฝ่ามือนุ่มนิ่มเลยฟาดเผียะเข้าที่ต้นแขนแกร่งไปหนึ่งที

บ่นกึ่งโมโห “ทำไมพี่ดอมชอบฉีกกระชากชุดนอนลูกชุบนักคะ แล้วจะหัวเราะทำไมเนี่ย ไม่เห็นขำตรงไหนเลย” ว่าคนไม่สำนึกหน้าง้ำ ปากยื่น กี่ชุดแล้วที่มันขาดด้วยสองมือของคนใจร้อน ถอดมันออกดี ๆ ก็ได้ไหมอะ เธอเสียดาย ชุดนอนแต่ละชุดของเธอเดี๋ยวนี้มักจะใส่ได้แค่ไม่กี่ครั้งก็ต้องทิ้ง

“ที่ชอบกระชากเพราะว่าถอดปกติมันไม่ทันใจ พี่ถนัดแบบนี้มากกว่า เพราะมันเร็วดี ไว้พี่จะสั่งชุดนอนมาเพิ่มให้อีก เน้นเซ็กซี่ ไว้ใส่ให้พี่ดูคนเดียว” พูดเอาใจพลางดูดกลีบปากนุ่ม อมยิ้มเมื่อเห็นท่าทีที่เปลี่ยนไปของคนสวยพลางกลืนน้ำลายลงคอด้วยความยากลำบากหลังกำจัดเศษซากที่เขาเพิ่งทำลายพ้นไปจากเรือนกายขาวผุดผ่องแสนเย้ายวนของเมียเด็ก พึมพำเสียงแปร่ง “ที่รักขาคิดถึงเป็นบ้าเลยค่ะ”

คนถูกคิดถึงเขินจัด แก้มแดงแจ๋เหมือนใกล้ระเบิดเต็มที แต่ก็ยังมีแก่ใจพูดต่อปากต่อคำแก้เขิน “สรุปว่าพี่ดอมคิดถึงลูกชุบ หรือคิดถึงนมของลูกชุบกันแน่คะ” สุดท้ายเธอก็ดึงสติกลับมาได้ เห็นสายตาคนหื่นมากมองหน้าอกเธอตาเป็นมัน ขนทุกเส้นในร่างกายก็ลุกตั้งชัน ใจหวิว ๆ ตื่นเต้นบอกไม่ถูก นึกย้อนกลับไปตอนที่คุยกันผ่านกล้องในเฟซไทม์ สายตาท่านประธานของเธอก็เป็นแบบนี้เลย คำพูดห่าม ๆ ก็พูดออกมาให้วูบวาบ

ช่วงเวลานั้นไม่โดนสัมผัสด้วยมือ หรือด้วยปากก็จริงแต่ก็เหมือนมันโดนโลมลูบอยู่ตลอดเวลาที่คุยกัน พี่ดอมน่ะเล่นแสดงออกทั้งคำพูด และการกระทำ ไม่เคยเก็บอาการสักนิด โชคดีที่เขาไม่คิดจะไปหาผู้หญิงคนอื่นมาแก้ขัด ไม่อย่างนั้นอย่าหวังเลยว่าจะญาติดีด้วย ทำใจไม่ได้หรอก เธอไม่ใช่คนใจกว้างกับเรื่องอย่างนี้ ประเภทที่ว่าตอนอยู่ที่บ้านด้วยกันเป็นคนของเธอ รักใคร่ดูแลเป็นอย่างดี แต่พอออกนอกบ้านเมื่อไรกลายไปเป็นของคนอื่น ถ้าจะทำย่างนั้นก็ไม่ต้องกลับมาอีกเลย ต่อให้รักให้ตายเธอก็ให้อภัยไม่ไหว

“งอนเหรอคะ” มือหนาบีบเคล้นเต้าอวบอัดอร่ามตาที่เขาตีตราเป็นเจ้าของด้วยความมันเขี้ยว ขยับไปจูบปากอิ่มที่กำลังยื่นแรง ๆ แล้วบอกว่า “ลูกชุบก็รู้ว่าพี่คิดถึงหนูมากแค่ไหน คิดถึงทุกอย่างที่เกี่ยวกับหนู นมหนู อ้อ ตรงนั้นของหนูพี่ก็คิดถึงนะคะ” โดมินิกแกล้งเลื่อนมองต่ำ ส่งสายตาให้รู้ว่ามันคือตรงไหน ดวงหน้าเรียวค้อนควัก อารมณ์หงุดหงิดที่ก่อตัวขึ้นอย่างเงียบ ๆ ปลิวหาย

“คนหื่น”

โดมินิกหัวเราะ พยักหน้ายิ้มรับ ไม่ปฏิเสธ ใจชื้นที่คนสวยไม่ทำหน้ามุ่ยแล้ว “หื่นจริง แต่ขอวงเล็บไว้ด้วยนะคะว่าหื่นแค่กับเมียคนเดียว คนอื่นไม่มีความหมาย ไม่เคยนอกใจ นอกกาย ลูกชุบคือยาวิเศษที่ดีที่สุดสำหรับพี่ ทำงานหนัก ลำบากแค่ไหนแค่เห็นหน้าก็หายเหนื่อย ได้ยินเสียงก็มีความสุข ที่รักเชื่อพี่นะคะ” คนฟังคำอ้อนเสียงนุ่มละมุนกลั้นไว้ไม่ไหว อมยิ้มแก้มตุ่ย แต่ก็ยังไม่วายขู่ฟ่อ

“พี่ดอมก็ลองไปหื่นกับคนอื่นดูสิคะ ถ้าลูกชุบรู้ ลูกชุบจะบอกให้หม่ามี้หาแฟนให้สักคน เอาให้หล่อกว่าพี่ดอมสักสิบเท่าเลย ไม่เชื่อก็ลองดู” เชิดหน้าขู่ฟ่อได้แค่นั้นก็ร้องวี้ดว้ายเสียงหลง คนอ่อนให้หน้าตึงเปรี๊ยะ ศีรษะได้รูปซบลงบนทรวงอกอวบนุ่มหยุ่นที่เขาหลงใหลนักหนา ทั้งซุก และไซ้ ขบเม้มที่ปลายยอดถันชูชันแล้วกัดก่อนจะดูดลึก ดูดเหมือนต้องการให้มันหลุดติดปากมาด้วย

“เด็กดื้อ”

“พี่ดอม...ดูดเบาลงหน่อยค่ะ” ไม่ได้ห้ามเธอแค่ปราม

แต่ว่านอกจากจะไม่ทำตามในสิ่งที่โรสิตาวอนขอแล้วโดมินิกยังตั้งหน้าตั้งตาดูดกลืนเต้าอวบอย่างเอาเป็นเอาตาย เป็นการชดเชยที่ต้องอดอยากมานานไปในตัว พลางบีบบี้ยอดถันเม็ดเล็กน่ารักข้างที่เขาไม่ได้ทรมานมันด้วยปาก “เด็กดื้อต้องถูกลงโทษ กล้าขู่ว่าจะให้คุณแม่หาแฟนให้ ความคิดนี้ถือว่ากล้าดี แต่ขอโทษทีเบบี๋ การจะทำอย่างนั้นได้ต้องข้ามศพผัวคนนี้ไปก่อน ซึ่งบอกเลยว่ายาก เพราะสามีที่รักหนังเหนียว” ประชด คลุกเคล้าใบหน้ากับเต้าขาวผ่องจนผิวขาว ๆ เป็นรอยแดงปื้นจากการถูกเคราครูด

หญิงสาวทั้งขำทั้งโมโหจอมเผด็จการตัวโตที่ประกาศว่าตัวเองหนังเหนียวเสียงอู้อี้เพราะปากไม่ว่าง มันก็พอดุดันอยู่หรอก เพียงแต่หาความน่าเกรงขามไม่เจอเลยสักนิด เพราะเขาไม่ยอมเงยหน้าขึ้นมาพูดดี ๆ “ลูกชุบแค่พูดดักทางพี่ดอม ถ้าตัวเองไม่คิดทำจะกลัวอะไรกับแค่คำขู่ของลูกชุบ อื้อ...ค่อย ๆ กินสิคะ” แล้วเขาเชื่อฟังเธอมากเลย “พี่ดอมดื้อ!” หมั่นไส้คนใช้ความรุนแรงกำปั้นน้อยจึงทุบประท้วง พลางเกร็งท้องรับลิ้นสากชื้นที่ลากเลียลงมาสลับกับจูบที่เหมือนดูดมากกว่า

“มันไม่มีวันเกิดขึ้น เมื่อไรหนูจะเชื่อใจผัวตัวเองเต็มร้อยสักทีฮึ” ทั้งใบหน้าฟัดจูบหน้าท้องแบนราบจนเกิดรอยแดงเป็นจ้ำเหมือนข้างบนที่ถูกเขาฝากรอยรักไว้หลายแห่ง ชายหนุ่มตั้งปณิธานในใจไว้ว่าไม่ช้าไม่เร็วเขาจะทำให้เมียอุ้มท้องลูกให้ได้ ถึงเวลานั้นรับรองได้ว่าจะไม่มีเวลามานั่งคิดนอนคิดถึงเรื่องอื่นเลยนอกจากเรื่องครอบครัว “พี่หลงที่รักจนไม่มีสายตาหลงเหลือไปมองใครได้อีกแล้ว” ต่อให้มีผู้หญิงมาแก้ผ้าใช้มารยายั่วยวนต่อหน้าเขาก็มั่นใจว่าพวกหล่อนไม่มีทางทำให้เขาอยากกระโจนเข้าใส่เหมือนที่เขาอยากกระโจนใส่สาวน้อยคนนี้อยู่ตลอดเวลาที่ได้อยู่ใกล้กัน “พี่ไม่ใช่ผู้ชายเฮงซวย มักมาก กินไม่เลือก เรื่องนี้หนูรู้ดี มีเวลาให้หนูได้พิสูจน์พี่ทั้งชีวิต”